Στο Xbox One X το είδαμε και φέτος πάντως, στο περίπτερο της Microsoft ξανά, παρότι δεν έχουμε κάποια ειδική συμφωνία επιπέδου Rise Of The Tomb Raider. Όλο και κάποια ειδική σχέση υπάρχει λογικά όμως, για να εξασφαλίζεται και η ανάλογη προβολή στο χώρο της Microsoft. Φέτος όμως οι ρυθμίσεις ήταν κλειδωμένες. Οπότε μπορέσαμε να δούμε το παιχνίδι μόνο σε high resolution mode, άρα όσο πιο κοντά και σταθερά γίνεται σε ανάλυση 4K. Από την εικόνα δεν είχαμε παράπονο, ούτε από την απόδοση. Ωστόσο το δείγμα που είχαμε μπροστά μας δεν ήταν και το πιο έντονο που μπορεί να περιμένει κανείς στο παιχνίδι. Ήταν όμως δείγμα που θέλουν και περιμένουν να δουν οι φίλοι της σειράς για να ησυχάσουν και να δεχθούν πως δεν έχουν να φοβούνται τα περίεργα του παρελθόντος. Το demo ξεκινούσε με σύντομο βίντεο, με ματιές ουσιαστικά στα γεγονός που προηγούνται του σημείου στο οποίο αναλαμβάναμε τον έλεγχο της Lara Croft. Οτιδήποτε σημαντικό είχε παραληφθεί οπότε ούτε για spoilers μπορούμε να πούμε, ούτε πως ξαφνικά μας κέντρισε το ενδιαφέρον κάποια συγκεκριμένη πληροφορία.
Η πραγματική χαρά της υπόθεσης είναι πως όλη η επίδειξη αφιερώνεται στην…τυμβωρυχία. Πάντα ξεκινούν όλα με μια σπηλιά και σε αυτήν τη δόση το νερό παίζει μεγαλύτερο ρόλο, το ίδιο και οι καταβάσεις. Και στις δυο περιπτώσεις η Lara έχει μεγαλύτερες κάθετες αποστάσεις να διανύσει. Ειδικά οι υδάτινοι όγκοι παύουν να είναι για διακόσμηση, θα κολύμπι και βαρκάδα, γίνονται διαδρομές, στόχοι για εξερεύνηση. Εκεί που είχαμε στενά περάσματα στην ξηρά, έχουμε και υποβρύχια στενά περάσματα, με τους ανάλογους κινδύνους για την, εκφραστική πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, Lara. Για να γίνει η κατάδυση σε ένα πέρασμα έντονη εμπειρία και για τον παίκτη, συνηθίζεται να μην αρκεί πάντα ο αέρας στα πνευμόνια της πρωταγωνίστριας, όχι για να φτάσει μέχρι τον τελικό προορισμό της. Στη διαδρομή λοιπόν δημιουργείται ένταση από την ελπίδα και το άγχος του παίκτη να βρει κάποιο θύλακα αέρα στη διαδρομή, για να καταφέρει να πάρει την επόμενη βαθιά ανάσα και να πάει παρακάτω. Ακόμη και χωρίς τα στενά περάσματα είναι πιο έντονη εμπειρία η υποβρύχια εξερεύνηση που βάζει την πρωταγωνίστρια να καλύπτει σεβαστές αποστάσεις ελπίζοντας να αξίζει τον κόπο ο προορισμός. Ενίοτε βέβαια έχει και ψάξιμο στο πρόγραμμα. Ένα αντικείμενο που χρειαζόμασταν για να περάσουμε από μια αίθουσα του τύμβου στην επόμενη βρισκόταν πολύ, πολύ βαθιά και χρειάστηκε να φτάσουμε αλλού γι’ αλλού για να το εντοπίσουμε τελικά. Ακόμη και το platforming που απαίτησε ο συγκεκριμένος τύμβος έδινε έμφαση στην κάθετη μετακίνηση.
Ίσως αυτός είναι ο τρόπος των level designers να δημιουργήσουν την εντύπωση πως βρισκόμαστε σε μέρη με πλούσια πολιτιστική ιστορία. Το βάθος της ιστορίας και του πολιτισμού καταλήγει να μετατρέπεται σε αίσθηση που αποδίδει το ίδιο το περιβάλλον. Πρέπει άλλωστε να αποτρέψουμε την Αποκάλυψη που προέβλεψαν οι Μάγια. Η κάθοδος βέβαια είναι το κυρίαρχο στοιχείο και στην αφήγηση, αφού η Lara συνειδητοποιεί πια ότι καθώς εξελίσσεται, δεν είναι σίγουρο ότι της αρέσει ο νέος της εαυτός και ανάλογη αντίθεση υποτίθεται ότι έχουν και κοντινά της πρόσωπα. Τέτοια είναι η εμμονή της να χαλάσει τα σχέδια της οργάνωσης Trinity που, ενδεχομένως, κάθε άλλη λεπτομέρεια καταντά σχετική υπόθεση στη σκέψη της. Δεν ξέρουμε που το πάει η Eidos Montreal με το χαρακτήρα της Lara Croft και την αφήγηση γενικότερα, ελπίζουμε όμως να ξεφύγει από τα παραδείγματα του πρόσφατος παρελθόντος. Είναι κουραστικό πλέον να είναι η Lara ένας σάκος του μποξ που μονίμως βασανίζεται, ποτέ δεν νιώθει κάτι πέρα από πόνο και απελπισία, να πηγαίνει μονίμως κόντρα στην ανθρώπινη φύση, ενδεχομένως χάρη σε μια αλλοιωμένη αντίληψη ενός μυθικού προτύπου που η ψυχαγωγική βιομηχανία επιμένει να κωδικοποιεί ως “strong female character”. Διαφορετικά, η ιδέα πως η πρωταγωνίστρια έρχεται πλέον σε σύγκρουση και με τον εαυτό της είναι πρόσφορο έδαφος, έδαφος που θα μπορούσε να αποδώσει ακόμη περισσότερο από τη δυνατότητά της να αλείβεται με λάσπη για να περνά πιο εύκολα απαρατήρητη καθώς διασχίζει μια τροπική ζούγκλα.
Σαφή είναι τα πράγματα ως προς τον τεχνικό τομέα πάντως. Είναι σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με το Rise Of The Tomb Raider. Η έκδοση που είδαμε και στις ρυθμίσεις που είχαν επιλεγεί έτρεχε χωρίς πρόβλημα και ταυτόχρονα ήταν πιο εντυπωσιακή σε κάθε καρέ. Δεν είναι να απορεί κανείς. Το Rise Of The Tomb Raider είχε την άχαρη υποχρέωση να βρει τρόπο να τρέξει και σε Xbox 360. Ο διαφορετικός ελάχιστος κοινός παρονομαστής δίνει αυτομάτως άλλη ελευθερία και στο Shadow Of The Tomb Raider φαίνεται να βγαίνει σε καλό. Ελπίζουμε να βγουν κι άλλα σε καλό σε λίγες μέρες, οπότε και κυκλοφορεί ο τίτλος. Η ομάδα ανάπτυξης έχει υποσχεθεί περισσότερους τύμβους, περισσότερους γρίφους και πολλά ακόμη. Με λίγη τύχη, αυτό το Tomb Raider θα δικαιολογεί ακόμη περισσότερο το όνομα του franchise.
Καθώς έπαιζα Uncharted 4 έκανα τη σκέψη ότι το Uncharted είναι σαν το αρσενικό Tomb Raider κατά κάποιο τρόπο. Και το συγκεκριμένο μου κίνησε το ενδιαφέρον ... θα το έχω στα υπόψιν
το περιμένω πως και πως!