Το όπλο που ο χαρακτήρας έχει στην κατοχή του τον βοηθάει να χρησιμοποιεί διακόπτες και να απενεργοποιεί για λίγο κινδύνους.
Ιστορία υπάρχει, αλλά είναι δοσμένη μέσα από logs τα οποία είναι και collectibles, και σε γενικές γραμμές είναι παντελώς αδιάφορη. Το μόνο που έχει ουσιαστική σημασία είναι η επιτυχής ανάβαση στην κορυφή του πύργου, μέσα από 6 επίπεδα, τα οποία και χρειάζονται για ένα πρώτο run περίπου 6-7 ώρες από τον χρόνο σας. Τα προβλήματα όμως ξεκινάνε από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, αφού η κίνηση του χαρακτήρα είναι σχετικά «ρευστή», υπό την έννοια ότι της λείπει η ακρίβεια που απαιτείται για ένα platformer, και μάλιστα πρώτου προσώπου. Και αν στο πρώτο επίπεδο τα άλματα και τα εμπόδια προσφέρουν μια σχετικά διασκεδαστική εμπειρία, πολύ γρήγορα η διασκέδαση αντικαθίσταται από τη βαρεμάρα που προκαλεί το συνεχές trial and error και το instadeath σε περίπτωση που η εκτέλεση της κάθε κίνησης δεν είναι άρτια και με ακρίβεια χιλιοστών. Έτσι λοιπόν, η συντριπτική πλειοψηφία του χρόνου με το Deadcore αποτελείται από instadeaths, reloads πίσω στο checkpoint και «ακόμα μία προσπάθεια».
Αναμφισβήτητα το δυνατό χαρτί το Deadcore είναι η αισθητική και η ατμόσφαιρά του, που είναι εξαιρετικές και παραπέμπουν σε θεματολογία sci-fi όπως το Tron.
Αυτό που κάνει τα πράγματα χειρότερα είναι το γεγονός ότι πολλά σημεία φαίνεται πως σε ένα βαθμό βασίζονται σε καθαρή τύχη ενώ πολλά κομμάτια του περιβάλλοντος δεν αντιδρούν με τον τρόπο που περιμένει κανείς (όπως για παράδειγμα το ύψος του άλματος από ένα boost pad), κάτι που έχει ως αποτέλεσμα…σωστά το μαντέψατε, instadeath και reload. Ευτυχώς το reload είναι άμεσο και δεν έχετε να προσθέσετε και την αναμονή στη λίστα των πραγμάτων που εκνευρίζουν τον παίκτη. Τα abilities που σταδιακά ξεκλειδώνονται έχουν ενδιαφέρον, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα αντιστροφής της βαρύτητας, και σε αρκετά σημεία χρησιμοποιούνται έξυπνα. Το πρόβλημα είναι στο pacing, το οποίο δυστυχώς είναι ασταθές και μπορεί να φέρει για παράδειγμα τους παίκτες σε πλήρη στάση και γρίφο, αμέσως μετά από ένα γρήγορο κομμάτι που απαιτεί γρήγορες κινήσεις και αντανακλαστικά. Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε την ενίοτε κακή τοποθέτηση των checkpoints και μια σειρά από bugs και glitches που είναι ικανά να σας κάνουν να ξεκινήσετε ολόκληρα επίπεδα από την αρχή, και έχετε στο μυαλό σας τι ακριβώς σας περιμένει.
Μια σειρά από παραλείψεις δείχνουν την έλλειψη προσοχής στο porting του τίτλου, με πρώτο και καλύτερο το tearing που κάνει την εμφάνισή του περισσότερο συχνά από όσο επιτρέπεται (τουλάχιστον στο PS4, το οποίο και χρησιμοποιήθηκε για τις ανάγκες αυτού του review). Κάποιες άλλες αστοχίες είναι για παράδειγμα το γεγονός ότι στα μενού δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί παρά μόνο το left stick για την πλοήγηση, η αδυναμία αλλαγής των controls ή το γεγονός ότι μετά από κάθε respawn η κάμερα δεν κάνει reset. Δεν είναι όμως πάντα τόσο κακό. Αναμφισβήτητα το δυνατό χαρτί το Deadcore είναι η αισθητική και η ατμόσφαιρά του, η οποία είναι εξαιρετική και παραπέμπει σε sci-fi θεματολογία όπως το Tron. Η μουσική είναι επίσης πολύ καλή και ταιριαστή με το σύνολο, ενώ υπάρχουν στιγμές που τα πάντα φαίνεται να δουλεύουν τόσο καλά μεταξύ τους, που μας κάνει να σκεφτόματε τον τίτλο που θα μπορούσε να είναι και όχι αυτόν που κατέληξε να είναι. Είναι κρίμα που αυτές οι στιγμές είναι τόσο λίγες.
Είναι λοιπόν το Deadcore αρκετό για να καλύψει τη δίψα σας για platforming/puzzle; Εξαρτάται από ποια οπτική το εξετάζει κανείς. Αν σας αρέσει η πρόκληση, τότε ναι. Μόνο που εδώ υπάρχει ένα πολύ μεγάλο «αλλά». Η πρόκληση δε σημαίνει απαραίτητα και διασκέδαση. Μάλλον το αντίθετο. Όσοι δεν έχουν τη διάθεση να παλέψουν με τους ίδιους τους μηχανισμούς του τίτλου για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε ίσως καλύτερα να το αποφύγουν
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity