Το θέμα αυτής της εβδομάδας προέκυψε αρκετά «αθώα» -ορίστε η απόδειξη- αφού με αυτά και με αυτά καταλήξαμε να αναρωτιόμαστε ποια είναι τελικά η δική μας σχέση με τροποποιήσεις οποιουδήποτε είδους σε κονσόλα, αλλά και για οποιοδήποτε λόγο. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για αισθητική ή πρακτική αλλαγή/παρέμβαση, κάθε τροποποίηση μετράει. Βάζουμε χέρι στις κονσόλες μας τελικά; Πόσο εύκολα και με ποιο σκεπτικό; Ή μας απασχολεί μόνο έτσι και γίνει ζημιά;
Έκτωρ Αποστολόπουλος
Πιτσιρικάς συνήθιζα να βάζω πάνω στις κονσόλες μου αυτοκόλλητα που μάζευα από τα περιοδικά εποχής. Το Nintendo 64 έχει ακόμα διάφορα Pokémon επάνω του, αλλά ο χρόνος δεν ήταν και ο καλύτερος φίλος των αυτοκόλλητων.
Πέρα από αυτό όμως, αλλαγές σε σκληρούς δίσκους ή η χρήση διάφορων έξτρα προσόψεων δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου. Με το που ξεκίνησα το χόμπι της αγοράς συλλεκτικών κονσολών, το ενδιαφέρον μου για τα αυτοκόλλητα και τα διάφορα γκατζετάκια που αλλάζουν την εμφάνιση εξαφανίστηκε. Το μόνο που έχει μείνει από το εν λόγω άθλημα είναι θεματικά thumbsticks. Πέρα απ’ αυτό, μου αρέσει να έχω τις κονσόλες μου «καθαρές».
Θεωρώ όμως, ότι και αυτή η κατάσταση θα αλλάξει με την επόμενη γενιά. Έχω ήδη ξεκινήσει να ζορίζομαι σχετικά με τη χωρητικότητα των κονσολών και το φαινόμενο «σβήσε εκείνο, για να εγκατασταθεί το άλλο» έχει αρχίσει να κάνει ολοένα και πιο συχνά την εμφάνισή του. Οι αριθμοί δεν κάνουν λάθος και πιστεύω ότι δεν θα γλιτώσω την πρώτη αντικατάσταση σκληρού δίσκου στην επόμενη γενιά των συστημάτων.
Όχι ότι είχα κανένα θέμα με αυτήν τη διαδικασία, τις εγχειρίσεις στο εσωτερικό ενός συστήματος τις έκανα ανέκαθεν σε κανονικούς υπολογιστές. Δεν με ανησυχεί η διαδικασία, απλά αυτή η χαλαρότητα του να τοποθετώ κάτω από τη τηλεόραση το PlayStation και το Xbox και να τα ξαναβγάζω από τις θέσεις τους μόνο για να τα αντικαταστήσω με τις επόμενες γενιές κονσολών ήταν μία κατάσταση που μου άρεσε και με είχε βολέψει. Η λέξη «τροποποίηση» ήταν κάτι που με απασχολούσε μόνο σε PC και smartphones.
Μάνος Βέζος
Εγώ να βάλω χέρι σε κονσόλα. Εγώ που δεν δέχομαι χρώμα σε μηχάνημα και πήρα μωβ GameCube μόνο και μόνο επειδή αυτό προωθούνταν ως η στάνταρ έκδοση. Όταν ξεκινά κουβέντα για «χέρι» σε κονσόλα, εντός εκτός και επί τα αυτά, είμαι λιγότερο ευέλικτος κι από τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις σε όποιο θέμα μπορεί να πει κανείς ότι είναι τελείως αγκυλωτικές. Στο μυαλό μου υπάρχει «canonical version» κονσόλας και δεν ξεκολλάω από εκείνη παρά μόνο αν καταλήξω να μην μπορώ να αποφύγω την εναλλακτική για κάποιο λόγο.
Δεν μπορώ να μη στέκομαι στην αρχική επινόηση του όποιου σχεδιαστή και όσα αυτή συμβολίζει για τη νοοτροπία της εταιρείας και οτιδήποτε σχετικό. Αυτοκόλλητο; Καλύτερα seppuku. Φαντεζί χρώμα που να μην έχει σχέση με το πρωτότυπο SKU; Καλύτερη παραίτηση. Μόνο σε θέματα αποθηκευτικού χώρου κάνω σκόντο αλλά ακόμη κι εκεί προτιμώ τα εξωτερικά μέσα. Όσο λιγότερο πειραχτεί εσωτερικά ένα σύστημα, τόσο πιο ήσυχος μένω.
Κι αν όλα αυτά ακούγονται παράξενα, να βοηθήσω. Ναι, είμαι εκείνος που όταν φόρτωνα κομμάτια στο iTunes πριν από 20 σχεδόν χρόνια, δεν χτυπιόμουν που οι λίστες ήταν άλλα αντί άλλων λόγω λαθών στα metadata, αλλά καθόμουν κι έφτιαχνα τα metadata. Δεν θα δεχθώ την απόκλιση επειδή βαριέμαι την εναλλακτική. Όοοοοοοοοχι. Η απόκλιση θα πάει Βέζο. Θέλει δεν θέλει.
Πρέπει να είναι το μόνο θέμα που με κάνει να ακούγομαι 250 ετών. Όχι εντάξει. Και η διόρθωση στην οποία ακολουθώ Τριανταφυλλίδη αντί για Μπαμπινιώτη.
Για να πω και την αλήθεια, δεν έχει χρειαστεί ποτέ να μπλέξω με τεχνικά ζητήματα που άξιζε τον κόπο να λυθούν βάζοντας χέρι στο μηχάνημα. Συνήθως η ζημιά είτε ήταν τόσο καταστροφική που συνέφερε η πλήρης αντικατάσταση με νέα αγορά, είτε προέκυπτε λόγος να παροπλιστεί ένα σύστημα πριν καν τύχει ζημιά που να απαιτεί τέτοιου είδους παρεμβάσεις. Ποτέ δεν έχει διαλυθεί κονσόλα από κακή χρήση, μόνο από κακή κατασκευή και από… απρόσεκτους συγγενείας. Έτσι μας άφησε το πρώτο μου Dreamcast, διότι κοντινό πρόσωπο κατάφερε να το κλοτσήσει άθελά του (μη ρωτάτε, απορώ κι εγώ μέχρι σήμερα για το πώς γίνεται κάτι τέτοιο αλλά ήταν όντως φως φανάρι ότι δεν υπήρχε πρόθεση), ενώ έτσι λαβώθηκε ένα PS2 πρώτης γενιάς (Made In Japan αγαπητοί) επειδή άλλο κοντινό πρόσωπο, παρά τις τρεις προειδοποιήσεις σε 20 δευτερόλεπτα, κατάφερε να περάσει μπροστά από το μηχάνημα, καθώς έπαιζε, σαν να ήμασταν ήδη στην εποχή με τα ασύρματα χειριστήρια. Έφερε κάτω το PS2 από 1,5 μέτρο ύφος, σφήνωσαν κάρτα μνήμης και χειριστήριο στις θύρες τους, κόλλησε το drive. Με νοικιασμένο Grand Theft Auto 3 που μόλις είχε βγει. Ωραίες εποχές. Κανενός το μάτι δεν με είχε φοβηθεί. Είχα αντιδράσει πολύ ήρεμα. Από ευγένεια με απέφευγαν για 3 μέρες συνεχόμενες.
Λεωνίδας Μαστέλλος
Αν και καταλαβαίνω το κόλλημα κάποιων να «ομορφαίνουν» τις κονσόλες με διάφορα αξεσουάρ, αυτοκόλλητα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, η αλήθεια είναι ότι εγώ τα μηχανήματά μου τα θέλω παρθένα, όπως τα έφτιαξε η μαμά τους. Και αυτό γιατί με ενδιαφέρει να βλέπω το αρχικό design, την ιδέα που σκέφτηκε η όποια εταιρεία, ακόμη και αν δεν με βρίσκει πάντα σύμφωνο. Σπάνια θα κυλιστώ στο βούρκο των αξεσουάρ και των αυτοκόλλητων, αν και πολλές φορές με πιάνω να γλυκοκοιτάζω διάφορα. Τρανές εξαιρέσεις η περίπτωση του Xbox 360 στο οποίο είχα αλλάξει καμιά δυο φορές την πρόσοψη (τότε που μπορούσες να το κάνεις) και αυτό γιατί μου είχαν έρθει ως δώρο, αλλά και του PlayStation 4 στο οποίο έχω συνδέσει εξωτερικό δίσκο για ευνόητους λόγους (αν και είχα σκεφτεί και την αλλαγή του εσωτερικού κάποια στιγμή, αλλά δεν). Δεν ξέρω αν αυτό το τελευταίο θεωρείται «πείραγμα» αλλά το αναφέρω έτσι κι αλλιώς.
Παρά το σκάλωμα, μπορώ να πω ότι θαυμάζω όλους όσους καταφέρνουν να αλλάξουν φώτα στο όποιο μηχάνημα. Είτε πρόκειται για κάποιο ξύλινο σασί, κάποιο περίβλημα με ζηλευτό χειροποίητο σχέδιο ή για την πλήρη μετατροπή του μηχανήματος σε φορητή κονσόλα (υπήρχε εποχή που έπαιζε να ήταν μόδα το τελευταίο). Εννοείται ότι ούτε το ταλέντο, ούτε τις ικανότητες έχω για να κάνω κάτι ανάλογο, οπότε μένω πάντα με το θαυμασμό… στο χέρι.
Πλάτων Πέππας
Παλαιότερα τα πράγματα ήταν πολύ πιο μονότονα για τους gamers. Τουλάχιστον από άποψη εξωτερικής εμφάνισης των μηχανημάτων μας. Δεν χρειάζεται καν να αναφερθώ στην εμφάνιση των PC μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 2000, εκείνα τα μπεζ κουτιά με μηδενική προσωπικότητα και ελάχιστες δυνατότητες παραμετροποίησης. Και οι κονσόλες όμως δεν ζούσαν καλύτερες εποχές.
Σε όλα μου τα παιδικά χρόνια η μόνη «διαφορετική» οικιακή κονσόλα που θυμάμαι ήταν η έκδοση Pikachu του Nintendo 64. Και αυτό είναι όλο. Οι διαφορετικοί χρωματισμοί περιορίζονταν (περιέργως πάλι στο στρατόπεδο της Nintendo) στις δύο εκδόσεις του κλασικού Game Boy, (θυμάμαι τη διάφανη και τη λευκή) αλλά και την τεράστια ποικιλία του αδελφού Color σε χρωματισμούς. Φυσικό επόμενο, λοιπόν, οι περισσότεροι κάτοχοι κονσολών εκείνα τα «σκοτεινά» χρόνια, να τοποθετήσουμε διαφόρων λογιών αυτοκόλλητα τόσο για να ανανεώσουμε όσο και να προσωποποιήσουμε την κονσόλα μας κατά τα γούστα μας.
Χαρακτηριστικά, το πρώτο PlayStation είχε δεχθεί δύο αυτοκόλλητα με τυχαία μα μοντέρνα λογότυπα στο καπάκι του CD, ακριβώς κάτω από το λογότυπο της Sony. Πάντα ζήλευα το all camo look που είχε δώσει ο ξάδελφός μου στην αντίστοιχη δική του κονσόλα, ωστόσο δεν κατόρθωσα ποτέ να φτάσω σε αυτό το επίπεδο παραμετροποίησης. Ακολουθώντας παρόμοια λογική στην αισθητική, έτσι και το Dreamcast μου είχε αυτοκόλλητο πάνω στο ανοιγόμενο καπάκι, το οποίο αυτήν τη φορά ήταν και πιο ταιριαστό μιας και είχα καταφέρει να βρω τον Sonic σε ιδανικό μέγεθος. Από εκεί και πέρα, ξεκίνησαν βέβαια και οι κονσόλες σιγά σιγά να διαφοροποιούνται ή να ομορφαίνουν αρκετά ακόμα και στις βασικές τους εκδόσεις. PlayStation 2 δεν είχα ποτέ, πάντα όμως το θεωρούσα πολύ ξεχωριστό σε εμφάνιση για να το πείραζα με οποιονδήποτε τρόπο. Ομοίως και το πρώτο Xbox, η εμφάνιση του οποίου μού τόνιζε πόσο διαφορετική και, κυρίως, ισχυρότερη ήταν η κονσόλα σε σχέση με ό,τι άλλο είχαμε δει μέχρι τότε.
Από το Xbox 360 με τις διαφορετικές του προσόψεις και χρωματισμούς μα και έπειτα, οι εταιρείες ευτυχώς μας έχουν προσφέρει πολλές διαφορετικές εκδόσεις μηχανημάτων να διαλέξουμε, τόσο εικαστικά μα και λειτουργικά. Βέβαια, αυτή η στροφή της βιομηχανίας συνέπεσε με τη δική μου εφηβεία και την τάση μου προς τα ηλεκτρονικά, οπότε ένα διαφορετικό μικρόβιο γεννήθηκε. Πέραν των αρκετών επισκευών (άτιμο Xenon Xbox 360 ακόμα σε θυμάμαι λυμένο περισσότερο χρόνο από ότι λειτουργικό) και λειτουργικών παρεμβάσεων που δεν μπορούμε, για ευνόητους λόγους να αναφέρουμε εδώ, από τότε μέχρι και σήμερα όλες μου οι κονσόλες έχουν δεχθεί νέους, μεγαλύτερους δίσκους σε σχέση με τους αρχικά δικούς τους. Βασικη μετατροπή μιας και τα παιχνίδια ξεκίνησαν να μεγαλώνουν επικίνδυνα σε όγκο. Μακράν η πιο λειτουργική και χρήσιμη επέμβαση ήταν η εγκατάσταση του πρωτότυπου XBMC στο πρώτο Xbox, το οποίο λειτουργεί ακόμα και σήμερα κάπου στο εξοχικό, δέχεται στικάκια μέσω των θυρών των τηλεχειριστηρίων και παίζει ταινίες τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού που με βρίσκουν εκεί.
Οι αισθητικές παρεμβάσεις όμως έμειναν σε μηδενικό επίπεδο, καθώς, είτε εγώ μεγάλωσα, είτε οι εκδόσεις των κονσολών που επέλεξα μετέπειτα μου άρεσαν αρκετά εικαστικά ώστε να μη με σπρώξουν σε κάποια εικαστική παρέμβαση. Πρόοδος; Σε προσωπικό επίπεδο μπορεί και να είναι απλή σύμπτωση, πάντως οι κατασκευαστές κονσολών σίγουρα πλέον προσφέρουν πολύ μεγαλύτερη γκάμα επιλογών για να καλύψουν κάθε γούστο και να μειώσουν την ανάγκη για περίεργες αισθητικές παρεμβάσεις.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity