Οι απαραίτητες συστάσεις και οδηγίες χρήσης.
Καιρός όμως να αφήσουμε στην άκρη το μακρόσυρτο πρόλογο και όλα αυτά, τα για πολλούς δακρύβρεχτα, για να περάσουμε σε κάτι όχι διαφορετικό. Πρόκειται για τον Klaus, δημιούργημα της La Cosa, ενός studio που μόλις τώρα ξεκινάει να κάνει τα πρώτα του δειλά βήματα στη βιομηχανία του gaming. Ο πρωταγωνιστής δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πιστό αντίγραφο καθωσπρέπει υπαλλήλου. Δίνει τα πάντα, ακολουθεί πιστά τις εντολές των προϊσταμένων του, δεν εγκαταλείπει τη θέση του όταν συμπληρωθεί το εργασιακό 8ωρο. Γενικά, αποτελεί πρότυπο για όσους βρίσκονται στην αναμονή για να εισέλθουν στην αγορά εργασίας. Μέχρι που μια μέρα το μυαλό του θολώνει, η γη χάνεται κάτω από τα πόδια του και εφόσον δεν μπορεί να προσφέρει τα απαιτούμενα, ρίχνεται στα εργασιακά τάρταρα. Επιπλέον, δεν θυμάται τίποτα. Σαν ένα ρομπότ που του έχουν σβήσει τη μνήμη. Ξυπνώντας από βαθύ λήθαργο, τα μόνα που του έχουν απομείνει είναι τα αισθήματα και η ανάγκη να επιβιώσει, κάνοντας τη δική του επανάσταση.
Οφείλει κανείς να αποδώσει τα εύσημα στην ομάδα ανάπτυξης καθώς, παρά την απειρία της, έχει φροντίσει να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του DualShock 4
Έχει ανάγκη να δείξει τη διαφορετικότητά του. Αλήθεια, πόσο του έλειψε όλα αυτά τα χρόνια; Η δράση και το ξεδίπλωμα του σεναρίου συνυπάρχουν απολύτως αρμονικά στο παιχνίδι. Βασικό καθήκον του Klaus είναι η προσπάθεια αποφυγής των εμποδίων που έχει βάλει στο δρόμο του η ομάδα ανάπτυξης και παράλληλα έχει τη δυνατότητα να ξεστρατίζει για λίγο, αναζητώντας τα κρυμμένα κομμάτια της μνήμης του, για να συνθέσει σιγά σιγά το puzzle της ζωής του. Είναι παντρεμένος, λίγο πριν κοιμηθεί είναι αναγκασμένος να ακούει τη συζυγική μουρμούρα. Πράγματα που ταιριάζουν απόλυτα με τη ζωή οποιουδήποτε φυσιολογικού ανθρώπου. Το ταξίδι είναι δύσκολο και, για καλή του τύχη, στη διαδρομή θα γνωρίσει τον Κ1, ένα γιγαντόσωμο πρώην υπάλληλο που θα βοηθήσει τον Klaus να αποτινάξει οτιδήποτε τον στοιχειώνει. Ο καθένας τους έχει διαφορετικές ικανότητες. Ο μεν Klaus, όντας βραχύσωμος, μπορεί να χωρέσει παντού, μπορεί να "χακάρει" οποιαδήποτε ηλεκτρονική συσκευή και με το παρατεταμένο άλμα του μπορεί όχι μόνο να φτάσει σε σημεία που οι κοινοί θνητοί ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορούσαν να αγγίξουν, αλλά να κάνει τους καλύτερους αθλητές του κόσμου να κοκκινίσουν από ντροπή. 
Συμπληρώνοντας το puzzle της μνήμης.
Από την άλλη, ο Κ1 βασίζεται κατά πολύ στη δύναμή του. Διαλύει τοίχους που εμποδίζουν αυτόν και το σύντροφό του να προχωρήσουν παρακάτω, σπάει μηχανήματα με αποτέλεσμα να βραχυκυκλώνουν θανατηφόροι μηχανισμοί, διαθέτει μια "μαγική" μπέρτα με την οποία, μετατρέποντας την σε αλεξίπτωτο, σημειώνει νίκες ενάντια στους νόμους της βαρύτητας. Τέλος με μια ευφυή στο σχεδιασμό της κίνηση που μοιάζει με uppercut σε fighting game μπορεί να αναρριχάται σε υψηλότερα επίπεδα. Συνδυάζοντας τις ικανότητές τους, οι δύο ήρωες βρίσκουν πάντοτε την επιθυμητή έξοδο κάθε δωματίου ενώ στο σημείο αυτό πρέπει να σημειωθεί πως οι παίκτες άλλοτε τους χειρίζονται ταυτόχρονα και άλλοτε εκ περιτροπής. Οφείλει κανείς να αποδώσει τα εύσημα στην ομάδα ανάπτυξης καθώς, παρά την απειρία της, έχει φροντίσει να αξιοποιήσει όλες τις δυνατότητες του DualShock 4. Πέραν του αριστερού μοχλού που χρησιμοποιείται για την κίνηση των χαρακτήρων, το touchpad χρησιμοποιείται για την ενεργοποίηση μηχανισμών όπως πλατφόρμες που κινούνται οριζόντια, κάθετα ή περιστρέφονται. Η κίνησή τους πραγματοποιείται με το δεξί μοχλό και έτσι σε πολλές περιπτώσεις οι παίκτες έχουν την εντύπωση πως παίζουν twin stick puzzle platformer. Ακόμα και η lightbar αλλάζει χρώμα με βάση αυτό που έχει η εκάστοτε περιοχή. Όσον αφορά στο σχεδιασμό των επιπέδων είναι εντυπωσιακός.
Τα γραφικά, ναι μεν στις περισσότερες περιπτώσεις φλερτάρουν με τα όρια του δωρικού ρυθμού, όμως ιωνικές πινελιές τα προσαρμόζουν απόλυτα στον κόσμο που θέλει να αποδώσει η La Cosa. Οι διάφορες παγίδες βρίσκονται στα σημεία που πρέπει προκειμένου όχι απλά να εμποδίσουν για λίγο το δρόμο των παικτών, αλλά για να τους χαρίσουν πραγματικούς πονοκεφάλους. Μάλιστα, με περίτεχνο τρόπο, η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται ότι έχει βρει την απόλυτη ισορροπία στο gameplay και λίγο πριν κάποιος φτάσει στα αρχικά στάδια του βαρετού, το σκηνικό αλλάζει άρδην και στο παιχνίδι εμφανίζονται σταδιακά νέες ιδέες και μηχανισμοί. Η περιπέτεια δεν είναι μικρή σε διάρκεια. Αυτή μάλιστα επεκτείνεται ακόμα περισσότερο λόγω της δυσκολίας του παιχνιδιού που ναι μεν ακολουθεί τη δική της "καμπύλη ανόδου" όμως σε αρκετά σημεία, ειδικά προς το τέλος φτάνει στα όρια του σαδισμού, αποζητώντας από τους παίκτες, όπως συνέβαινε στη δεκαετία του '80, άλματα απόλυτης ακρίβειας και συγχρονισμό κινήσεων τέτοιο που θα ζήλευαν ακόμα και τα πλέον ανεπτυγμένα ρομπότ. Το να προσπαθήσει κάποιος 20 και πλέον φορές για να περάσει από ένα σημείο ίσως είναι αριθμός μικρός για κάποιες περιστάσεις.
Korp, το όνομα που στοιχειώνει τον Klaus.
Πολλές φορές, ακόμα και old school platform gamers θα έρθουν στα όριά τους. Παρόλα αυτά, σε καμία περίπτωση δεν θα μπουν σε σκέψεις να κλείσουν την κονσόλα για να συνεχίσουν αργότερα με πιο καθαρό μυαλό. Ίσως από ένα σημείο και μετά, όλοι ταυτίζονται τόσο πολύ με τον Klaus που νομίζουν ότι ζουν τη δική τους περιπέτεια. Αν και ο Γολγοθάς θα μπορούσε να διευκολυνθεί μέσω της χρήσης του D-pad που επιτρέπει κινήσεις ακριβείας, κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό. Αποτέλεσμα, η διαρκής πάλη με τον αναλογικό μοχλό για διορθωτικές κινήσεις και εννοείται η επιτυχία είναι πάντοτε αβέβαιη.
Στο τέλος, τίποτα δεν μοιάζει έστω και λίγο με όσα, η πρώτη εντύπωση άφησε να εννοηθούν. Το μίσος μετατρέπεται σε φιλία, η θέληση για τερματισμό της ζωής σε ανάγκη για επιβίωση, η εκδίκηση σε θέληση για βοήθεια προς το συνάνθρωπο.
Μπαίνοντας σε λογική σύγκρισης των puzzles με το εκπληκτικό action κομμάτι, το πιο πιθανό είναι ότι κάποιος θα τα αδικήσει. Ναι μεν, από ένα σημείο και μετά, θα μπορούσαν να είναι μια σκάλα πιο δύσκολα, έτσι ώστε να δένουν καλύτερα με τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού, όμως το γεγονός ότι ακολουθούν τη λογική του να βρεθεί ο τρόπος να πάει το βουνό στο Μωάμεθ είναι κάτι που δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Για να το κάνουμε πιο λιανά, στα puzzles, οι όροι κάπως αντιστρέφονται. Δεν είναι πλέον ο Klaus ή ο Κ1 αυτός που με την καθοδήγηση των παικτών πρέπει να χρησιμοποιήσει τους διάφορους μηχανισμούς με σκοπό να βρει το κλειδί που οδηγεί στην έξοδο. Είναι οι παίκτες που θα πρέπει να καθοδηγήσουν κατάλληλα τους μηχανισμούς για να έρθει το κλειδί στα χέρια των ηρώων. Λογική που δεν συναντάται συχνά σε τίτλους του ίδιου είδους.Το συναίσθημα κυριαρχεί από την αρχή έως το τέλος, ενώ οι ανατροπές στην πλοκή διαδέχονται η μία την άλλη. Στο τέλος, τίποτα δεν μοιάζει έστω και λίγο με όσα η πρώτη εντύπωση άφησε να εννοηθούν. Το μίσος μετατρέπεται σε φιλία, η θέληση για τερματισμό της ζωής σε ανάγκη για επιβίωση, η εκδίκηση σε θέληση για βοήθεια προς το συνάνθρωπο. Το αίσθημα της μοναξιάς και της προσπάθειας να ξεφύγει κάποιος από το χάος ενισχύεται από τη σιωπή των ηρώων και τα μονότονα μουσικά ακούσματα. Θα υπάρξουν φορές που ο θάνατος θα είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτος μιας και θα βοηθήσει στο χτίσιμο του μέλλοντος. Θα υπάρξουν επίσης στιγμές απόλυτης απειθαρχίας. Όταν το μέχρι πρότινος "θύμα" νομίζει ότι μπορεί να σταθεί μόνο στα πόδια του και αρνείται να υπακούσει τις εντολές του σωτήρα του κάνοντας ακριβώς τα αντίθετα. Όλα τα παραπάνω συμβάλλουν στο να ζήσουν οι παίκτες μια από όλες τις απόψεις ιδιαίτερη περιπέτεια. Αυτό όμως που μετράει για την ώρα είναι να υπάρξει ανάλογη συνέχεια, να μη μείνει το Klaus στη συνείδηση όλων ως απλά μια φωτοβολίδα, αλλά ως η αρχή για να δούμε ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον.
Αποσύρεται κι άλλο κινητό τηλέφωνο από την ελληνική αγορά λόγω ακτινοβολίας
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity