Το μενού επιλογών δεν αλλάζει ιδιαίτερα σε σχέση με αυτό που ξέραμε από το πρώτο παιχνίδι με τον αγώνα να εκκινεί σχεδόν άμεσα, περιλαμβάνοντας συνολικά 12 αυτοκίνητα. Η πίστα βγήκε σε περίπου 3-4 λεπτά οδήγησης, κατά τη διάρκεια των οποίων οδηγήσαμε τόσο σε άσφαλτο όσο και εκτός δρόμο, μέσα από χωράφια και αγρούς. Σε κάποια σημεία περάσαμε δίπλα από τη θάλασσα σε ένα δρόμο που θύμισε Ελλάδα, με τους βράχους να κρέμονται από την άλλη πλευρά πάνω από το κεφάλι μας. Κάτι που έκανε εντύπωση ήταν η εναλλαγή του καιρού και κυρίως η έναρξη βροχής, η οποία συνοδεύτηκε και από τα υπόλοιπα αντίστοιχα καιρικά φαινόμενα όπως βροντές και αστραπές, Μάλιστα, φορώντας headset, όλα τα ηχητικά που συνοδεύουν μια καταιγίδα έφταναν στα αυτιά μας. Αλλάζοντας στην εσωτερική -μέσα από το cockpit- κάμερα οδήγησης, ο υαλοκαθαριστήρας λειτουργούσε πλήρως καθαρίζοντας τα τζάμια, αν και η αλήθεια είναι πως η οδηγική συμπεριφορά του αυτοκινήτου δε διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα λόγω αυτών των «ιδιαίτερων» συνθηκών. Αυτό όμως δε σημαίνει πως μεταξύ των αυτοκινήτων δεν υπήρχε διαφορά, με τη Lambo να είναι ένα ανήμερο θηρίο που χρειάζεται μεγάλη προσοχή στην αναλογία πατήματος γκαζιού και φρένου. Αντίθετα, το GT-R παρόλο που είναι ένα επίσης ισχυρό αυτοκίνητο, είχε περισσότερο γήινη και ευκολότερη στον έλεγχο συμπεριφορά. Και τα δυο αμάξια περνώντας από τους αγρούς δυσκολεύτηκαν να ακολουθήσουν ευθεία πορεία, καθώς μια μικρή στραβοτιμονιά έφερνε γλιστρήματα ανά πάσα στιγμή.
Γι’ αυτό το λόγο υπάρχει στο Forza Horizon 2 η λειτουργία rewind, η οποία έρχεται για να γυρίσει το χρόνο πίσω, ώστε να διορθώσουμε κάποιο οδηγικό λάθος. Αντίστοιχα χρήσιμη είναι η λειτουργία της επιλογής αυτής όταν κάποιο από τα αυτοκίνητα της κίνησης του δρόμου βρεθούν στο διάβα του παίχτη, με τη συχνότητα και αριθμό εμφάνισης να είναι εντελώς τυχαία, καθώς δεν τα πετύχαμε στα ίδια σημεία τους ίδιους οδηγούς (που δεν συμμετείχαν στον αγώνα). Κάτι άλλο που πρέπει να αναφέρουμε είναι οι εναλλακτικές διαδρομές που προσφέρθηκαν στη συγκεκριμένη πίστα, με τον οδηγό να μπορεί να επιλέξει διαφορετικά δρομάκια ή shortcuts ώστε να φτάσει πρώτος στο τέλος της διαδρομής. Για να το κάνει αυτό μπορεί να χρησιμοποιήσει και αθέμιτα μέσα, όπως χτυπήματα στον αντίπαλο, τα οποία φυσικά επιφέρουν αντίστοιχες, εμφανισιακά τουλάχιστον, ζημιές και στα δυο αυτοκίνητα. Στον πρώτο μας γύρο με τη Lambo, το ιταλικό super-car έφτασε στον τερματισμό σχεδόν διαλυμένο, αλλά κατά τη διάρκεια του αγώνα δεν υπήρξε κάποια ένδειξη δυσλειτουργίας και αλλαγή στον τρόπο που «πάταγε» στο έδαφος. Από εκεί και πέρα, πηγαίνοντας στον τεχνικό τομέα, τα πράγματα είναι πολύ καλά για το Forza Horizon 2. Καθαρά γραφικά χωρίς aliasing, αλλά όχι με τόσο μεγάλη λεπτομέρεια στον περιβάλλοντα χώρο, καλοσχεδιασμένα αυτοκίνητα με έμφαση και στο εσωτερικό τους και σταθερό -σε γενικές γραμμές- frame rate.
Το ότι «τρέχει» στα 30fps έχε μικρή σημασία βάσει αυτών που είδαμε και ζήσαμε, όμως πρέπει να ομολογήσουμε πως όταν τα αυτοκίνητα “θέριζαν” τους θάμνους των αγρών, μας φάνηκε πως το παιχνίδι έχανε κάποια καρέ. Μπορεί να ήταν ιδέα μας ή να φταίει το γεγονός ότι έχουμε να κάνουμε με κώδικα που δεν είναι σε καμία περίπτωση τελικός. Ακόμη και να ισχύει πάντως κάτι τέτοιο σε μια μόνιμη βάση, υπάρχει αρκετός χρόνος μέχρι την κυκλοφορία του για Xbox One (και από άλλο developer για Xbox 360) στα τέλη του ερχόμενου Σεπτεμβρίου. Συνολικά, η εμπειρία που μας έδωσε το Forza Horizon 2 μας άφησε καλή γεύση μέσα από μια έκθεση που φέτος οι τίτλοι με αγώνες αυτοκινήτου ήταν απειροελάχιστοι.
Like!!!
πολυ arcadia αλλα καλο