Ο Arno Dorian, έχοντας ως πατέρα έναν Assassin και ως θετό πατέρα έναν Templar, δεν ενδιαφέρεται και τόσο για δόγματα όταν εν τέλει καταλήγει να χάνει και τους δύο. Το αιματηρό ταξίδι του νέου Assassin προς την κορυφή της ιεραρχίας των Templars, από τον ένα τρυπημένο λαιμό στον επόμενο, είναι καθαρά προσωπικό. Το ταξίδι αυτό δεν στερείται ενδιαφέροντος, ειδικά όταν εισέρχεται στην εξίσωση η δυναμική Elise, όμως θα παρατηρήσετε ότι στο Unity οι προσωπικές ιστορίες των ηρώων λαμβάνουν πρωταγωνιστική θέση, με τα ιστορικά τεκταινόμενα να αποτελούν πολλές φορές απλό υπόβαθρο. Πρόκειται για μία ώριμη και -τηρουμένων των αναλογιών- ρεαλιστική προσέγγιση, η οποία όμως μειώνει τον αντίκτυπο της ιστορικής φύσης του παιχνιδιού, που αποτελεί και τον κεντρικό πόλο έλξης της σειράς.
Ο πραγματικός πρωταγωνιστής του Assassin’s Creed: Unity είναι το Παρίσι του τέλους του 18ου αιώνα, η πιο όμορφα υλοποιημένη σε ψηφιακή μορφή ιστορική πόλη όλων των εποχών
Οι χαρακτήρες δεν είναι κακογραμμένοι και έχει γίνει μία προσπάθεια να σκιαγραφηθούν σε ρεαλιστικά υποτονικό πλαίσιο, με πιστευτά χαρακτηριστικά και έλλειψη υπερβολών σε διαλόγους και συμπεριφορές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι και αξιομνημόνευτοι όσο προηγούμενοι της σειράς. Η βρετανική προφορά των voice-actors δεν βοηθάει επίσης στην επίτευξη ενός καλύτερου αποτελέσματος. Παραδόξως, λείπει από το Unity ένα στοιχείο που δεν περιμέναμε ποτέ να δούμε να αφαιρείται. Αν και εξακολουθεί να υπάρχει σύνδεση με τον σύγχρονο κόσμο, όπου οι Assassins και οι Templars εξακολουθούν να «τρώγονται» και να το ρίχνουν στη γενετική, πλέον δεν υπάρχουν playable τομείς στη σύγχρονη εποχή. Αν και σε πολλούς θα λείψει ο σημαντικός εκτοπισμός του sci-fi στοιχείου, πρόκειται για μία απόφαση που αυξάνει κατακόρυφα τον παράγοντα της συνοχής του κόσμου του παιχνιδιού και της εμπειρίας γενικότερα.
Ο πραγματικός πρωταγωνιστής του Assassin’s Creed: Unity είναι το Παρίσι του τέλους του 18ου αιώνα, η πιο όμορφα υλοποιημένη σε ψηφιακή μορφή ιστορική πόλη όλων των εποχών. Πρόκειται για έναν τομέα όπου κανένα Assassin’s Creed δεν θα αποτύχει ποτέ, όμως εδώ ο συνδυασμός γοτθικών, μπαρόκ, ροκοκό και νεοκλασικών στοιχείων στην αρχιτεκτονική δημιουργεί έναν εικονικό περίπατο που θα σας αναγκάσει να σταματάτε και να τραβάτε screenshots σαν αργόσχολος τουρίστας, ακόμη και στη μέση του πιο έντονου κυνηγητού. Επιπλέον, μπορείτε πλέον να κινηθείτε στο εσωτερικό μεγάλου αριθμού κτιρίων, γεγονός που διευρύνει σε τεράστιο βαθμό την αίσθηση του ανοιχτού κόσμου και της αληθοφάνειας και καθιστά το Παρίσι του Unity σαν κάτι παραπάνω από ένα σύνολο από μεγάλα κουτιά για παρκούρ. Κι αν αναρωτιόσασταν πώς θα ήταν να σκαρφαλώσετε τον Πύργο του Άιφελ, το meta σεναριακό υπόβαθρο του παιχνιδιού έχει φροντίσει και για αυτό.
