Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Κόψε-Ράψε: Τα videogames είναι για παιδιά

*
Πόσες φορές έχετε ακούσει την παραπάνω φράση; Συνήθως ακολουθείται από υποτιμητικά σχόλια για το αγαπημένο μας χόμπι και αυτόματη απόρριψη για εμάς αλλά και για τα ίδια τα παιχνίδια. Όμως πόση αλήθεια κρύβει αυτή η φράση; Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το κοινό των videogames αποτελείται από μεγαλύτερης ηλικίας άτομα (20+) και έχοντας αυτό ως δεδομένο, οι περισσότεροι τίτλοι στοχεύουν το συγκεκριμένο κοινό με τον ανάλογο τρόπο. Δηλαδή η θεματική των παιχνιδιών έχει πιο "ενήλικο" ύφος, πολλές φορές ανούσια βίαιο ή άκρως περίεργο. Σίγουρα πάντως δεν είναι ό,τι καλύτερο για ένα μικρό παιδί.

Αν το καλοσκεφτούμε, η παραπάνω φράση έχει χάσει το νόημα της εδώ και πολλά χρόνια και, μάλιστα, η απώλεια αυτή έχει φτάσει στο άλλο άκρο. Τα videogames δεν είναι καθόλου για παιδιά.


Διάβαζα λοιπόν χθες ένα άρθρο στο Kotaku όπου ο ταλαίπωρος συντάκτης-πατέρας, αγανακτισμένος αναρωτιόταν "Μα πόσο δύσκολο είναι να φτιάξει κάποιος ένα παιχνίδι για παιδιά;". Αυτό που μου τράβηξε την προσοχή σε αυτό το άρθρο είναι το ότι ο συντάκτης δεν αναφερόταν στη θεματική των διαφόρων τίτλων. Αναφερόταν σε παιχνίδια που θεωρούν τους εαυτούς τους κατάλληλους για παιδιά, όμως η σχεδίασή τους κάθε άλλο παρά φιλική είναι. Μπορεί ένας τίτλος να έχει χαρούμενα χρώματα, ήρωες από αγαπημένες σειρές κινουμένων σχεδίων ή απλώς χαριτωμένους πρωταγωνιστές, όμως οι εταιρείες ανάπτυξης, συνηθισμένες από το ενήλικο κοινό που κυριαρχεί στο χώρο, φροντίζουν να διανθίσουν και αυτούς τους τίτλους με περίπλοκους μηχανισμούς, άπειρα μενού και ατελείωτο κείμενο. Με αποτέλεσμα ο μικρός φιλόδοξος gamer να τα βρίσκει γρήγορα σκούρα και να παραιτείται ή να σπάει τα νεύρα του ταλαίπωρου γονιού ο οποίος καλείται να εξηγήσει, να περάσει ή να λύσει το όποιο σημείο δυσκολεύει το βλαστάρι του. Εννοείται ότι το πρόβλημα δεν αφορά 12χρονους που καταφέρνουν να κάνουν headshot από θαυμαστή απόσταση (ναι το Call of Duty δεν είναι για την ηλικία τους, αλλά προσπαθήστε εσείς να τους σταματήσετε) ή χτίζουν παλάτια στο Minecraft.

Αναφέρεται όμως σε μικρότερης ηλικίας παιδιά, 4-5 χρονών, που αποφασίζουν να ασχοληθούν με το τάχα αθώο platformer που δείχνει για παιδιά, αλλά δυσκολεύει ακόμα και έμπειρους gamers. Που επιλέγουν έναν χαριτωμένο τίτλο μόνο και μόνο για να κατακλυστούν με ακατάληπτους μηχανισμούς και χιούμορ που σίγουρα δεν πρόκειται ποτέ να "πιάσουν".

Το πρόβλημα είναι υπαρκτό και σίγουρα οι πατεράδες ανάμεσά μας το νιώθουν ή θα το νιώσουν σύντομα στο πετσί τους. Και φανταστείτε ότι δεν μίλησα καν για τη δυσκολία που αντιμετωπίζουν παιδιά που δεν γνωρίζουν αγγλικά και τα οποία προσπαθούν να καταλάβουν τα κείμενα και τις υποδείξεις που εμφανίζονται στη οθόνη. Ακόμα και παιδιά που ως μητρική γλώσσα έχουν τα αγγλικά, σε αυτές τις ηλικίες δυσκολεύονται το ίδιο, αφού τώρα είναι που αρχίζουν να μαθαίνουν να διαβάζουν.

Το πρόβλημα αγγίζει την ίδια τη φιλοσοφία της σχεδίασης ενός τίτλου. Η Nintendo (όπως αναφέρει και το παραπάνω άρθρο) είναι ίσως η μόνη εταιρεία που αντιλαμβάνεται καλύτερα το όλο πρόβλημα και σχεδιάζει πολλούς τίτλους με τέτοιο τρόπο που να βοηθούν και τους μικρότερους να ασχοληθούν -μόνοι τους- μαζί τους. Σίγουρα υπάρχουν και άλλες φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν είναι υπαρκτό. Εικάζω ότι οι εταιρείες πέφτουν στην παγίδα να σχεδιάσουν τίτλους που να αρέσουν -πέρα από τα παιδιά- και στους γονείς και, κυρίως, στους κριτικούς που θα τα δοκιμάσουν και θα τα κρίνουν όπως θα δοκίμαζαν και θα έκριναν έναν "ενήλικο" τίτλο. Παράλληλα, δεν πιστεύω ότι η ηλίθια απλοποίηση ενός παιχνιδιού το μετατρέπει αυτόματα σε ιδανικό για παιδιά. Κάθε άλλο μάλιστα, οι ανόητα απλοϊκοί τίτλοι αποτυγχάνουν να τραβήξουν το ενδιαφέρον των παιδιών, που τους αρέσει η πρόκληση του gameplay, αρκεί να μπορούν να τη γευτούν χωρίς προβλήματα προσβασιμότητας. Το αν θα καταφέρουν να τερματίσουν την όποια πίστα, έρχεται σε δεύτερη μοίρα.

Επομένως η φράση "τα videogames είναι για παιδιά" δυστυχώς δεν στέκει και όχι με την έννοια που μέχρι τώρα είχαμε στο μυαλό μας.

Άδικο δεν είναι; 
Διαβάστε όλα τα νέα του Enternity.gr στο Google News, στο Facebook στο Twitter και στο Instagram και κάντε εγγραφή στο Newsletter
7 ΣΧΟΛΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
  • Για να μπορέσετε να προσθέσετε σχόλιο θα πρέπει πρώτα να έχετε κάνει login!

    • https://www.enternity.gr/files/Image/UserAvatars/resized/enternity_50_50.jpg
    • 3000 χαρακτήρες ακόμα
    • Alias
    • Δε θυμαμαι να μας σταματησε ποτε αυτο εμας. Ισα ισα πιο πολυ Αγγλικα απο εκει μαθαμε παρα απο τα φροντιστηρια

    • iankysyrath
    • Ο γιος μου 4.5 ετων καταφερε και τερματισε ολομόναχος και λατρεψε το The Journey...αυτό είναι παιχνίδι που μπορούν να το παιξουν και παιδιά, αλλά και με αισθητική που καθορίζει τα γούστα τους από μικρή ηλικία. Από nintendo του είναι πολύ βατό το paper mario color splash..το οποίο και πλησιάζουμε μαζί στο τέρμα του...περιέργως μπορεί να περάσει αρκετό χρόνο χωρίς να τσατιστεί και με το breath of the wild..μαλλον λόγω του ότι έχει μεγάλες αποστασεις να διανύσει χωρίς προβλήματα και έχω αυξημένο level σε όλα οποτε δεν μασάει..αν έχετε ιδέες θα θελα να ακούσω

*