Πρωταγωνιστές στην ιστορία της The Voxel Agents είναι δυο φίλοι, η Arina και ο Frendt, που προσπαθούν να ξεφύγουν από ένα σύμπλεγμα απομονωμένων νησίδων. Στόχος τους να φτάσουν στην κορυφή του βουνού που υπάρχει σε κάθε μία. Αυτές αντιπροσωπεύουν καταστάσεις που έχουν ζήσει στο παρελθόν και είναι γεμάτες αγαπημένα τους αντικείμενα. Όπλα δεν βαστάνε. Βασικό τους εφόδιο για την επιβίωση είναι η ικανότητα διαχείρισης του χρόνου. Πότε μπορούν να τον πηγαίνουν μπρος και πότε πίσω. Μέχρι η διάταξη των αντικειμένων στο χώρο να είναι τέτοια που θα τους επιτρέψει να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Αυτή που ηγείται της περιπέτειας είναι η Arina. Κρατάει συνεχώς ένα φανάρι, άλλοτε σβηστό και άλλοτε αναμμένο.
Τα τοπία, αν και μινιμαλιστικά όσον αφορά στο περιεχόμενο, είναι σχεδιασμένα με πολλά χρώματα και αρκετές λεπτομέρειες. Είναι στιγμές που νομίζει κανείς ότι βρίσκεται στη μέση του πουθενά, αποκομμένος από τις υπόλοιπες μορφές ζωής.
Το φως βοηθά τους δύο φίλους να διαλύσουν σύννεφα ομίχλης που φράζουν την πορεία τους, όμως άλλοτε διαλύει γέφυρες από σύννεφα. Οπότε με τη βοήθεια φανταστικών πλασμάτων κυβικής μορφής, πρέπει να μεταφερθεί το φως από σημείο σε σημείο, ακολουθώντας τέτοια πορεία με την οποία αποφεύγονται παγίδες που ρουφάνε κυριολεκτικά τις όποιες φλόγες. Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό το φως; Στο τέλος κάθε επιπέδου υπάρχει κάτι σαν βωμός που ανοίγει την πύλη για το επόμενο, μόνο όταν τοποθετηθεί πάνω του μια φωτεινή πηγή. Από την άλλη, ο Frendt έχει την ικανότητα να διαχειρίζεται ειδικούς μοχλούς που είτε προορίζονται για τη μετακίνηση στο χρόνο, είτε για την απενεργοποίηση παγίδων φωτός, είτε για την αλλαγή της θέσης αντικειμένων στο χώρο. Μια σταγόνα νερού που ακουμπάει πάνω σε ηλεκτροφόρα σύρματα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα το άναμμα λαμπτήρων, τη δημιουργία διάβασης κ.λπ. Το βασικό είναι να βρίσκεται η κατάλληλη στιγμή.
Οι περισσότεροι, σίγουρα δεν έχουν παίξει κάτι παρόμοιο, οπότε για την πλειονότητα το The Gardens Between είναι μια εντελώς νέα εμπειρία. Αξίες όπως ο σχεδιασμός των επιπέδων και η πρωτοτυπία είναι ολοφάνερο πως βρέθηκαν πολύ υψηλά στη λίστα των developers. Κάθε επίπεδο είναι κάτι ξεχωριστό. Όλο και κάποιος νέος μηχανισμός θα σκάσει μύτη, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον, αυξάνοντας ταυτόχρονα το βαθμό δυσκολίας. Το παράπονο είναι ότι υπάρχουν περιπτώσεις που η λύση ενός γρίφους δεν θα είναι αποτέλεσμα σκέψης αλλά πειραματισμών και, καμιά φορά, τύχης. Ευτυχώς τα σημεία αυτά είναι ελάχιστα και δεν δημιουργούν αρνητικές καταστάσεις.
Αξίες όπως ο σχεδιασμός των επιπέδων και η πρωτοτυπία, είναι ολοφάνερο πως βρέθηκαν πολύ υψηλά στη λίστα των developers. Κάθε επίπεδο είναι κάτι ξεχωριστό. Όλο και κάποιος νέος μηχανισμός θα σκάσει μύτη, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον, αυξάνοντας ταυτόχρονα το βαθμό δυσκολίας.
Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα του τίτλου είναι συνώνυμο με το αντικείμενο που πραγματεύεται. Η καμπάνα χτυπάει για το χρόνο και ποιο συγκεκριμένα για τη διάρκεια. Κάτι παραπάνω από 2,5 ώρες μετά την έναρξη πέφτουν οι τίτλοι τέλους. Κάπως απότομα. Εκεί που νομίζει κανείς ότι αυξάνει η δυσκολία, άρα έρχονται νέοι έξυπνοι γρίφοι, εκεί είναι που πέφτει το «μαύρο» στη διασκέδαση. Το δεύτερο έχει να κάνει με το μηδενικό replayability. Ο τρόπος επίλυσης κάθε γρίφου είναι ένας και μοναδικός. Δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Φτάνοντας στο τέλος, δεν θα υπάρξει επιστροφή. Όσο γοητευτικός και αν είναι ο κόσμος του παιχνιδιού.Το The Gardens Between είναι από εκείνα τα παιχνίδια που το κοινό προτιμάει για συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που θα σας κρατήσει μπροστά από την οθόνη, θα καταφέρει να σας δημιουργήσει αρκετά όμορφα συναισθήματα. Κυρίως όμως διδάσκει τις αρχές της φιλίας και της αλληλοβοήθειας, παράγοντες για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity