Είναι δύσκολο να διαβάσει κανείς πληροφορίες για το Liberté και να μην του τραβήξει την περιέργεια, με θετικό ή αρνητικό τρόπο. Εξάλλου πόσες φορές μπορεί να βρει κάνεις roguelite action RPG με μηχανισμούς deck-building και ένα μοναδικό στυλ αφήγησης που ανακατεύει Γαλλική Επανάσταση, με στοιχεία του Cthulhu Mythos του Lovecraft; Βέβαια, όλο αυτό μπορεί με χαρακτηριστική ευκολία να μετατραπεί σε μια ασυνάρτητη σαλάτα, οπότε ας δούμε τι γίνεται. Το σκηνικό είναι ένα Παρίσι διαστρεβλωμένο από μια άγνωστη οντότητα, τη Lady Bliss, που εμφανίζεται νωρίς στον τίτλο και μετατρέπει την επανάσταση σε ψυχεδελικό εφιάλτη. Η ιστορία παρουσιάζει ενδιαφέρον, και συνδυάζει πραγματικές ιστορικές φιγούρες με υπερφυσικά στοιχεία, αλλά δεν αποφεύγει σε αρκετές στιγμές στοιχεία της σαλάτας που αναφέραμε παραπάνω. Πάντως δεν είναι το πιο αδύνατο σημείο του παιχνιδιού.
Το gameplay πάλι είναι άλλη υπόθεση. Η roguelite δομή υπάρχει και δεν είναι απαραίτητα κακό που κάθε run είναι μικρό σε διάρκεια, γύρω στα 30 λεπτά, με τυχαία συμβάντα και διαδρομές, ενώ η πρόοδος μεταξύ των runs διατηρείται, μέσω στατιστικής εξέλιξης του χαρακτήρα και των καρτών. Κακό είναι όμως ότι η επαναληψιμότητα δύσκολα θα σας κάνει να γυρίσετε για περισσότερες απόπειρες. Στο μεταξύ είπαμε για κάρτε. Ναι, μιας και αυτές είναι που καθορίζουν τις δυνατότητές σας μέσω των τραπουλών που φτιάχνετε στο παιχνίδι. Σε αυτές υπάρχουν τέσσερα clan: Brutes, Swarm, Truthfuls, Agony, καθεμιά με δική της φιλοσοφία/στρατηγική, ενώ έχουν και διαφορετική επίδραση στο σενάριο και στους τερματισμούς του παιχνιδιού σε κάθε run. Oι κάρτες αναβαθμίζονται και συνδυάζονται για build που δίνουν βάθος στο gameplay και περισσότερες δυνατότητες στη μάχη. Ταιριάζουν όλα αυτά μεταξύ τους; Μάλλον όχι, μιας και η προαναφερθείσα σαλάτα, εμφανίζεται και πάλι.
Η εξερεύνηση και η μάχη γίνεται με ισομετρική προοπτική τόσο σε ανοιχτούς χώρους όσο και μικρά dungeons, με τη μάχη να είναι γρήγορη, να δίνεται έμφαση στην τοποθέτηση καρτών και παίκτη, και φυσικά στην αλληλεπίδραση των καρτών. Υπάρχουν στοιχεία stealth, παγίδες και άλλα εμπόδια. Τι δεν υπάρχει; Καμία ποικιλία, ούτε σε εχθρούς, ούτε σε animation, ούτε γενικά. Και όσο προχωράει κανείς, ο κατήφορος συνεχίζεται. Η διαχείριση του deck στο Xbox δεν είναι τόσο εργονομική, ενώ το μεγάλο πρόβλημα είναι οι ακανόνιστες πτώσεις του frame rate, ιδιαίτερα όταν στην οθόνη γίνεται χαμός. Αλλά δεν σταματάμε εκεί μιας και υπάρχουν αρκετά bugs όταν καλείστε να ολοκληρώσετε κάποιους στόχους, για να μη μιλήσουμε για τους αόρατους αόρατοι εχθροί που μένουν κολλημένοι σε κάποια σημεία και δεν μπορείτε να προχωρήσετε.
Αισθητικά, πάμε καλά. Η χρωματική παλέτα είναι ιδιαίτερη: με μπόλικο σκοτάδι, παραμορφωμένα κτίρια και γκροτέσκους χαρακτήρες. Άλλα μια χαμένη ευκαιρία είναι ο ήχος και η μουσική που είναι στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορα και στη χειρότερη ανύπαρκτα. Και ναι τελικά κυριαρχεί η σαλάτα και μάλιστα μια κακοφτιαγμένη σαλάτα που ούτε όμορφη εμφανισιακά είναι, ούτε θα σε κάνει να την παραγγείλεις ξανά, ενώ και η γεύση της είναι στιφή. Τελικά ο Ροβεσπιέρος με τον Κθούλου, δεν συνδυάζονται αρμονικά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity