Το Biomutant είναι ένα action RPG με μεγάλη έμφαση στο πρώτο συνθετικό. Σύμφωνα με την ιστορία, ο κόσμος έφτασε στο τέλος του από την αλόγιστη ρύπανση του πλανήτη και το περιβάλλον δεν ήταν πια ικανό να διατηρήσει συνθήκες ευνοϊκές για ανθρώπινη ζωή. Μαζί με τους ανθρώπους εξαφανίστηκαν και τα περισσότερα ήδη ζωής. Όσοι οργανισμοί επιβίωσαν ήταν αυτοί που μεταλλάχθηκαν, εξελίχθηκαν για να μπορέσουν να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα. Ο πρωταγωνιστής μας είναι ένας από αυτούς, με τη ζωή του να κυλάει αρμονικά στην κοινότητα που είχε χτιστεί, μέχρι που ένα τέρας εμφανίστηκε, σκότωσε τους γονείς του, και πρακτικά σχεδόν όλους όσους ήξερε μέχρι τότε. Μετά από χρόνια αυτό-εξορίας στην άγονη έρημο, ο ήρωας επιστρέφει για να πάρει την εκδίκησή του. Στην πορεία θα μάθει ότι το πραγματικό τέλος του κόσμου δεν έχει έρθει ακόμα – και φυσικά αυτός είναι που θα πρέπει στην πορεία να σώσει το Δέντρο της Ζωής, τον κόσμο, και να σκεφτεί αν η συγχώρεση είναι προτιμότερη από την εκδίκηση. Η αλήθεια είναι πως η ιστορία λειτουργεί περισσότερο σαν δικαιολογία για την ανακάλυψη του κόσμου του Biomutant. Ο ομολογουμένως μεγάλος χάρτης του παιχνιδιού (8km x 8km) είναι γεμάτος από κάθε είδους δραστηριότητα και σημεία ενδιαφέροντος. Από τις 6 φυλές που καταλαμβάνουν το αντίστοιχο σημείο του κόσμου και τα φρούριά τους, μέχρι άδειες γειτονιές που εγκαταλείφθηκαν κακήν κακώς από τους κατοίκους τους, υπόγειες λίμνες, σιδηροδρομικούς σταθμούς και ποταμούς από ραδιενεργό νερό, ο κόσμος του Biomutant είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής. Και όχι άδικα, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που τα σκηνικά εντυπωσιάζουν και κυριολεκτικά επιτάσσουν την παύση οποιασδήποτε άλλης δραστηριότητας. Βοηθάει επίσης και το γεγονός ότι αν και πρόκειται για παραγωγή που αναπτύχθηκε για την περασμένη γενιά, το οπτικό αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό – μέρα ή νύχτα.
Αυτή η έμφαση στην παρουσίαση έχει δοθεί και στους μηχανισμούς του gameplay - κάτι που όπως θα δούμε λειτουργεί σαν δίκοπο μαχαίρι. Από την πρώτη οθόνη, οι παίκτες καλούνται να δημιουργήσουν τον χαρακτήρα τους, με την εμφάνιση να διαμορφώνεται ανάλογα με το που κατανέμονται τα επιμέρους attributes/χαρακτηριστικά. Υπάρχουν κάποια έτοιμα “classes” τα οποία και δείχνουν μια κάποια εστίαση, όπως για παράδειγμα melee ή ranged, bartering, abilities, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί πως αυτά λειτουργούν περισσότερο σαν βοηθήματα, αφού το τελικό build μπορεί να διαμορφωθεί ελεύθερα και κατά βούληση. Η μάχη με τη σειρά της διατηρεί αυτήν την απλότητα, με τις κλασσικές εντολές άλματος, dodge και χτυπημάτων, μια σειρά από συνδυασμούς κινήσεων που ποτέ δεν καταλαμβάνουν πάνω από 3 διαδοχικές εντολές/πλήκτρα, και ένα σύστημα “super” κινήσεων που διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα και δίνει στο τρωκτικό μας μια 4 διαφορετικές κινήσεις (με εξαιρετικά μεγάλη ασυνέχεια ως προς την αποτελεσματικότητα ορισμένων εξ αυτών) και αυξημένο damage. Στην πράξη, οι κινήσεις και η ίδια η μάχη φαίνεται εντυπωσιακές, με το slow motion να μπαίνει στα κατάλληλα σημεία και να δημιουργεί σκηνικά βγαλμένα από τα πιο συναρπαστικά trailer. Στην αρχή είναι ικανοποιητικό, αλλά πολύ γρήγορα καταλήγει βαρετό, αν όχι κουραστικό. Είναι αυτή ακριβώς η έλλειψη βάθους που κάνει τις αναμετρήσεις από ένα σημείο και μετά να φαντάζουν εντελώς αδιάφορες, ακόμα και με την χρήση των mutations/ικανοτήτων που ξεκλειδώνουν μετέπειτα. Πρακτικά, μετά τα μισά της περιπέτειες όπου και οι εχθροί γίνονται κάπως πιο απαιτητικοί, κάθε μάχη καταλήγει ένας αγώνας δρόμου για να γίνουν οι τρεις κινήσεις που γεμίζουν την «σούπερ μπάρα», να βγει όσο περισσότερο damage γίνεται από αυτό, και ξανά από την αρχή μέχρι να πεθάνουν όλοι οι αντίπαλοι.
Αυτό που λειτουργεί διαφορετικά και ευτυχώς δίνει μια κάποια ποικιλία είναι οι μάχες με τα 4 bosses που απειλούν το Δέντρο της Ζωής. Εκεί οι παίκτες θα πρέπει πρώτα να κάνουν μια προετοιμασία, να βρουν ένα ξεχωριστό όχημα (mecha, ταχύπλοο κλπ) και να αντιμετωπίσουν το boss κάνοντας χρήση των ειδικών μηχανισμών που προσφέρονται στην κάθε μία από τις 4 αρένες. Έχοντας αναφέρει αυτό, βέβαια, θα πρέπει να σημειωθεί εδώ πως τα τέσσερα αυτά bosses, όπως και η πλειοψηφία της ιστορίας, δεν έχει αναπτυχθεί όσο θα έπρεπε ή όσο θα μπορούσε. Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί ενώ έχουν δημιουργηθεί 6 διαφορετικές φατρίες, έχει ενσωματωθεί ένα ολόκληρο σύστημα conquest του χάρτη, με τη δημιουργία συμμαχιών και εχθρών, και μια ολόκληρη ομάδα από NPCs που θα μπορούσαν να χρωματίσουν με όμορφο τρόπο το σενάριο, η προσπάθεια που έχει γίνει σε αυτόν τον τομέα είναι ελάχιστη.
Σε πρώτη φάση δεν υπάρχει voice acting, παρά μόνο η φωνή του αφηγητή. Αυτό από μόνο του είναι αρκετό για να χαθεί η πρώτη «επαφή» και σύνδεση με τους χαρακτήρες. Επιπρόσθετα, το επίπεδο της γραφής και του σεναρίου είναι ασυνήθιστα… απλοϊκό, σε σημείο που ο τίτλος σε πολλές περιπτώσεις έδωσε στον γράφων την εντύπωση ότι θα ήταν ιδανικός τίτλος για λανσάρισμα σε ένα πιο μικρό group ηλικιακά. Από το πόσο απλοϊκές είναι οι επιλογές και πόσο «άσπρο-μαύρο» είναι όλα, μέχρι τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε όλα τα πλάσματα του Biomutant, που θυμίζει περισσότερο παιδικό παραμύθι, κάθε πτυχή του Biomutant δίνει την εντύπωση πως αρχικά είχε δημιουργηθεί σαν κάτι άλλο, και στην πορεία η ομάδα ανάπτυξης προσπάθησε να το μετατρέψει σε κάτι πιο «ενήλικο». Ή απλά δεν υπήρχε ξεκάθαρος προσανατολισμός. Είναι πραγματικά περιέργο, γιατί ενώ η όλη ιστορία θυμίζει παραμύθι, κατά καιρούς αγγίζονται έννοιες όπως η συγχώρεση και ο θάνατος με πιο ενήλικους τρόπους, μόνο και μόνο για να ακούσει κάποιος λίγα δευτερόλεπτα μετά ότι το τραίνο λέγεται “chugga chugga” και ο δυνατός “stronk”, και στην πρώτη μάχη να δει pop-ups που λένε “Boing!” ή “Bang!” στην πρώτη μάχη. Ευτυχώς υπάρχει η δυνατότητα απενεργοποίησής τους, όπως επίσης και ρύθμιση της συχνότητας που ο αφηγητής μιλάει, γιατί πραγματικά τις περισσότερες φορές καταλήγει να είναι απλά ενοχλητικός. Δεν χρειάζεται κάποιος να λέει ότι «αυτή η ιστορία θα γραφτεί όπως αποφασίσεις εσύ» κάθε 2 λεπτά, κάθε φορά που βγαίνεις από έναν χώρο, ανεβαίνεις σε ένα mount, ή γυρνάς από το μενού του χάρτη.
Σε γενικές γραμμές, η εντύπωση που θα αφήσει το Biomutant σε αυτούς που θα αποφασίσουν να ασχοληθούν μαζί του εξαρτάται από το πώς θα το προσεγγίσουν οι ίδιοι. Όποιος θέλει να παίξει και να δει μια πιο… ελαφριά ιστορία, θα βρει πολλά για να τον κάνουν να ακολουθήσει το ταξίδι - κατά προτίμηση σε μικρές δόσεις και όχι σε πολύωρα sessions. Όποιος ψάχνει ένα RPG με συναρπαστική ιστορία και βάθος σε μηχανισμούς και χαρακτήρες, καλύτερα θα κάνει να συνεχίσει την αναζήτηση. Το περιεχόμενο σε αριθμό είναι εκεί, και ο κόσμος του Biomutant είναι πραγματικά γεμάτος σε κάθε γωνιά του από πράγματα που περιμένουν να ανακαλυφθούν. Απλά του λείπει το βάθος. Θυμίζει μια πισίνα ολυμπιακών διαστάσεων σε μήκος και πλάτος, με το βάθος μιας μπανιέρας.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity