Με το σερί μεταφοράς κλασικών επιτυχιών της Disney στο format του live-action τα τελευταία χρόνια, έχουμε συνηθίσει να περιμένουμε κάθε νέα ταινία με περίσσεια επιφυλακτικότητα. Η αλήθεια είναι πως το στούντιο της Walt Disney Pictures μας έχει εκπλήξει ευχάριστα με παραγωγές όπως το The Lion King του 2019 και το Cruella του 2021, μα και δυσάρεστα, κυρίως με το δίδυμο Dumbo και Aladdin το ‘19. Το Peter Pan & Wendy κατατάσσεται στη δεύτερη περίπτωση, μην μπορώντας να αποδώσει την αυθεντική μαγεία του original υλικού, παρόλο που βρισκόταν υπό ανάπτυξη για 6 χρόνια.
Η ιστορία της ταινίας είναι από λίγο έως πολύ γνωστή. Ο Peter Pan προσπαθεί να ανακτήσει τη σκιά του, η οποία του κάνει παιχνίδια στον πραγματικό κόσμο και συγκεκριμένα στο σπίτι της Wendy και της οικογένειάς της. Η Wendy, νεαρή, μα μεγαλύτερη από τον Peter Pan, γοητεύεται από τις περιγραφές του τελευταίου για τη Neverland, έναν τόπο όπου κανείς δε μεγαλώνει και τίποτα δεν αλλάζει. Αυτή και τα αδέλφια της πείθονται να τον ακολουθήσουν και σύντομα ξεκινούν το ταξίδι προς τον μαγικό αυτό κόσμο, όπου έρχονται πολύ γρήγορα σε σύγκρουση με τον μοχθηρό πειρατή Captain Hook, τον οποίο υποδύεται ο Jude Law.
Η πλοκή εξελίσσεται με γνώριμο τρόπο, χωρίς να ακολουθεί επακριβώς το πρωτότυπο υλικό, μα και χωρίς να ξενίζει τον θεατή που ξέρει, έστω στο περίπου, τι θα παρακολουθήσει. Αυτό στο οποίο αποτυγχάνει (περισσότερο), είναι στην αναβίωση της Neverland, του μαγικού και πανέμορφου κόσμου από το κλασικό παραμύθι του J. M. Barrie. Σε αντίθεση με τα λαμπερά χρώματα και τα ατελείωτα φανταστικά τοπία που θα περίμενε κανείς, η προσέγγιση του David Lowery είναι ολίγον τι σκοτεινότερη, χωρίς αρκετό βάρος στο χτίσιμο ενός πιστευτού κόσμου, περιοριζόμενη σε ουδέτερα σκηνικά με σπηλιές και απέραντη θάλασσα. Οι διάλογοι ελίσσονται μεταξύ σοβαρών αντιπαραθέσεων και παράλογων συναισθηματισμών που δείχνουν ξεκάθαρα πως δεν ταιριάζουν με το άτομο που τους αποδίδει, αν και υπάρχουν στιγμές με έξυπνο χιούμορ και με εξέλιξη χαρακτήρων που, ναι μεν είναι αναμενόμενες, όμως δίνουν καλά ερεθίσματα νοσταλγίας.
Οι σκηνές δράσης είναι υπερβολικά χορογραφημένες, αλλά το setting του πειρατικού πλοίου χρησιμοποιείται με έξυπνο τρόπο και καταφέρνει να προκαλέσει ενδιαφέρον, παρόλο που θυμίζει Pirates of the Caribbean και μάλιστα όχι προς όφελός του. Στην προκειμένη έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που απευθύνεται σε αρκετά πιο νεαρό κοινό, αλλά και σε ενήλικους με σημαντικά χαμηλότερες προσδοκίες. Οι υπόλοιποι θα περάσουν τον χρόνο τους πιο εποικοδομητικά με το original των Hamilton Luske, Clyde Geronimi και Wilfred Jackson.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity