Αγαπητέ χρήστη, παρατηρήσαμε οτι έχεις ενεργοποιημένο Ad Blocker.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity

Burnout Paradise Remastered Review - Σελίδα 2

Κάθε φορά που ανάβετε την κονσόλα σας και ξεκινάτε το Burnout Paradise Remastered, το “Paradise City” των Guns n' Roses σάς βάζει στο κλίμα. Μια επιλογή τόσο απλή και αυτονόητη λόγω της ονομασίας του τίτλου, αλλά και τόσο ταιριαστή τελικά, μιας και το συγκεκριμένο κομμάτι πάει γάντι με την ιδιοσυγκρασία του. Αυτό μάλλον θυμήθηκε η EA και, παρά τις σχετικά απαξιωτικές της δηλώσεις για τα remasters στο παρελθόν, αποφάσισε να μπει στο χορό με έναν τίτλο που μάλλον κανείς δεν περίμενε ότι θα ξαναδεί μετά από 10 χρόνια. Και σίγουρα οι Guns ‘Ν Roses δεν περίμεναν δικαιώματα από αυτόν πλέον.



Ακόμα και στην αρχική του μορφή το Burnout Paradise δεν υπήρξε ο αγαπημένος τίτλος της σειράς. Αυτό όμως δεν του στέρησε συγκεκριμένα παράσημα. Η ορθάνοιχτη Paradise City δίδεται ολόκληρη στο πιάτο εξ αρχής στον παίκτη, με τα μοναδικά σημεία για loading να εμφανίζονται όταν χρειαστεί να αλλάξετε όχημα σε μια από τις πέντε μάντρες αυτοκινήτων του τίτλου. Αυτό φέρνει με τη σειρά του εξαιρετικό ρυθμό στο σύνολο που μαζί με τον τρόπο που κατανέμονται τα events για τον παίκτη (με κάθε φανάρι στο δρόμο να αποτελεί ευκαιρία για κλασικούς αγώνες και ένα σκασμό ακόμα δραστηριότητες), το Burnout Paradise μπορεί να είναι ταυτόχρονα η παιδική σας χαρά για επικές παλαβομάρες δίχως νόημα τη μια στιγμή και το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο να βρίσκεστε στη γραμμή εκκίνησης για αναμέτρηση μέχρι την άλλη άκρη της πόλης. Θα το θυμηθείτε καλά αυτό όταν εμφανιστεί στο διάβα σας περιπλανώμενος racer χωρίς συγκεκριμένο σκοπό και μπορείτε να τον πάρετε αμέσως στο κυνήγι χωρίς πολλά πολλά. Καταστρέψτε του το όχημα και το κάνετε δικό σας. Η Paradise City σίγουρα δεν έχει την έκταση που έχουν πλέον νεότεροι τίτλοι του είδους. Όμως έχει πολύ καλή χάραξη με μεγάλες εναλλαγές στο σύνολό της (ευθείες, άλματα από γέφυρες, ράμπες, τούνελ, προβλήτες), ενώ τα σημεία εκκίνησης και τερματισμού ορίζονται συχνά σε εντελώς αντίθετες μεριές της, κάτι που κάνει εύκολο να γνωρίσετε το σύνολο και να μάθετε σιγά σιγά τα κατατόπια. Και τα τελευταία είναι σίγουρα πάρα μα πάρα πολλά. Όχι μόνο για απλά shortcuts για τους κλασικούς αγώνες. Αλλά ράμπες για να διαλύσετε, άλματα για να απογειωθείτε και αμέτρητα σημεία-παγίδες για να σακατέψετε το όχημά σας φαντασμαγορικά, σε αργή κίνηση και με εντυπωσιακό μοντέλο καταστροφής ακόμα και για σήμερα.



Η επιλογή για πλήρη απουσία GPS ή οποιασδήποτε άλλης πραγματικής ευκολίας για τον ορισμό μιας διαδρομής σε έναν αγώνα δίνει και εδώ το «παρών». Αντιλαμβανόμαστε ότι λέμε για παρουσία...απουσίας, αλλά τα πολλά οκτάνια φέρνουν και την απαραίτητη συγγραφική δεινότητα. Το να ανακαλύψετε έτσι ποια είναι η σωστή διαδρομή για να φτάσετε στον τερματισμό απαιτεί να έχετε το νου σας στο χάρτη αλλά και στα μικρά σινιάλα που σας δίνει ο τίτλος όταν χρειάζεται να στρίψετε για να αλλάξετε δρόμο και κατεύθυνση (με παλλόμενη εμφάνιση της κατεύθυνσης και της ονομασίας του δρόμου όπου πρέπει να κατευθυνθείτε). Η συγκεκριμένη επιλογή ξενίζει ακόμα περισσότερο σήμερα μιας και οι πάρα πολύ μεγάλες ταχύτητες του Burnout Paradise κάνουν πολλές φορές αυτά τα σινιάλα σχεδόν αόρατα για την περιφερειακή σας όραση, που ουσιαστικά εκεί στηρίζονται για να σας τραβήξουν την προσοχή. Όποιος βέβαια έχει μάθει καλά τη χάραξη της πόλης και γνωρίζει πού πρέπει να απευθυνθεί για σωστό shortcut, είναι ο μεγαλύτερος κερδισμένος αυτής της κατάστασης. Κάτι που θα μπορούσε έστω να αποφευχθεί με μια προαιρετική επιλογή για πιο ξεκάθαρη απεικόνιση της κατάλληλης διαδρομής.



Αν βέβαια το να ακολουθείτε συγκεκριμένη διαδρομή δεν είναι και πολύ το στιλ σας, υπάρχουν events για όλα τα γούστα που δεν απαιτούν να κινηθείτε ή να καταλήξετε σε συγκεκριμένο σημείο του χάρτη. Είτε για παλαβομάρες με σκοπό το τεράστιο high score μέσω stunts, είτε με έμφαση στην καταστροφή αντιπάλων κ.ο.κ. Εννοείται πως κάθε κατηγορία event διαθέτει και τη δική της κλάση οχημάτων, με χειρισμό, ταχύτητα, βάρος και εμφάνιση να προσαρμόζονται στα δεδομένα. Και τα τόσα οχήματα μαζί με την ανοιχτή πόλη και τα events που σας περιμένουν σε κάθε φανάρι, προσφέρουν πραγματική ελευθερία χωρίς καθυστερήσεις για τον παίκτη.
Όλα τα παραπάνω λειτουργούν ως ένας καλός τρόπος να θυμηθείτε τι ήταν το Burnout Paradise όταν πρωτοκυκλοφόρησε. Αν περιμένατε κάποια μεγάλη αλλαγή, αυτή δεν υπάρχει. Το Burnout Paradise Remastered είναι ένα απόλυτα τυπικό remaster που δεν προσθέτει τίποτα περισσότερο από το αρχικό υλικό. Πλέον όλα κινούνται σε 60 καρέ το δευτερόλεπτο, χωρίς καμία πτώση σε αυτά όσος πανικός και αν γίνεται στην οθόνη, ενώ αν έχετε στην κατοχή σας PS4 Pro ή Xbox One X, η ανάλυση ανεβαίνει σε 4K. Από εκεί και πέρα μπορείτε να περιμένετε όλα τα DLC που έχουν κυκλοφορήσει για τον τίτλο, κάτι που προσφέρει πάρα πολλά νέα οχήματα, με ενδιαφέρουσες παραλλαγές και ιδιορρυθμίες (όπως οι μοτοσικλέτες αλλά και τα Toy Cars με τις τεράστιες ταχύτητες και το εξωπραγματικό κράτημα), αλλά και περισσότερες δραστηριότητες με το Big Surf Island. Το τελευταίο και η Paradise City μετρώνται ως ξεχωριστές οντότητες ως προς την ολοκλήρωση των events, αλλά μπορείτε να οδηγήσετε από το ένα στο άλλο χωρίς κανένα πρόβλημα και χωρίς παύση loading.



Ευτυχώς η επιλογή για επανεκκίνηση ενός event άμεσα είναι παρούσα εξ αρχής (κάτι που προστέθηκε με patch στον αρχικό τίτλο), αν και ο τίτλος δεν σας ενημερώνει ποτέ πώς να την ανακαλύψετε. Αν λοιπόν δεν σκεφτείτε να πειραματιστείτε με το d-pad κατά τη διάρκεια ενός event, θα επιστρέφετε για πάντα οδηγώντας στο σημείο εκκίνησης για να δοκιμάσετε ξανά. Και πάλι όμως, μικρά συμπληρώματα που πλέον θεωρούνται αυτονόητα στην κατηγορία, λείπουν από τον τίτλο. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η έλλειψη fast travel που θα έκανε τον τίτλο πιο εύπεπτο σε σημεία και δεν θα ζημίωνε σε τίποτα. Σίγουρα η Paradise City είναι όμορφη και η Criterion Games ήθελε να οδηγήσουμε κάθε τετραγωνική της ίντσα για να διαπιστώσουμε ακριβώς αυτό. Αλλά αυτό πρέπει να συμβεί μέσω του ίδιου του gameplay για να πειστεί ο παίκτης και όχι με ελλείψεις επιλογών που πλέον φαντάζουν τόσο αυτονόητες.



Η ουσία όμως δεν βρίσκεται σε μια απλή επιλογή όσο σημαντική και αν είναι. Βρίσκεται στο απλό γεγονός πως ένας τίτλος δέκα ετών, με συγκεκριμένα κουσούρια, καταφέρνει με χαρακτηριστική άνεση να βάλει τα γυαλιά σε άλλους νεότερους τίτλους του είδους, όπως τα Need For Speed Payback και, ίσως ακόμα περισσότερο, FlatOut 4: Total Insanity. Ακόμα και με Avril Lavigne στο soundtrack. Το Burnout Paradise Remastered, πέραν της αγνής νοσταλγίας, δεν είναι μια μεγάλη κυκλοφορία. Κάνει τα απολύτως τυπικά και απαραίτητα για να θεωρηθεί ένα σωστό remaster και τίποτα παραπάνω. Αυτό βέβαια δεν είναι απαραίτητα κακό. Προσφέρει ένα πραγματικά καλό σύνολο με πολύ περιεχόμενο και μεγάλες συγκινήσεις που δεν θα βρείτε με ευκολία στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες της κατηγορίας. Αν μη τι άλλο θα σας θυμίσει τι ήταν ικανή να κάνει η Criterion Games όταν είχε κέφια. Και κυρίως ότι δεν πήγαν όλα στράφι μετά το Need For Speed Hot Pursuit του 2010. 

7

ENTERNITY SCORE
ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΕ ΤΟ opencritic.com
ΘΕΤΙΚΑ
  • Καμία έλλειψη σε σχέση με το αρχικό υλικό
  • Όλα τα DLC σας κάνουν παρέα
  • Ακόμα και σήμερα το καλό design ξεχωρίζει
  • 60FPS βρέξει χιονίσει
ΑΡΝΗΤΙΚΑ
  • Καμία προσπάθεια για μικροβελτιώσεις και προσθήκες που θα ωφελούσαν το σύνολο
*