Κάπως έτσι μπορεί να περιγραφεί εν συντομία το Sniper Elite III, ο πιο πρόσφατος τίτλος της Rebellion. Από το ευρωπαϊκό θέατρο επιχειρήσεων ο Karl Fairburne μεταφέρεται στη Βόρειο Αφρική, σε ένα μάλλον αδιάφορο σενάριο που περιλαμβάνει δολοφονίες, προδοσίες και μυστικά σχέδια της πολεμικής μηχανής του τρίτου ράιχ (ω, τι έκπληξη), όλα μέσα από το σκόπευτρο ενός τουφεκιού. Μέσα σε 8 αποστολές η ιστορία φτάνει στο τέλος της, οι οποίες αποστολές όμως μπορούν να διαρκέσουν μέχρι και 2 ώρες (ή και περισσότερο) η κάθε μία, ανάλογα με την προσέγγιση που θα επιλέγει για το κάθε objective.
Η αλήθεια είναι πως μέχρι να φτάσει η στιγμή που το τουφέκι του πρωταγωνιστή θα πιάσει… δουλειά, μακροσκελή stealth κομμάτια θα μονοπωλήσουν τον χρόνο των παικτών
Έχοντας αναφέρει αυτό, είναι μάλλον περιττό να αναφερθεί ότι το Sniper Elite 3 δίνει μεγαλύτερη έμφαση στο stealth gameplay και τις μακρινές βολές, αν και -θεωρητικά- η προσέγγιση είναι πάντα στη διακριτική ευχέρεια του παίκτη, με την ελευθερία επιλογής (σχεδόν) σε κάθε περίπτωση. Και ισχύει, σε έναν βαθμό. Το εκάστοτε επίπεδο χαρακτηρίζεται από ανοικτές περιοχές που προσφέρουν διαφορετικές διαδρομές για τον κάθε στόχο, ενώ η παρουσία δευτερευόντων objectives διαφοροποιούν τη δράση από την αρχή μέχρι το τέλος της αποστολής. Με αυτόν τον τρόπο, η πληθώρα των objectives που είναι διασκορπισμένα στον χάρτη φροντίζουν για την απαραίτητη πρόοδο μέσα σε κάθε επίπεδο και την εξερεύνηση της κάθε περιοχής.
Η αλήθεια είναι πως μέχρι να φτάσει η στιγμή που το τουφέκι του πρωταγωνιστή θα πιάσει… δουλειά, μακροσκελή stealth κομμάτια θα μονοπωλήσουν τον χρόνο των παικτών. Αυτό αφού ο δρόμος προς το σωστό σημείο που θα προσφέρει καλή εποπτεία του πεδίου συνήθως είναι γεμάτος με εχθρούς, κάτι που δεν δυσχεραίνει απαραίτητα το έργο του Fairburne, αφού το ΑΙ των αντιπάλων χαρακτηρίζεται στην καλύτερη περίπτωση… ανεπαρκές. Χαρακτηριστικότερο όλων είναι ίσως το γεγονός ότι -από σχεδιασμού- η παραβίαση του stealth δεν επιφέρει καμία ουσιαστική ποινή αφού σε περίπτωση που κάποια βολή γίνει αντιληπτή, οι εχθροί τρέχουν σε σημεία κάλυψης και σταδιακά αρχίζουν να «κλείνουν» στη θέση της απειλής. Σε περίπτωση που ο παίκτης φύγει από το σημείο του σε μια προκαθορισμένη απόσταση, οι αντίπαλοι πολύ γρήγορα σταματούν την έρευνα και συνεχίζουν στις προκαθορισμένες ασχολίες τους, σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η κάθε βολή θα γίνεται απαραίτητα αντιληπτή, αφού στα περισσότερα σημεία βρίσκεται -πολύ βολικά- κάποιο μηχάνημα που μπορεί να «χαλάσει» ή κάποια μορφή παραγωγής θορύβου, ικανή για να καλύψει τον ήχο του τουφεκιού. Σε περίπτωση δεν υπάρχει τίποτα, συνήθως κάποιος του περιβάλλοντος θα δίνει αυτή τη δυνατότητα ανά τακτά χρονικά διαστήματα, όπως κάποιος κεραυνός ή αεροπλάνα που πετούν πάνω από το σημείο. Όταν τελικά (με κάλυψη ή όχι) το τουφέκι ηχήσει, το αποτέλεσμα είναι περισσότερο από ικανοποιητικό, αφού από τη στιγμή που η σφαίρα θα αφήσει την θαλάμη, το ταξίδι της καταγράφεται σε αργή κίνηση, μέχρι εκείνη τη στιγμή που θα φτάσει στον προορισμό της και η «ζημιά» που προξενεί καταγράφεται σε X-Ray απεικόνιση, προκαλώντας μια αίσθηση απόλαυσης σχεδόν σαδιστική.
Όπως και στον προκάτοχό του, έτσι και εδώ, υπάρχει η δυνατότητα απενεργοποίησης των βοηθημάτων που ουσιαστικά απεικονίζουν το που ακριβώς θα βρεθεί η σφαίρα, ενώ παραμετροποιήσιμα είναι και τα ballistics, τα οποία καθορίζουν την επιρροή των εξωτερικών παραγόντων (αέρας, βαρύτητα, κλπ) στην κάθε βολή. Το αρνητικό είναι ότι χωρίς κάποιο tutorial ή κάποια επιλογή ελεύθερης εξάσκησης, με την απενεργοποίηση των βοηθημάτων, η κάθε βολή ουσιαστικά μετατρέπεται σε μια διαδικασία trial & error, εν τω μέσω της αποστολής, μέχρι να αποκτηθεί η απαραίτητη εξοικείωση με το κάθε όπλο. Τέλος, πριν από κάθε αποστολή υπάρχει η δυνατότητα επιλογής του εξοπλισμού που θα ληφθεί, ενώ στα επίπεδα υπάρχουν διάσπαρτα upgrades που θα αναβαθμίσουν τα διαθέσιμα τουφέκια, προσφέροντας μικρές αλλαγές στη «συμπεριφορά» τους.
Όταν οι περιπέτειες του Karl Fairburne τελειώσουν ή έρθει η ώρα για μια επίδειξη των sniping skills, οι μεγάλοι multiplayer χάρτες προσφέρουν πληθώρα ιδανικών σημείων για κάλυψη, με έμφαση στην απόσταση και την αποφυγή της άμεσης αντιπαράθεσης. Σε μόλις πέντε επίπεδα, βέβαια, ο αρχικός ενθουσιασμός γρήγορα χάνεται, ωστόσο οι ιδέες που υπάρχουν είναι σίγουρα ενδιαφέρουσες και λειτουργούν αναδεικνύοντας την ξεχωριστή ταυτότητα και φύση του τίτλου γενικότερα, όπως για παράδειγμα ένα mode όπου οι δύο ομάδες είναι ξεκάθαρα χωρισμένες, και η δράση περιλαμβάνει μόνο sniping σε μακρινές αποστάσεις.
Μετά από μια εύστοχη βολή στο κεφάλι, το αποτέλεσμα είναι το αναμενόμενο...
Άρα λοιπόν, αξίζει μια ακόμα επίσκεψη στις μάχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ακόμα και αν αυτή είναι σε ένα θέατρο επιχειρήσεων που δεν αριθμεί τον ίδιο αριθμό εμφανίσεων με άλλα; Εξαρτάται από την σκοπιά που το εξετάζει κανείς. Σε σύγκριση με τον προκάτοχό του, το Sniper Elite III είναι ένας τίτλος βελτιωμένος σε κάθε τομέα. Από τα γραφικά μέχρι το ραφινάρισμα των μηχανισμών gameplay και την μεγαλύτερη ελευθερία που προσφέρεται στους παίκτες, είναι ένα sequel που δεν αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Παρόλα αυτά και παρά τις αξιόλογες προσπάθειες της ομάδας ανάπτυξης, το αποτέλεσμα δεν παύει να αφήνει την αίσθηση ότι θα μπορούσε το κάτι παραπάνω - όπως ένα πλουσιότερο multiplayer κομμάτι, ή κάποια set-pieces που θα μπορούσαν να δώσουν καλύτερη αίσθηση προόδου στο campaign.
Ακόμα και έτσι, δεν παύει να αποτελεί μια αξιόλογη πρόταση. Οι fans της σειράς θα αποζημιωθούν και με το παραπάνω. Όσοι αναζητούν μια διαφορετική πρόταση, θα βρουν σίγουρα κάτι στο Sniper Elite III που θα τους τραβήξει το ενδιαφέρον. Καλοκαιρινή εξόρμηση στην αφρικανική έρημο, λοιπόν;
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity