Από τα 134 ψάρια που μελετήθηκαν, τα 101 συρρικνώθηκαν τουλάχιστον μία φορά λόγω θερμικού στρες, ενώ όσα συρρικνώθηκαν είχαν 78% πιθανότητες επιβίωσης, έναντι πολύ χαμηλότερων πιθανοτήτων για όσα δεν συρρικνώθηκαν. Η συρρίκνωση δεν αφορά το «στέγνωμα» ή την απώλεια βάρους, αλλά πραγματική μείωση του μήκους του σώματος, με το φαινόμενο να παρατηρείται τόσο σε κυρίαρχα όσο και σε υποδεέστερα άτομα κάθε ζευγαριού. Όταν και τα δύο μέλη ενός ζευγαριού συρρικνώνονταν μαζί, οι πιθανότητες επιβίωσης αυξάνονταν ακόμα περισσότερο.
Η προσαρμογή αυτή φαίνεται να σχετίζεται με την εξοικονόμηση ενέργειας και την καλύτερη διαχείριση των μεταβολικών απαιτήσεων σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η συρρίκνωση μπορεί να σχετίζεται με νευροενδοκρινικούς μηχανισμούς και ορμόνες του θυρεοειδούς, που εμπλέκονται στη ρύθμιση της ανάπτυξης, αν και ο ακριβής μηχανισμός παραμένει άγνωστος. Παρόμοια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί και σε άλλα ζώα, όπως τα θαλάσσια ιγκουάνα, που μπορούν να απορροφήσουν μέρος των οστών τους για να μειώσουν το μέγεθός τους σε περιόδους στρες. Ωστόσο, η συρρίκνωση μπορεί να έχει και αρνητικές συνέπειες, όπως η μείωση της αναπαραγωγικής ικανότητας, αφού τα μικρότερα άτομα γεννούν λιγότερα αυγά.
Το φαινόμενο αυτό μπορεί να εξηγεί, τουλάχιστον εν μέρει, γιατί παρατηρείται γενική μείωση του μεγέθους των ψαριών παγκοσμίως, καθώς η ικανότητα συρρίκνωσης ίσως αποτελεί προσαρμοστική απάντηση σε ολοένα και πιο συχνά κύματα καύσωνα λόγω της κλιματικής αλλαγής. Οι ερευνητές τονίζουν την ανάγκη για περαιτέρω μελέτη, ώστε να διαπιστωθεί αν το φαινόμενο αυτό είναι διαδεδομένο και σε άλλα είδη ψαριών.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity