Αυτήν τη φορά επιλέξαμε να ξεκινήσουμε ανάποδα. Με κάτι που θα ταίριαζε περισσότερο σε επίλογο παρά σε εισαγωγή. Ποιός ο λόγος να κυκλοφορεί ένα sequel αν δεν έχει εξασφαλιστεί ότι θα είναι καλύτερο από τον πρώτο τίτλο; Ποιος ο λόγος να βιαστεί μια εταιρεία να κυκλοφορήσει sequel που ουσιαστικά ισοπεδώνει τα όσα έχτισε με την πρώτη παρουσία της σειράς στην αγορά; Η λογική απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος. Από την άλλη είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό ότι με τέτοιες πρακτικές τοποθετείται ουσιαστικά ταφόπλακα σε ένα IP; Όσο μυστήρια και αν φαίνονται αυτά, δεν αποκλείεται ούτε και η ίδια η ομάδα ανάπτυξης να μην είναι σε θέση να δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Βλέπετε, ακόμα και η κουκουβάγια, αυτό που βλέπει πιο όμορφο είναι το δικό της παιδί.
Από τις πρώτες κιόλας στιγμές ενασχόλησης με το παιχνίδι οι εντυπώσεις μόνο θετικές δεν είναι. Ξεκινώντας το career mode, που αποτελεί το κυρίως μενού, η εμπειρία οδήγησης δεν ξεφεύγει και πολύ από τα όρια της ταλαιπωρίας. Το πρώτο αυτοκίνητο που δίνεται είναι ένα mini Cooper. Η αίσθηση όταν πατάει κανείς το γκάζι είναι ότι έχει να μετακινήσει κάτι που ζυγίζει πολλούς τόνους. Καμία αίσθηση ταχύτητας. Ακόμα και με 120 χιλιόμετρα την ώρα η εντύπωση είναι πως πρόκειται για μια βόλτα με τα πόδια στο πάρκο.
Ο μόνος στόχος κάθε αντιπάλου είναι να βρεθεί μπροστά από εσάς και ποτέ δεν θα προσπαθήσει να αποφύγει τη σύγκρουση, κάνοντας απλά λίγο στο πλάι για προσπέραση.
Το βέβαιο είναι πως δεν οφείλεται αυτό στην τη άψογη αεροδυναμική του οχήματος. Φρενάροντας ο ήχος ταιριάζει περισσότερο σε αυτόν που κάνει η κιμωλία όταν τη σέρνουμε με πίεση σε έναν πίνακα. Στις στροφές όλοι θα θυμηθούν τα χρόνια που ασχολούνταν με αυτοκινητάκια. Σαν και στύβει κάποιος ένα παιχνίδι, οι ρόδες του οποίου παραμένουν πάντα σταθερές. Καμία αίσθηση ομαλότητας. Προχωρώντας και αφού έχουν συγκεντρωθεί αρκετά χρήματα από νίκες, έρχεται η ώρα αγοράς ενός πιο γρήγορου αυτοκινήτου. Τότε ναι μεν βελτιώνεται η εμπειρία οδήγησης, δημιουργείται αίσθηση ταχύτητας, αλλά σε καμία περίπτωση το αποτέλεσμα δεν μπορεί να ξεπεράσει τα όρια του μέτριου. Όσο για τις διαφημιζόμενες διαδρομές σε χιόνι και χώμα, πρόκειται απλά για μια αλλαγή στα γραφικά και τίποτα άλλο. Οποιεσδήποτε και αν είναι οι συνθήκες του τερέν, οι παίκτες δεν αισθάνονται την παραμικρή διαφορά.
Τα πράγματα φλερτάρουν άγρια με το τραγικό όταν η μπάλα της ανάλυσης περνάει στον τομέα του ΑΙ. Η κατάταξη των αντίπαλων οδηγών είναι προκαθορισμένη από την αρχή. Κανείς και ποτέ δεν θα κάνει την οποιαδήποτε προσπάθεια να ξεπεράσει άλλον οδηγό που ελέγχεται από τη CPU. Σαν στρατιωτάκια, όλοι ακολουθούν τη λεγόμενη βέλτιστη γραμμή που απεικονίζεται στο δρόμο. «Λεγόμενη» γιατί ο καλύτερος χαρακτηρισμός που μπορεί να της δοθεί είναι «χαρτόνια τοποθετημένα στο δρόμο και ανασηκωμένα σε γωνία 30ο». Ο μόνος στόχος κάθε αντιπάλου είναι να βρεθεί μπροστά από εσάς και ποτέ δεν θα προσπαθήσει να αποφύγουν τη σύγκρουση, κάνοντας απλά λίγο στο πλάι για προσπέραση. Πολλές φορές κάποιος ατζαμής θα έρθει από πίσω να σας χτυπήσει με μανία, απλά και μόνο επειδή έχετε καβαλήσει τη γραμμή που έχει προγραμματιστεί να ακολουθεί. Το μόνο λοιπόν που καταλαβαίνουν είναι η βέλτιστη γραμμή. Με εξαιρέσεις, όταν σε δύσκολες στροφές κάνουν ένα διάλειμμα για να χτυπήσουν πάνω σε μάντρες και τοίχους. Πάλι καλά που σε τοπικό επίπεδο μπορείτε να παίξετε εναντίον φίλων, οπότε έχετε την ευκαιρία να αντιμετωπίσετε αντιπάλους που, όσο αρχάριοι και να είναι, πολύ δύσκολα θα σκέφτονται πιο λάθος από το ΑΙ. Για το online multiplayer mode δεν μπορούμε να γράψουμε την οποιαδήποτε γνώμη, αφού η ένδειξη στη σχετική επιλογή συνεχίζει να αναφέρει coming soon.
