Με smartphone ανά χείρας και όλα συνδεδεμένα στο ίδιο δίκτυο με το PS4 (ή στο τοπικό δίκτυο που μπορεί να δημιουργήσει το PS4 αν δεν υπάρχει άλλο διαθέσιμο), δεν χρειάζεται κάτι παραπάνω για να ξεκινήσει το πάρτι στο…party game. Ως συνήθως, έχουμε να κάνουμε με συλλογή από mini games, 15 στον αριθμό, που μπορούμε να παίξουμε κατά το δοκούν, διαλέγοντας αυτό που θέλουμε συγκεκριμένα ή σε τυχαίες τετράδες στο party mode που, τεχνικώς, είναι το βασικό και ενδεδειγμένο για την περίσταση mode. Το πλήθος των διαφόρων mini games λοιπόν σημαίνει ότι η επανάληψη δεν αργεί να έρθει. Από την άλλη βέβαια, δεν είναι και περίεργο αυτό το πλήθος μιας και, σε αντίθεση με κάποιο Mario Party, αυτή η παραγωγή είναι μικρότερη και οικονομικότερη. Ένας λόγος παραπάνω βέβαια να μην επαναλαμβάνονται μερικές ιδέες στο μικρό αυτό πλήθος, αν και δεν παραγίνεται τελικά το κακό. Π.χ. ένα mini game με jet packs και ένα ακόμη με μηχανές δεν διαφέρουν και πολύ από την άποψη ότι ο έλεγχος είναι παρόμοιος, η διάθεση αναβαθμίσεων από γύρο σε γύρο επίσης, όπως και το ότι κάθε παίκτης ψηφίζει για τις αναβαθμίσεις που θα πάρουν άλλοι παίκτες, κάνοντας τη διαδικασία ευχάριστα χαοτική και ανάλογα απρόβλεπτη. Το ότι κλασικές ιδέες του Mario Party αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης είναι προφανές όσο και λογικό πάντως. Απόδειξη το mini game στο οποίο οι παίκτες κυλούν στον πάγο και προσπαθούν να μην καταλήξουν στο κενό. Πιο ευχάριστο πάντως είναι το mini game στο οποίο γίνεται ένας χαμός για να σαμποτάρει ένας παίκτης τον άλλον, να μαζέψει νομίσματα αλλά και να ανοίξει τελευταία στιγμή αλεξίπτωτο, μιας και όλα γίνονται σε ελεύθερη πτώση, για να προσγειωθεί εγκαίρως, ασφαλής και πρώτος. Αλλού έχει ο καθένας το τέρμα του και προσπαθεί να μη φάει γκολ.
Το σκεπτικό της εμβόλιμης ανατροπής πάντως συναντάται συχνά στο Frantics η αλήθεια είναι. Ο καυστικός παρουσιαστής του θεωρητικού τηλεπαιχνιδιού, μια αλεπού με όνομα The Fox που μάλλον έχει ένα θέμα με το οινόπνευμα, παρεμβαίνει μερικές φορές για να στείλει κρυφό μήνυμα στο τηλέφωνο κάποιου παίκτη. Θέτει λοιπόν κάποιον στόχο που δεν ξέρουν όλοι για να κάνει τα πράγματα λίγο πιο απρόβλεπτα. Μπορεί λοιπόν να χρειαστεί ένας παίκτης να φροντίσει να χάσει ή να κερδίσει κάποιος συγκεκριμένος κ.ο.κ.
Να χάσει και να κερδίσει τι όμως; Όλα γίνονται για κορώνες και νομίσματα. Οι πρώτες μετατρέπονται σε ζωές στο τελικό mini game που, ουσιαστικά, είναι μάχη, ενώ ανοίγουν το δρόμο και σε κάποιες σχετικές βοήθειες. Τα νομίσματα χρησιμοποιούνται πιο συχνά για αναβαθμίσεις. Όποιο και αν είναι το σενάριο πάντως, ο χειρισμός είναι αρκετά καλός και βασίζεται βέβαια στους διαφόρους αισθητήρες του τυπικού smartphone, οπότε ετοιμαστείτε για πολύ tilting. Τίποτα δεν είναι πραγματικά στημένο για ακρίβεια βέβαια. Ευτυχώς μιας και οι εν λόγω αισθητήρες δεν είναι της ίδιας ποιότητας σε κάθε συσκευή, οπότε ένας λόγος παραπάνω για την έμφαση στο χάος και τις διάφορες «παρεμβάσεις» που, τελικά, διατηρούν και κάποιες ισορροπίες.
Δύο πάντως είναι τα βασικά προβλήματα του Frantics και το ένα δεν έχει πραγματική δικαιολογία. Από τη μία λοιπόν τα διάφορα mini games, παρά τη σύντομη διάρκειά τους, έχουν μερικές φορές πολλαπλούς αντικρουόμενους παράγοντες που θα ταίριαζαν σε κάτι με ελαφρώς μεγαλύτερη διάρκεια. Όταν φτάσετε να μαζεύετε doughnuts θα καταλάβετε. Από την άλλη όμως, και ακόμη χειρότερα σε συνδυασμό με το πρώτο, το Frantics έχει λανθασμένη προσέγγιση στα tutorials. Λόγω του πρώτου ζητήματος υπάρχουν πράγματα να εξηγηθούν. Καλώς. Ωστόσο κάθε φορά που πρέπει να γίνει αυτό η δράση διακόπτεται και ο ρυθμός χάνεται όσο «τρέχουν» οι εξηγήσεις. Μπορούν να απενεργοποιηθούν τα tutorials μεν, αλλά έτσι κάποιος καινούριος στην παρέα θα μάθει δυσκολότερα. Θα ήταν σίγουρα καλύτερο να ξεκαθαρίζονται κάποια πράγματα στην αρχή και να μπορεί να τα παραλείψει κανείς με ένα-δυο πατήματα, αντί να χρειάζεται αλλαγή σε ρύθμιση.
Πολύ πιο πετυχημένος είναι ο τεχνικός και αισθητικός τομέας. Δεν ξέρουμε με ποια λογική η φωτογράφιση του κάθε παίκτη οδηγεί στην αντιστοίχισή του με κάποιο ζωάκι που λειτουργεί ως το avatar του στο παιχνίδι, αλλά μοντέλα και περιβάλλον μιμούνται το λεγόμενο claymation με πολύ καλά αποτελέσματα. Το ότι όλα υποτίθεται πως είναι φτιαγμένα από πηλό λειτουργεί και στη δράση, με ήττες, πτώσεις και διάλυση να είναι ξεκάθαρα πιο ευχάριστη και αστεία όταν ένα μοντέλο διαλύεται με χιουμοριστικό τελικά τρόπο.
Σε γενικές γραμμές το Frantics δεν πρόκειται να ξεχωρίσει για τις ισορροπίες του ή τα ευφάνταστα και πρωτότυπα mini games του, είναι όμως καλός εκπρόσωπος της ιδέας πίσω από τη σειρά PlayLink, ό,τι πρέπει για την κατάλληλη παρέα και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο τεχνικό ζήτημα που να δημιουργεί κίνδυνο απογοήτευσης πάνω στη βράση. Θα θέλαμε να πιστέψει και η Sony λίγο παραπάνω στην περίπτωση του Frantics που με επιπλέον στήριξη και προσθήκες θα μπορούσε να καταλήξει όχι το party game της σειράς PlayLink αλλά το Party Game του PlayStation γενικότερα. Να πιάσει τόπο και η αλεπού που έμαθε ελληνικά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity