Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Bayonetta 1 + 2 Nintendo Switch Review - Σελίδα 2

Ευτυχώς. Ευτυχώς που η Platinum είναι η μόνη που ξέρει τι κάνει στο υποείδος “stylish action” που η ίδια διαμόρφωσε με το Devil May Cry. Ευτυχώς που τα Bayonetta και Bayonetta 2 είναι, ακόμη, τα καλύτερα παραδείγματα του είδους. Ευτυχώς που το Bayonetta 2 δεν το έχει παίξει σχεδόν κανείς, κρίνοντας καθαρά από την εγκατεστημένη βάση του Wii U και όσα αυτά σήμαινε για τις εμπορικές δυνατότητες του τίτλου που ανέλαβε να εκδώσει η ίδια η Nintendo. Ευτυχώς που είναι αυτονόητο οι «αδικοχαμένοι» τίτλοι του Wii U να φτάσουν στο Switch, ένα σύστημα που αγκαλιάστηκε πολύ διαφορετικά από την αγορά και τον κόσμο. Ευτυχώς γενικότερα δηλαδή.



Διότι, διαφορετικά, θα ήμασταν αναγκασμένοι στο να σταθούμε στη λακωνικότητα των ports που έφτασαν στο Switch. Όχι πως έχουν κάτι κακό, απλά πρόκειται σχεδόν για απολύτως απλά ports, χωρίς καμιά διαφοροποίηση στο περιεχόμενο των τίτλων. Η μόνη διαφορά είναι ότι το Tag Climax, το co-op mode δηλαδή, ενώ προηγουμένως λειτουργούσε μόνο online, τώρα υποστηρίζεται και τοπικά, με δυο συστήματα και ισάριθμα αντίτυπα. Η μόνη άλλη και τελικά ουσιαστικότερη βελτίωση έχει να κάνει με το frame rate που είναι πολύ πιο σταθερό και, κατά κανόνα, πιάνει το στόχο των 60fps, σίγουρα όχι με την αστάθεια των εκδόσεων που είδαμε στο Wii U. Τεχνικώς, στην περίπτωση του Bayonetta 2, υποστηρίζονται και αρκετά amiibo που ανοίγουν το δρόμος προς κοστούμια θεματικής Nintendo αλλά και προς διάφορες αναβαθμίσεις εξοπλισμού που, διαφορετικά, εξασφαλίζονται με Halos, που συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δεδομένου ότι υποστηρίζονται δεκάδες φιγούρες και μπορούν όλες να χρησιμοποιούνται από μια φορά τη μέρα, οι πιο μανιώδεις συλλέκτες μπορούν να κάνουν μετρήσιμα ευκολότερη τη ζωή τους. Όχι πως έχει νόημα βέβαια, αφού η τεχνική δεν αγοράζεται, ούτε αναπληρώνεται μαγικά. Ο καλός παίκτης ξεχωρίζει όπως και να ‘χει σε τέτοιους τίτλους.



Η Platinum κράτησε την ίδια ανάλυση σε docked και undocked mode, οπότε το ταβάνι είναι 720p. Με την κονσόλα στο χέρι το frame rate γίνεται πιο ασταθές, όχι βασανιστικά όμως, οπότε οι απώλειες κρίνονται επουσιώδεις. Έτσι κι αλλιώς μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ότι στριμώχνεται τέτοιος χαμός σε μικρότερη οθόνη, παρά τα καρέ. Αντίστοιχα, πρόβλημα είναι και τα Joy-Con, αλλά είναι λογικό κι αναμενόμενο. Κανείς με σώας τας φρένας δεν πρόκειται να υποστηρίξει ότι τίτλος που απαιτεί τόσους συνδυασμούς πλήκτρων σε μεγάλη συχνότητα και ταχύτητα επιβιώνει με οτιδήποτε άλλο πέραν του Pro Controller ή παρόμοιων λύσεων.
Γενικότερα πάντως, προτείνουμε να παίξει κανείς με τη σειρά τους δυο τίτλους. Σαφώς και ο δεύτερος είναι καλύτερος, αλλά η χρονολογική αυτή προσέγγιση κάνει καλό στην ευρύτερη εικόνα. Τα πιο μουντά χρώματα έδωσαν χώρο στα έντονα και ποικιλία στη δεύτερη εξόρμηση της Bayonetta, όπου είδαμε την Platinum να δείχνει πως δεν είναι ανάγκη να ξεχάσει η ηρωίδα καθετί που έμαθε στην πρώτη της περιπέτεια και να ξεκινήσει από το μηδέν για να σταθεί η εμπειρία του παίκτη. Προσθήκες όπως το Umbran Climax και διάφορες βελτιώσεις και αλλαγές στο σύνολο των συστημάτων, απλά στεγανοποίησαν έναν κύκλο ιδεών, διατήρησαν το φοβερό βάθος του συστήματος μάχης και τροφοδότησαν τελείως κουφές αναμετρήσεις, κόντρα σε αγγέλους και δαίμονες.



Η πραγματική επιτυχία και των δύο τίτλων όμως παραμένει, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια. Συνδυάζουν βάθος που δεν χωρά στα tutorial, με τίποτα όμως, γεμίζει βιβλία το σύστημα μάχης και δεν πρόκειται για σχήμα λόγου, και είναι έτοιμοι να δεχτούν με ανοιχτές αγκάλες τον λιγότερο έμπειρο έως και συνειδητά περαστικό. Ακόμη και χωρίς τα touch controls που πραγματικά κάνουν οποιονδήποτε να προκαλεί εντυπωσιακά πράγματα επί της οθόνης, το Easy mode που υπήρχε εξ αρχής στους τίτλους είναι ό,τι πρέπει για εκείνους που θέλουν το θέαμα, θέλουν την τρέλα, αλλά δεν έχουν ώρα και υπομονή για την τέχνη που κρύβεται στον πυρήνα τους.



Τότε, όπως και τώρα, παρόμοιες προσπάθειες τείνουν να επηρεάζουν αρνητικά όλο το σύστημα μάχης, να ευτελίζουν το σύνολο αντί να διευκολύνουν σε ειδικές περιστάσεις, για αυτό και η γενικότερη αξία των Bayonetta, το επίτευγμα της Platinum δεν έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί ως port, καθαρά σε τεχνικό επίπεδο, να μην κάνει θαύματα, αλλά για το συγκεκριμένο είδος, θεωρούμε καλύτερη την επιλογή της ομάδας να καλύψει τη διαφορά στο frame rate, που επηρεάζει το gameplay, ειδικά σε ικανότερα χέρια. Μπορεί ο ρεαλισμός να μην είναι η πρώτη έννοια που έρχεται κατά νου όταν βλέπει κανείς το Bayonetta, αλλά από αυτόν ακριβώς οδηγούνται οι πολύ καλές επιλογές του Hideki Kamiya και των συνεργατών του. Αν είχαμε καπέλο, θα το βγάζαμε (ξανά). Αλλά έχουμε μόνο Cappy. 
EDITOR’S CHOICE

9

ENTERNITY SCORE
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ opencritic.com
ΘΕΤΙΚΑ
  • Αειθαλές (ακόμη) σύστημα μάχης
  • Ανοιχτό σε παίκτη κάθε ικανότητας
  • Φοβερή ποικιλία εχθρών και συμπεριφορών
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
  • Το Bayonetta φαίνεται πλέον λίγο φτωχότερο
  • Σε handheld mode δεν γλιτώνουμε τις διακυμάνσεις στο frame rate
*