Υφίσταται δηλαδή ως κάτι αυτόνομο, με τη δική του θέση στο μενού και τελείως ξεχωριστό περιεχόμενο, αποστολές που δεν συνδέονται με άλλο περιεχόμενο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ως προαπαιτούμενο. Περιλαμβάνει τρεις επιπλέον στολές, μεταξύ αυτών και τη στολή Spider Armor από το Spider-Man: Into The Spider-Verse. Καμία από αυτές δεν συνοδεύεται από νέες ιδιότητες, άρα ό,τι γνωρίζει κανείς από το βασικό παιχνίδι εξακολουθεί να ισχύει ως έχει σε επίπεδο μηχανισμών και εργαλείων. Αυτήν τη φορά δεν περιλαμβάνει νέο τύπο αντιπάλου βέβαια, πράγμα που σημαίνει ότι υιοθετεί την πρότερη τακτική, το λεγόμενο «σύστημα πλημμύρα» για να δοκιμάσει την ικανότητά του παίκτη, σύστημα για το οποίο δεν πρόκειται να πάρει παράσημο, πιθανό όμως να δοκιμάσει νεύρα σε ορισμένες περιπτώσεις.
Ευχάριστη εξαίρεση αλλά και έκπληξη είναι το τελικό boss fight που καταλήγει να είναι ξεχωριστό συνυπολογίζοντας το σύνολο τέτοιων αναμετρήσεων σε ολόκληρο το παιχνίδι. Πριν φτάσουμε σε αυτό το boss fight βέβαια, παρατηρούμε άχαρο κλείσιμο εκκρεμοτήτων, με τρόπο βιαστικό, ιδιότητα που χαρακτηρίζει γενικότερα το DLC του Marvel’s Spider-Man, αλλά με χαρακτηριστικά καλογραμμένους διαλόγους και, χάρη στην Silver Sable, που είχαμε να δούμε από την κεντρική ιστορία και την όχι και τόσο αγαστή συνεργασία της με τον Peter Parker. Η Silver Sable μένει στο προσκήνιο μάλιστα και συμμετέχει στις μάχες, περιέργως χωρίς να είναι ανούσια η συνεισφορά της. Mary Jane και Miles Morales διατηρούν τον ευχάριστα περιθωριακό τους ρόλο φέροντας ψήγματα από το τι (μάλλον) μέλλει γενέσθαι όταν έρθει η ώρα για πραγματική συνέχεια στην ιστορία. Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην αφήγηση συναντούμε στο χειρισμό χαρακτήρων που είχαν ειδική βαρύτητα και εξέλιξη στα προηγούμενα δύο επεισόδια, με Felicia Hardy και Yuri Watanabe να αντιμετωπίζονται ταυτόχρονα ως περαστικοί και συνάμα βαρύγδουποι και κερδίζοντας, φυσικά, μόνον τον έναν από τους χαρακτηρισμούς και όχι τον καλύτερο εκ των δύο.
Τουλάχιστον κάπου καταλήγει η ιστορία αυτήν τη φορά. Πάλι καλά διότι μιλάμε για τελευταίο επεισόδιο άλλωστε και κάποτε έπρεπε να γίνει και αυτό ύστερα από τις πρότερες αστοχίες. Αυτό ισχύει και για το παράπλευρο περιεχόμενο, με τις αποστολές απλής περισυλλογής, τις μάχες σε βάσεις και άλλο ένα κακό συναπάντημα με την μακράν πιο ενοχλητική Instagrammer πραγματικού και φανταστικού κόσμου να κάνει τον κύκλο της καθώς μας αφήνει, επιτέλους, ήσυχους. Κάθε είδος δραστηριότητας κλείνει με μια αποστολή που δίνει ένας τέλος σε κάθε περίπτωση, κάτι που δεν μπορούσαμε να πούμε τις προηγούμενες φορές.
Αν ακούγονται πλούσια τα ελέη του Silver Lining, οφείλουμε να επισημάνουμε πως πρόκειται για παρεξήγηση. Όλα τα παραπάνω χωρούν σε μια-δυο ώρες, διάρκεια που χαρακτηρίζει κάθε επεισόδιο μέχρι τώρα, πράγμα που υπογραμμίζει φυσικά την προβληματική ροή που επίσης τα χαρακτηρίζει. Ταυτόχρονα το Silver Lining είναι, ευτυχώς, πιο ενδιαφέρον για τα τεκταινόμενά του σε σχέση με τους προκατόχους του, παρότι δεν προσθέτει εχθρούς και δεν έχει να πει τίποτα (σχεδόν) διαφορετικό σε επίπεδο μηχανισμών από όσα έμαθε ο παίκτης ολοκληρώνοντας τη βασική ιστορία.
Με το τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς DLC The City That Never Sleeps μένουν οι τελικές και συνολικές μας εντυπώσεις που ακολουθούν οσονούπω.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity