Η επίπτωση που έχουν όλα αυτά στο σύνολο θα φανεί στην τελική έκδοση. Εμείς πάντως είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε πρώιμο κώδικά, ηλικίας μερικών εβδομάδων, και να επιχειρήσουμε να διαπιστώσουμε τι ελπίδες δικαιούμαστε να έχουμε για το sequel. Δοκιμάσαμε την εισαγωγή του παιχνιδιού και μερικά side quests, ενώ ίσα ίσα προλάβαμε να μεταφερθούμε σε μεταγενέστερη στιγμή στο campaign, φορτωμένοι, φυσικά, με περισσότερα skills. Αυτό που δεν μπορούσαμε να δοκιμάσουμε καθόλου, για πρακτικούς λόγους, ήταν online missions, που φαίνεται ότι πιάνουν το co-op και του δίνουν να καταλάβει. Πώς; Θα δείξει. Η εισαγωγή πάντως καταλήγει σε θετικό πρόσημο. Ο νέος πρωταγωνιστής αποφασίζει να μη δεχθεί έτσι απλά τη συλλογή προσωπικών δεδομένων, ούτε καν αυτών που αναφέρονται σε προηγούμενα αδικήματά του. Εισβάλλει λοιπόν σε εταιρεία, όπου πρέπει να βρει τον server, να αλλοιώσει (βασικά, να διαγράψει) τα δεδομένα του και να μείνει με το κεφάλι ήσυχο.
Παρότι πρόκειται για την πρώτη αποστολή και ο παίκτης δεν έχει όπλα, drones ή skills, η πρώτη εμπειρία δεν είναι αδιάφορη. Ο παίκτης πρέπει να ανέβει όροφο όροφο μέχρι το control room, όπου με μερικά πατήματα εδώ κι εκεί και έναν πάναπλο γρίφο πετυχαίνει αυτό που θέλει ο πρωταγωνιστής. Είναι μια καλή ευκαιρία για αναγκαστικό stealth, για camera hacks, μεταπήδηση από τη μία στην άλλη κ.λπ. Όταν γίνει η “δουλειά” είναι ώρα για την αντίστροφη διαδρομή, μέχρι την απόδραση. Ή, για την ακρίβεια, μέχρι την απαγωγή από τους DeadSec. Υποτίθεται ότι ο πρωταγωνιστής συγκλονίζει με τις ικανότητες και την αποτελεσματικότητά του, οπότε η οργάνωση αποφασίζει να τον στρατολογήσει. Του βάζει μια κουκούλα στο κεφάλι λοιπόν και…τίποτα. Απλά φτάνει στη βάση της οργάνωσης και όλα μέλι-γάλα, σαν να ήταν ό,τι πιο φυσικό στη ζωή η απαγωγή. Μοιράζονται μερικές ιδέες-περιγράμματα για την ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων και το ρόλο των σύγχρονων επιχειρήσεων και κυβερνήσεων και ξαφνικά όλοι αισθάνονται ένα. Παρότι και πάλι τα θέματα που τίθενται είναι σοβαρά, η ενσωμάτωση στην ομάδα γίνεται στα γρήγορα. Ελπίζουμε να μην είναι ενδεικτική του όλου αυτή η προσέγγιση.
Ελπίζουμε επίσης να δούμε αρκετά side missions σαν το πρώτο που δοκιμάσαμε, που ήταν και σαφής αναφορά στον Martin Skreli, τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο φαρμακευτικής που συνεπήρε τους πάντες με την εριστικότητά του παρά τις εγκληματικές αυξήσεις τιμών σε σκευάσματα που τροφοδοτούσαν τις αμοιβές του. Ένας σαν και αυτόν λοιπόν αποφασίζει ότι θέλει να αγοράσει το νέο δίσκο ενός rapper και να τον κρατήσει για τον εαυτό του, να μην φτάσει ποτέ στο κοινό. Ο παίκτης πηγαίνει στην έπαυλή του, προσπερνά τα μοντέλα που περιφέρονται άσκοπα, όντας λιώμα, στην πισίνα του σπιτιού, και φροντίζει να χακάρει τηλέφωνο, ηχοσύστημα κ.λπ. Προσποιείται, με τη βοήθεια ενός sound board, ότι είναι ο rapper, τάζει τηλεφωνικά αυτό που θέλει ο αξιαγάπητος χαρτογιακάς και εισπράττει αναλόγως πριν του δείξει ότι έπεσε θύμα απάτης, παίζοντας με τις συσκευές που χάκαρε προηγουμένως.
Μια άλλη αποστολή ξεκίνησε από παρακολούθηση ενός trailer φανταστικής ταινίες-κακέκτυπο του Ιππότη της Ασφάλτου, με τη διαφορά ότι ο ήρωας της ταινίας, αν και έχει το ανάλογο του Kitt, είναι και hacker με one-liners τύπου “looks like you need a bigger firewall”. Η DeadSec αποφασίζει ότι θα ήταν τέλειο να πάρει το έξυπνο αυτοκίνητό του και ο ήρωας πηγαίνει να το κλέψει από τα studio. Με αρκετό stealth ή όχι, στο τέλος δύσκολα γλιτώνει το αυτοκινητοκυνηγητό. Εκεί είδαμε ότι η οδήγηση είναι περίπου όπως τη θυμόμαστε από την προηγούμενη φορά, χοντρικά τουλάχιστον, μέχρι που έπαθε τόση ζημιά το αυτοκίνητο που ήθελε προσπάθεια για να μη στρίβει από μόνο του δεξιά. Τελικά βγήκαμε από την επικίνδυνη περιοχή, επιστέψαμε στο αρχηγείο και “ίσιωσε” το αμάξι.
Φαίνεται ότι υπάρχει αρκετός χώρος για διαφόρων ειδών αποστολές που έχουν ή δεν έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους, αλλά είναι γεμάτες ενδιαφέρουσες αναφορές στην πραγματικότητα και περίεργες καταστάσεις. Αν είναι έτσι όμως, γιατί να ασχοληθεί κανείς; Η επιτυχία της DeadSec εξασφαλίζει περισσότερους followers. Αυτό σημαίνει πως όλο και περισσότεροι κατεβάζουν την επίσημη εφαρμογή της. Και, με τη σειρά τους, αυτό έχει δυο επιπτώσεις. Ως άλλα XP οι μαζεμένοι followers φέρνουν skill points κάθε φορά που πετυχαίνουμε νέο αριθμό-στόχο. Αυτή είναι ουσιαστικά η λογική του συστήματος levelling. Υποτίθεται ότι όσοι εγκαθιστούν την εφαρμογή της οργάνωσης ενημερώνονται από πριν και δέχονται πως διαθέτουν τους πόρους του συστήματος και των συσκευών τους στην DeadSec, η οποία και μπορεί να τους χρησιμοποιήσει για να οργανώσει πολύπλοκα και μεγάλης κλίμακας hacks. Όλα αυτά χωρίς τη συλλογή προσωπικών δεδομένων βέβαια. Θέλει να κρατήσει το μέτωπό της καθαρό η DeadSec.
Το θετικό στις αποστολές που είδαμε, είναι πως, όπως είδαμε στην πράξη, χωρούν διαφορετικές προσεγγίσεις. Αλλιώς βγάλαμε εμείς την μια αποστολή και αλλιώς ο συνάδελφος που ήταν μαζί μας. Ακόμη και το stealth μπορεί να έχει διαφορετικά πρόσωπα με αποκλειστικά melee προσέγγιση, κανονικό όπλο ή αναισθητικό (που σημαίνει ότι όλοι επανέρχονται κάποια στιγμή) ή εύρεση ενός βολικού σημείου και χορό με τις κάμερες. Και εννοείται βέβαια πως υπάρχει πάντα και η φασαριόζικη οδός. Το “detective mode” θα ενεργοποιείται κάθε τρεις και λίγο από κάθε παίκτη, είναι σίγουρο, αφού έτσι αποκαλύπτονται οι περισσότερες ευκαιρίες και σημεία αλληλεπίδρασης που μπορούμε να “παίξουμε” στα χέρια μας. Δεν είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε ένα από αυτά τα hacks που προφανώς θα αποτελούν σημεία καμπής στο campaign, ούτε και αποστολή που να βασίζεται ουσιωδώς από τη χρήση του jumper ή το quadcopter drone. Πήραμε όμως μια πολύ γρήγορη γεύση από το hacking του περιβάλλοντος κόσμου. Ενεργοποίηση παγίδων αντιπερισπασμών, η εμπλοκή οχήματος στην όπισθεν, τηλεκατεύθυνση βιομηχανικών οχημάτων, hacking πωλητών για εξασφάλιση φωνητικών μηνυμάτων, χρημάτων και άλλων (εντάξει, καμιά φορά παίρνει χρώμα το κούτελο φαίνεται) είναι αυτά που περιμέναμε με βάση το πρώτο μέρος της σειράς.
Δεν είναι η ώρα για τα τεχνικά, χωράει όμως ένα σχόλιο για το animation που σίγουρα δεν θα αλλάξει στη τελική έκδοση: η Ubisoft πρέπει να κάνει κάτι για αυτό όσο περνά ο καιρός, διότι κρατάει το ίδιο σύστημα αρκετά χρόνια, παρά τις παρεμβάσεις, και φαίνεται. Δεν αντιμετωπίσαμε προβλήματα στην πράξη, αλλά αισθανόμαστε υποχρεωμένοι να πιέζουμε προς περαιτέρω φυσικότητα και οργανική αίσθηση στο animation. Έχουμε κι εμείς την ιδεολογία μας.
Αν το Watch Dogs 2 φερθεί έξυπνα (έστω ότι έχει δική του προσωπικότητα και μαθαίνει να φέρεται κιόλας) με τις αποστολές του και καταφέρει να μην εξοκείλει προς κατεύθυνση που δεν μπορεί ούτε το ίδιο να εξηγήσει, όπως την προηγούμενη φορά, δεν αποκλείεται να βρει το δρόμο του το franchise. Τα ζητήματα που θίγει είναι ενδιαφέροντα άλλωστε και προτιμούμε να τα πραγματευτεί όντως αυτήν τη φορά, όχι να τα χρησιμοποιεί κυρίως ως φόντο.
Ωραία παιχνίδια ! Οτι πρέπει για την αγάπη και τα παιδιά !
preview: μια λεξη που μισει η Bethesda
@PORTAL
Αν δεν διαλυόμουν στα reviews αυτές τις μέρες, θα έγραφα ένα κατεβατό για πάρτη της.
Μάλιστα! Από αυτά που διάβασα κρίνω πως θα πάρει άκυρο από 'μένα.
Δεν την ξαναπατάω όπως την πρώτη φορά.
Άντε γεια Ubisoft.
Με έχει ξενίσει το γεγονός πως ο χαρακτήρας κάνει hacking σε παλιά αυτοκίνητα, φορτηγά κλπ τα όποια ξεκινάνε από μόνα τους, στρίβουν, φρενάρουν κλπ... εντάξει είπαμε παιχνίδι είναι κάνεις hack σε κάνα καινούργιο μοντέλο αμαξιού το οποίο έχει τεχνολογία και δυνατότητες wi-fi και δεδομένων, αλλά όταν βλέπεις να γίνεται hacking και σε παλιά οχήματα μου ακυρώνει εντελώς την αίσθηση οποιασδήποτε αληθοφάνειας και ρεαλισμού ( όσο μπορείς να πεις) έχει το παιχνίδι.
Remote control και hacking σε αυτοκίνητα του 80-90.... wtf σε τελική.