Ο λόγος είναι απλός. Ο όρος, καλώς ή κακώς, έχει ταυτιστεί με ένα απαρχαιωμένο στερεότυπο που συνοδεύει το χώρο των videogames σχεδόν από το ξεκίνημά του. Gamer είναι νεαρός άνδρας, πιθανότατα λευκός, που παίζει videogames. Στερεότυπο, που σύμφωνα με την έρευνα, δεν ισχύει πια. Για να πούμε την αλήθεια, το στερεότυπο, όπως και κάθε είδους στερεότυπο, έχει μια δόση αλήθειας. Όμως οι συνθήκες γύρω μας έχουν αλλάξει σημαντικά και ο τρόπος που η βιομηχανία αντιμετωπίζει το κοινό της έχει μεταβληθεί.
Τα νούμερα που θέλουν τις γυναίκες να παίζουν όσο και οι άνδρες και μάλιστα να είναι περισσότερες αυτές που έχουν στην κατοχή τους μια κονσόλα, είναι μάλλον ενδεικτικά της όλης αλλαγής. Μια αλλαγή που φάνηκε τότε, όταν η Nintendo "παράτησε" την hardcore πορεία της (δεν το έκανε, αλλά κατηγορήθηκε γι' αυτό) και προσπάθησε να προσεγγίσει άγνωστο κοινό με το Wii. Τότε που το mobile gaming έσπασε τα δεσμά των φορητών συσκευών και εξαπλώθηκε με άνεση σε smartphone και tablet, προσκαλώντας ακόμα μεγαλύτερο κοινό.
Σήμερα, οι αλλαγές αυτές στην αντιμετώπιση έχουν φέρει τα videogames παντού. Σχεδόν κάθε συσκευή τεχνολογίας με οθόνη μπορεί να "παίξει" παιχνίδια διαφόρων μορφών και κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει ό,τι θέλει εκεί που το θέλει και τον βολεύει. Οπότε είναι μάλλον άδικο να περιορίζουμε τον όρο gamer σε ένα τόσο απαρχαιωμένο στερεότυπο. Όταν όλοι ασχολούνται με κάτι, ανεξαρτήτως ηλικίας, γένους ή φυλής, τότε τα στερεότυπα οφείλουν να ξεθωριάζουν και να δίνουν σε όρους και ταμπέλες το πραγματικό τους νόημα. Ο gamer είναι πλέον αυτός που αγαπά ή ασχολείται περιστασιακά με τα videogames, κόντρα σε προσπάθειες marketing που θέλουν να διαχωρίσουν (ξανά) είδη και τρόπους παιχνιδιού. Επιπλέον, τα videogames θα πρέπει σιγά σιγά να ξεκινήσουν μια διαδικασία ωρίμανσης, μια διαδικασία που θα τους επιτρέψει να αφήσουν πίσω τους στερεότυπα χαρακτήρων/πρωταγωνιστών και να προσεγγίσουν το κοινό τους που χαρακτηρίζεται πια από μεγαλύτερη ποικιλομορφία. Να προσφέρουν νέα ερεθίσματα και να ανακαλύψουν νέους τρόπους έκφρασης.
Μπορεί το Wii να κατηγορήθηκε, το Kinect να απέτυχε και τα smartphones να περιορίζονται σε ρηχές εμπειρίες, όμως κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το ρόλο τους στη διεύρυνση του κοινού και των εμπειριών. Ναι δεν συμφωνούμε με την τροπή που πήραν τα πράγματα (η κυκλοφορία μέτριων ή αδιάφορων παραγωγών ήταν μάλλον καθοριστική), όμως είναι μια λογική πορεία που αγγίζει όρια με στόχο την εύρεση ισορροπίας. Είναι μια πορεία αλλαγών που, θέλω να πιστεύω, θα καταλήξει σε προτάσεις και εμπειρίες που θα καλύπτουν σε μεγάλο βαθμό το νέο, διευρυμένο, νόημα του όρου gamer.
Δεν χρειάζεται πάντως να αποκηρύξει κανείς τα μέχρι τώρα, απλώς να βρει τρόπο να προσθέσει και να συνδυάσει αρμονικά τα από εδώ και στο εξής.
Από τα καλύτερα άρθρα σου Λεωνίδα.Συμφωνώ 100%.
Γενικα με τον λεωνιδα δεν συμφωνο αλλα το συγκεκριμενο αθρο ειναι πολυ καλο μπρβο.
Λεωνίδα όλα καλά με το άρθρο σου αλλά πας μου κουτσουνιάρεις αυτόν τον κακομούτσουνο Mattrick που βλέπει την κοπελιά σαν κινούμενο πορτοφόλι με αυτό το forced χαμόγελό του. Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάθε φορά που βλέπω την φάτσα του με αυτό το χαμογελέξ θέλω να του ρίξω μια γροθιά στην μάπα απλά και μόνο για να δω πόσα δόντια θα πέσουν. Βίτσια που έχουμε μερικοί.
@dawnstar Ίσως ένα από τα καλύτερα σχόλια που μου χουν κάνει σε στήλη. :)
@Τim of Heavens Επίτηδες το κάνουμε για να ξυπνάμε πάθη