Οι βελτιώσεις στη δομή και στον πλούτο του περιεχομένου έρχονται να συμπληρωθούν και από βελτιώσεις στον τομέα όπου πονάει περισσότερο η σειρά, εκείνο των μηχανισμών χειρισμού
Όλα αυτά ενώ για πρώτη φορά δεν υπάρχουν οι περιορισμοί της ταυτόχρονης κυκλοφορίας last-gen εκδόσεων, αφού το Unity κυκλοφορεί αποκλειστικά σε PS4 (έκδοση δοκιμής), Xbox One και PC. Η δύναμη των νέων συστημάτων αναδεικνύεται όχι μόνο από την λεπτομερή αποτύπωση των κτιρίων και του περιβάλλοντος γενικότερα, αλλά κυρίως από την απεικόνιση του πλήθους. Όταν λέμε «πλήθος», το εννοούμε: μιλάμε για εκατοντάδες NPCs ταυτόχρονα επί της οθόνης, οι οποίοι, στο πλαίσιο των αναταραχών της εποχής, βρίσκονται σε συνεχή ένταση, δημιουργώντας την τεταμένη ατμόσφαιρα που ταιριάζει στην περίοδο. Ο τεράστιος αριθμός τους ευνοεί φυσικά και το social stealth στοιχείο του παιχνιδιού, αλλά εμποδίζει την γρήγορη κίνηση ανάμεσά τους, αναγκάζοντας τον Arno να χρησιμοποιήσει το βελτιωμένο παρκούρ του Unity για να κινηθεί στις οροφές των κτιρίων, που λόγω της μορφής και της συνολικής πυκνότητάς τους καθιστούν το Παρίσι παράδεισο του σκαρφαλώματος και του free running.
…Αν ο παράδεισος όμως τρέχει στα 20fps, ευχαριστούμε αλλά δεν θα πάρουμε. Όλα τα προαναφερθέντα επιτεύγματα χαντακώνονται σε μεγάλο βαθμό από την έλλειψη optimization, σε συνδυασμό με την προφανώς υπερβολική φιλοδοξία των δημιουργών. Παίζοντας θα συναντήσετε κάθε είδους κόλλημα, από απλώς χαμηλό frame-rate, μέχρι stuttering, σκαλώματα του χειρισμού, pop-in, θέματα με το LoD και ό,τι άλλο θέλετε, ενώ ο αριθμός των glitches που αφορούν τη συμπεριφορά του πλήθους είναι ανεπίτρεπτα μεγάλος. Η Ubisoft έχει επιδείξει διάθεση να διορθώσει την κατάσταση με δύο πολύ γρήγορα patches κι ένα ακόμη να αναμένεται σύντομα, όμως το γεγονός παραμένει ότι το Assassin’s Creed: Unity κυκλοφόρησε ανολοκλήρωτο, με την άσχημη εντύπωση που δημιουργήθηκε να επισκιάζει τα πολλά θετικά στοιχεία του παιχνιδιού που προαναφέρθηκαν και που ακολουθούν.
Πέρα από την επιστροφή σε πυκνό οικιστικό ιστό, με το Unity έχει επιχειρηθεί και μία επαναφορά της έμφασης στις δολοφονίες. Πράγματι, οι δολοφονίες ξεχωρίζουν όχι μόνο λόγω του αριθμού τους, αλλά και λόγω της διεύρυνσης της ποικιλίας των πιθανών προσεγγίσεων κάθε στόχου. Η αρχική ενημέρωση του παίκτη σχετικά με τον ακριβή αριθμό διαφορετικών εισόδων, φρουρών κτλ μοιάζει να έχει βγει από το λογιστήριο της Ubisoft (μια αίσθηση που θα αποκομίσετε και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού), όμως το γεγονός παραμένει ότι οι δολοφονίες είναι πιο open-ended και καλοστημένες από ποτέ.
Οι αποστολές αποτελούν γενικά έναν από τους πιο προσεγμένους τομείς του παιχνιδιού, κυρίως λόγω της ποικιλίας τους και της αποφυγής των εκνευριστικών παραδειγμάτων του παρελθόντος, όπως οι διαβόητες αποστολές κρυφακούσματος. Η λογική είναι ότι το κεντρικό campaign εστιάζει στις δολοφονίες και περιστρέφεται γύρω από τα προσωπικά ζητήματα του Arno, ενώ οι δευτερεύουσες αποστολές εστιάζουν στην Επανάσταση και στη ζωή της πόλης γενικότερα. Δημιουργείται έτσι μια ενδιαφέρουσα αντίθεση, που μειώνει ίσως τη συνολική αίσθηση συνοχής, όμως καθιστά τις δευτερεύουσες αποστολές πιο ενδιαφέρουσες και πιο άξιες ολοκλήρωσης από κάθε άλλο επεισόδιο της σειράς.
Τα μεγαλύτερα highlights είναι οι περιπτώσεις όπου θα κληθείτε να διαλευκάνετε δολοφονίες και η προσπάθεια επίλυσης των γρίφων του Νοστράδαμου. Στις πρώτες θα κληθείτε να μελετήσετε τα στοιχεία που υπάρχουν στο περιβάλλον και να μιλήσετε με υπόπτους στην προσπάθειά σας να καταλήξετε στον ένοχο, ενώ στη δεύτερη θα πρέπει να βρείτε κρυμμένα σύμβολα με βάση στοιχεία από αινίγματα, με μόνα όπλα τη φαντασία σας και την άριστη γνώση των γεωγραφικών και αρχιτεκτονικών χαρακτηριστικών του Παρισιού (ή το internet). Σε όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, έρχονται να προστεθούν τα online co-op missions, τα οποία είναι ομαλά ενσωματωμένα στα τεκταινόμενα και όχι ανεξάρτητα όπως τα παλιότερα multiplayer modes της σειράς. Πρόκειται για εξαιρετική προσθήκη, η οποία όμως δυσκολεύεται να αναδειχθεί λόγω των προβλημάτων στο frame-rate και της ανυπαρξίας μηχανισμών ειδικών για το multiplayer, όπως εκείνων που είχε εισάγει, για παράδειγμα, το Splinter Cell: Chaos Theory.
Ο συνδυασμός γοτθικών, μπαρόκ, ροκοκό και νεοκλασικών στοιχείων στην αρχιτεκτονική δημιουργεί έναν εικονικό περίπατο που θα σας αναγκάσει να σταματάτε και να τραβάτε screenshots σαν αργόσχολος τουρίστας
Οι βελτιώσεις στη δομή και στον πλούτο του περιεχομένου έρχονται να συμπληρωθούν και από βελτιώσεις στον τομέα όπου πονάει περισσότερο η σειρά, εκείνο των μηχανισμών χειρισμού. Πλέον, για πρώτη φορά ύστερα από όλα αυτά τα χρόνια, ο παίκτης μπορεί να προχωρήσει σκυφτός, ενώ έχει γίνει… άτοκο δάνειο του μηχανισμού του Last Seen Position από το Splinter Cell, στο πλαίσιο του οποίου οι εχθροί ελέγχουν την τελευταία θέση στην οποία έγινε αντιληπτός ο Arno. Έχει εισαχθεί και μηχανισμός κάλυψης, όμως δεν είναι πλήρως ανεπτυγμένος, αφού δεν δίνει δυνατότητα να κινηθεί ο Arno ομαλά από τη μία πλευρά μιας γωνίας στην άλλη, ενώ είναι πολλές οι φορές που ενώ εμφανίζεται στο ανάλογο πλήκτρο το prompt για κάλυψη, αυτή δεν είναι εφικτή γιατί… έτσι. Το πάντα αδύναμο σύστημα μάχης της σειράς έχει επίσης υποστεί αλλαγές προς το καλύτερο, υπό την έννοια ότι πλέον οι εχθροί που σας έχουν περικυκλώσει επιτίθενται συνεχώς και από όλες τις γωνίες, καθιστώντας το parry πιο δύσκολη υπόθεση από πριν, ενώ οι μάχες κρατούν αρκετή ώρα, θυμίζοντας περισσότερο κανονικές ξιφομαχίες και αυξάνοντας έτσι τη συνολική δυσκολία. Το γεγονός παραμένει όμως ότι η σειρά χρειάζεται πλήρη αλλαγή του συστήματος μάχης και όχι τροποποιήσεις του ήδη υπάρχοντος. Το Shadow of Mordor έχει δείξει το δρόμο…
Μπαίνοντας στο μενού του Unity θα διαπιστώσετε ότι πρόκειται για την παιδική χαρά του… λογιστηρίου της Ubisoft που αναφέραμε προηγουμένως. Υπάρχουν τέσσερα(!) διαφορετικά currencies, ίσως για να κρυφτεί όσο γίνεται πιο επιμελώς η ύπαρξη microtransactions. Και χωρίς αυτά όμως, πρόκειται για ένα εντελώς περιττό layer πολυπλοκότητας. Δεν ισχύει το ίδιο για την δυνατότητα απόκτησης εξοπλισμού, είτε μέσω ανταμοιβών από επιτυχημένες αποστολές, είτε με in-game χρήμα, όχι μόνο λόγω της εγγενώς εθιστικής φύσης της συλλογής νέου εξοπλισμού, αλλά και επειδή έχει γίνει προσπάθεια κάθε αντικείμενο να διαθέτει αληθοφανή ιστορική υπόσταση σε επίπεδο εμφάνισης και περιγραφής. Τα skills, από την άλλη, αν και είναι χωρισμένα σε λογικές κατηγορίες (melee, stealth κτλ) δεν μοιάζουν να έχουν αποτελέσει αντικείμενο παρόμοιων επιπέδων μελέτης, αφού πρόκειται στην ουσία για παλιές κινήσεις που πλέον έχουν μετατραπεί σε skills που θα πρέπει να οικειοποιηθείτε με ένα από τα currencies (όπως το Double Assassination) ή σε απλή αύξηση στατιστικών.
Τα συλλεκτικά αντικείμενα είναι όπως κάθε φορά πολυάριθμα, όμως και εδώ το… λογιστήριο έκανε το θαύμα του, αφού θα δείτε κάποια σεντούκια που μπορούν να ανοιχθούν μόνο αν συνδέσετε το παιχνίδι με την αντίστοιχη εφαρμογή για smartphones, ενώ για κάποια άλλα θα πρέπει να ενεργοποιήσετε το Initiates, ένα προφίλ που μετράει την πρόοδό σας σε όλη τη σειρά… Ακόμη και τα καλοδεχούμενα random crowd events, που συμβαίνουν τυχαία όσο προχωράτε εν μέσω του πλήθους σε τακτά χρονικά διαστήματα, «μυρίζουν» Excel γιατί συμβαίνουν ύστερα από φαινομενικά καθορισμένη ώρα και στο τέλος τους υπάρχει, όπως και μετά από κάθε άλλη δραστηριότητα, πινακάκι με αριθμούς που ενημερώνει πόσα πρέπει να ολοκληρώσετε ακόμη για να ανταμειφθείτε και να μεταβείτε στο επόμενο σετ από crowd events, που είναι πάντα κατά πέντε περισσότερα και δίνουν ελαφρώς καλύτερη ανταμοιβή. Γενικά πολλές φορές θα δοθεί η εντύπωση ότι μια δραστηριότητα είναι αποτέλεσμα εταιρικού meeting και όχι της φαντασίας του developer, κάτι που μειώνει ελαφρώς τον θετικό αντίκτυπο του μεγάλου πλούτου δραστηριοτήτων.
Η Ubisoft έχει δείξει έμπρακτα ότι σκοπεύει να διορθώσει την κατάσταση με τα τεχνικά προβλήματα στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, όμως υπάρχουν και ζητήματα που μπορούν να διορθωθούν μόνο με patch στην διαδικασία λήψης αποφάσεων της εταιρείας. Σε κάθε περίπτωση, το Assassin’s Creed: Unity θα μπορούσε να φτάσει τη σειρά σε νέα ύψη ποιότητας και να αποτελέσει ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά της νέας γενιάς hardware. Η ημιτελής του κατάσταση δεν του επιτρέπει τίποτε από τα δύο, όμως δεν αναιρεί τις βελτιώσεις σε πολλούς τομείς και το γεγονός ότι πρόκειται ίσως για την πιο εντυπωσιακή αναπαράσταση ιστορικής εποχής και τοποθεσίας που έχουμε δει. Όλα δείχνουν ότι θα έρθει κάποια στιγμή η μέρα που θα μπορούμε να το προτείνουμε ανεπιφύλακτα για αγορά, όμως προς το παρόν η ασφαλέστερη επιλογή είναι το Assassin's Creed Rogue.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity