Εδώ και λίγο καιρό έχει πέσει στα χέρια μου το Shadow of the Tomb Raider με το οποίο για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο δεν είχε τύχει να ασχοληθώ όταν έπρεπε. Το παιχνίδι αποδείχθηκε πολύ του γούστου μου, οπότε έκατσα να το λιώσω. Το «λιώσω» στην περίπτωσή μου έχει αλλάξει έννοια εδώ και κάμποσα χρόνια. Κάποτε σήμαινε κυνήγι για το 100%, για ανακάλυψη όλων ή των περισσότερων τουλάχιστον μυστικών κ.ο.κ. Εδώ και λίγο καιρό, το λιώσιμο σημαίνει ακόμα ενδελεχή ενασχόληση με έναν τίτλο, αλλά η ανακάλυψη κάθε είδους collectible μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, δηλαδή ό,τι καταφέρω να ανακαλύψω με το πρώτο πέρασμα. Η αλήθεια είναι ότι κάνω φιλότιμες προσπάθειες αυτό το πρώτο πέρασμα να είναι όσο το δυνατόν πιο προσεκτικό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κολλήσω κάπου επειδή δεν μπορώ να βρω το όποιο μυστικό. Μικρή εξαίρεση κάποιο κομμάτι των platform games που συνηθίζουν την πραγματική δυσκολία ή τις έξυπνες ιδέες τους να τις δένουν με τέτοιου είδους μυστικά. Αλλά ακόμα και σε αυτά δεν σκάω πια όσο έσκαγα κάποτε. Λίγο ο χρόνος, λίγο η δουλειά, λίγο ότι γεράσαμε και μυαλό δεν βάλαμε, τα κολλήματα έχουν πάψει να υφίστανται ή απλώς εξαλείφθηκαν (λέμε τώρα).
Επιστρέφω τώρα στο Shadow of the Tomb Raider. Μιας και μου άρεσε περισσότερο από όσο πίστευα (επιτέλους ενδιαφέροντα tombs) είπα να θυμηθώ λίγο το παρελθόν. Στέκομαι λοιπόν εδώ και μέρες λίγο πριν από το φινάλε του τίτλου και χτενίζω το χάρτη για να βρω tombs που μου ξέφυγαν, crypts αλλά και παντός είδους έγγραφα, relics κ.λπ. Βοηθάει φυσικά ο χάρτης που δείχνει τα περισσότερα, αλλά και το fast travel που μειώνει τη διάρκεια της διαδικασίας. Αν εξαιρέσω τα tombs και τα crypts, που έχουν νόημα για μένα μιας και κρύβουν ενδιαφέρουσες προκλήσεις platforming ή εξερεύνησης, τα υπόλοιπα κατέληξα να τα κυνηγάω μηχανικά, κυρίως γιατί πολλά από αυτά ήταν δίπλα στο βασικό μου στόχο.
Και φτάνουμε στο λόγο ύπαρξης αυτής της στήλης. Δεν σας κρύβω ότι όλα αυτά τα χρόνια που έπαιζα τίτλους χωρίς να σκάω να βρω όλα τους τα μυστικά, ένιωθα αρκετές τύψεις. Σαν να μην ήμουν ο hardcore gamer που νόμιζα κάποτε ότι ήμουν. Η προσπάθεια όμως που καταβάλω στο Tomb Raider αυτές τις μέρες μού θύμισε κάτι που είχα ξεχάσει (κάτι που δεν μου συμβαίνει συχνά - είμαι τέρας μνήμης… λέμε τώρα [σ.α.: Angry Jesus]). Και αυτό είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια, αυτού του είδους οι δευτερεύοντες στόχοι των παιχνιδιών είναι, τουλάχιστον, βαρετοί και ανούσιοι. Και σε ορισμένες περιπτώσεις εξωπραγματικοί (μα πόσα αντικείμενα πρέπει να βρω επιτέλους;). Το κακό είναι ότι αυτό ισχύει πολλές φορές και σε κάθε λογής side quest, που συχνά βάζουν τον παίκτη σε μια επίπονη διαδικασία, χωρίς να του προσφέρουν την ικανοποίηση που του αξίζει. Αφήστε που πολλά από αυτά διαλύουν και τη ροή του main quest. Ας πούμε και τα αυτονόητα. Εννοείται υπάρχουν εξαιρέσεις (σημαντικές μάλιστα), αλλά είναι εξαιρέσεις.
Οπότε γιατί να σκάω; Γιατί να νιώθω τύψεις που δεν βρήκα τα 342 μυστικά αντικείμενα ενός τίτλου; Αφού είναι βαρετά και δεν αξίζουν τον κόπο. Και δυστυχώς, δεν βλέπω να διορθώνεται η κατάσταση γρήγορα. Οπότε τα παρατάμε και ασχολούμαστε με το backlog μας που γεμίζει απειλητικά.
Αφού βρω το ρημάδι το relic που ψάχνω.
Ημουν και γω collectiblάκιας αλλά πλέον σε λίγα πάω για completionist.Τελευταίο που με κράτησε το Spiderman.Πάντως προς τιμήν τους στην τριλογία Tomb Raider , σε όλα τα κείμενα και αντικείμενα :p που βρίσκεις , υπάρχει η ηχητική αφήγηση της Lara ή άλλων χαρακτήρων δίνοντας έτσι λίγο συναίσθημα στην ιστορία που διηγούντε.Πραγματικά απορώ πως ένα παιχνίδι σαν το Witcher 3 ενώ έχει αμέτρητους ενδιαφέροντες διαλόγους , στα collectibles τσιγκουνευτήκανε ενα voice over,σου πετάει κατι κατεβατά 6 σελίδων και σου λέει κάτσε διάβασε μυθιστόρημα σε μια "κρύα" οθόνη αν θες να εμβαθύνεις στο lore.Εεεε δεν το πατάς το skip ?! :p
Ειχε το witcher collectables? Το ειχα λιώσει. 2 φορές το τερμάτισα, αλλά δεν θυμάμαι να είχε. Έχουν περάσει κ 4 χρόνια βέβαια.