Σε περίπτωση που δεν το θυμάστε πια, κάποτε είχαμε και το PSP, το πρώτο από τα δύο φορητά συστήματα που είδαμε από την Sony και σίγουρα το πιο επιτυχημένο από τα δύο. Εκεί είδαμε την κυκλοφορία των Prinny: Can I Really Be the Hero? και Prinny 2: Dawn of Operation Panties, Dood!, το 2009 και 2010 αντίστοιχα. Από τότε μέχρι σήμερα τα Prinnies, ως πλάσματα, δεν είναι άφαντα μιας και εμφανίζονται, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε οποιονδήποτε τίτλο της Nippon Ichi Software από το 2003 κι έπειτα. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, οι δυο αυτές πιο, αχέμ, φαντασμαγορικές εμφανίσεις τους από το παρελθόν εκσυγχρονίζονται και φτάνουν στο Switch στις 16 Οκτωβρίου. Είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε γεύση από τη συγκεκριμένη κυκλοφορία χάρη σε online επίδειξη που ετοίμασε για εμάς η εταιρεία.
Οι τίτλοι αυτοί θα κυκλοφορήσουν ως πακέτο στο ράφι, ωστόσο θα διατίθενται και μεμονωμένα στο eShop. Επιπλέον, οι μεταφορές αυτές γίνονται αποκλειστικά για το Switch. Ρωτήσαμε τι εστί «αποκλειστικότητα» στην προκειμένη, διευκρινίζοντας πως η έννοια έχει γίνει λάστιχο και κάπως πρέπει να καταλάβουμε τι εννοεί η NIS σε αυτήν την περίπτωση και η απάντηση που πήραμε είναι πως πρόκειται για πραγματική αποκλειστικότητα. Επιπλέον, όπως εύκολα φαντάζεται κανείς σε περιπτώσεις hands-off demo, δεν μπορούμε να σχολιάσουμε το χειρισμό, ειδικά σε platformer, από τη στιγμή που δεν πιάσαμε χειριστήριο οι ίδιοι στα χέρια μας. Η ιστορία είναι παρανοϊκή και στους δυο τίτλους πάντως. Στο πρώτο μέρος, η Etna απαιτεί να προσγειωθεί μπροστά της το απόλυτο επιδόρπιο οπότε τα Prinnies πρέπει να περάσουν από πάμπολλα επίεδα του Netherworld, να επιβιώσουν (βασικό) και να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα υλικά για αυτό το ιδανικό επιδόρπιο. Για να έχετε μια εικόνα της εσωτερικής λογικής του παιχνιδιού, παρακολουθήσαμε boss fight με “Gourmet Ogre”. Στο τέλος της μάχης εξασφαλίστηκε ένα από τα απαραίτητα υλικά: χοιρομέρι. Κι αν αυτό ακούγεται εκτός τόπου και χρόνου, σε κάποια φάση προκύπτει ως υλικό και μια πάνα. Δεν μας είπαν αν είναι γεμάτη ή όχι. Θα το μάθουμε όταν έρθει η ώρα. Ο δεύτερος τίτλος δεν πάει πίσω αφού εκεί μαθαίνουμε ότι κάποιος έκλεψε το εσώρουχα της Etna. Καταλαβαίνετε.
Σε κάθε περίπτωση και οι δύο τίτλοι έχουν φήμη σκληροτράχηλων platformers που δεν χαρίζονται στον παίκτη, κάτι που φρόντιζαν να θυμίσουν και οι άνθρωποι της NIS σε κάθε ευκαιρία. Όχι ότι το κρύβουν οι τίτλοι δηλαδή. Χαρακτηριστικά, ο παίκτης καταλήγει να χειρίζεται στρατιά από Prinnies αφού κάθε φορά που χάνεται κάποιο στο πεδίο του γέλωτα, ναι μεν χάνεται μια από τις διαθέσιμες ζωές αλλά υποτίθεται ότι το αδικοχαμένο Prinny διαδέχεται άλλα, διαφορετικό Prinny. Το ότι τα voice overs είναι ίδια δεν είναι κάτι που πρέπει να σας απασχολεί, ειδικά από τη στιγμή που είναι τόσο αστεία που κρίμα θα ήταν να άλλαζαν. Συνεχίζοντας με το ίδιο μήνυμα περί δυσκολίας, ο παίκτης ξεκινά με 1000 ζωές. Με τη διαφορά βέβαια ότι δεν πρόκειται να αποκτήσει περισσότερες προχωρώντας. Πρέπει να φροντίσει να του φτάσουν οι 1000 δηλαδή. Αν δεν τα καταφέρει, τότε αναγκάζεται να ξεκινήσει όλο το παιχνίδι από την αρχή. Μπορεί ο αριθμός αυτός να ακούγεται μεγάλος για τα δεδομένα του είδους, στην πράξη όμως είναι μια ακόμη ένδειξη ότι οι συγκεκριμένοι δυο τίτλοι δεν έχουν καμία πρόθεση να χαριστούν σε οποιονδήποτε.
Γενικότερα, ακόμη και μια ματιά σε δείγμα gameplay παραπέμπει σε συγκεκριμένες εποχές. Σίγουρα ο τεχνικός τομέας έχει προχωρήσει, αισθητικά όμως οι δύο τίτλοι Prinny πατούν αισθητικά στη γραμμή των 16-bit platformers της δεκαετίας του 1990, ακόμη και με λοξές ματιές προς αυτό που περίμενε να δει κανείς από την SNK στο arcade ή στο σπίτι. Σε αυτό στο στάδιο μάς κέρδισαν οι σύντομοι διάλογοι και οι μεμονωμένες ατάκες -ειδικά με το φοβερό ύφος των voice overs- που πηγαίνουν κόντρα στο σκληροτράχηλο platforming, επιχειρώντας να πετύχουν έτσι μια άλλη ισορροπία στο μυαλό του παίκτη που υποτίθεται πως είναι στο πρόγραμμα να υποφέρει. Δεν περιμέναμε να παραμένει τόσο αστεία η κατ’ επανάληψη χρήση της λέξης «dood», μεταξύ άλλων. Πολύ καλό φάνηκε και το animation, το οποίο συνεισφέρει σε αντιθέσεις ύφους και απαιτήσεων. Παρά το αστείο βλέμμα και την αντίστοιχη στάση ενός Prinny, με το που ξεκινήσει το animation επίθεσης, το μάτι ασπρίζει, το πρόσωπο γεμίζει κωμικό μίσος και η γενικότερη αίσθηση της κίνησης είναι ότι γεννιέται από το πουθενά ένας ninja. Απλά τυχαίνει να είναι ninja που κυνηγάει (και) πάνες.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity