Κάποιες συζητήσεις δεν είναι για πρωί πρωί. Βέβαια, κάποιες συζητήσεις δεν έχουν ποτέ «κατάλληλη» ώρα έτσι κι αλλιώς. Τέτοια ήταν και η συζήτηση που είχαμε με το δημιουργό του Through The Darkest Of Times, ενός τίτλου η αισθητική του οποίου σίγουρα ξεγελά, υπονοώντας ότι πρόκειται για κάτι ανάλαφρο. Μέχρι να συνειδητοποιήσει κανείς πως το λίγο χρώμα που συναντά κανείς στο παιχνίδι καλύπτει τα νοηματικά κενά, πριν καταλάβει καλά καλά κανείς με τι έχει να κάνει. Το Through The Darkest Of Times, που μας επέδειξε ο δημιουργός του, είναι ο πρώτος τίτλος που αναπτύσσεται στη Γερμανία έχοντας εξασφαλίσει άδεια για τη συμπερίληψη ναζιστικών συμβόλων. Οπότε η ύπαρξή του και μόνο είναι δήλωση, εντός κι εκτός συνόρων.
Η ομάδα ανάπτυξης χαρακτηρίζει το παιχνίδι ως “historical resistance strategy game”, επιχειρώντας να μεταφέρει ευκολότερα την κεντρική ιδέα, παρότι, τεχνικώς, πρόκειται για management game. Ο παίκτης διαχειρίζεται μια ομάδα αντιστασιακών, η οποία βασίζεται ελαφρώς σε πραγματικό αντιστασιακό θύλακα που δρούσε στο Βερολίνο κατά τη ναζιστική περίοδο. Ενδεικτικά η οργάνωση εκείνη κατέληξε να έχει 100 μέλη, τα μισά εξ αυτών γυναίκες, με τις ηλικίες να κυμαίνονται από 18 έως και 80 ετών. Αυτό δεν σημαίνει ότι μοιράζονταν καταβολές, ιδεολογία ή θεωρία για το τι πρέπει να ακολουθήσει το ναζιστικό καθεστώς, συμφωνούσαν όμως ως προς το ότι το καθεστώς αυτό πρέπει να πέσει. Η δυναμική αυτή αποδίδεται στο παιχνίδι αφού σε κάθε playthrough τα μέλη με τα οποία ξεκινά κανείς, ο χαρακτήρας που αντιστοιχεί στον παίκτη αλλά και όλοι όσοι εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της ιστορίας σχεδιάζονται τυχαία, με διαφορετικές πολιτικές πεποιθήσεις, καταβολές και απόψεις. Δεν είναι όλα τελείως τυχαία, υπάρχουν δηλαδή κάποια μοτίβα για να διατηρείται και μια κάποια λογική. Οπότε ένας εργάτης είναι εκ των πραγμάτων πιθανότερο να είναι σοσιαλδημοκράτης. Κάποιος είναι οικογενειάρχης, άλλος είναι Εβραίος, κάποιος ακόμη είναι ομοφυλόφιλος, δεν εναπόκεινται όλες αυτές οι επιλογές στον παίκτη καθώς «δημιουργεί» το δικό του χαρακτήρα όμως. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή, αφού αν ο παίκτης έχει τέτοια περιθώρια, τείνει να στρέφεται σε min/maxing για να καταλήξει με χαρακτήρα ιδανικό για τους μηχανισμούς και όχι απαραίτητα για τη λογική του gameplay. Στόχος είναι ο παίκτης να προχωρήσει με ένα χαρακτήρα και να δει πού θα τον βγάλει τελικά ο δρόμος.
Με τις απόψεις να διίστανται και ως προς το ποιο πρέπει να είναι το επόμενο βήμα, πόσο μάλλον για το πώς πρέπει να γίνει αυτό το βήμα, ο παίκτης καταλήγει σε ρόλο manager, διότι μόνο έτσι μπορεί να μεγαλώσει η ομάδα του ή έστω να μην καταρρεύσει. Πράγμα που σημαίνει ότι ο παίκτης καλείται να διαλέξει προσέγγιση και πλευρά ακόμη και μέσα στην ίδια του την ομάδα. Διότι το ζητούμενο είναι η αντίσταση, όχι απλά η επιβίωση. Όπως μας είπε ο δημιουργός, αν η επιβίωση ήταν το θέμα, τότε τα πράγματα θα ήταν απλά, ο παίκτης θα μπορούσε να επιλέξει να μην αντισταθεί καν. Το παιχνίδι ακολουθεί γενικά την πραγματική ιστορική ροή των πραγμάτων, χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα γεγονότα ως άγκυρες, ως σημεία καμπής. Κι ενώ εκτυλίσσεται σε εβδομάδες, ουσιαστικά σε σειρές, γίνονται και χρονικά άλματα ώστε να διατηρείται ρυθμός που να μην κουράζει από τη μία και να καλύπτει σημαντικές στιγμές από την άλλη. Δεν περιστρέφονται όλα γύρω από την πιο δραστήρια, σε πολεμικούς όρους, περίοδο της ναζιστικής Γερμανίας, ακριβώς επειδή πολιτική αντίθεση στη μετάβαση από τη λεγόμενη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη νέα τάξη πραγμάτων υφίστατο έτσι κι αλλιώς, για αυτό και το πρώτο πράγμα που καταπιέστηκε ήταν η αντιπολίτευση, ενώ στην πορεία η καταπίεση αυτή πέρασε σε αντιφρονούντες πολίτες.
Σημείο εκκίνησης, λοιπόν, είναι εκλογή του Αδόλφου Χίτλερ στην καγκελαρία, σημείο δηλαδή στο οποίο η αντίληψη ότι η Γερμανία είναι δημοκρατική χώρα παραμένει. Σε αυτό το στάδιο, για παράδειγμα, ο παίκτης μπορεί να λάβει μέρος σε πορείες διαμαρτυρίες, ενώ αργότερα κάθε τέτοια σκέψη ισούται με αυτοκτονία. Και αυτό βασίζεται στην πραγματικότητα, μιας και μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία διαδήλωσαν 200.000 Γερμανοί στο Βερολίνο απαιτώντας την καθαίρεσή του.
Σε κάθε σειρά, λοιπόν, σε κάθε εβδομάδα δηλαδή, όλα ξεκινούν ως ειδήσεις που περιγράφουν πραγματικά γεγονότα και θέτουν τις συνθήκες που πρέπει να αντιμετωπίσει η ομάδα. Ο παίκτης ξεκινά στο αρχηγείο της οργάνωσης με τα άλλα μέλη να συζητούν, ενδεχομένως να διαφωνούν. Στο παράδειγμά μας έχει καεί το γερμανικό κοινοβούλιο, γεγονός που αποτελεί πάτημα για τη δημιουργία της Gestapo. Ένα μέλος θέλει άμεση, δυνατή αντίδραση για να περάσει μήνυμα στον κόσμο, ένα ακόμη προτείνει προσοχή και ενδυνάμωση της οργάνωσης με νέα μέλη κι οι υποστηρικτές πριν δοκιμαστεί μια τέτοια κίνηση. Ο παίκτης φυσικά μπορεί να πάρει θέση και ανάλογα με αυτήν επηρεάζεται η πίστη των άλλων μελών στην ομάδα. Αν η πίστη πέσει χαμηλά ένα μέλος μπορεί να αποχωρήσει, ενώ ένα πραγματικά πιστό μέλος καταλήγει να είναι πιο αποτελεσματικό σε διάφορες αποστολές. Στη δοκιμή επελέγη η ηπιότερη προσέγγιση, με στόχο την αποκάλυψη της αλήθειας με την ελπίδα να τη μάθει ο λαός και να αποφασίσει ο ίδιος για τη μοίρα του. Η επιλογή του παίκτη δεν καθορίζει επ’ ακριβώς όσα ακολουθούν, ωστόσο δίνει στόχο στην ομάδα. Αφού γίνουν οι συνεννοήσεις ο παίκτης μεταφέρεται στο χάρτη. Εκεί βρίσκει εικονίδια που αντιστοιχούν σε αποστολές κι ενέργειες, κάποιες που μπορεί να αναλάβει, κάποιες που δεν μπορεί να αγγίξει, ενώ δεν προβάλλονται όλες οι πιθανές. Στην ουσία η εμφάνιση μιας επιλογής εξαρτάται από τις διασυνδέσεις της ομάδας. Μπορεί να μη γίνεται να μαζέψει πάνω από 5 μέλη, αλλά αυτά τα μέλη έχουν γνωριμίες που μπορεί να γίνουν νέα μέλη όταν χρειαστεί, να ανοίξουν δρόμους, να γίνουν υποστηρικτές. Οι υποστηρικτές δεν είναι μέλη αλλά κυρίως φίλα προσκείμενοι στην ομάδα και η διατήρησή τους, άρα και η βοήθειά τους, διατηρούνται όσο μαθαίνουν για τη δράση της οργάνωσης, οπότε παίζει ρόλο το αν αυτή γίνεται αντιληπτή και πώς.
Η καταλληλότητα κάθε μέλους προκύπτει από συγκεκριμένα στατιστικά: εχεμύθεια, ενσυναίσθηση και προπαγάνδα. Υπάρχουν όμως και βοηθητικά αντικείμενα. Αν δώσουμε σε κάποιον ένα ποδήλατο, τότε θα μπορέσει να διαφύγει ευκολότερα αν κάτι πάει στραβά. Αν οπλίσουμε κάποιον με πληροφορία, μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να στρατολογήσει υποστηρικτές που θα ανοίξουν το δρόμο σε περισσότερες επιλογές κι αποστολές. Αφού γίνουν και οι επιλογές στο χάρτη, τελειώνει η σειρά, το σύστημα υπολογίζει και βλέπουμε τα αποτελέσματα. Βλέπουμε ότι ένα μέλος ναι μεν πέτυχε το στόχο του, έχει όμως την υποψία ότι μπορεί και να έγινε αντιληπτή η δράση του. Σε αυτό το σημείο ο παίκτης δεν μπορεί να ξέρει αν όντως υπήρξε μάρτυρας ή όχι, κι αν υπήρξε οι επιπτώσεις δεν θα είναι απαραίτητα άμεσες. Βέβαια και κατά τη διάρκεια της αποστολής μπορεί να γίνει αντιληπτό ένα μέλος και σε εκείνη την περίπτωση πρέπει να διαλέξει αν θα διαφύγει εγκαταλείποντας την αποστολή, αν θα κρυφτεί και θα περιμένει να φύγει ο μάρτυρας, αν θα αγνοήσει κάθε κίνδυνο και θα προχωρήσει κ.λπ. Και όλα υποτίθεται ότι θα λειτουργούν ως QTE σε τέτοιες περιπτώσεις. Φυσικά η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί περισσότερο, με την εμφάνιση της αστυνομίας και τότε ο παίκτης πρέπει πάλι να διαλέξει τι στάση θα κρατήσει, ποιο ρίσκο αξίζει τον κόπο και ποιο όχι.
Η επόμενη εβδομάδα/σειρά παιχνιδιού φέρνει την κατάργηση του συνδικαλισμού. Ένας μέλος της οργάνωσης μας ανακοινώνει ότι ο αδελφός του έγινε μέλος του ναζιστικού κόμματος, οπότε ο παίκτης πρέπει να διαλέξει αν θα τον θεωρήσει επικίνδυνο για την οργάνωση ή όχι. Ωστόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως πηγή πληροφοριών. Στο μεταξύ προκύπτουν νέα υποψήφια μέλη, προστίθενται νέοι υποστηρικτές και γίνονται διαθέσιμες νέες αποστολές και δραστηριότητες. Οι υποστηρικτές έχουν επίσης το δικό τους υπόβαθρο που προκύπτει δυναμικά κι ανοίγουν δρόμους. Ένας υποστηρικτής έχει επαφή με συνδικαλιστές και μπορεί να μας συστήσει σε αυτούς. Έτσι διατίθενται και διαφορετικές αποστολές που σχετίζονται με εργοστάσια, τη διανομή φυλλαδίων, σαμποτάζ κ.ά. Άλλος υποστηρικτής γνωρίζει δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι με τη σειρά τους μπορούν να εξασφαλίσουν πληροφορίες, πλαστά έγγραφα, ενώ ορισμένοι μπορούν να μην έχουν πρόβλημα να δωροδοκηθούν κιόλας. Η επικινδυνότητα μιας περιοχής μεταβάλλεται, ανάλογα με το πόσο εκτεθειμένη είναι η οργάνωση βάσει της δράσης της, αλλά ο κίνδυνος μειώνεται καθώς αποφεύγεται η όποια περιοχή. Ωστόσο αυτό δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικό διότι η ενασχόληση με αποστολές σε ένα μέρος είναι ο μόνος τρόπος να ξεκλειδωθούν οι επόμενες για την ίδια περιοχή, άρα ο παίκτης έχει πάντα να ζυγίζει ρίσκο. Συν τοις άλλοις οι αποστολές έχουν διαφορετική πολυπλοκότητα και απαιτούν διαφορετική προετοιμασία, διαφορετική επένδυση χρόνου.
Όλα βέβαια πρέπει να χωρέσουν σε 24 εβδομάδες, άρα σε 24 σειρές, οι οποίες καλύπτουν 12 χρόνια στην ιστορία της ναζιστικής Γερμανίας. Η δική μας η εντύπωση είναι πως το Through The Darkest Of Times γεννήθηκε ύστερα από αρκετή σκέψη από τον Jörg Friedrich και την Paintbucket Games, με τον πρώτο να είναι και από τις περιπτώσεις δημιουργών που θεωρούν αυτονόητο να εκφράζονται και δημοσίως για πολιτικά θέματα. Σίγουρα θα καταλήξουμε με «στρατευμένο» τίτλο στις αρχές του 2020. Και γιατί όχι;
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity