Ήμασταν οπαδοί της σειράς Sniper Elite από τότε που δοκιμάσαμε για πρώτη φορά το Sniper Elite V2 στο Xbox 360 πριν από αρκετά χρόνια και ο βασικός λόγος για αυτό ήταν οι μεγάλες δυνατότητες προσαρμογής που έδινε η σειρά, με κυριότερη την προσβασιμότητα σε αρχάριους που ήθελαν να παίξουν παιχνίδια με ελεύθερους σκοπευτές χωρίς να πρέπει πρώτα να έχουν πάρει μετεωρολογικό δελτίο και μετρήσει τις ταχύτητες του ανέμου. Τα ενδιάμεσα Sniper Elite ΙΙΙ και Sniper Elite 4 (κυρίως το δεύτερο) τιμήθηκαν επίσης δεόντως, οπότε η ενασχόληση με το 5 ήταν νομοτελειακή.
Ο ήρωάς μας είναι ο ίδιος, ο γνωστός Karl Fairburne και πλέον βρισκόμαστε σε ένα αγαπημένο σκηνικό παιχνιδιών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τις ημέρες λίγο πριν την D-day και την απόβαση στη Νορμανδία και συγκεκριμένα πρέπει να ανακαλύψει τις λεπτομέρειες ενός προγράμματος των Ναζί που αποκαλείται Project Kraken. Η πλοκή απλώς κάνει αξιοπρεπώς τη δουλειά της και τίποτα παραπάνω θέτοντας στο επίκεντρο τον ήρωά μας και φυσικά τον κόσμο γύρω του, που ειδικά στις κονσόλες της παρούσας γενιάς είναι εκπληκτικός, βοηθούμενος και από το συμπαγές level design. Κάθε αποστολής, που επέτρεψε στη Rebellion να δώσει πολλές λεπτομέρειες σε κάθε ένα από αυτά. Ταυτόχρονα τα τοπία δείχνουν να έχουν βγει από φωτογραφίες και ντοκιμαντέρ της εποχής, αναπαριστώντας τέλεια τη δοκιμασμένη από τον πόλεμο και κατεχόμενη από τους Γερμανούς Γαλλία.
Ναι καλά αλλά όλα αυτά. Το παιχνίδι, πολύ προβλέψιμα, είναι αρκετά όμοιο με τον προκάτοχο του σε όλα τα δυνατά επίπεδα. Ακόμα και οι αδυναμίες είναι διαχρονικά ίδιες. Μόνο που μία από αυτές, αυτή τη φορά, μας ενόχλησε παραπάνω. Και μιλάμε για κάθε έκφανση της μάχης που δεν περιλαμβάνει τον ρόλο του ελευθέρου σκοπευτή, δηλαδή τη μάχη από κοντά. Το βασικό θέμα είναι ότι Karl σε πολλές περιπτώσεις δεν… στρίβει και αυτό δεν έχει καθόλου πλάκα σε στενά μέρη που πρέπει να εισβάλει και να αλληλεπιδράσει με συγκεκριμένα αντικείμενα ή να ανοίξει κάποιο κουτί ή να πάρει λάφυρα, κάτι που ναι, γίνεται εκνευριστικό. Κάτι άλλο που μας ενόχλησε αρκετά ήταν ότι αυτό που είχαμε λατρέψει στη σειρά, η προσβασιμότητα, φαίνεται να έχει χάσει λίγη από την γοητεία της, μιας και ο τίτλος είναι αρκετά πιο δύσκολος από τους προκάτοχους του. Από τη μία είναι θετικό που είναι επιτέλους κάπως πιο έξυπνο το ΑΙ, από την άλλη, σε συνδυασμό με το θέμα με τις μάχες από κοντά, διασκεδάσαμε λιγότερο από όσο θέλαμε στο χαλαρό κι έπρεπε να το παλέψουμε περισσότερο να πάμε παρακάτω, όχι πάντα με ευχάριστο τρόπο, παρά τη γενικά καλή εικόνα της όλης εμπειρίας.
Αυτό που είναι αρκετά ενδιαφέρον, σε επίπεδο multiplayer είναι το Invasion mode μια μορφή PvP multiplayer, όπου μπορείτε να καλέσετε έναν άλλο παίκτη στο παιχνίδι σας ως ελεύθερο σκοπευτή του Άξονα με gameplay που θυμίζει παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι. Ναι είναι κάτι το διαφορετικό και μπορεί να σας διασκεδάσει αρκετά, αλλά αφήστε το αφού έχετε τελειώσει το βασικό campaign. Μιας και πιάσαμε το multiplayer έχουμε μάχη 16 παικτών και συνεταιρικό Survival mode. Τα έχουμε πει και στο παρελθόν, όλα αυτά μπορεί να λειτουργούν αλλά κάτι λείπει.
Κατά τα άλλα η εντυπωσιακή και αιματηρή κάμερα σήμα κατατεθέν της σειράς είναι εδώ όπως και πολλά όπλα της εποχής και ακόμα περισσότερες δυνατότητες προσαρμογής αυτών, ένας τομέας στον οποίο το Sniper Elite 5 παίρνει πολύ καλό βαθμό.
Για να είμαστε ρεαλιστές, πρόκειται για έναν τίτλο που δεν περιμένεις και τεράστιες αλλαγές από τον έναν τίτλο στο άλλο. Η ποιότητα είναι εδώ, η διασκέδαση είναι εδώ, αλλά ναι, έχει σκαμπανεβάσματα με πιο σημαντικό αυτό της δυσκολίας που χαλάει λίγο τη όποια χαλαρότητα απολαμβάναμε κάποτε και μας υποχρεώνει σε απόλυτη συγκέντρωση για να διασχίσουμε την κατεχόμενη Γαλλία. Πάντως οι λάτρεις και οι βετεράνοι, θα το απολαύσουν , όσα μικρά η μεγαλύτερα θέματα και να έχει.
Και εγώ εκεί γύρω στο επτάμισι το έχω . Ο βαθμός βέβαια πάντα κυμαινόμενος. Αν έχεις κορεστεί από τα προηγούμενα θα χαθεί λίγο η εμπειρία αν πάλι είσαι νέος σε σειρά και παίξεις και με παρέα τα πάντα ενδιαφέροντα mode μπορεί και να έχεις εμπειρία ακόμα και για 8-9.
Ρε συ μου φάνηκε δύσκολο για να διασκεδάσω όπως είχα κάνει στα προηγούμενα. Όταν το έμαθα, ναι το προχώρησα.
Το κατέβασα στο pass και είπα να ασχοληθώ μαζί του 1 φορά μιας και δεν είχα ασχοληθεί στο παρελθόν με κάποιο της σειράς. Το πέταξα μετά από 3 ώρες ενασχόλησης μαζί του . Τελείως αδιάφορο σαν παιχνίδι και κουραστικό με όλο αυτό το slow motion με τις σφαίρες που βρίσκουν στόχο. Δεν ξέρω ίσως έχω γίνει εγώ περίεργος πλέον. Μου φάνηκε αδιάφορο τελείως.
Ομολογούμενος και εγώ τις πρώτες 3 ώρες δεν ήξερα τι εκανα και πατούσα συνέχεια λάθος κουμπιά γιατί είναι φτιαγμένο για πληκτρολόγιο . Όμως μετά μου έγινε αυτό που λέμε κλικ. Τώρα αν και το slow motion δεν σου λέει κάτι ναι όντως κανένα νόημα να συνεχίσεις .
Δεν είναι καλός τίτλος να ξεκινήσεις τη σειρά, δίκιο έχεις.