Παρόλα αυτά, την προσοχή μου την έκλεψε το No Man’s Sky ή, καλύτερα, οι αντιδράσεις για την κυκλοφορία του. Δεν κρύβω ότι είναι ένας τίτλος που ήθελα πολύ να δοκιμάσω, αλλά τόσο τα διάφορα reviews όσο και οι αντιδράσεις του κόσμου με σταμάτησαν από την αγορά του. Οπότε δεν ξέρω αν όντως είναι μέτριος τίτλος ή όχι. Αυτό που με προβλημάτισε είναι η πορεία του μέχρι την κυκλοφορία, μια πορεία γεμάτη υποσχέσεις και ασταμάτητο hype.
Θα μπορούσα να πω ότι η βιομηχανία των videogames δεν μαθαίνει από τα λάθη της. Όταν σχετικά πρόσφατα έπεσαν όλοι να φάνε τον Molyneux για τις υπερβολικές υποσχέσεις του για διάφορα παιχνίδια, όταν η Microsoft απογοήτευσε με την κυκλοφορία του πρώτου Kinect, το οποίο έστεκε πολύ μακριά από τα demo της τότε Ε3 κ.ο.κ., θα περίμενε κανείς ότι οι άνθρωποι της βιομηχανίας θα είχαν μάθει να αποφεύγουν το υπερβολικό hype.
Και όμως, το No Man’s Sky δεν το απέφυγε. Ναι έδειχνε πολλά υποσχόμενο, η ιδέα ακούγεται (ακόμα) μαγευτική, αλλά στην πράξη τα πράγματα όπως φαίνεται διαφέρουν. Κατά την πορεία της ανάπτυξής του ακούσαμε πολλά, τόσο από τον CEO της Hello Games, τον Sean Murray, όσο και από την ίδια τη Sony, η οποία δεν έχανε ευκαιρία να το προωθήσει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, παρά το ότι ο Shuhei Yoshida, ο πρόεδρος των Sony Worldwide Studios, πρόσφατα δήλωσε ότι το φταίξιμο τελικά βαραίνει αποκλειστικά τον Sean Murray.
Καταλαβαίνω την ανάγκη των developers και των publishers να διαφημίσουν το προϊόν τους, να εντυπωσιάσουν κοινό και κριτικούς, μήπως και καταφέρουν να κερδίσουν τα δεδουλευμένα τους. Όμως νομίζω ότι ο χώρος έχει χάσει λίγο το μέτρο. Η εντύπωση δείχνει να παίζει σημαντικότερο ρόλο από την ουσία, η εικόνα υπερτερεί του περιεχομένου. Και ναι, μπορεί στην περίπτωση του No Man’s Sky να παίζει ρόλο η απειρία των developers, όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για τη συνολική κατάσταση, καθώς στο παιχνίδι του κενού εντυπωσιασμού συμμετέχουν πολλές φορές και έμπειροι άνθρωποι του χώρου.
Σε μια γενιά κατά την οποία οι σημαντικές κυκλοφορίες μετριούνται στα δάχτυλα, δεν μας παίρνει να νιώθουμε δυσπιστία. Μια δυσπιστία που προκαλείται από την υπερβολική προώθηση, από το hype που όλοι μας μισούμε και όλοι μας πέφτουμε θύμα του. Μια δυσπιστία που δεν βολεύει ούτε τους developers που καλούνται πλέον να αποδείξουν τα αυτονόητα και, δυστυχώς, αποτυγχάνουν περισσότερες φορές από όσο θα έπρεπε. Μια δυσπιστία που μπορεί να έχει επίπτωση και στις νέες κονσόλες, καθώς τι να τα κάνει κανείς τα 4K και τα HDR όταν τα υπόλοιπα είναι κενά;
Ναι, ο χώρος δείχνει να εστιάζει τον τελευταίο καιρό στο hardware και στις εξωτικές τεχνολογίες (λέγε με VR) και ναι, χρειάζεται μια ισορροπία, όμως όταν το software δεν έχει τίποτα να πει, κάτι πρέπει να ακουστεί για να συνεχίσει να κινείται η βιομηχανία. Έστω κι αν, κατόπιν εορτής, οι κινήσεις της προκαλούν αρνητικά συναισθήματα.
Πιστεύω ότι ακόμα και στην υποθετική περίπτωση όπου το παιχνίδι είχε το περιεχόμενο που είχε διαφημιστεί (online multiplayer) και δεν είχε τα glitches που εμφάνισε, πάλι θα μιλούσαμε για ξεφούσκωτη φούσκα, αφού ουσιαστικά ο παίκτης δεν έχει κάποιον απώτερο σκοπό, εκτός από την ανακάλυψη καινούργιων πλανητών και μορφών ζωής κτλ.
Με ένα randomly generated περιβάλλον (το οποίο μάλιστα δεν δουλεύει κάθε φορά απολύτως σωστά) δεν μπορείς να υποστηρίξεις ένα παιχνίδι το οποίο για λόγους που δεν θα μάθουμε ποτέ έλαβε τρομερή ώθηση από την Sony.
Το πρόβλημα δεν είναι το No Man's Sky ή το κάθε No Man's Sky. Το πρόβλημα είναι ο χώρος δεν λέει να σταματήσει την τακτική του hype και έχει ξεφύγει, με αποτέλεσμα ο κόσμος να απογοητεύεται ακόμα και με καλούς τίτλους. Δυσπιστία, απογοήτευση, αίσθημα εξαπάτησης. Ελπίζω να καταλάβουν ότι αυτά κάποια στιγμή θα τα πληρώσουν κάποτε.