Η αιώνια απορία μας, επιστρέφει για ακόμη μια φορά, στην γενιά των remasters και των remakes. Πόσα, και ποια από τα παιχνίδια που αγαπήσαμε χρειάζεται να γίνουν remake; Αυτό είναι το βασικό ερώτημα που προσπαθούμε να απαντήσουμε στο παρακάτω review. Το Metal Gear Solid 3: Snake Eater, δεν χρειάζεται συστάσεις. Ούτε αυτό, αλλά ούτε και ο δημιουργός του, ο θρυλικός πλέον Hideo Kojima. Ο ίδιος και η ομάδα του, δεν εργάστηκαν στο Metal Gear Solid Delta: Snake Eater, παρόλα αυτά, η “παρουσία” τους στον τίτλο φαίνεται πιο ζωντανά από ποτέ. Το Metal Gear Solid Δ: Snake Eater είναι ένας φόρος τιμής σε έναν από τους πιο θρυλικούς τίτλους της βιομηχανίας, με στόχο να ξανασυστηθεί σε μια νέα γενιά παικτών — χωρίς όμως να προδώσει ούτε στιγμή την ψυχή του πρωτότυπου. Και σε αυτό, τα καταφέρνει. Ίσως μάλιστα λίγο παραπάνω απ' όσο θα έπρεπε.
Το remake είναι απόλυτα πιστό στο αυθεντικό υλικό, σε σημείο που, αν έχετε ξαναπαίξει το MGS3, θα αναγνωρίσετε σχεδόν κάθε βήμα, κάθε εχθρό, κάθε σκηνή. Οι μηχανισμοί, τα animations και το θρυλικό storytelling του Hideo Kojima παραμένουν άθικτα, διατηρώντας το βάθος και τον συναισθηματικό αντίκτυπο της αρχικής εμπειρίας. Αυτή η πιστότητα, δυστυχώς, έχει και κόστος. Ορισμένοι μηχανισμοί δείχνουν ξεκάθαρα την ηλικία τους και θα τους αναλύσουμε παρακάτω. Ένα σημείο στο οποίο δεν υπάρχει καμία απολύτως ένσταση, είναι το καταπληκτικό και διαχρονικό storytelling του Hideo Kojima. Συναισθηματικό, πολιτικοποιημένο, με στιβαρή γραφή και σκηνοθεσία που ακόμα και σήμερα προκαλεί δέος. Οι χαρακτήρες — Snake, The Boss, Ocelot, Volgin και ΦΥΣΙΚΑ H EVA — κουβαλούν την ένταση της εποχής τους, και κάθε σκηνή, κάθε radio call, έχει κάτι να πει.
Η Unreal Engine 5 κάνει θαύματα: η ζούγκλα δεν ήταν ποτέ τόσο ρεαλιστική, οι καιρικές συνθήκες, τα μοντέλα και οι υφές δίνουν στο Snake Eater την εμφάνιση ενός απόλυτα σύγχρονου τίτλου. Η νέα κάμερα ενισχύει αυτό το εφέ, προσφέροντας πιο κινηματογραφική εμπειρία και φρεσκάροντας το gameplay. Όμως εδώ προκύπτει μια αντίφαση: οι μηχανισμοί του παιχνιδιού έχουν σχεδιαστεί για την παλιά, στατική κάμερα. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις η νέα οπτική σπάει την ισορροπία, επιτρέποντας στον παίκτη να ελέγχει καλύτερα τη σκηνή, αλλά και να “εκμεταλλεύεται” το περιβάλλον χωρίς να ακολουθεί τη σχεδιασμένη ροή. Σε δεύτερο playthrough μας, επιλέξαμε την παλιά οπτική και ομολογούμε πως παρά τα πλεονεκτήματα της νέας, ο τίτλος “δούλεψε” καλύτερα έτσι.
Παρά τα χρόνια του, το stealth gameplay παραμένει εξαιρετικό και σε πολλά σημεία υπερτερεί ακόμα και σύγχρονων τίτλων. Η ένταση του να χάνεται κανείς μέσα στη βλάστηση, να παρατηρεί τις κινήσεις του εχθρού, να χρησιμοποιεί τα camos σωστά και να διαχειρίζεται το περιβάλλον προς όφελός του, παραμένει συναρπαστική. Ωστόσο, η πρόκληση είναι αισθητά μειωμένη. Το Stealth είναι δύσκολο, όπως θα έπρεπε να είναι, αλλά τα πράγματα αλλάζουν αν ο Snake εντοπιστεί. Οι εχθροί, ακόμα και στο normal ή hard, δυσκολεύονται να πετύχουν τον Snake, ενώ η ζωή του πέφτει εξαιρετικά αργά. Αυτό, σε συνδυασμό με την αφθονία εφοδίων, επιτρέπει στον παίκτη να αγνοήσει εντελώς τους stealth μηχανισμούς και να παίξει "guns blazing" χωρίς σοβαρές συνέπειες. Το παιχνίδι παρέχει μια πληθώρα μηχανισμών — camo, επιβίωση, θεραπεία, παγίδες, εξερεύνηση, radio calls, ανάκριση εχθρών, το σήμα κατατεθέν του χαρτόκουτου. Όμως, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν είναι απαραίτητο για να τερματιστεί το παιχνίδι.
Ακόμα και χωρίς να αξιοποιήσει ο παίκτης τους περισσότερους από αυτούς, αρκεί το αναισθητικό όπλο, λίγη υπομονή και μπορείς να φτάσεις στο τέλος χωρίς μεγάλη αντίσταση. Αυτή η επιλογή ελευθερίας είναι καλοδεχούμενη — αλλά στερεί νόημα από τα επιμέρους υποσυστήματα, ιδιαίτερα για όσους αναζητούν βάθος και πρόκληση. Το injury system επιστρέφει σχεδόν απαράλλαχτο. Κάθε πληγή του snake πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαφορετικό τρόπο και υλικά, συνεπώς διαφέρει το να έχετε δεχθεί πυροβολισμό από το να έχετε πέσει από ψηλό σημείο. Δυστυχώς, οι πόροι είναι τόσο άφθονοι σε normal και hard, που η ύπαρξή του καταλήγει σχεδόν διακοσμητική. Ομοίως, πολλά σημεία, puzzles και gameplay loops είναι υπερβολικά απλοποιημένα σε σχέση με αυτό που θυμόμαστε — σαν να έχει χαθεί λίγη από τη μαγεία της επιβίωσης και της πρόκλησης.
Φυσικά, όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν αν επιλέξουμε να κάνουμε τα challenges του παιχνιδιού, όπως να ολοκληρωθεί ένα ολόκληρο stealth playthrough, χωρίς να εντοπιστεί ο Snake ποτέ, και χωρίς να σκοτώσει κανέναν. Σε αυτό το σημείο, όλα τα στοιχεία του gameplay λάμπουν και έχουν σημασία. Σε ένα απλό playthrough όμως, το παιχνίδι επιτρέπει απλά να πάτε “ευθεία”, αγνοώντας τα πάντα, σκοτώνοντας ότι βρεθεί στο διάβα σας. Απογοητευτικό, θα έλεγε κάποιος. Επιλογή ελευθερίας θα έλεγε κάποιος άλλος. Ο συντάκτης βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία. Απολαύσαμε το παιχνίδι σε PC με AMD 9800X3D, 32GB DDR5 και Nvidia RTX 3080 Xtreme. Συνεπώς, δεν περιμέναμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα στην απόδοση, παρόλα αυτά, σε σημεία που ο τίτλος φόρτωνε νέα assets από περιοχές που αλλάζαμε, ή μεταξύ των cinematics, υπήρχαν για κάποια δευτερόλεπτα framedrops και η CPU ανέβαινε στο 100% αδικαιολόγητα. Όλα αυτά, σύμφωνα με την κατάσταση του τίτλου στο λανσάρισμα, συνεπώς ο εκδότης σίγουρα θα μπορεί να διορθώσει ακόμη και τα μικρά κακώς κείμενα της απόδοσης στο μέλλον, με κάποιο patch. Παίζοντας με Dualsense, παρατηρήσαμε πως χρησιμοποιείται πλήρως η απτική ανάδραση του χειριστηρίου στο PC.
Ένα remake, δημιουργείται για να προσελκύσει νέους παίκτες, αλλά και να θυμίσει την υπεροχή του στους παλιούς που το αγάπησαν. Αν δεν έχετε ξαναπαίξει το MGS3, κρατήστε ανοιχτό μυαλό. Μη περιμένετε κάτι που λειτουργεί με τις νόρμες του σήμερα — το Snake Eater είναι εμπειρία πιο "χειροποίητη", πιο αργή, αλλά και πιο ουσιαστική. Αν αφεθείτε σε αυτό, δικαιολογώντας κάποια σημεία διαλόγου που είναι αρκετά “cringe” για τα σημερινά δεδομένα και συγχωρώντας μερικώς τα μεγάλα cutscenes που είναι σήμα κατατεθέν του Hideo Kojima, θα ανακαλύψετε ένα από τα πιο δυνατά αφηγηματικά action-stealth παιχνίδια που φτιάχτηκαν ποτέ.
Αν είστε παλιός οπαδός, το παιχνίδι χτυπάει δυνατά στη νοσταλγία. Δεν προσφέρει ουσιαστικά κάτι νέο πέραν της οπτικής και των γραφικών, αλλά επιβραβεύει με μια εκσυγχρονισμένη, πανέμορφη αναπαράσταση ενός τίτλου που αγαπήθηκε για πολύ καλό λόγο. Το Metal Gear Solid Delta: Snake Eater είναι ένα αψεγάδιαστο τεχνικά remake ενός παιχνιδιού που παραμένει εμβληματικό. Δεν μεταμορφώνει το υλικό — και δεν το θέλει. Αλλά αυτό σημαίνει ότι έρχεται με όλα τα προτερήματα και όλα τα ελαττώματα του πρωτότυπου. Πράξτε αναλόγως.
Αποκτήστε τώρα το Metal Gear Solid Delta: Snake Eater!
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity