Όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, καταλήξαμε σε ένα ακόμη δωμάτιο, ένα χώρο που είχε στήσει η Ubisoft ειδικά για το δειγματισμό του Watch Dogs Legion, προσέξαμε να αποφύγουμε καλώδια και λοιπούς κινδύνους και πήραμε θέση για να δοκιμάσουμε έναν τίτλο που από τη μία φάνηκε αρκετά γνώριμος σε αίσθηση και, τουλάχιστον στο τμήμα που παρουσιαζόταν και αρκετά έτοιμος, παρότι ξεκαθαρίστηκε ότι επρόκειτο για alpha build. Αλλά το θέμα δεν είναι η πρώτη ματιά μόνο, οπότε πάμε λίγο παραπέρα. Για αρχή δεν περιμέναμε να πέσουμε πάνω στον Φώτη Πρασίνη της Ubisoft, που είχε αναλάβει την παρουσίαση, ούτε να κάτσει πάνω από το κεφάλι μας σε όλη τη διάρκεια του hands-on. Και μιας και είχαμε τέτοια μεταχείριση, θα έχετε κι εσείς, οι αναγνώστες, την ανάλογη. Ακολουθεί άπειρη πληροφορία. Αυτή είναι σωστή στιγμή να πάρει μπρος η εσπρεσιέρα.
Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε ότι το Watch Dogs Legion είναι εμφανώς εκπληκτικά φιλόδοξη παραγωγή από άποψη design, κάτι που εξηγεί πολύ εύκολα τη μεγάλη καθυστέρηση της κυκλοφορίας του. Αν είχε βγει το αρχικό πλάνο θα το βλέπαμε σε ράφια παντός είδους σε λίγες μέρες από τη δημοσίευση του παρόντος. Αλλά σημειώνοντας απλά τους ισχυρισμούς της Ubisoft για το παιχνίδι το πιο περίεργο όλων θα ήταν να βγει ο αρχικός προγραμματισμός. Το Watch Dogs Legion συστήνεται πρωτίστως ως simulation μιας δυστοπικής εκδοχής του Λονδίνου στο κοντινό μέλλον. Πολλά έχουν πάει στραβά, το κράτος κινείται σταθερά προς την απολυταρχία, αστυνομία δεν υπάρχει πλέον μιας και τη θέση της έχει πάρει ιδιωτική εταιρεία και η οργάνωση DedSec έχει ωριμάσει, αποτελώντας πλέον αντιστασιακό κίνημα, όχι απλά μια συλλογικότητα ακτιβιστών και σίγουρα όχι γαρνιτούρα σε έναν κόσμο που διαλύει ένας ακόμη εκδικητής. Αν τα πράγματα πάνε καλά για την Ubisoft, θα έχει ωριμάσει και η προσομοίωση αυτού του κόσμου, αφού ο πληθυσμός της πόλης είναι ανοιχτός προς τον παίκτη. Κάθε χαρακτήρας μπορεί να στρατολογηθεί από τον παίκτη και να περάσει στο δικό του άμεσο έλεγχο. Καθένας έχει την εμφάνισή του, η οποία μπορεί να αλλάξει με ρούχα και λοιπές κοσμητικές επιλογές, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τη ρουτίνα του, τις συμπάθειές και τις αντιπάθειές του, τα πιστεύω του, τα voice overs του και τις ατάκες που μπορεί να καλούνται να μεταφέρουν το ίδιο μήνυμα που θα μετέφερε και άλλος χαρακτήρας σε κάποιο quest, αλλά με διαφορετικό τρόπο αφού υποτίθεται πως έχει τη δική του προσωπικότητα. Το ότι δοκιμάζει κάτι τέτοιο σε αυτήν την κλίμακα η Ubisoft είναι σχεδόν τρομακτικό όσο και αναμενόμενο. Για χρόνια χτίζει εργαλεία που αυτοματοποιούν διάφορες δημιουργικές διαδικασίες -στο μέτρο του δυνατού προφανώς- χωρίς τα οποία εργαλεία πολλά από τα παραπάνω θα ήταν πρακτικά αδύνατα και, οπωσδήποτε, πλήρως ασύμφορα. Για παράδειγμα, όπως μάθαμε, έχουν γραφτεί περί τις 20 διαφορετικές προσωπικότητες για NPCs και χαρακτήρες που μπορούν να περάσουν στα χέρια του παίκτη. Από εκεί και πέρα η εντύπωση που αφήνουν επηρεάζεται περαιτέρω από διαφορετικές ρυθμίσεις παραμόρφωσης της φωνής, σε χρώμα, τονικότητα κ.λπ. Στόχος είναι οι παραλλαγές να είναι τόσες ώστε όχι να μην επαναλαμβάνει (θα επαναλαμβάνονται προφανώς) αλλά όταν επαναλαμβάνονται να μην ξεχωρίζουν αυτόματα ως αφύσικες.
Το τι επιλέγει να κάνει ο παίκτης επηρεάζει την προσομοίωση από την άποψη ότι καθορίζει την κατεύθυνση στην οποία κινείται η κοινή γνώμη περί DedSec. Βοηθήστε αρκετά τον κόσμο και η μάζα αρχίζει να κρατά θετικότερη στάση, πράγμα που σημαίνει βέβαια ότι διάφοροι είναι ευκολότερο να στρατολογηθούν. Δεν είναι σαφές βέβαια αν η στρατολόγηση γίνεται πρόβλημα ή απλά βασίζεται σε χαρακτήρες με άλλες νοοτροπίες στα χαρτιά, αν ο παίκτης φροντίσει να στείλει τα τάρταρα τη φήμη της οργάνωσής του. Σε κάθε περίπτωση η μεγάλη υπόσχεση αλλά και φιλοδοξία είναι πως ο κόσμος του προσαρμόζεται στη δράση του παίκτη. Ένας τρόπος ακόμη με τον οποίο σημειώνεται αυτό είναι πως υφίσταται permadeath. Κάθε χαρακτήρας μπορεί να συλληφθεί, να τραυματιστεί κ.λπ., αν όμως σκοτωθεί, χάνεται μια για πάντα από το παιχνίδι. Αναπληρώνεται ή όχι; Άγνωστο ακόμη. Ακούγεται λογικό να μην αναπληρώνεται, όχι όμως για όποιον έχει παίξει το πρώτο Assassin’s Creed στο οποίο με αρκετά kills, ο κόσμος άδειαζε και η μεταφορά από τοποθεσία σε τοποθεσία γινόταν «περίπατος». Προφανώς και δεν μπορεί να στηθεί ολόκληρη ιστορία στις πλάτες ενός τυχαίου Λονδρέζου που σήμερα είναι κι αύριο δεν είναι, οπότε υπάρχουν οι μικρές ιστορίες που ωθούν τα πράγματα προς μια κάποια κατεύθυνση, υπάρχει όμως και μια ευρύτερη που δεν έχει κάνει γνωστή ακόμη την παρουσία της, ούτε διαφάνηκε ποτέ στην έκδοση της δοκιμής. Όλα αυτά είναι πολύ πιο φιλόδοξα από κάθε άλλο ισχυρισμό της Ubisoft, η οποία τάζει πολλαπλές μη βίαιες προσεγγίσεις, βελτιώσεις σε γνωστούς μηχανισμούς stealth, οδήγηση κ.λπ. (η δική μας εντύπωση ως προς την τελευταία ήταν περίεργη ως συνήθως στη σειρά αυτή -σε αυτό το στάδιο τουλάχιστον-), νέους μηχανισμούς, δάνεια από RPG (γενικότερη τάση στην Ubisoft στα μεγάλα της franchises). Κατά την εταιρεία το σκεπτικό είναι πως κάποιος παίκτης μπορεί απλά να θέλει να χαθεί στον εικονικό αυτόν κόσμο, να περάσει την ώρα του διασκεδάζοντας, ενώ κάποιος άλλος μπορεί να ενδιαφερθεί περισσότερο για την ευρύτερη ιστορία. Φυσικά υπάρχουν και όλα τα ενδιάμεσα ενδεχόμενα. Δεν είναι η πρώτη φορά που τάζει κάτι τέτοιο η Ubisoft βέβαια, ούτε και επρόκειτο να βγει άκρη σε hands-on οποιουδήποτε είδους κατά πόσο κινείται.
Στην πράξη ξεκινήσαμε σε ένα τυχαίο σημείο του χάρτη κι είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε profile σε οποιονδήποτε. Έτσι μπορούμε να δούμε μονομιάς βασικές του πληροφορίες, πριν κάνουμε βουτιά σε πιο σημαντικές. Ποια είναι η στάση του ως προς την οργάνωση DedSec και γιατί; Τι εισόδημα έχει; Ποιοι είναι οι σημαντικοί για αυτόν άνθρωποι; Έχουν εκείνοι κάποιο πρόβλημα ίσως; Μήπως έχει ο χαρακτήρας που παρακολουθούμε κάτι να τον απασχολεί σχετικά με αυτούς; Και πόσο γεμάτο είναι το affinity bar που θα μας δώσει την ευκαιρία να τον στρατολογήσουμε; Κι αν δεν είναι αρκετά γεμάτο τι πρέπει να κάνουμε για να καλύψουμε το κενό; Έτσι ξεκινά η λούπα με τα πιο τυπικά quests στο Watch Dogs Legion. Μπορούμε να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε για να επηρεάσουμε αναλόγως το χαρακτήρα και, κατ’ επέκταση, την κοινή γνώμη. Μπορούμε π.χ. να βοηθήσουμε τη σύζυγο του συγκεκριμένου. Ωστόσο αν το κάνουμε, εκείνος θα μας συμπαθήσει μεν περισσότερο, το ίδιο και η σύζυγος, θα μας αντιπαθήσει όμως άλλη χαρακτήρας που ερευνά τη σύζυγο και προφανώς θα ζημιωθεί έτσι και μπλέξουμε σε αυτήν την υπόθεση και βοηθήσουμε την άλλη πλευρά. Αν είναι λοιπόν να μπούμε σε τέτοια περιπέτεια, αργά ή γρήγορα καταλήγουμε στο χάρτη. Εκεί σημειώνονται άλλα στρατολογημένα μέλη που μπορούμε να αξιοποιήσουμε, quests που σχετίζονται με την πιθανή στρατολόγηση νέων μελών και, φυσικά, σταθμοί μετρό. Δεν θα ήταν Λονδίνο αν δεν είχαμε για fast travel το “tube”. Η διαδρομή θέλει μια κάποια προσοχή βέβαια όσο ο παίκτης είναι έξω από κάποιο συρμό του μετρό. Σε μια τόσο «αστυνομευόμενη» πόλη άπαξ και ξεκινήσει φασαρία, αν πάει κάτι πολύ στραβά στην οδήγηση και προκληθούν εντάσεις κ.λπ. τα αντίποινα είναι συχνά σημαντικά. Οι ιδιωτικές αρχές έχουν προσωπικό, drones (που μπορούν να χακαριστούν εννοείται), σημεία ελέγχου, turrets και πολλά άλλα που κανένα πρόβλημα δεν έχουν να στραφούν ενάντια στο χαρακτήρα που ελέγχει ανά πάσα στιγμή ο παίκτης. Το μάθαμε με τον άσχημο τρόπο, όταν ο μυστήριος χειρισμός μοτοσικλέτας ξεκίνησε τη λάθος «γιορτή» στη διαδρομή προς τη σύζυγο του NPC που αποφασίσαμε να βοηθήσουμε. Είναι που στην Αγγλία οδηγούν «ανάποδα» κιόλας. Ίσως για αυτό να υπάρχει πλέον και η δυνατότητα για αυτόματη πλοήγηση με όλα τα οχήματα. Στόχος είναι να φανεί χρήσιμη η λειτουργία αυτή ακόμη και σε πιο δύσκολες στιγμές, προκειμένου ο παίκτης να ελευθερώνεται, να μπορεί να στοχεύει και να πυροβολεί καθώς το όχημα εξακολουθεί να κινείται προς κάποιον προκαθορισμένο προορισμό.
Με τα πολλά φτάσαμε στη σύζυγο η οποία πέφτει θύμα εκβιασμού. Σε αυτό το στάδιο μπορούμε να παρέμβουμε, στην οποία περίπτωση βοηθάμε την ίδια και το σύζυγό της, επηρεάζοντας τη στάση τους έναντι της DedSec. Μπορούμε όμως και να μείνουμε άπραγοι, να αφήσουμε τον εκβιασμό να πάρει το δρόμο του. Η προσομοίωση θα τρέξει όπως και να ‘χει, εμείς απλά παρεμβαίνουμε και την επηρεάζουμε, ήρεμα, βίαια ή και καθόλου. Επιλέξαμε να βοηθήσουμε λοιπόν, δεν χρειάστηκε να κάνουμε κάποιον κομμάτια, οπότε επόμενο βήμα ήταν η επιστροφή στο σύζυγο που ίσως να είναι πια πιο ανοιχτός σε κάτι παραπάνω (δηλαδή έχει το επόμενο quest). Σε αυτό το σημείο μάθαμε ότι τίποτα δεν μας εμποδίζει να αλλάξουμε χαρακτήρα πριν επιστρέφουμε. Μπορούμε να διαλέξουμε κάποιον επειδή είναι ήδη πιο κοντά και βολεύει ή οποιονδήποτε απλά επειδή θέλουμε να αλλάξουμε. Ο NPC δεν ενδιαφέρεται για την αλλαγή προσώπου διότι, από τη δική του την πλευρά, δεν μιλά με κάποιον συγκεκριμένο όσο με εκπρόσωπο της οργάνωσης DedSec άρα, κατ’ επέκταση, μιλά με την οργάνωση. Αυτό που αλλάζει είναι ενδεχομένως το ύφος του διαλόγου και κάποιες διατυπώσεις, ακριβώς επειδή ο χαρακτήρας με τον οποίο καταλήγουμε ενδέχεται να διαφέρει ως προσωπικότητα, με τη λογική πάντα που περιγράφηκε παραπάνω.
Με τα πολλά το ζητούμενο κατέληξε να είναι η εισβολή στην New Scotland Yard, διότι έπρεπε να εξαφανίσουμε επιβαρυντικά στοιχεία από τους servers της. Και φυσικά για να αποκτήσουμε πρόσβαση ακριβώς εκεί που πρέπει, χρειάζεται πρώτα να εντοπίσουμε τον υπάλληλο με το κατάλληλο κλειδί. Κλασικά. Βέβαια οι πιθανές προσεγγίσεις είναι πιο ανοιχτή υπόθεση. Υπάρχουν κλάσεις στο Watch Dogs Legion. Όλες έχουν τις ίδιες βασικές ιδιότητες, όλες μπορούν να σταθούν σε stealth, hacking, μάχη κ.λπ., ωστόσο συνοδεύονται από πρόσβαση σε διαφορετικά perks και skill trees για περαιτέρω εξειδίκευση. Στη δοκιμή ο χαρακτήρας μας άνηκε στο hacker class. Οπότε, θεωρητικά, η πιο εύκολη οδός ήταν να χρησιμοποιήσουμε το spider bot για διάρρηξη και εισβολή, να στήσουμε παγίδες κ.λπ., να κάνουμε τα πάντα εξ αποστάσεως. Αντ’ αυτού δοκιμάσαμε την τύχη μας με stealth που, προς το τέλος, χώρεσε λίγα takedowns και λίγη μάχη, πηγαίνοντας κόντρα ουσιαστικά στη φυσική ροπή του build που χειριζόμασταν. Και δεν παρουσιάστηκε ιδιαίτερο πρόβλημα. Βέβαια καλό είναι να σημειωθεί ότι είχαμε και πρόσβαση σε skills που δεν γνωρίζουμε καν αν ήταν φυσιολογικό να μας διατίθενται σε εκείνη τη φάση του παιχνιδιού, φαινόμενο τυπικό τέτοιων δοκιμών. Όπως μας είπαν άλλωστε, κάποια πράγματα στη συγκεκριμένη έκδοση ήταν «συμπιεσμένα» για να προλάβουμε να τα δούμε. Σημασία έχει ότι η αποστολή πέτυχε, επιστρέψαμε στον quest giver, κάναμε πάλι profiling και είδαμε στα στοιχεία του ότι έχει καταγραφεί η συνεισφορά μας στις υποθέσεις του, ότι έχει επηρεαστεί η άποψή του για την DedSec και είναι πιο ανοιχτός σε μια πιθανή συνεργασία. Όχι τελείως ανοιχτός ακόμη όμως, πράγμα που σημαίνει ότι μας περιμένουν κι άλλα quests για χάρη του, όπως και περιμένει κανείς σε τίτλους οpen world σε γενικές γραμμές.
Όλα αυτά συμβαίνουν στο πλαίσιο του ευρύτερου simulation, η πρόοδος όμως ανοίγει το δρόμο σε perks για κάθε ένα από τα μέλη που έχουμε στη διάθεσή μας, τα οποία perks εστιάζουν στον καθένα ξεχωριστά και εξαρτώνται πάνω από όλα από την κλάση στην οποία ανήκει. Ωστόσο levelling έχουμε και για την οργάνωση DedSec, φανταζόμαστε βάσει γενικότερης προόδου, με το levelling αυτό να ξεκλειδώνει οφέλη για όλα τα μέλη μας ανεξαιρέτως. Συνεπώς ο παίκτης μπορεί να περιμένει (και να κυνηγά) ανταμοιβές σε δύο διαφορετικά επίπεδα. Κι όπως μάθαμε ο παίκτης έχει πάντα πρόσβαση στο Team Menu που του επιτρέπει να διανέμει και τα διάφορα perks. Σε αυτό το στάδιο αναρωτηθήκαμε πάντως τι θα γινόταν έτσι και είχαμε επιδιώξει το κακό αποτέλεσμα σε αυτό το quest, οπότε χάναμε κι άλλο την εμπιστοσύνη του NPC. Αυτό θα επηρέαζε το levelling της DedSec; Μήπως με αυτόν τον τρόπο θα είχαμε το περιθώριο να κάνουμε πιο απαιτητικό το παιχνίδι, πιο δύσκολο, πηγαίνοντας γυρεύοντας και άρα εμποδίζοντας την ανάπτυξη της ίδιας μας της οργάνωσης; Δεν ισχύει κάτι τέτοιο όπως μάθαμε, παρότι θα υπάρχει τρόπος να κάνουμε τη ζωή μας πιο δύσκολη, δεν θα είναι όμως αυτός. Τουλάχιστον μάθαμε πως αν φέρουμε κάποιον NPC στα όριά του με χαρακτήρα που χρησιμοποιούμε, τότε ο πρώτος φτάνει σε σημείο να θέλει να πάρει το αίμα του πίσω, οπότε μπορεί να απαγάγει το χαρακτήρα μας -οπότε ενεργοποιείται αποστολή διάσωσης- ακόμη και να τον σκοτώσει. Όλα αυτά υπονοούν ότι μπορούμε να τα κάνουμε μαντάρα συστηματικά κι από άποψη, αλλά η DedSec να ανεβαίνει και τα perks να έρχονται. Κάτι τέτοια ξεκαθαρίζονται μόνο σε τελική έκδοση βέβαια. Ως συνήθως. Προχωρώντας σειρά πήρε ένα story mission. Στον κόσμο του παιχνιδιού υπάρχει μια νέα υπερυπηρεσία πληροφοριών που ουσιαστικά έχει ενσωματώσει τις πιο κλασικές όπως MI5 και MI6. Και παρότι ο κόσμος του παιχνιδιού δείχνει πως ήδη η συνεχής παρακολούθηση του πολίτη είναι μέρος της καθημερινότητας, η νέα αυτή οργάνωση θέλει να πάει τα πράγματα ένα βήμα παραπέρα. Στην εν λόγω αποστολή μαθαίνουμε ότι υπάρχει πληροφοριοδότης που δουλεύει στην οργάνωση αυτή, ο ίδιος διαφωνεί με την τροπή που πάνε να πάρουν τα πράγματα και είναι διατεθειμένος να μας μιλήσει. Οπότε έπρεπε να τον συναντήσουμε, πράγμα που σημαίνει ότι είχαμε διαδρομή να κάνουμε και χρόνο για να συνεχίζουμε την κουβέντα μας.
Το Watch Dogs Legion απεικονίζει το Λονδίνο ενός φανταστικού μα θεωρητικά κοντινού μέλλοντος, οπότε η Ubisoft είχε το περιθώριο να προσθέσει μερικά φουτουριστικά στοιχεία, όπως η χρήση ολογραμμάτων και η πληθώρα των drones. Παράλληλα τονίζεται το χάσμα μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, η πόλωση των τελευταίων σε δυο ουσιαστικά τάξεις (πλούσιους και φτωχούς) αλλά και η φασιστοποίηση του κράτους. Και σε αυτό το σημείο ρωτήσαμε για τη σχέση της παραγωγής με το Brexit. Με την παραγωγή να ξεκινά πριν το δημοψήφισμα για το Brexit, πριν δηλαδή τη γνώση οποιουδήποτε αποτελέσματος αλλά και της κατάληξης της όλης διαδικασίας και των επιπτώσεών της σε βάθος χρόνου, η Ubisoft, κατά μία έννοια, στάθηκε τυχερή διαλέγοντας τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ταιριάζει έτσι κι αλλιώς με την ταυτότητα της σειράς, απλά τυχαίνει να «κάθεται» αλλιώς, δεδομένων των περιστάσεων, από τη στιγμή που στο Watch Dogs Legion εστιάζουμε στο Λονδίνο. Το οποίο εικονικό Λονδίνο, όπως είναι αναμενόμενο από την Ubisoft, επιχειρεί να είναι επαρκώς πιστό στην πραγματικότητα, σε σημείο που εκείνος που είναι εξοικειωμένος με την πόλη να νιώσει ότι ξέρει σε γενικές γραμμές τα κατατόπια και στο χάρτη του παιχνιδιού. Αφού έγιναν αυτές οι διευκρινίσεις φτάσαμε και στον προορισμό μας, όπου και διαπιστώσαμε πως έπρεπε να εισβάλλουμε σε άλλο ένα κτήριο. Είχαμε αλλάξει χαρακτήρα στο μεσοδιάστημα, οπότε από hacker class καταλήξαμε σε enforcer με έμφαση σε melee και καλύτερο φίλο το shotgun. Οπότε -φυσικά- δοκιμάσαμε να παίξουμε κόντρα ρόλο πάλι και το γυρίσαμε σε stealth, αποφεύγοντας σχεδόν επιδεικτικά να αξιοποιήσουμε τα sticky grenades που παρέχονται ως special ability από το συγκεκριμένο class. Και δεν αποτύχαμε. Λίγο αργότερα όμως, σε διαδρομή και πάλι, είδαμε μια επίθεση και ληστεία σε ανυπεράσπιστο πολίτη. Όπως μας είπαν, τέτοια περιστατικά είναι μέρος της προσομοίωσης και προκύπτουν δυναμικά. Εναπόκειται στον παίκτη κατά πόσο αλλά και με ποιο τρόπο θα εμπλακεί. Όπως όλοι οι NPC έτσι και αυτοί έχουν τα χαρακτηριστικά και τις σχέσεις τους, οπότε η επιλογή του παίκτη θα έχει και τις ανάλογες επιπτώσεις στην προσομοίωση, επιπτώσεις που παρακάτω μπορεί να παίξουν κάποιο ρόλο ή και όχι. Άγνωστο σε τόσο μικρά δείγματα gameplay.
Λίγο παρακάτω, πάντως, πέσαμε σε ενέδρα. Ο χαρακτήρας μας ήταν καταζητούμενος, του την έστησαν κι έπρεπε να διαλέξουμε αν θα αποδεχθούμε τη σύλληψη ή θα προσπαθήσουμε να δραπετεύσουμε. Διαλέξαμε το δεύτερο και κάπως έτσι πήραμε γεύση από μια ακόμη υπόσχεση του Watch Dogs Legion. Κατά τα λεγόμενα της Ubisoft, λοιπόν, σε τέτοιες περιπτώσεις τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας που έχει συνθέσει ο παίκτης δεν μένουν άπραγα και αμέτοχα, αλλά μιλούν μεταξύ τους και με το χαρακτήρα που ελέγχει ο παίκτης, επιχειρώντας παράλληλα να τον βοηθήσουν με διάφορα hacks, μήπως και καταφέρει να ξεφύγει μια ώρα αρχύτερα. Το ένα σίγουρο ύστερα από σχεδόν μια ώρα ενασχόλησης με το Watch Dogs Legion είναι πως τα κινούμενα μέρη της προσομοίωσης και του παιχνιδιού γενικότερα είναι εντυπωσιακά πολλά. Είναι σαφές ότι η Ubisoft δοκιμάζει μια γνωστή συνταγή σε ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα, καθώς αναζητά πρακτικούς τρόπους να συνεχίσει να σχεδιάζει εντυπωσιακούς και λειτουργικούς κόσμους στις μεγάλες της παραγωγές. Συν τοις άλλοις δεν είναι περίεργο ένα τέτοιο στοίχημα να γίνεται για χάρη της συγκεκριμένης σειράς, αφού το Watch Dogs εξακολουθεί να αντιμετωπίζει την ίδια του την αστάθεια στην πορεία του να γίνει ένας ακόμη αξιόπιστος πυλώνας για την Ubisoft. Η πολύμηνη καθυστέρηση της κυκλοφορίας του Watch Dogs Legion το καθιστά ακόμη ακριβότερο στοίχημα. Υπομονή μέχρι να μάθουμε αν κερδίζει η μπάνκα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity