Το The Heist έχει το αναμενόμενο και προφανές «ελάττωμα» να είναι η πρώτη πράξη μιας νέας ιστορίας για το παιχνίδι, οπότε υφίσταται πρωτίστως ως πρόγευση παρά ως αξέχαστη εμπειρία. Η ιστορία συνεχίζεται, χρονικά, από εκεί ακριβώς που τελειώνει το βασικό παιχνίδι. Ωστόσο δεν εντάσσεται οργανικά στην προηγούμενη πρόοδο του παίκτη. Αντ’ αυτού πρέπει να επιλεγεί συγκεκριμένα το DLC από το κεντρικό μενού και φορτώνεται διαφορετικό instance του κόσμου που περιλαμβάνει τις νέες δραστηριότητες και, εφόσον έχουν μείνει collectibles από το κεντρικό campaign, συμπεριλαμβάνονται και αυτά. Κάθε είδους αποστολή που είναι σε εκκρεμότητα δεν μεταφέρεται και για να ολοκληρωθεί χρειάζεται η φόρτωση του «κανονικού» κόσμου για να ασχοληθεί ο παίκτης. Η μετάβαση δεν ακυρώνει κάποια πρόοδο στην άλλη πλευρά, η αναγκαιότητά της δείχνει μια κάποια δυσκολία ενσωμάτωσης περιεχομένου στη βάση, δυσκολία που έχουμε συνηθίσει να μην παρουσιάζεται ως εμπόδιο σε τίτλους του είδους.
Από εκεί και πέρα βρίσκουμε τα προτερήματα και το μειονεκτήματα που είδαμε και στο βασικό παιχνίδι, με λίγη μεγαλύτερη ένταση στα δεύτερα. Η ιστορία ή μάλλον το πρώτο μέρος της ιστορίας δεν είναι μεγάλο σε διάρκεια και όλο το The Heist διαρκεί μετά βίας 4 ώρες. Δεν προλαβαίνει μεν να φτάσει κάπου, στήνει καλά όμως το πεδίο που φέρνει τον Peter Parker σε δύσκολη θέση, ως Spider-Man αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, σε ένταση δηλαδή που όχι μόνο είναι χαρακτηριστική για το franchise αλλά έκανε και την κεντρική ιστορία να στέκεται καλύτερα από ό,τι ενδεχομένως να της φαινόταν στο χαρτί. Η Felicia Hardy, δηλαδή η Black Cat, είναι εκείνη που δημιουργεί ουσιαστικά την ένταση, αλλά δεν είναι μόνη. Με την αναγκαστική «συνταξιοδότηση» του Kingpin προκύπτει κενό εξουσίας στον υπόκοσμο που επιχειρεί να γεμίσει η οικογένεια Maggia. Οι επιδιώξεις της διασταυρώνονται με εκείνες της Black Cat και κάπως έτσι το μπλέξιμο είναι εγγυημένο για τον Peter Parker. Καθώς ο Spider-Man πηγαίνει με άνεση από ένα μέρος της πόλης σε άλλο, με το γνωστό πια σύστημα που παραμένει αρκετά απολαυστικό ώστε να αποτελεί σοβαρό επιχείρημα για την αγνόηση του συστήματος fast travel, δεν καλείται να μάθει νέα κόλπα στην πραγματικότητα. Το skill tree δεν διανθίζεται, οι τρεις νέες στολές δεν συνοδεύονται από κάποια νέα ιδιότητα, τα gadgets παραμένουν ως έχουν κ.λπ.
Ο λόγος φαίνεται γρήγορα, αφού οι διάφορες παράπλευρες δραστηριότητες ακολουθούν το κλασικό μοτίβο. Τα διάφορα διάσπαρτα εγκλήματα αλλάζουν μορφή απλά για να σχετίζονται με τη μαφία, ένα είδος εχθρού προστίθεται μόλις, το οποίο αντιμετωπίζεται μεν, δεν ξεχωρίζει όμως ως σύλληψη, αφού κάνει ό,τι γινόταν σε όλο το παιχνίδι: βάζει περισσότερη ισχύ και περισσότερη αντοχή σε έναν εχθρό και αναγκάζει τον Spider-Man να «τρέχει» ακόμη πιο πανικόβλητος μέχρι να βρεθεί το κατάλληλο άνοιγμα. Επιστρέφει (βγαίνει από τη φυλακή δηλαδή) η πιο ενοχλητική influencer που πετύχαμε ποτέ για μια νέα σειρά δοκιμασιών που πηγαίνουν πακέτο με δυνατότητα φωτογράφισης σε καίρια σημεία της όποια διαδρομής για συγκέντρωση περισσότερων βαθμών. Κι αντί να μαζεύουμε σακίδια, μαζεύουμε πίνακες ζωγραφικής, μια χούφτα συγκριτικά σε αριθμό. Κατά τη συλλογή μαθαίνουμε τουλάχιστον και ορισμένες πληροφορίες που συνδέονται κατά κάποιον τρόπο με την ευρύτερη ιστορία.
Η αλήθεια είναι πως η πρώτη σκηνή αφήνει υποσχέσεις για δόσεις δημιουργικότητας στην πορεία, αλλά η εντύπωση αυτή, στο The Heist τουλάχιστον, αποδεικνύεται λανθασμένη. Είναι ένα άκακο DLC που δεν προσπαθεί να ξεφύγει ούτε από τα καλά, ούτε από τα κακά του βασικού παιχνιδιού, σίγουρα πάντως προσπαθεί να πει μια ιστορία για την οποία είναι αδύνατο σε αυτό το σημείο να έχουμε σαφή εικόνα. Θέλουμε δεν θέλουμε βέβαια, θα βγει άκρη μέχρι το τέλος του χρόνου.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity