Ναι, όλα τα παραπάνω είναι αρκετά περίεργα. Και η ενασχόλησή μας με την closed beta δεν ήταν τίποτα λιγότερο από αυτό. Μετά το πολύ σύντομο tutorial ο τίτλος μάς ρίχνει κάπως στα βαθιά και χρειάζεται λίγη ώρα μέχρι να πάψει το πρώτο συναίσθημα απορίας. Αφού λοιπόν καταφέρετε να συνηθίστε το τόσο απόκοσμο, μελαγχολικό, άβολο και απροσδιόριστα γοητευτικό του art style θα καταλάβετε πως δεν είστε ο μεγάλος ήρωας που θα σώσει μόνος τον κόσμο. Είστε ένα ακόμα ασήμαντο μυρμήγκι που καλείται να εργαστεί για το συμφέρον του συνόλου και όχι για την προσωπική του επιτυχία ή όφελος. Στην πράξη αυτό σημαίνει πως πρέπει, μαζί με άλλους παίκτες, να δημιουργήσετε πόλεις εντός του Void. Υπάρχει υπόγειος σιδηρόδρομος που μπορεί να σας πάει σε κάθε τοποθεσία (με μόνο πραγματικό μειονέκτημα το μεγάλο loading) και αφού αποφασίσετε πού θέλετε να κατασταλάξετε πρέπει να μαζέψετε resources. Τα εργαλεία σας για αυτό ποικίλουν: από φτυάρια και αξίνες, μέχρι αλυσοπρίονα, ρουκετοβόλα και πολλά άλλα. Δεν κάνουν βέβαια για όλες τις δουλειές, όμως η σκοτεινή κυβέρνηση του Void δεν νοιάζεται. Θέλει μόνο αποτελέσματα. Θα πρέπει να εργαστείτε όπως όλοι οι άλλοι κλώνοι για να μεγαλώσετε την κοινότητά σας, να βοηθήσετε στο χτίσιμο των απαραίτητων εγκαταστάσεων και να τις κάνετε να δουλέψουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι γεννήτριες που δίνουν ρεύμα στην πόλη που ελπίζετε να ανοικοδομήσετε. Θα πρέπει να συλλέξετε υλικά για να φτιαχτούν και να τρέξετε πάνω στους ιμάντες τους ώστε να δημιουργήσετε εσείς το απαραίτητο ηλεκτρικό ρεύμα, κάνοντάς το ουσιαστικά με ένα πολύ μικρό mini game. Η συλλογή πρώτων υλών μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Απλή συλλογή τους από το έδαφος όπου είναι πεταμένες, κομμάτιασμα βράχων, φυτών κ.λπ. ή ταξίδι στα απόλυτα σουρεάλ “νησιά” εντός του Void για πιο εξωτικά υλικά. Για να καταλήξετε εκεί χρειάζεται το μικρό αντιβαρυτικό λεωφορείο της πόλης μιας και δεν μπορείτε να απομακρυνθείτε πολύ από τα όριά της με τα πόδια. Και οτιδήποτε κάνετε εντός αυτής γίνεται αντιληπτό από τους έχοντες εξουσία ως δουλειά και κατά συνέπεια σας ανταμείβουν με κουπόνια για αγορά νέων εργαλείων, εξοπλισμού κ.λπ. Βέβαια αυτά ακολουθούν τις προδιαγραφές που θέλει το καθεστώς και δεν αντέχουν πολλά. Αν είστε όμως αρκετά παρατηρητικοί μπορείτε να βρείτε άκρες και στη μαύρη αγορά με πολλά, ενδιαφέροντα, ανθεκτικά και πανάκριβα αξεσουάρ και εργαλεία.
Σε τι θα σας χρησιμεύσει όμως το jetpack, το αλυσοπρίονο ή το κανονιοφόρο turret που θα βρεθούν στο διάβα σας; Είναι ό,τι καλύτερο για να απωθήσετε τα αλλόκοτα περιπλανώμενα πλάσματα του Void που, ανεξαρτήτως μεγέθους, σας τα κάνουν όλα λίμπα. Αγνοήστε τα και θα καταστρέψουν την πόλη αλλά και εσάς. Εξολοθρεύστε τα και αυτά θα αξιοποιηθούν, επίσης, ως πρώτη ύλη. Βέβαια ειδικά στα μεγάλα που έχουν μέγεθος πολυκατοικίας η ομαδική δουλειά είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία. Μπορεί η επικοινωνία ανάμεσα στους παίκτες της ίδιας πόλης να είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, όμως δεν θέλει πολλή συνεννόηση το “απάνω τους”. Και άμα εκεί τα καταφέρετε καλά, ακολουθεί έτερη μάχη για το ποιος θα μαζέψει τα περισσότερα resources ώστε να αποκομίσει το μεγαλύτερο όφελος για τον εαυτό του. Είναι πάντως γεγονός πως η μάχη μοιάζει πιο “ριγμένη” σε σχέση με τη συλλογή πόρων, κάτι που γίνεται εμφανές τόσο από τη συχνότητα, όσο και την πολυπλοκότητα των αναμετρήσεων.
Το The Tomorrow Children όμως μοιάζει να εστιάζει αλλού, ρίχνοντας το μυαλό σε μια πολύ εύκολη σύγκριση με το Minecraft λόγω της έμφασης στη συλλογή πρώτων υλών αλλά και του ουσιαστικά απόντος κεντρικού objective. Δεν θέλει πάντως να σας αφήσει να ξεχωρίσετε. Θέλει να σας υποτάξει στον άβολο και αφιλόξενό του κόσμο με μόνο γνώμονα την ατελείωτη δουλεία, την αιώνια εξερεύνηση και τη “δουλεία” με έναν ανώτερο σκοπό στο μυαλό. Το αν θα καταφέρετε τελικά να ξεχωρίσετε μάλλον είναι (σε κάποιο βαθμό) στο χέρι σας δείχνοντας ότι μπορείτε να επιβιώσετε στο σοβιετικό του οικονομικό σύστημα που έχει ενδιαφέρον ίσως και λόγω του διαφορετικού setting και της χρήσης κουπονιών αντί για κανονικό χρήμα. Όχι πάντως πως δείχνει να του λείπει η ισορροπία. Την οποία μπορείτε βέβαια να χαλάσετε εσείς, μένοντας για ώρες σε μια ξεχασμένη γωνία και παρατηρώντας όλους τους άλλους να δουλεύουν και εσάς να κάνετε ό,τι σας καπνίσει, μένοντας εκτός των όποιων ανταμοιβών που διαφορετικά θα κερδίζατε. Το ίδιο το The Tomorrow Children πάντως καταφέρνει να ξεχωρίσει ακόμα και από την beta, αφήνοντάς μας με τόσο περίεργες σκέψεις, διάθεση και ερωτήσεις που μόνο ο τελικός τίτλος θα μας βάλει σε μια σειρά. Μέχρι τότε…δουλειά!
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity