Όσο iconic και να είναι η πρώτη ταινία RoboCop, δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι ταινίες και οι σειρές που ακολούθησαν δεν μπόρεσαν να συνεχίσουν με τον ίδιο τρόπο το θρυλικό status του franchise. Η ταινία του Paul Verhoeven κατάφερε να δημιουργήσει έναν από τους πλέον αναγνωρίσιμους ήρωες της ποπ κουλτούρας και 36 χρόνια μετά, η Nacon κυκλοφορεί το RoboCop: Rogue City με σκοπό να διαψεύσει τις δεύτερες σκέψεις που υπήρχαν γι’ αυτό το παιχνίδι. Δεν είναι μόνο το βεβαρημένο παρελθόν του franchise στον τομέα της διασκέδασης ή το ότι δεν πρόκειται για ένα triple-A project, είναι και η δυσπιστία που υπάρχει στον τομέα των βιντεοπαιχνιδιών όταν μιλάμε για τίτλους που βασίζονται σε ταινίες. Συνήθως αυτά τα παιχνίδια επικεντρώνονται στο να πιάσουν απλώς πελάτες μέσω ενός γνωστού ονόματος και η ποιότητα κυμαίνεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Η ομάδα της Teyon φαίνεται όμως να πήρε αρκετά σοβαρά αυτή την κυκλοφορία και αυτό δεν το λέμε για τον τεχνικό τομέα ή τους εντυπωσιακούς ήχους. Δεν μιλάμε άλλωστε για έναν next-gen τίτλο ή μία απροβλημάτιστη οπτικοακουστική παρουσίαση. Το RoboCop: Rogue City πετυχαίνει όμως με σχεδόν αριστουργηματικό τρόπο την καλλιτεχνική απεικόνιση ενός γκρίζου και μουντού Detroit που παλεύει συνεχώς με το οργανωμένο και μη οργανωμένο έγκλημα. Εκεί που ο τίτλος δείχνει κατά κάποιον τρόπο το μικρότερο μπάτζετ του, είναι στα γραφικά, που σε κάποιους τομείς είναι ωραία, αλλά τίποτα το εντυπωσιακό συγκριτικά με αυτά που έχουμε δει στο PlayStation 5, ενώ υπάρχουν και τεχνικά προβλήματα. Μικρά κολλήματα και pop-ins, θεματάκια με τον ήχο σε 2-3 διαλόγους, ισχυρά frame drops σ’ ένα συγκεκριμένο σημείο χωρίς ιδιαίτερο λόγο, ένα ελαφρώς ενοχλητικό glitch κατά την διάρκεια των cutscenes όταν αλλάζει η εικόνα και bugs σε 2 αποστολές που μας ανάγκασαν να κάνουμε reload. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι το παιχνίδι κάνει πολύ συχνά save και τα πάντα φορτώνουν αρκετά γρήγορα στο PlayStation 5, οπότε μιλάμε ουσιαστικά για θέματα που μας κόστισαν ελάχιστα λεπτά και δε μας χάλασαν σε καμία περίπτωση το συνολικό progress. Είναι όμως θέματα που μαρτυρούν ότι χρειαζόταν περισσότερος χρόνος για να διορθωθούν όλα αυτά και να είχαμε μία πιο εντυπωσιακή και ολοκληρωμένη συνολική εμπειρία. Γιατί η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πανέμορφα, σχεδόν φωτορεαλιστικά σημεία στην πόλη και στα σοκάκια του Detroit, αλλά από την άλλη τα animations των χαρακτήρων είναι απογοητευτικά στο βαθμό που αρκετοί χαρακτήρες μοιάζουν άψυχοι. Γενικά η αδυναμία του RoboCop: Rogue City βρίσκεται ξεκάθαρα στην ανισορροπία του τεχνικού τομέα που είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο.
Καλλιτεχνικά και σκηνοθετικά τα πράγματα είναι πολύ πιο ισορροπημένα. Έχουμε αυθεντικά voice overs, ένα άκρως ταιριαστό soundtrack και τα πρόσωπα χαρακτήρων που αγαπήσαμε στις ταινίες. Η εισαγωγή στο παιχνίδι γίνεται με μία σκηνή που μας παρέσυρε με το αυθεντικό τραγούδι και η οποία δημιουργεί μία στιγμή ανατριχίλας για όλους τους fans. Γενικότερα οι developers θα μπορούσαν να πάρουν σχεδόν άριστα στον τομέα της διασκέδασης και της απεικόνισης του κεντρικού χαρακτήρα, έχοντας πάρει ένα πολύ μεγάλο ρίσκο, αν αναλογιστούμε τη μοντέρνα αγορά. Το RoboCop: Rogue City είναι ένα first-person shooter και επικεντρώνεται στο να μεταφέρει σε σχεδόν ένα προς ένα ύφος το τι είναι ο RoboCop. Ένας τεράστιος, πανίσχυρος αλλά και φοβερά αργός χαρακτήρας που έχει τη δυνατότητα να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του, αλλά χωρίς να μπορεί να αποφύγει πολλές σφαίρες. Εν έτει 2023 ένας τέτοιος σχεδιασμός κουβαλάει ένα υψηλό ρίσκο, μιας και ο κόσμος που δε γνωρίζει τον Robocop ή οι gamers που είναι μαθημένοι σε fast paced παιχνίδια, θα αναρωτιούνται γιατί είναι τόσο δυσκίνητος. Η Teyon αποφάσισε όμως να μην αλλοιώσει τον χαρακτήρα του RoboCop και να χτίσει πάνω στο αυθεντικό παρουσιαστικό του, κάτι που θα εκτιμηθεί δεόντως από τους fans και από όσους αγάπησαν τις ταινίες. Θα ομολογήσουμε ότι και σε εμάς φαινόταν περίεργο το πόσο αργός ήταν στις κινήσεις του, αλλά από ένα σημείο και μετά ταιριάζει με το υπόλοιπο οικοδόμημα σχεδόν τέλεια. Στις φάσεις όπου ξεκινούν οι πυροβολισμοί, τα πάντα καταστρέφονται, τα πάντα πυροβολούνται και δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι τα πάντα πολτοποιούνται.
Το θρυλικό πιστόλι “Auto 9” έχει απεριόριστες σφαίρες και έχει τη δυνατότητα να προξενήσει τεράστια ζημιά στους κακοποιούς με αποτέλεσμα ο χρήστης να νιώθει ότι πράγματι ελέγχει ένα παντοδύναμο ρομποτάνθρωπο, τον εγγυητή της τάξης και της ηθικής. Στο θέμα όπλα θα πρέπει να πούμε ότι κάποια από τα δευτερεύοντα όπλα που βρίσκουμε σε δωμάτια και περιοχές θα θέλαμε να είναι πιο ισχυρά, γιατί δεν ήταν λίγες οι στιγμές που προτιμούσαμε το βασικό μας περίστροφο Auto 9. Είναι όμως από τις λίγες φορές που βλέπουμε ένα στούντιο να καταφέρνει με σχεδόν άριστο τρόπο να μεταφέρει σε βιντεοπαιχνίδι τα κύρια χαρακτηριστικά και την ατμόσφαιρα ενός αγαπημένου ήρωα που βασίζεται σε ταινία. Δεν είναι μόνο η αίσθηση και ο ρυθμός του gameplay που συμβάλουν σε αυτή την άριστη μεταφορά, αλλά και το σενάριο, το οποίο θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως το πραγματικό RoboCop 3. Δίνει μία εξαιρετική συνέχεια στην ιστορία του αγαπημένου Alex Murphy και της συναδέλφου του Anne Lewis, ενώ διορθώνει ένα φάουλ του franchise σε ό ’τι αφορά το κλείσιμο και τη συνέχεια ενός σημαντικού villain στο σύμπαν του RoboCop. Εκτός από το βασικό σενάριο, υπάρχουν μικρές ιστορίες σε side missions που λειτουργούν έξυπνα και συνοδεύουν με διασκεδαστικό τρόπο τα πιο σημαντικά, σκοτεινά μηνύματα και γεγονότα της ιστορίας. Από το να βοηθήσουμε έναν κλέφτη και χρήστη ηρωίνης σε κάποια (προσωπικά) θέματα, μέχρι το να κόψουμε μία απλή κλήση σ’ ένα παράνομο παρκαρισμένο αμάξι, όλα αυτά συμβάλουν στο να κατανοήσουμε καλύτερα τον κόσμο και τον χαρακτήρα του RoboCop.
Πολλά από αυτά οι developers τα έχουν δέσει με στοιχεία RPG, που αυτή τη φορά είναι πιο ουσιαστικά συγκριτικά π.χ. με το Terminator Resistance όπου τα πάντα ήταν πολύ απλοϊκά και χωρίς κανένα βάθος. Εδώ υπάρχουν μπόλικοι διάλογοι με επιλογές που θα επηρεάσουν τις εξελίξεις στο τέλος της ιστορίας, ενώ βρίσκουμε αρκετά πράγματα για loot που δίνουν πόντους εμπειρίας για να ανεβάσουμε τα skills μας στο talent tree. Το πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι διάλογοι και το looting στο παιχνίδι φάνηκε από το γεγονός ότι πολύ γρήγορα πήραμε την απόφαση να ανεβάσουμε στο φουλ τα Deduction και Psychology skills. Αυτό σήμαινε προφανώς ότι μπορεί να δυσκολευόμασταν ελαφρώς λόγω έλλειψης Vitalty ή Combat points στο πρώτο μισό του τίτλου, αλλά η περιέργειά μας και το στήσιμο του παιχνιδιού μας ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση. Όταν ένα FPS ωθεί τον παίκτη να επενδύσει σε skills που βοηθούν στο ψάξιμο, στo XP gathering και σε optional dialogues, καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι το παιχνίδι καταφέρνει και αναδεικνύει στοιχεία πέρα από το άμυαλο (αλλά σούπερ διασκεδαστικό) πιστολίδι.
Μας άρεσε επίσης που το RoboCop: Rogue City μας έδινε χρόνο να εξερευνήσουμε τις μικρές περιοχές που έδιναν μία ψευδαίσθηση ανοιχτού κόσμου. Υπάρχουν συνεχή ενημερωτικά μηνύματα όταν επρόκειτο να αποχωρήσουμε από μία περιοχή, ότι αν φύγουμε, θα αφήσουμε ανεκπλήρωτες δευτερεύουσες αποστολές. Το παιχνίδι μας έσπρωχνε στο να ασχοληθούμε με πράγματα πέρα από την βασική ιστορία, αφού εκτός από την επιβράβευση με έξτρα XP για νέα skills, μας προσέφερε αρκετές δόσεις χιούμορ και διασκεδαστικούς διαλόγους. Γενικότερα η ατμόσφαιρα, οι διάλογοι και το ύφος της γραφής του RoboCop: Rogue City δεν θέλει να παρουσιάσει ένα σενάριο που θα γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία των video games, θέλει να διασκεδάσει το χρήστη με απλό αλλά και ποιοτικό τρόπο, αλλά πάντοτε με σεβασμό στον χαρακτήρα που έγραψε την δική του ιστορία στον τομέα της επιστημονικής φαντασίας.
Αυτό το πράγμα η Teyon το κατάφερε και με το παραπάνω, μιας και πίσω από τις ατάκες και τον υψηλό action ρυθμό, κρύβεται και η ιστορία της αναζήτησης και της ερώτησης του τι είναι εν τέλει ο Robocop, άνθρωπος ή απλώς μία μηχανή για την πάταξη του εγκλήματος; Ο νόμος των movie licensed βιντεοπαιχνιδιών που απογοητεύουν ή στοχεύουν προς μία αρπαχτή διαψεύστηκε από τους ανθρώπους που δούλεψαν πάνω στο RoboCop: Rogue City. Διαψεύστηκε σε βαθμό που θα μας κάνει να αναπολούμε αυτήν την κυκλοφορία ως ένα παιχνίδι που διαχειρίστηκε σχεδόν άριστα το legacy ενός τόσο σημαντικού franchise. Τα τεχνικά προβλήματα σίγουρα το ρίχνουν στα μάτια του κόσμου όταν γίνονται άμεσες συγκρίσεις με πιο μεγάλα projects του ανταγωνισμού, ενώ η ιδιαιτερότητα του αργοκίνητου χαρακτήρα ενδεχομένως να ξενίσει σε πιο νέους gamers. Αυτός είναι όμως ο RoboCop και χαιρόμαστε πάρα πολύ που οι developers βρήκαν τρόπο να χτίσουν πάνω στα πατροπαράδοτα στοιχεία του αγαπημένου αυτού ήρωα με στοχευμένο τρόπο, παρά να τα τροποποιήσουν για να το φέρουν στο σήμερα, αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα του. Μετά από 15-20 ώρες ενασχόλησης με το παιχνίδι, μπορούμε να πούμε με περίσσια σιγουριά ότι το RoboCop: Rogue City αποτελεί ίσως την πιο ολοκληρωμένη και διασκεδαστική εμπειρία RoboCop στον τομέα των βιντεοπαιχνιδιών και σίγουρα είναι από τα πιο διασκεδαστικά ταξίδια σε παλιές, καλές εποχές.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity