Οι Ρωμαίοι ανακάτευαν ξηρή θερμικά επεξεργασμένη με ηφαιστειακή τέφρα και πετρώματα πριν προσθέσουν νερό, προκαλώντας χημική αντίδραση που θερμαίνει το μείγμα και δημιουργεί λευκά «lime clasts» –κοκκώδη υπολείμματα που διαλύονται σε ρωγμές και τις επισκευάζουν χημικά.
Αυτή η μέθοδος, αντίθετη με τις οδηγίες του Βιτρούβιου από τον 1ο αι. π.Χ., βρέθηκε σε ανολοκλήρωτους τοίχους και σωρούς ξηρών υλικών, με ισοτοπική ανάλυση να επιβεβαιώνει τη χρήση quicklime αντί slaked lime, εξηγώντας την αντοχή κατασκευών όπως το Πάνθεον και υποβρύχια λιμάνια.
Η τεχνική επέτρεψε μαζική παραγωγή μονόλιθων, θόλων και υποδομών, μετατρέποντας την αρχιτεκτονική και την αστικοποίηση, με τα clasts να λειτουργούν ως «αποθήκες ασβεστίου» που ενεργοποιούνται από νερό.
Οι ευρήματα του MIT και συνεργατών στη Nature Communications εμπνέουν σύγχρονες εφαρμογές για βιώσιμη σκυροδέτηση με λιγότερο CO2, μιμούμενη την αυτο-επισκευή για μακροζωία κτιρίων και υποδομών.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity