Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Δεινή Σαύρα: Πώς έγινε πανάκριβο άθλημα το retro-gaming;

*
Αλήθεια, τι πανηγύρι έχει στηθεί με τις αναμνήσεις όλων ημών των gamers άνω των 35; Πόσα remaster, διασκευές, επανεκδόσεις, απλές εκδόσεις και κυρίως μινιατούρες παλιών κονσολών θα δούμε ακόμα; Πόσες ακόμα θα αγοράσουμε και, στην τελική, άντε και τις αγοράσαμε, θα παίξουμε ποτέ; Η Δεινή Σαύρα έχει ασχοληθεί ξανά με το θέμα αλλά πλέον έχει περάσει λίγος καιρός και είναι αρκετά πιο σοφή.

Ας κάνουμε μια προσπάθεια να δώσουμε ειλικρινείς απαντήσεις και πρώτος ας το κάνω, εγώ, gamer ετών 44. Να, για παράδειγμα, πριν καθίσω σήμερα να γράψω το κείμενό μου, έπαιζα στο Xbox One X το ARCADE GAME SERIES: Ms. Pac-Man, το οποίο αγόρασα την Black Friday για ένα ολόκληρο ευρουδάκι. Η μεγάλη κόρη μου (5 ετών) παρακολουθούσε φανατικά, σχολίαζε και με ρωτούσε για την προσωπικότητα και τις ικανότητες των φαντασμάτων (τα παιδιά σήμερα είναι εξελιγμένα),  ενώ όλοι οι παριστάμενοι ενθουσιάστηκαν που το έβλεπαν και θυμήθηκαν τα νιάτα τους, ακόμα και άνθρωποι διόλου σχετικοί με το gaming. OK, o, η, το Pac-Man είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα σύμβολα του gaming, αλλά δείχνει σε ένα βαθμό πόσο πολύ πουλάει η ρετρό γοητεία.


Και αυτό δεν είναι καθόλου αστείο, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το μη gaming κοινό. Σας πληροφορώ ότι πολύς περισσότερος κόσμος (μη σχετικός) που έρχεται σπίτι μου συγκινείται με το retro Atari 2600 που κάθεται σκονισμένο στο κουτί του (περισσότερα αργότερα) παρά με το Xbox One X ή το PS4 Pro. Επίσης σε άσχετες παρέες η αναφορά σε σύμβολα του gaming όπως Mario, Sonic, Tetris κ.λπ., έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από τα περισσότερα σύγχρονα πράγματα. Εκτός αν έχουν παιδιά και παίζουν τη σύγχρονη μάστιγα που λέγεται Fortnite. Και τότε όλοι και το ξέρουν και ρωτάνε όλους εμάς για να μάθουν τι είναι. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Ουσιαστικά βέβαια αφορμή για το σημερινό κείμενο είναι το PlayStation Classic. Η Sony μπήκε τελευταία στο εν λόγω πανηγύρι και τις τελευταίες μέρες αυτό που κυριαρχεί στον μικρόκοσμο του gaming είναι η κυκλοφορία της συγκεκριμένης μινιατούρας. Συγχωρέστε με, αλλά δεν μπήκα στο hype train. Και ας είναι η εν λόγω κονσόλα η πρώτη οικιακή που αγόρασα και ας ανήκει στο προσωπικό μου top 3. Κάτι από την αρχή δεν με έψηνε, δεν με έκανε να τσιμπήσω. Αρχικά κατανοήστε ότι η Δεινή Σαύρα έχει μια δυσκολία να θεωρήσει ρετρό πράγματα με τα οποία έπαιζε μετά τα είκοσί της χρόνια. Πέρα από αυτόν τον αυθαίρετο προσωπικό διαχωρισμό, κάτι δεν με έψηνε από την αρχή. Μάλλον το γεγονός ότι θεωρούσα πως η Sony δεν ανήκει στη ρετρό εποχή, αλλά άνοιξε, ακριβώς με το πρώτο PlayStation, την εποχή που ζούμε σήμερα. Μετά, βγήκαν τα παιχνίδια και ψήθηκα ακόμα λιγότερο, ενώ και οι πρώτες κριτικές δεν κάνουν ακριβώς τούμπες για την ποιότητα και στο σύνολό της και στο emulation. Βέβαια, στην PlayStation land που ζούμε, όλοι χάρηκαν πάρα πολύ. Μη με παρεξηγείτε, δικαίωμά τους, εγώ δεν ψήνομαι.



Κι έχω και παραδείγματα για αυτό. Ως τώρα έχω πέσει στη ρετρό παγίδα δύο φορές, μία με το NES mini και άλλη μία με το 2600. Στο πρώτο έχω παίξει μισή ώρα και στο δεύτερο ούτε λεπτό. Εν ολίγοις 170 ευρώ σκονίζονται στο ράφι. Απόλυτη δικαίωση του φίλου μου του Γιώργου (Γρίβας) που δεν έχει βαρεθεί να το λέει. Πολύ καλύτερη τύχη έχουν τυχόν ρετρό που παίρνω στις πιο σύγχρονες κονσόλες, μιας και παντού έχω παίξει κάτι ανάλογο, ακόμα και στο PS Vita όπου έλιωσα το Qbert. Τι να πω, μπορεί να φταίει το γεγονός ότι το έπιπλο δεν έχει χώρο για άλλες κονσόλες.

Ναι αμέ, πώς. Ευσεβείς πόθοι, παρηγοριά στον άρρωστο και άλλα ρητά. Η γενιά των 35+ είμαστε θύματα όταν κάποιος αποφασίσει να μας πουλήσει κάτι από τις αναμνήσεις μας και έτσι πέφτουμε με άνεση στην παγίδα. Τότε που το gaming ήταν αγνό, που υπήρχε έμπνευση, που τα παιχνίδια ήταν πιο δύσκολα και άλλα κλισέ ή αλήθειες ή και τα δύο, με τα οποία έχουμε μεγαλώσει. Κι έτσι, καλά κάνουν οι εταιρείες και κυκλοφορούν συνεχώς υλικό για κάτι που αν ψάξεις λίγο μπορείς να βρεις και φθηνότερα και γρηγορότερα και καλύτερα από τις όποιες εκδόσεις βγαίνουν στην αγορά.

Αλλά είπαμε, η γενιά των πουροgamer δουλεύει για να πληρώνει τέτοια κολπάκια των εταιρειών, που, σε επίπεδο κονσόλας, ήταν, στις μέρες μας, ιδέα της πάντα πολυμήχανής Nintendo. Φυσικά, σε ένα άλλο επίπεδο, όλο αυτό συνδέεται με την απίστευτη μανία για διάφορα συλλεκτικά που είναι πιο έντονη από ποτέ στο χώρο μας, αλλά και αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Εδώ και κάποιο καιρό, όποτε το θυμηθώ, βγάζω το 2600 και το ακουμπάω στο ράφι πάνω από την τηλεόραση, μπας και αξιωθώ και το βάλω. Δεν με έχω πείσει ακόμα. 
Διαβάστε όλα τα νέα του Enternity.gr στο Google News, στο Facebook στο Twitter και στο Instagram και κάντε εγγραφή στο Newsletter
0 ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Για να μπορέσετε να προσθέσετε σχόλιο θα πρέπει πρώτα να έχετε κάνει login!

    • https://www.enternity.gr/files/Image/UserAvatars/resized/enternity_50_50.jpg
    • 3000 χαρακτήρες ακόμα
  • Δεν υπάρχουν ακόμα σχόλια για αυτό το άρθρο.
*