Η νίκη δεν είναι δύσκολο να έρθει. Ο βαθμός δυσκολίας δεν είναι υψηλός, ακόμα και σε προχωρημένο ποσοστό ολοκλήρωσης του career mode. Θα υπάρξουν βεβαίως στιγμές που η νίκη ή η ήττα θα έρθουν κυριολεκτικά το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου. Οι παίκτες θα ζήσουν έντονες εναλλαγές συναισθημάτων. Ο μόνος τρόπος πάντως να μην έχετε ταχύτερο όχημα από τους υπόλοιπους είναι να μην πραγματοποιείτε τις απαραίτητες αναβαθμίσεις. Ναι, ένα κομμάτι του gameplay θα το περάσετε στο πολυτελές συνεργείο, τις δυνατότητες του οποίου πρέπει να αναβαθμίζετε σε τακτά χρονικά διαστήματα, αν θέλετε να το έχετε επανδρωμένο με το κατάλληλο προσωπικό και εξοπλισμένο με τα καλύτερης ποιότητας ανταλλακτικά.
Η ποιότητα των γραφικών βρίσκεται πολλά επίπεδα κάτω από τις δυνατότητες του Nintendo Switch. Έχουμε δει πολύ καλύτερα πράγματα ακόμα και σε PSP.
Από την άλλη, το παιχνίδι είναι περισσότερο arcade από ότι θα έπρεπε, προσφέροντας πειρασμούς που δίνουν ακόμα πιο δυνατή κλοτσιά στο gameplay. Πιο συγκεκριμένα, όσες φορές θέλετε και όποτε θέλετε σε έναν αγώνα, μπορείτε να κάνετε rewind τη δράση μέχρι να περάσετε με επιτυχία ένα σημείο όπου πιθανώς να τρακάρατε, γεγονός που σας έφερε πολύ πίσω στην κατάταξη. Ποιος δεν θα μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσει κάτι τέτοιο;
Αν υπάρχουν κάποιοι που αντέχουν ακόμα, αν δεν έχουν νικηθεί από τις μεγάλες διακοπές στη δράση λόγω των μεγάλων χρόνων φόρτωσης, είναι πολύ πιθανό να νικηθούν από την έλλειψη ενδιαφέροντος και το βαθμό επανάληψης. Από ένα σημείο και μετά είνναι έντονη η αίσθηση ότι οι διαδρομές επαναλαμβάνονται. Οι ίδιες στροφές, οι ίδιες ευθείες, τα ίδια τούνελ, με την ίδια σειρά. Μόνο τα τοπία υπάρχουν για να σπάνε λίγο τη μονοτονία. Κι αυτά προβληματικά όμως. Λόγος η ποιότητα των γραφικών, που βρίσκεται πολλά επίπεδα κάτω από τις δυνατότητες του Nintendo Switch. Έχουμε δει πολύ καλύτερα πράγματα ακόμα και σε PSP. Το ίδιο ισχύει για το σχεδιασμό των οχημάτων. Αυτό που παρουσιάζει η Microids είναι δυστυχώς ντροπιαστικό. Οι φωτισμοί σώζουν κάπως την κατάσταση στον οπτικό τομέα. Χωρίς διάθεση υπερβολής, είναι όπως η όαση στην έρημο, δίνοντας την ευκαιρία στο μάτι να ξεχαστεί λιγάκι από τα αδικαιολόγητα λιτά τοπία. Ηχητικά, θα μπορούσε να έχει γίνει καλύτερη δουλειά. Τόσο δύσκολο είναι να ηχογραφηθεί ο ήχος μιας μηχανής; Ο ήχος που κάνουν τα λάστιχα όταν φρενάρουν απότομα; Κι όμως, ακόμα και εδώ κυριαρχεί η προχειρότητα, με αποκορύφωμα όταν οδηγήσαμε μια Lotus σε test drive, να ακούγεται σαν και τα ωστήρια είχαν στήσει τρελό πάρτι κάτω από το καπό. Εδώ προσθέτουμε και τα στιγμιαία κολλήματα στη δράση, που γίνονται πιο συχνά όταν η κονσόλα βρίσκεται εκτός dock.
Οτιδήποτε έχει επιστρατευτεί για να δοθεί διαφορετική χροιά στο παιχνίδι είναι από τα στοιχεία που δεν χαρακτηρίζονται ως πρωτεύοντα και πάλι όμως η συνολική προσπάθεια δεν βαφτίζεται επιτυχής. Από τη μία, η παρουσίαση του χάρτη θυμίζει έντονα Forza Horizon και η πλοήγηση στα διάφορα events είναι αρκετά εύκολη, από την άλλη ναι μεν η δοκιμή προηγείται της αγοράς ενός οποιουδήποτε αυτοκινήτου, όμως είναι μαθηματικά βέβαιο ότι κανείς δεν θα μπορέσει να ολοκληρώσει το αδικαιολόγητα χρονοβόρο test drive. Είναι γεγονός ότι υπάρχει ελλείψει racing games στο Switch, αυτό δε σημαίνει όμως πως πρέπει οι εταιρείες να σερβίρουν στους παίκτες οτιδήποτε. Δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι η υβριδική κονσόλα της Nintendo έχει τις δυνατότητες να τρέξει Forrza ή Gran Turismo, αλλά σίγουρα μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, εκτός αν θέλετε τόσο πολύ να προσθέσετε το Gear.Club Unlimited 2 στη συλλογή σας, καλύτερα να αποφύγετε την οποιαδήποτε επαφή μαζί του.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity