Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί είναι τόσο δύσκολος ο πειραματισμός με νέες ιδέες. Γιατί δεν βλέπουμε πιο συχνά παράτολμα εγχειρήματα και αναλωνόμαστε σε μονότονες επαναλήψεις. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι. Τον έναν τον περιέγραψα παραπάνω. Οι άνθρωποι που τροφοδοτούν το σύνολο της βιομηχανίας τρέμουν στην ιδέα της αποτυχίας και κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει γι’ αυτό. Ίσως γι’ αυτό η μετοχή της Nintendo κατρακύλησε όταν ο Tatsumi Kimishima προσπάθησε να εξηγήσει το όραμα του Switch στους μετόχους της. Ναι το Switch κέρδισε σε γενικές γραμμές τις εντυπώσεις, όμως οι μέτοχοι της Nintendo δικαιολογημένα φοβούνται, όπως θα φοβόντουσαν κάθε είδους μέτοχοι που καλούνται να βγουν από την ασφαλή ζώνη, να χρηματοδοτήσουν κάτι περίεργο ή μη συνηθισμένο. Ίσως γι’ αυτό οι Sony και Microsoft ακολουθούν πιο συμβατικές οδούς, δρόμους που τους αποφέρουν σίγουρα λεφτά και ας ξεχνούν για λίγο το όραμα της καινοτομίας. Ή μάλλον δεν το ξεχνούν. Χτίζουν μια ασφαλή βάση και δίπλα της, παράλληλα, κάνουν προσπάθειες για νέες ιδέες, ιδέες όπως το VR και ό,τι άλλο μπορούν να σκεφτούν.
Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει κανέναν. Όλοι έχουν τον ίδιο σκοπό και το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος που τον κυνηγούν. Τρόπος που καθορίζεται από την προηγούμενη πορεία τους, από τις ανάγκες που αυτή έχει δημιουργήσει. Οι Sony και Microsoft έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πιο συντηρητικές κινήσεις, η Nintendo πρέπει να κάνει πιο απότομες, πιο ριψοκίνδυνες μήπως και καταφέρει να τραβήξει τα βλέμματα του κόσμου και τα χρήματα των μετόχων της.
Τα σκαμπανεβάσματα της μετοχής της δείχνουν το φόβο και την αβεβαιότητα. Το σημείο καμπής που θα οδηγήσει στην επιτυχία ή την παταγώδη αποτυχία. Δείχνουν τη δύναμη των ανθρώπων που κρύβονται πίσω από τη λάμψη που εμείς απολαμβάνουμε.
Δεν ξέρω γιατί με ξενίζει αυτή η στείρα λογική. Είναι κάτι που όλοι γνωρίζουν. Παρόλα αυτά μου φαίνεται παράξενο για τη συγκεκριμένη βιομηχανία. Αλλά από την άλλη, δεν θα τη λέγαμε βιομηχανία αν δεν ήταν όντως, έτσι δεν είναι;
Έτσι είναι τα πράγματα και όπως για κάθε προϊόν έτσι και για τα video games όποιος βγάζει το μεγαλύτερο κέρδος νικά. Η κοινωνία μας είναι καπιταλιστική και τα πάντα έχουν στόχο το κέρδος. Ευτυχώς επειδή ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, έχουμε μεγαλύτερη πρόσβαση σε περισσότερα πράγματα από ότι παλαιότερα, πχ ανεξάρτητες παραγωγές. Επίσης σήμερα υπάρχει η διαδικτυακή μιχροχρηματοδότηση (crowdfunding) που μπορεί να αποτελέσει βάση για τη δημιουργία game ή κονσόλας που οι μεγάλοι επενδυτές απέρριψαν. Από εκεί και πέρα κανείς δεν μπορεί να είναι 100% ικανοποιημένος, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα.