Τα τελευταία χρόνια αρκετοί δημιουργοί αντλούν έμπνευση από τα FPS της δεκαετίας του ’90, με τους απλούς και σχεδόν διαισθητικούς μηχανισμούς τους, την pseudo-3d αισθητική και το γενικότερο vibe εκείνης της εποχής. Ανάμεσά σε αυτούς και η ομάδα της Auroch Digital, που σκέφτηκαν κάτι παρόμοιο, αλλά με θεματολογία Warhammer 40k. Το αποτέλεσμα είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρον, και πάνω από όλα φέρνει στο μυαλό την ερώτηση: «Πως δεν το σκέφτηκε κανείς άλλος τότε»;
Το σύμπαν του Warhammer 40k προσφέρεται και με το παραπάνω για κάτι τέτοιο, οπότε γιατί να μην υπάρξει μια ιστορία από πίσω που να δικαιολογεί τη δράση, και πράγματι, στο BOLTGUN συμβαίνει ακριβώς αυτό. Ναι, οι φανατικοί του σύμπαντος της Games Workshop θα διαβάσουν τα πάντα, αλλά ομολογουμένως η ιστορία δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, παρ’όλα αυτά δίνει το παλμό, και η αισθητική ταιριάζει γάντι με την retro παρουσίαση. Για όσους πρέπει οπωσδήποτε να ξέρουν, ο πρωταγωνιστής είναι ένας σκληροτράχηλος Space Marine που έχει αποσταλεί στον πλανήτη Graia (τον οποίο είχαμε τη δυνατότητα να επισκεφτούμε και στο Warhammer 40k: Space Marine) για να ερευνήσει κάποιες ανησυχητικές πληροφορίες. Πολύ γρήγορα γίνεται αντιληπτό πως φυσικά τα πράγματα έχουν πάει στραβά και οι δυνάμεις του Chaos είναι ελεύθερες να περάσουν στον κόσμο των ανθρώπων, και δεν είναι πολύ δύσκολο να μαντέψει κανείς τη συνέχεια.
Για να εξολοθρεύσει τον κίνδυνο που απειλεί την Αυτοκρατορία, ο Malum Caedo θα σκοτώσει κυριολεκτικά ορδές εχθρών με σχετικά περιορισμένη ποικιλία, και θα περιηγηθεί σε διαφορετικά επίπεδα, κάτι που θα του πάρει περίπου 8-10 ώρες, ανάλογα την προσαρμογή. Και πρέπει να υπάρξει μια προσαρμογή γιατί η παρουσιάσει διαφέρει πολύ από τα συνηθισμένα, αφού οι δημιουργοί προσπάθησαν να μιμηθούν την δομή ενός τίτλου στα μέσα της δεκαετίας του ’90, αξιοποιώντας ταυτόχρονα και τα οφέλη από τα άλματα της τεχνολογίας όλα αυτά τα χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι… ενδιαφέρον, αν και φανερό ότι όλο αυτό είναι αποτέλεσμα μιας «μίμησης» και όχι ένας τίτλος που θα χωρούσε σε 2-3 floppy disks. Το shooting ευτυχώς είναι απολαυστικό, με την αίσθηση από το ομώνυμο Boltgun να μην απογοητεύει ποτέ. Η δομή των επιπέδων, από την άλλη, θα μπορούσε να είναι αρκετά καλύτερη, αφού σε συνδυασμό με την εικόνα που δεν είναι και ότι πιο λεπτομερές, τις περισσότερες ώρες οι παίκτες θα περιφέρονται προσπαθώντας να εντοπίσουν την έξοδο.
Δεν είναι κάτι απαραίτητα ή έστω πάντα κακό, και αν γυρίσουμε πίσω στον χρόνο, θα θυμηθούμε ότι κάπως έτσι ήταν τα πράγματα, οπότε σε έναν βαθμό δικαιολογείται. Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο τίτλος τελειώνει πριν καταντήσει βαρετός, αφού μετά το πρώτο μισό ο γενικότερος κύκλος αρχίζει και κουράζει κάπως, ιδίως στα σημεία που χωρίς δικαιολογία οι εχθροί έρχονται κατά κύματα και η έξοδος δεν ξεκλειδώνει μέχρι να «εξαγνιστεί» το μέρος. Από ηχητικής πλευράς τα πράγματα είναι μάλλον αναμενόμενα, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχει ειδικό πλήκτρο που κάνει τον Malum να λέει γραφικά one-liners που θα εκτιμηθούν μάλλον από τους σκληροπυρηνικούς του είδους.
Σε γενικές γραμμές το BOLTGUN είναι ένας τίτλος που ιδανικά κάποιος απολαμβάνει σε μικρές δόσεις, και σε αυτό τα καταφέρνει υπέροχα. Είναι δύσκολο, είναι πιστό στο υλικό, και σε μικρές ποσότητες είναι διασκεδαστικό και μια «ένεση» δράσης που δε θα απογοητεύσει. Ακόμα πιο ιδανικά, είναι για τους θιασώτες του Warhammer 40k, αφού πολλές φορές το άδειασμα ολόκληρων γεμιστήρων στους heretics και τα cringy one-liners είναι πραγματικό αρκετές φορές για να πάρει κανείς τη δόση του. Τουλάχιστον μέχρι να κυκλοφορήσει το Space Marine 2 και η γραφικότητα φτάσει σε νέα ύψη.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity