Ο Τροτ, μαθητής και υποψήφιος χρήστης της Μονάδας Ζωής, αμφιβάλει για το αυταρχικό, στανικό σύστημα κοινωνικοποίησης (sic) μέσω χημικών ουσιών και ηλεκτρονικών απολήξεων τα οποία επιμηκύνουν μεν δραματικά τη ζωή στα διακόσια χρόνια, περιορίζοντας όμως παράλληλα την αντιληπτική ικανότητα. Σύντομα θα γνωρίσει τον συμμαθητή του, Γκράπ ο οποίος θα του αναφέρει τη «Γριά», μια μυθικών διαστάσεων προσωπικότητα με ιδιαίτερες γνώσεις για τον παρελθόν της ανθρωπότητας. Μέσω του εξαερισμού της πόλης, ο Τροτ θα συναντήσει τη «Γριά» με την τελευταία να του αποκαλύπτει ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται. Η πλούσια βιβλιοθήκη που διατηρεί και ο τρόπος που θα τον προσεγγίσει με αναφορές στο ιστορικό παρελθόν, τη φαντασία και την ελευθερία γοητεύουν τον νεαρό ο οποίος, όπως ανακαλύπτει η «Γριά», διαθέτει την ικανότητα -σε αντίθεση με την πλειονότητα των υπόλοιπων ανθρώπων- να προσηλώνεται στην ανάγνωση. Ο Τρότ ζει στην ένατη από τις δεκατέσσερις επαρχίες της Γης κάτω από θόλους, σύμφωνα με τις επιταγές της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ενώ η πρωτεύουσα Διομίρα είναι η μοναδική πόλη που βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια της Γης· εκεί κατοικούν μόνο πέντε οικογένειες οι οποίες, μάλιστα, είναι υπεύθυνες για την καταστροφή του κόσμου.
Είναι περιττό να αναφερθεί πόσο υποφέρει η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας στη χώρα μας -όπως και αντίστοιχα το είδος του «τρόμου» και τα κόμιξ- και, πραγματικά, ο Σπύρος Γλύκας όχι μόνο υπερβαίνει τις όποιες προκαταλήψεις και αμφιβολίες αλλά συμβάλλει στην απολύτρωσή της. Οι ανθρωπολογικές προεκτάσεις της αφήγησης μέσα στο δυστοπικό περιβάλλον αποτελούν την προτεραιότητα του συγγραφέα απουσία του λυσίπονου λουδισμού ή του παρελθοντολογικού ρομαντισμού· αντιθέτως, αναπτύσσεται μια διαλεκτική ανάμεσα στον αναγνώστη, τη σύγχρονη πραγματικότητα και τη μυθοπλασία με δυναμική κατεύθυνση από τον εμπειρικό κόσμο σε εκείνον της φανταστικής ιστορικότητας προειδοποιώντας για την ενδεχόμενη (ή την επικείμενη;) επικράτησή του ακολουθώντας τις ανησυχίες των Stanislav Lem και Ursula Le Guin. Η χαρακτηριστική άνεση στην περιγραφή, τους διαλόγους και η απουσία εντυπωσιοθηρίας δημιουργούν όλες εκείνες τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε ο αναγνώστης να αντιληφθεί άμεσα το νόημα του κειμένου, με τον sci fi βερμπαλισμό -ή φλυαρία, πιο εύστοχα- που παρατηρούμε σε αντίστοιχα κείμενα να απουσιάζει. Μέσα στα τρία μέρη και εικοσιπέντε κεφάλαια του έργου, ο Γλύκας παρουσιάζει μια νεομυθολογία για έναν κόσμο σε νεκροφάνεια.
Η «Διομίρα» εκπλήσσει ευχάριστα και ο γράφων ανακάλυψε ένα επιπλέον βιβλίο που θα διαβάζει κάθε χρόνο. Η παρουσίαση θα ολοκληρωθεί με ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Umberto Eco «Κήνσορες και θεράποντες» συνοψίζοντας ενδεχομένως και τις προθέσεις του συγγραφέα της «Διομίρας»: «Μπροστά στην αποκάλυψη ενός πιθανού, αλλ’ όχι ακόμα πραγματικού, κόσμου, γεννιέται μια κίνηση εξέγερσης, μια δραστική υπόθεση και, όπως κι αν έχει, μια κρίση».
Το βιβλίο του Σπύρου Γλύκα «Διομίρα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ιβίσκος». Ευχαριστούμε θερμά τον συγγραφέα για την παραχώρηση του αντιτύπου για τις ανάγκες της παρουσίασης.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity