Η Naughty Dog μελέτησε την αυτοκρατορία των Χοϊσαλά, ένα πραγματικό βασίλειο της ινδικής χερσονήσου από τον 11ο αιώνα μέχρι τον 15ο περίπου. Πηγή πλούσια για τη φοβερή, ως συνήθως, καλλιτεχνική διεύθυνση του παιχνιδιού, η οποία παίρνει τον πρώτο λόγο μετά το πρώτο και μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής που ρίχνει το βάρος της σε εξωτερικούς χώρους. Όλα γίνονται αρχικά για την εξασφάλιση θησαυρού αλλά, όπως συμβαίνει πάντα σε Uncharted, η κατάσταση αλλάζει, το ίδιο και οι στόχοι, αφού ο Asav, ένας γλυκομίλητος αλλά επικίνδυνος οπαδός της εθνοκάθαρσης θέλει να πιάσει στα χέρια του το σημαντικότερο κειμήλιο των Χοϊσαλά, και με αυτό να χρηματοδοτήσει άλλα, σκοτεινότερα (μη μεταφυσικά και πάλι) σχέδια. Το πρωταγωνιστικό δίδυμο είναι στο επίκεντρο όμως, όχι τα γεγονότα στα οποία μπλέκουν. Με τον Nathan εκτός, Chloe και Nadine κερδίζουν χρόνο επί της οθόνης για να αναπτυχθούν, ίσως με βλέψεις για το μέλλον. Στην πορεία η Chloe είναι εκείνη που ξεφεύγει περισσότερο από τη δική της πεπατημένη, καταλήγοντας να λειτουργεί σε κάποιο βαθμό ως ανάλογο του Nate. Η Nadine είναι εσκεμμένα πιο ξύλινη, όχι όμως αδιάφορη παρουσία. Απλά η απόσταση που διανύει ως χαρακτήρας είναι μικρότερη και σίγουρα δεν διαλύεται και τόσο το μυστήριο που ακόμη την περιβάλλει. Σε αντίθεση με άλλους τίτλους της σειράς, η παρουσία δεύτερου χαρακτήρα είναι κανόνας, από την αρχή μέχρι το τέλος, με αμελητέες εξαιρέσεις. Δεν το δοκιμάζει πρώτη φορά αυτό η Naughty Dog, υπάρχει το προηγούμενο του The Last Of Us. Εδώ πάντως δεν βγαίνει πάντα σε καλό, ίσως επειδή η συνεισφορά του δεύτερου παίκτη δεν είναι αρκετά προκαθορισμένη, ειδικά στη μάχη αλλά ακόμη και στην εξερεύνηση. Η Nadine μάς στάθηκε εμπόδιο περισσότερες φορές από όσες περιμέναμε. Όχι για πολύ αλλά αρκετές ώστε να δούμε τα ραδίκια ανάποδα επειδή μας στρίμωξε σε μια θέση η ίδια η Nadine. Σε άλλες περιπτώσεις μάς έκοψε μανούβρες που γίνονταν με την ελπίδα να γλιτώσουμε από sniper.
Σημαντικότερο ζήτημα είναι η συμπεριφορά των εχθρών βέβαια, κάτι που κάθε άλλο παρά έκπληξη αποτελεί για το franchise. Αυτό που είναι έκπληξη είναι ότι σημειώνουν διαφορετική, προς το χειρότερο, συμπεριφορά. Δεν πειράζει που έχουν μάτι «γερακίσιο» όπως λένε. Κάθε άλλο. Έτσι δίνεται μια κάποια βαρύτητα επιπλέον στο stealth. Αυτό που είναι παράξενο έως αστείο είναι τα εκπληκτικά ποσοστά ευστοχίας των εχθρών και από αδιανόητες αποστάσεις, ακόμη και με όπλα που δεν είναι οι ιδανικές επιλογές για τις εν λόγω αποστάσεις. Και όταν διαπιστώσετε μέσα από τις χαραμάδες καταφέρνει και σας πετυχαίνει το «λεπτεπίλεπτο» μυδραλιοβόλο ενός ελικοπτέρου, θα καταλάβετε ακριβώς τι εννοούμε.
Η διαδρομή γενικότερα είναι σύνθεση αναμνήσεων από όλο το franchise, με την τεχνική ικανότητα του Uncharted 4. Το πρώτο μέρος του παιχνιδιού είναι ανάλογο του τμήματος με τον ανοιχτό χάρτη και το τζιπ που πετύχαμε στο Uncharted 4. Συναντάμε ανάλογο κυνηγητό και πολλούς ακόμη παραλληλισμούς που καλό είναι να μην αναφέρουμε στην παρούσα. Στην πράξη πάντως κάθε μέρος του παιχνιδιού παραπέμπει ουσιαστικά και σε κάποια ανάλογη εμπειρία που θυμόμαστε από την εποχή του Nathan. Η ανακύκλωση αυτή πατά τόσο στη νοσταλγία για μια εποχή που τελειώνει όσο και στην πραγματικότητα ότι δεν γίνεται σε ένα χρόνο να γίνει κι άλλο άλμα σε επίπεδο design. Η βάση πάντως, αυτονόητα, είναι τόσο καλή ώστε να μην ανησυχεί κανείς έτσι κι αλλιώς. Ακόμη λογικότερη είναι η εμφανής ανακύκλωση των assets, χωρίς την οποία θα ήταν αδύνατη η παραγωγή του τίτλου σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι τόσο όμορφο βέβαια που το τελευταίο πράγμα στο οποίο σταθήκαμε ήταν η σκέψη ότι το τάδε μέρος βασίζεται στα δείνα assets του Uncharted 4 και πάει λέγοντας.
Όσο για τη δομή της εμπειρίας, η αλήθεια είναι ότι μετά το αρχικό πέρα-δώθε στη λάσπη με το τζιπ, σημαντικό μέρος του οποίου είναι προαιρετικό και συνδέεται με side quest που αποφέρει πολύ χρήσιμο αντικείμενο για όσους θέλουν να βρουν κάθε πιθανό θησαυρό, ο τίτλος κρατά καλή ισορροπία μεταξύ μαχών, γρίφων και platforming, με τη διαδοχή τους να εξασφαλίζει ευχάριστη ροή των πάντων για τον παίκτη. Το αποτέλεσμα είναι όντως τίτλος που έχει διάρκεια παρόμοια με του πρώτου μέλους της σειράς, με τη σημείωση ότι η ψυχαναγκαστική εξερεύνηση και το μοναδικό αλλά τροφαντό side quest μπορούν να αλλάξουν σημαντικά τη συνολική διάρκεια. Στο δεύτερο, από άποψης στιλ, μέρος του παιχνιδιού, οι γρίφοι αναβαθμίζονται και το platforming αρχίζει να κινείται στα γνωστά επίπεδα ατυχίας του Nate (προφανώς την κληροδοτεί κι από πάνω). Οι γρίφοι είναι πάντα στο πλαίσιο της λογικής και της απαραίτητης παρατηρητικότητας, οπότε καταλήγουν το απολαυστικότερο κομμάτι του συνόλου. Σε εκείνο το τμήμα σημειώνεται και ο κύριος όγκος της ανάπτυξης των χαρακτήρων, καθώς υπάρχει ο απαραίτητος αέρας αλλά και εμπειρίες που μπορούν να χτίσουν ή να τροποποιήσουμε δεσμούς.
Το Uncharted: The Lost Legacy δεν είναι το Uncharted: Golden Abyss. Από άποψη φιλοδοξίας είναι σαν το πρώτο Uncharted αλλά με τα ρούχα του Uncharted 4 και τη νοοτροπία του Uncharted 3. Ως κάτι που εμφανίζεται τόσο σύντομα μετά το Uncharted 4 βέβαια, είναι αυτόματα εντυπωσιακό, κυρίως επειδή ξέρουμε ποια είναι η κατάληξη σε ανάλογες προσπάθειες από μικρούς και μεγάλους developers ή publishers με πολλαπλές ομάδες στα πόδια ενός franchise. Από τη μία ελπίζουμε να μη γίνει σύστημα διότι η κόπωση δεν λυπάται κανέναν. Από την άλλη παραμένει εντυπωσιακό που τα «δεύτερα» της Naughty Dog εξακολουθούν να κινούνται σε τέτοιο επίπεδο. Από την άλλη βέβαια, τα παλιά «δεύτερα» της Naughty Dog μάς οδήγησαν στο The Last Of Us και σε νέα τάξη πραγμάτων στο εσωτερικό της ομάδας. Όλοι δικαιούνται κι ένα πιο ανάλαφρο βήμα. Και πίτσα. Την καλύτερη σε όλη την Ινδία.
Υ.Γ.: Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κάποιες διαφωνίες με τη μετάφραση στα ελληνικά, ευτυχώς μικρές. Π.χ. η απόδοση του τίτλου ξεφεύγει από το αρχικό νόημα, ωστόσο η πιο τυπική μετάφραση θα είχε χειρότερο αισθητικό αποτέλεσμα, οπότε κατανοούμε την απόκλιση. Μικρά παραπτώματα βρήκαμε και στη διαδρομή, συχνά σε περιπτώσεις που φαίνεται ότι ο μεταφραστής είχε μπροστά του μια ατάκα χωρίς τα απαραίτητα συμφραζόμενα για να κινηθεί με σιγουριά. Συνολικά όμως η προσπάθεια είναι ανάλογα καλή με εκείνες που έχουμε δει σε προηγούμενες παραγωγές της Sony, οπότε δηλώνουμε ευχαριστημένοι.
Επιπλέον, αφήσαμε το multiplayer στην άκρη αφού το Uncharted: The Lost Legacy περιλαμβάνει το multiplayer του Uncharted 4, με τη διαφορά ότι προσθέτει το Survival Arena, δηλαδή Horde Mode με wave modifiers, siege zones, μαζί με κάποια skins και νέους εχθρούς μοιρασμένους στα 100 κύματα. Ωστόσο τα ίδια ακριβώς προστίθενται και στο Uncharted 4, οπότε το multiplayer για Uncharted 4 και Uncharted: The Lost Legacy είναι ένα και το αυτό.
Πολύ καλό και αναλυτικό review.Δεν επηρεάζομαι από κανένα review των παιχνιδιών uncharted γιατί έχοντας εμμονή με την σειρά,τα παίρνω day1.Έχει γίνει ήδη προπαραγγελία και απλά περιμένω Τρίτη να έρθει!Καλή μας απόλαυση!
Από τα περίεργα της υπόθεσης πως καταφέρνει, στην αρχική του μορφή, άντε και με το πρώτο μικρό patch να πιάνει στο δίσκο 50,01GB. Αν θυμάμαι καλά το Uncharted 4, στην πρώτη του περίοδο τουλάχιστον, έπιανε λιγότερο χώρο.
αυτο ξερω να στο απαντησω...ειναι 50% τεμπελια και 50% για καλο και για κακο σε περιπτωση καποιου error αφησανε τα assets του uncharted 4 μεσα...με εξαιρεση τα cutscenes και τα περισσοτερα audio files του main quest τα οποια ειναι αχρηστα για το lost legacy....ειναι πολλα texture assets καινουργια και reusable αλλα αν γινει error στο loading/streaming και για οποιοδιποτε λογο δεν πετυχει να εχει αλλο (δευτερο) asset να βγαλει ωστε να μην εχουμε το φαινομενο skyrim/fallout pink textures ...ετσι πιανει τοσο πολυ και ισως περισσοτερo (patched) διοτι ουσιαστικα το 70% του 4 ειναι μεσα + το καινουργιο
Αυτό δεν είναι περίεργο όμως διότι στο παιχνίδι γίνεται έτσι κι αλλιώς ανακύκλωση assets. Ενώ το MP είναι ίδιο. Ο ήχος πιάνει αρκετό πράμα πάντα, αλλά δεν νομίζω ότι έχει τον ίδιο όγκο διαλόγων εδώ.
Ωραίο review!!Δάκρυσα με το λεπτεπίλεπτο μυδραλιοβόλο :p
Το multiplayer περιλαμβάνεται στο δισκάκι στα 45GB ή χρειάζεται κάποιο download(νομίζω στο 4 τα 12GB περίπου στο patch ήταν όλο το multi) ? Το photomode κάπου διάβασα ότι προσθέτει την δυνατότητα να αλλάξεις έκφραση προσώπου στο freezάρισμα με διάφορες γκριμάτσες :p Πιστεύω θα προσφέρει γέλιο σε όσους πατούσαμε έτσι κι αλλιώς συχνά πυκνά L3+R3 στο U4 για να απολαύσουμε την στιγμή και να μπούμε σε ρόλο φωτογράφου!!
Δεν κατέβηκε ξεχωριστά το MP. Οπότε αυτό πρέπει να ξεχνάω και να μου κάνουν εντύπωση τα μεγέθη στο λανσάρισμα.
Ένα σημείο που κάνει εντύπωση σε αυτά τα τελευταία Uncharted είναι το multiplayer. Μάρτυραει κάτι για την γενικότερη κατάσταση του παιχνιδιού. Ενώ έχει όλα τα εφόδια για να πετύχει κάτι καλό (φοβερά γραφικά, animation, ένα σωρό customisation, συνεχή υποστήριξη και updates, τεράστιο user base), το κυνηγάει μια κατάρα που δεν ξεπερνιέται με τίποτα: Απλά δεν είναι διασκεδαστικό.
Το για ποιο λόγο δεν είναι, είναι μεγάλη συζήτηση. Το ότι δεν ειναι, μπορεί να το διαπιστώσει κανείς κοιτώντας τα νούμερα που κάνει, ή απλά παίζοντας. Από κοντά έρχεται και το single player που μοιράζεται τους ίδιους μηχανισμούς πάνω κάτω, αλλά προσπαθεί να καλύψει τα κενά με την ιστορία και την παρουσίαση. Όταν όμως πάσχει ο πυρήνας του παιχνιδιού, τα ή υπόλοιπα ή δεν φτάνουν. Στο IGN ένας από τους λίγους καλούς reviewers που έχουν έδωσε στο Lost Legacy 7,5 και πέσανε να τον φάνε. Οι ίδιοι που δεν περνάνε ούτε για βόλτα από το multiplayer. Μα αφού είναι τόσο καλό ρε παιδιά, γιατί δεν παίζετε;
@PORTAL Ποιό IGN??Αυτό που έδωσε στο COD Infinite Warfare 7.7 !? ενα παιχνίδι(σε full retail price οχι 39.90) με σάπιο "φουτουριστικό" 5ωρο campaign που πετάξανε Jhon Snow επειδή δεν μπορούν,και ενα multiplayer που το χουν βαρεθεί και οι πέτρες και χρειάζεται ένα βαρετό zombie mode(οτι να ναι) για να το θεωρούν "fun"..ευτυχώς ηρθε το Battlefield1(σωστό campaign και αρτιο multi) και τους "ξεβράκωσε" όλο το franchise που προωθούσαν μόνο fanboys τα τελευταία χρόνια.Επίσης ποιός Marty??αυτός που έβαλε 7.8 στο AC Unity που ήταν απλά unplayable αναφέροντας για great co-op !? στο Legacy γραφει οτι έπαιξε 6ωρες(speedrun αγγαρείας αν κρίνω απο άλλα review) και ηταν "boring" το υποτυπώδες openworld κομματι με extra θησαυρούς ενω αφιέρωσε 30 ώρες στο "πιο repeatitive πεθαίνεις" AC!!Τέλος για τις εντυπώσεις στο multi tou U4 το maximum που κάνω να βρω παιχνίδι 10 ατόμων είναι 3λεπτά περίπου..που να έπαιζαν κιολας:p προσωπικά το διασκεδάζω κιόλας και γελάω στο chat αλλά δν είμαι αντικειμενικός μιας και είχα λιώσει και αγαπήσει το multi απο εποχές U2!!
Ναι συμφωνω, ποιο IGN. Αλλα νομιζω ο Marty ειναι ευχαριστη εξαιρεση. Οπως λες και συ δεν εισαι αντικειμενικος οσον αφορα τα Uncharted. Δεκτο, και γω με μερικα franchises δεν ειμαι . Προσπαθησα να το συμπαθησω το multiplayer του αλλα αμα εχεις παιξει και Gears...απλα δεν.
@PORTAL Μέσα στο δισκάκι έχει δυο κωδικούς για να κάνεις redeem από το ps store. Ο ένας είναι για το MP, ο άλλος είναι για το that's you.
Έχω παίξει τα 3 πρώτα κεφάλαια!
Δε με έχει "ταρακουνήσει" ακόμα όπως τα 4 προηγούμενα παιχνίδια της σειράς.....
Πολυ καλό review! Μπράβο!!!