Η ανακάλυψη έγινε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 από την ομάδα της Nelli Zhdanova στην Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ, όπου εντοπίστηκαν 37 είδη μυκήτων, κυρίως μαύροι και πλούσιοι σε μελανίνη, με το C. sphaerospermum να κυριαρχεί στις πιο ραδιενεργές περιοχές. Πειράματα από την Ekaterina Dadachova και Arturo Casadevall έδειξαν ότι η έκθεση σε ιονίζουσα ακτινοβολία –που διασπά μόρια και DNA– όχι μόνο δεν βλάπτει τον μύκητα αλλά τον κάνει να αναπτύσσεται ταχύτερα, με τη μελανίνη να αλλάζει ιδιότητες και να λειτουργεί ως ασπίδα και "συλλέκτης" ενέργειας.
Παρά την ελκυστική θεωρία της ραδιοσύνθεσης, επιστήμονες όπως ο Nils Averesch από το Stanford επισημαίνουν ότι δεν έχει αποδειχθεί πλήρως η σταθεροποίηση άνθρακα από ακτινοβολία ή μεταβολικό κέρδος, ενώ άλλοι μαύροι μύκητες όπως Wangiella dermatitidis δείχνουν παρόμοια αντοχή αλλά όχι καθολικά. Το 2022, δείγμα του μύκητα στάλθηκε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), όπου στρώμα 1,7mm μείωσε την κοσμική ακτινοβολία κατά 2,17% σε σχέση με έλεγχο, υποδηλώνοντας δυνατότητα ως ασπίδα –ένα στρώμα 21cm θα μπορούσε να εξουδετερώσει την ακτινοβολία επιφάνειας του Άρη.
Αυτό το παράσιτο δεν είναι μοναδικό, καθώς είδη όπως Cladosporium cladosporioides παράγουν περισσότερη μελανίνη υπό ακτινοβολία, πιθανώς ως προσαρμογή σε ακραίες συνθήκες ή απλή αντίδραση στρες, αποδεικνύοντας ότι η ζωή ευδοκιμεί ακόμα και εκεί που οι άνθρωποι δεν πατούν.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity