Εδώ είναι και το μοναδικό στοιχείο gameplay που υπάρχει στον τίτλο. Άλλοτε τα ροφήματα που ζητούν οι επισκέπτες του παράξενου, μεταμεσονύκτιου αυτού καφέ είναι ξεκάθαρα, τύπου «τριπλό εσπρέσο σκέτο», άλλοτε μας δίνουν απλά το όνομα και εμείς καλούμαστε να ανατρέξουμε στις συνταγές στο smartphone μας για να μπορέσουμε να το παρασκευάσουμε. Υπάρχουν βέβαια και οι φορές που οι χαρακτήρες ψάχνονται όσον αφορά το τι θα θελήσουν να πιούν, οπότε και μας δίνουν ένα από τα τρία υλικά και, περιγράφοντάς μας τη γεύση που θέλουν, εμείς καλούμαστε να πετύχουμε κάτι σχετικό με τις ορέξεις τους. Σε αυτή μας την προσπάθεια έχουμε πρακτικά τη δυνατότητα να πειραματιστούμε πέντε φορές με το παρασκεύασμά μας, πριν το δώσουμε στον πελάτη. Μηχανισμός λίγο ανούσιος, αφού κατά την επιλογή των υλικών και πριν τη παρασκευή του εκάστοτε ροφήματος βλέπουμε τα ποσοστά των γεύσεων που θα έχει το ρόφημά μας, με τη βοήθεια τεσσάρων διαφορετικών μετρητών. Οπότε, αν είμαστε παρατηρητικοί και θυμόμαστε τι ζήτησε ο πελάτης, ή αν «κλέψουμε» κοιτάζοντας το ιστορικό του διαλόγου, είναι δεδομένο πως θα πέσουμε περίπου μέσα στις προτιμήσεις του. Εξαίρεση αποτελεί η όρεξη συγκεκριμένων πελατών για latte art, που μας ξεκλειδώνει διαφορετικό μενού και απαιτεί να ζωγραφίσουμε κάτι ενδιαφέρον στην επιφάνεια του καπουτσίνο του πελάτη. Η δε συνεχής αστοχία μας να σχεδιάσουμε κάτι πραγματικά όμορφο, κάνει μάλλον ικανοποιητικά ρεαλιστικό το συγκεκριμένο μηχανισμό μην ξεχνώντας να υπερτονίσει την ανικανότητα του υπογράφοντα σε οποιουδήποτε είδους ζωγραφική τέχνη. Αδιαμφισβήτητα, πάντως, ο εν λόγω μηχανισμός δίνει διάφορες επιλογές σε όποιον επιθυμεί να δημιουργήσει κάτι πραγματικά ξεχωριστό.
Εξαιρώντας τους παραπάνω μηχανισμούς, αυτό που μας κράτησε το ενδιαφέρον στις περίπου έξι ώρες διάρκειας του story mode ήταν οι χαρακτήρες και η ιστορία που είχε να μας διηγηθεί ο καθένας τους. Πρόκειται για ένα στοιχείο πολύ δουλεμένο από τους developers, με θεματικές όπως ο ρατσισμός που σίγουρα αγγίζουν το σύγχρονο κόσμο και δεν μένουν στο φανταστικό σύμπαν όπου διαδραματίζεται ο τίτλος. Ταυτόχρονα, δημιουργώντας όλο και πιο περίεργα και εκλεπτυσμένα ροφήματα, μας δημιουργήθηκε και η περιέργεια να συμπληρώσουμε τη λίστα με τις συνταγές που βρίσκεται στο κινητό μας τηλέφωνο. Μετά την ολοκλήρωση του story mode, ο τίτλος μάς παρέχει τη δυνατότητα να φτιάχνουμε καφέδες δίχως τέλος, αφού έχουμε ξεκλειδώσει όλα τα διαθέσιμα συστατικά μέσω του endless mode. Επιπλέον μπορούμε να παίξουμε και ενάντια στο χρόνο, φτιάχνοντας όλο και πιο περίπλοκες συνταγές για περισσότερη πρόκληση. Αντίθετα, αν και μπορούμε να παίξουμε εκ νέου το story mode, καθώς κάποιοι διάλογοι διαφοροποιούνται ανάλογα με το κατά πόσο ικανοποιήσαμε τους πελάτες, αυτές οι αλλαγές δεν παίζουν κάποιο ρόλο στην έκβαση των ιστοριών.
Η αισθητική του Coffee Talk, χωρίς να αποτελεί κάτι πραγματικά ξεχωριστό, κρίνεται απόλυτα λειτουργική. Η σχεδίαση των χαρακτήρων ευνοείται από την επιλογή των προγραμματιστών να συμπεριλάβουν και άλλα πλάσματα πέραν των ανθρώπων, ενώ σε κάθε μας αλληλεπίδραση μαζί τους το ύφος τους αλλάζει αρκετά έτσι ώστε να μας μεταδίδει πετυχημένα τις μεταπτώσεις στα συναισθήματά τους. Εξυπακούεται πως σε ένα τέτοιο μέρος όπου διαδραματίζεται όλο το παιχνίδι, η χαλαρωτική μουσική δίνει το «παρών» και προσθέτει πετυχημένα στο κλίμα. Αυτό που θα μπορούσε να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον μας είναι λίγη περισσότερη ποικιλία στο gameplay. Το να αναμιγνύουμε τα διαφορετικά συστατικά σε κάθε περίπτωση, ειδικά όταν δεν τα γνωρίζουμε επακριβώς, έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον και λειτουργεί ως απλοϊκός γρίφος, όμως σε καμία περίπτωση δεν αρκεί για να πούμε ότι το Coffee Talk μας έβαλε στο ρόλο του barista. Πετυχαίνει δηλαδή το επικοινωνιακό κομμάτι του επαγγέλματος, μα χάνει το καθαρά λειτουργικό.
Εν τέλει η μεγαλύτερη επιτυχία του Coffee Talk είναι το πόσο ταιριαστός είναι ο ίδιος ο τίτλος του. Ένα παιχνίδι διαλόγων, με σχετικά λίγη αλληλεπίδραση από πλευράς του παίκτη και με κάποιους ενδιαφέροντες μηχανισμούς. Το μεγαλύτερό του αμάρτημα, από την άλλη, είναι το ελάχιστο replayability μετά την ολοκλήρωση του story mode, μιας και το να φτιάχνουμε ροφήματα με τα περιορισμένα υλικά του τίτλου, δεν είναι σε καμία περίπτωση το ίδιο διασκεδαστικό με το να ακούμε τις καλογραμμένες ιστορίες των πελατών μας. Ακόμα και αν δεν συμμετείχαμε στην έκβασή τους, οι ώρες ενασχόλησης με τον τίτλο πέρασαν αβίαστα και χαλαρωτικά ακούγοντας αυτά που είχαν να μας πουν οι χαρακτήρες του.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity