Σχεδιαστική λεπτομέρεια στον υπέρτατο βαθμό.
Τα δυο παιδιά όμως έχουν ανάγκη και από στιγμές διασκέδασης. Έτσι, για να ψυχαγωγεί την αδερφή του, ο Noah έχει σκαρφιστεί τη Silence, ένα φανταστικό κόσμο που διοικείται από τη λεγόμενη false Queen και φιλοξενεί υπάρξεις όπως ο γελωτοποιός Sadwick, η μάντισσα Shana και ο Spot, που, στη βασική του μορφή, δεν διαφέρει και πολύ από την κούκλα αγκαλίτσας, την οποία πολλοί συνήθιζαν να έχουν τα βράδια συντροφιά για να κοιμηθούν. Στο μυαλό του πλέκει μια σειρά από ιστορίες μέχρι που μια μέρα, εν μέσω σφοδρών βομβαρδισμών, το καταφύγιο σφυροκοπιέται ανελέητα. Δίχως να ξέρουν αν αυτό που βιώνουν είναι όνειρο ή πραγματικότητα, τα δυο αδέρφια βρίσκονται εγκλωβισμένα στη Silence και πότε παρέα, πότε παίρνοντας χωριστούς δρόμους, σκοπός τους είναι να καταφέρουν να δραπετεύσουν.
Γεμάτα παιδική αθωότητα τα μάτια της Renie.
Στην πορεία γνωρίζονται με διαφόρους χαρακτήρες, όλοι τους κάτοικοι της παραμυθένιας πολιτείας και για να μπορέσουν να προχωρήσουν πρέπει να λύσουν μια σειρά από ευφάνταστους γρίφους. Το καλό με το παιχνίδι είναι ότι οι παίκτες είναι αυτοί που καθορίζουν το βαθμό δυσκολίας. Αυτό γίνεται μέσω των επιλογών για το ποια στοιχεία του περιβάλλοντος, από αυτά με τα οποία μπορούν οι παίκτες να αλληλεπιδράσουν, θα γίνονται κάθε φορά highlight ή όχι. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τα "έξυπνα" mini games που καλείστε να παίξετε. Όσοι νομίζουν πως είναι δύσκολα, μπορούν απλά να τα παρακάμψουν, ολοκληρώνοντάς τα ουσιαστικά με το πάτημα ενός πλήκτρου. Οι υπόλοιποι βάζουν το μυαλό τους να δουλέψει λίγο παραπάνω και το βέβαιο είναι πως, αργά η γρήγορα βρίσκεται η απαραίτητη λύση. Επιπλέον, στο σημείο αυτό, καλό είναι να αναφερθεί ότι οι μηχανισμοί του gameplay δεν θα προβληματίσουν κανένα. Ο χειρισμός ακολουθεί το μοντέλο των point-and-click adventures και προς περαιτέρω απλοποίηση των πραγμάτων, δεν υπάρχει inventory, δεν υπάρχουν αντικείμενα που πρέπει να συνδυαστούν μεταξύ τους. Το κερασάκι στην τούρτα είναι τα hints που ναι μεν προσφέρουν βοήθεια, όμως μοιάζουν λίγο με χρησμούς της Πυθίας και είτε το θέλετε είτε όχι, πρέπει να σπαταλήσετε λίγη ακόμα φαιά ουσία
Τα γραφικά είναι σχεδιασμένα στο χέρι και το αποτέλεσμα είναι το λιγότερο εκπληκτικό. Πραγματικά, οπτικά τουλάχιστον, δημιουργείται η ψευδαίσθηση ενός κόσμου που έχει βγει μέσα από τα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων. Όλα είναι ζωγραφισμένα με λεπτομέρεια και όσο κι αν προσπαθήσει κανείς να βρει λάθη στις επιλογές των χρωμάτων, πάντοτε θα εγκαταλείπει την προσπάθεια με το κεφάλι σκυφτό. Θα θέλαμε να πούμε το ίδιο και για την ηχητική επένδυση, όμως οι επιλογές της ομάδας ανάπτυξης δίνουν γροθιά κάτω από το στομάχι στη συνολική εικόνα για τον αισθητικό τομέα. Το βασικό μουσικό κομμάτι είναι τόσο βαρετό, που όσο καλή διάθεση και να έχει κανείς να εκθέσει τις ευαίσθητες χορδές τις καρδιάς του, οι νότες θα προσπεράσουν δίχως ν' ακουμπήσουν.
Ένα ακόμα εκπληκτικό τοπίο της Silence.
Η ιστορία και η ανάπτυξη των χαρακτήρων είναι επίσης κομμάτια που δημιουργούν προβληματισμό. Όταν αποφασίζει να δημιουργήσει κανείς ένα φανταστικό κόσμο, φροντίζει, στο πλαίσιο του δυνατού, να τον περιγράψει με όσο πιο πολλές λεπτομέρειες γίνεται. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στο Silence. Πέρα από λίγες πληροφορίες που παρέχονται, δυστυχώς η αφήγηση έχει περάσει στο παρασκήνιο. Ακόμα και η λέξη “κομπάρσος” κρίνεται ως υπερβολική για να περιγράψει την έκταση που καταλαμβάνει στο παιχνίδι.
Το βασικό μουσικό κομμάτι είναι τόσο βαρετό, που όσο καλή διάθεση και να έχει κανείς να εκθέσει τις ευαίσθητες χορδές τις καρδιάς του, οι νότες θα προσπεράσουν δίχως ν' ακουμπήσουν.
Όσο για τους χαρακτήρες, μετά από τις περίπου πέντε ώρες που χρειάζονται για να φτάσει κανείς στο τέλος, οι απορίες που δημιουργούνται για τον πραγματικό ρόλο του καθενός είναι περισσότερες από αυτές που λύνονται. Ακόμα και οι κεντρικοί ήρωες αντιμετωπίζονται επιφανειακά. Τόσο που δημιουργείται εντύπωση βιασύνης να ειπωθεί η βασική ιστορία και τέλος. Ακόμα, οι όποιες επιλογές υπάρχουν στους διαλόγους, δεν προσφέρουν κάποια εναλλακτική στην εξέλιξη της πλοκής. Περισσότερο μοιάζουν με μια προσπάθεια να παρουσιαστεί με διαφορετικό τρόπο ο χαρακτήρας του εκάστοτε ήρωα, παρά κάτι ουσιαστικό.Έστω κι έτσι, το Silence περνάει στους παίκτες αρκετά μηνύματα. Το κυριότερο είναι ότι οι παιδικές ψυχές είναι αθώες, οπότε μπορούν να ξεπερνάνε πολύ εύκολα πνευματικά εμπόδια που οδηγούν τους μεγάλους ακόμα και στην παράνοια. Όσο και αν έχει γίνει προσπάθεια να καλυφθεί η κατάσταση από ένα παιδικό πέπλο, η Ιθάκη του Καβάφη είναι ολοζώντανη στον κόσμο του παιχνιδιού.
Τοὺς Λαιστρυγόνας καὶ τοὺς Κύκλωπας,
τὸν ἄγριο Ποσειδώνα δὲν θὰ συναντήσεις,
ἂν δὲν τοὺς κουβανεῖς μὲς στὴν ψυχή σου,
ἂν ἡ ψυχή σου δὲν τοὺς στήνει ἐμπρός σου.
Μόνο ένα παιδί μπορεί να καταφέρει κάτι τέτοιο. Στον αντίποδα, αυτό που δύσκολα μπορεί να αντιμετωπίσει το παιδικό μυαλό είναι τα διλήμματα. Το να διαλύσει κάποιος ή όχι ένα παραμυθένιο κόσμο για να απαλλαγεί από τα δεσμά του, είναι απόφαση το ίδιο σημαντική με το να αποδεχθεί την ύπαρξη ή όχι του Αγίου Βασίλη. Εσείς, ακόμα και σε αυτή την ηλικία, αντέχετε να ξαναβιώσετε κάτι παρόμοιο;
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity