Η ιστορία του Shadow of Mordor χρονικά τοποθετείται ανάμεσα στο “The Hobbit” και το “The Lord of the Rings” και αφηγείται την περιπέτεια του Talion, ενός Ranger του Black Gate, ο οποίος αναγκάστηκε να δει την οικογένεια του να πεθαίνει στα χέρια του Black Captain. Ο ίδιος, μέσα από κάποια σκοτεινή μαγεία δεν μπορεί να βρει τον θάνατο και αντί αυτού είναι «δεμένος» με ένα μυστηριώδες Wraith, το οποίο και του χαρίζει υπερφυσικές δυνάμεις. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι στην Mordor αναζητώντας εκδίκηση, την ανακάλυψη της ταυτότητας του Wraith και φυσικά την λύτρωση και των δύο, λύνοντας την κατάρα που τους κρατάει παγιδευμένους ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών. Χωρίς να προσθέτει πολλά στο σύμπαν του Tolkien, ο τίτλος «πατάει» πολύ προσεκτικά και κρατάει τις απαραίτητες αποστάσεις. Η ιστορία του, αν και δεν διαθέτει το βάθος που θα περίμεναν και θα ήλπιζαν οι fans, καταφέρνει να σεβαστεί το αρχικό υλικό και βρίσκει τον χώρο για να αναπτυχθεί. Οι χαρακτήρες που εμφανίζονται στην περιπέτεια του Talion εξαφανίζονται με την ίδια ευκολία που εμφανίστηκαν εξ’αρχής, ενώ η ίδια η ιστορία του Ranger φαίνεται σχετικά αδύναμη και χωρίς το κίνητρο που θα ωθήσει τους παίκτες να συνεχίσουν. Το κενό καλύπτεται το μυστηριώδες Wraith, η ταυτότητα του οποίου αποκαλύπτεται σταδιακά, με κάθε κομμάτι της ιστορίας του να την κάνει ολοένα και πιο ενδιαφέρουσα και να του προσδίδει σταδιακά τον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Με στόχο την εκδίκηση λοιπόν, οι παίκτες αφήνονται ελεύθεροι σε μια open-world εμπειρία και σκηνή τη Mordor. «Από την πόρτα», οι επιρροές είναι εμφανείς. Ο Talion μοιράζεται πολλά σε επίπεδο ικανοτήτων και κινήσεων τόσο με μια γνωστή γραμμή… ασσασσίνων, όσο και με έναν Σκοτεινό Ιππότη. Η πλοήγηση στο περιβάλλον είναι απλή και άμεση, με την υπερπήδηση εμποδίων και την αναρρίχηση στα κτήρια να είναι θέμα κατεύθυνσης και μιας μόνο εντολής. Ο μυστηριώδης σύμμαχος χαρίζει στον Talion την ικανότητα να πραγματοποιεί άλματα και κινήσεις που υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν αδύνατα, ενώ ταυτόχρονα του χαρίζει και την ικανότητα να εξερευνά και να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον μέσα από το “wraith vision” το οποίο και τονίζει τα σημεία ενδιαφέροντος στον χώρο.
Η ιστορία του Shadow of Mordor χρονικά τοποθετείται ανάμεσα στο “The Hobbit” και το “The Lord of the Rings” και αφηγείται την περιπέτεια του Talion
Το stealth παίζει εξίσου σημαντικό ρόλο - και εν προκειμένω εκτελείται άριστα. Σε ένα αρκετά μεγάλο κομμάτι του οι παίκτες θα βρεθούν να σχεδιάζουν την επόμενη κίνησή τους κρυμμένοι στις σκιές και μακριά από τα βλέμματα των Uruk-hai, με την κάθε αθόρυβη εκτέλεση -είτε από πίσω, είτε από ψηλά- να φέρνει τον Talion ένα βήμα πιο κοντά στον προορισμό του. Όταν η άμεση… επαφή είναι αδύνατη, το τόξο του Ranger αναλαμβάνει δράση και μέσα από την δύναμη του Wraith χαρίζει την δυνατότητα προσωρινής παύσης του χρόνου κατά τη διάρκεια της στόχευσης των πανίσχυρων elf-shots. Σαν σύνολο το stealth είναι απλό, άμεσο, και εξίσου διασκεδαστικό με τους τίτλους από τους οποίους οι Monolith εμπνεύστηκε και «δανείστηκε» τους αντίστοιχους μηχανισμούς.
Όταν η αθόρυβη προσέγγιση αποτύχει, τότε αναλαμβάνει δράση το σπαθί και η δεξιότητα του Talion στη μάχη. Τα βασικά combos επιτυγχάνονται με την χρήση ενός και μόνο πλήκτρου, με επιπρόσθετες κινήσεις και ικανότητες να προστίθενται σταδιακά μέσω του συστήματος προόδου. Όπως και στη σειρά Arkham, έτσι και εδώ οι επιθέσεις των εχθρών εμφανίζουν μια ειδική ένδειξη, επιτρέποντας στους παίκτες να εκτελέσουν την αντίστοιχη εντολή αποφυγής ή απόκρουσης, συνεχίζοντας με αυτόν τον τρόπο το combo counter, ενώ μετά από έναν συγκεκριμένο αριθμό επιτυχών χτυπημάτων δίνεται η δυνατότητα άμεσης εκτέλεσης ειδικών κινήσεων και εκτελέσεων εν τω μέσω της μάχης. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα όταν το Wraith αναλαμβάνει δράση, με τις εντυπωσιακές κινήσεις να κλέβουν την παράσταση και να εκτοξεύουν το «wow factor» στα ύψη. Τέλος, μέσω του Wraith εκτελείται και η αντίστοιχη κίνηση stun, η οποία βοηθάει στην εξόντωση των «δυσκολότερων» αντιπάλων, καθιστώντας τους ευάλωτους στην εκτέλεση συγκεκριμένων combos. Η προσέγγιση της Monolith κρίνεται αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα, αφού «δανείζεται» τις φόρμες δύο δημοφιλών σειρών και τις ενσωματώνει στον πυρήνα του gameplay του το οποίο ναι μεν μπορεί να μην έχει την ίδια «ακρίβεια» με τις επιρροές του, του δίνει όμως σε αντάλλαγμα έναν χαρακτήρα πιο προσβάσιμο. Για την ακρίβεια το Shadow of Mordor καταφέρνει να ισορροπήσει πάνω σε μια πολύ λεπτή γραμμή. Όσοι έχουν ασχοληθεί με την σειρά Arkham θα καταλάβουν αμέσως πως η ακρίβεια των κινήσεων του Talion δεν είναι ίδια με αυτή του Σκοτεινού Ιππότη και το σύστημα μάχης είναι πιο… επιεικές, ωστόσο ο κίνδυνος που ενέχει η κάθε αναμέτρηση με μια πολυάριθμη ομάδα Uruks είναι πολύ μεγαλύτερος. Η υποχώρηση είναι μια έγκυρη επιλογή – και μάλιστα πολλές φορές η μόνη επιλογή.
Το τελευταίο ισχύει ιδιαίτερα σε περίπτωση εμφάνισης ενός Captain, όπου και η κάμερα εστιάζει για να δώσει έμφαση στο πρόσωπό του και την μάλλον θεατρική του εισαγωγή, με χλευασμούς και απειλές. Σε εκείνο ακριβώς το σημείο είναι όπου βρίσκει τη θέση του το πολυδιαφημισμένο Nemesis system, που φέρνει το concept της «εκδίκησης» στο επίκεντρο και επιτρέπει τη δημιουργία μιας σειράς δυναμικών αναμετρήσεων και sub-plots. Ο Talion έχει τη δυνατότητα να εξολοθρεύσει τον Uruk Captain, να τον τρέψει σε φυγή, ή -αφότου τον εξασθενήσει- να «εισβάλλει» στις σκέψεις του, μαθαίνοντας πολύτιμες πληροφορίες για την ταυτότητα, τις δυνάμεις και τους φόβους ενός άλλου Captain ή και ενός από τους πανίσχυρους Warchiefs. Μετά την ήττα ενός εκ των δύο και όταν οι δρόμοι τους συναντηθούν ξανά, ο αρχηγός των Uruk θα θυμάται τον Talion είτε φέροντας τα σημάδια από την προηγούμενή τους αναμέτρηση και ορκιζόμενος εκδίκηση, είτε απορώντας για το πώς είναι ακόμα ζωντανός ο Ranger, ανάλογα με το αποτέλεσμα που προηγήθηκε.
Στο δεύτερο μισό ο πρωταγωνιστής αποκτά την ικανότητα να «κυριαρχήσει» στο μυαλό των Uruk-hai (και κατ’επέκταση των Captains και Warchiefs), επιβάλλοντάς τους την θέλησή του και κάνοντάς τους να υπηρετήσουν τους σκοπούς του ή ακόμα και να πολεμήσουν στο πλευρό του, όταν έρθει η ανάγκη. Η ιδέα είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα, επιτρέποντας θεωρητικά άπειρα σενάρια με την αποδυνάμωση του στρατού του Sauron και την ιεραρχία των Uruk, ενώ ταυτόχρονα έχει «υφανθεί» με πολύ έξυπνο τρόπο και μέσα στην κεντρική ιστορία. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ ο κάθε αρχηγός έχει το δικό του όνομα και τίτλο, δεν είναι η προσωπικότητα του καθενός ξεχωριστή αλλά ο συνδυασμός δυνάμεων και φόβων του. Παρά το γεγονός ότι οι ατάκες σπάνια επαναλαμβάνονται, οι αρχηγοί θα κάνουν κάθε φορά την ίδια θεατρική εισαγωγή, κάτι που μετά από λίγες φορές καταντά κουραστικό. Ιδιαίτερα όταν στην ίδια μάχη τύχει να βρεθούν τρεις ή ακόμα και τέσσερις captains, όπου και ο καθένας θα κάνει με τη σειρά του τον δικό του πρόλογο.
Όσοι έχουν ασχοληθεί με την σειρά Arkham θα καταλάβουν αμέσως πως η ακρίβεια των κινήσεων του Talion δεν είναι ίδια με αυτή του Σκοτεινού Ιππότη και το σύστημα μάχης είναι πιο… επιεικές
Οι δύο περιοχές που καλούνται να εξερευνήσουν οι παίκτες χαρακτηρίζονται μάλλον ως μικροί με τα σύγχρονα standards, ενώ η ίδια η φύση της Mordor τους δίνει έναν χαρακτήρα «άδειο», με εξαίρεση ορισμένα ερείπια και κάποια φρούρια των Uruk. Το ΑΙ των τελευταίων μπορεί στην καλύτερη περίπτωση να χαρακτηριστεί ως μέτριο, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η… παρατηρητικότητα τους, αφού πολλές φορές αργούν χαρακτηριστικά να αντιληφθούν τον Talion στον χώρο, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο το stealth κομμάτι ευκολότερο απ’όσο θα μπορούσε να είναι. Επίσης, το σύστημα spawn των αντιπάλων δεν φαίνεται να ακολουθεί κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο, με Uruks να εμφανίζονται στην περιοχή από το πουθενά, ιδιαίτερα σε στιγμές όπου στην προσπάθεια να «καθαρίσει» ο χώρος από απειλές εν αναμονή μιας αναμέτρησης με έναν Captain ή Warchief, ξαφνικά «γεμίζει» ξανά από Uruks, μόλις ο πρωταγωνιστής γυρίσει την πλάτη του.
Από την άλλη, βέβαια, οι πύργοι που είναι διασκορπισμένοι στις περιοχές του χάρτη προσφέρουν πλήρη εποπτεία της περιοχής, επιτρέποντας την δυνατότητα για fast-travelling στον χώρο, ενώ όλες οι προαιρετικές αποστολές είναι -σχεδόν- άμεσα προσβάσιμες από την αρχή. Οι τελευταίες προσφέρουν ουσιαστικά οφέλη, αφού μέσα από την επιτυχή εκπλήρωση της κάθε μίας, οι παίκτες επιβραβεύονται με πόντους που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για την αναβάθμιση των όπλων του Talion, καθώς και πόντους εμπειρίας. Το περιεχόμενο είναι πλούσιο και πέραν της κεντρικής ιστορίας (η διάρκεια της οποίας κυμαίνεται περίπου στις 10 με 12 ώρες), οι παίκτες θα βρουν πληθώρα side-missions οι οποίες αυξάνουν την διάρκεια της περιπέτειας και μάλιστα με τρόπο έξυπνο και όχι ουσιαστικό. Η ομάδα ανάπτυξης έχει κάνει μια αρκετά καλή δουλειά όσον αφορά τον τεχνικό τομέα του Shadow of Mordor, με τα περιστασιακά frame drops να μην είναι σε θέση να χαλάσουν την εμπειρία. Τα πρόσωπα των Uruk είναι σχεδιασμένα με εκπληκτική λεπτομέρεια, χωρίς όμως να μπορεί να ειπωθεί το ίδιο και για αυτά των ανθρώπων. Στον αντίποδα, το animation του πρωταγωνιστή είναι πολύ καλό, με τις κινήσεις του Talion να κλέβουν την παράσταση. Η έκδοση του PS4, στην οποία και έγινε το review, μπορεί να υστερεί συγκριτικά με αυτή του PC, παρ’ όλά αυτά είναι γεμάτη με σημεία που δεν μπορούν παρά να εντυπωσιάζουν και να αφήνουν υποσχέσεις για το μέλλον της τρέχουσας γενιάς συστημάτων οικιακής ψυχαγωγίας. Στον ηχητικό τομέα η δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική, με συνθέσεις που συνοδεύουν ιδανικά την δράση, προσεγμένα ηχητικά εφέ και έξυπνη χρήση του ηχείου του DualShock 4. Τέλος, οι ερμηνείες των χαρακτήρων στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι υποδειγματικές, με αποκορύφωμα αυτές των Liam O’Brien, Troy Baker και Alastair Duncan.
Τελικά, το κλειδί για την δημιουργία κάτι νέου που μπορεί να βρει τη θέση του και να σταθεί σε ένα ήδη δημοφιλές σκηνικό είναι πράγματι η υιοθέτηση και η προσαρμογή - και το Middle-Earth: Shadow of Mordor είναι το αποτέλεσμα που δικαιώνει την προσέγγιση αυτή. Δανειζόμενο στοιχεία από δύο πολύ γνωστές σειρές και προσαρμόζοντάς τες στα δεδομένα και το σύμπαν του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, η Monolith κατάφερε να δημιουργήσει έναν τίτλο που προσθέτει πάνω στην ήδη υπάρχουσα φόρμα και δείχνει τον δρόμο για την συνέχεια. Μπορεί η ιστορία του Talion να μην έχει το ενδιαφέρον που θα περίμενε κανείς, το σύνολο ωστόσο είναι «δεμένο» με τέτοιον τρόπο που δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο. Μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε η απουσία του «Lord of the Rings» από τον τίτλο να δικαιώνει τελικά το όραμα της ομάδας ανάπτυξης και να δίνει στο Shadow of Mordor τον δικό του χαρακτήρα. Ατοπήματα υπάρχουν, κανένα από αυτά όμως δεν είναι σε θέση να χαλάσουν μια από τις συναρπαστικότερες εμπειρίες της χρονιάς μέχρι στιγμής και σίγουρα έναν από τους πιο διασκεδαστικούς τίτλους της τρέχουσας γενιάς. Η Mordor ποτέ δεν υπήρξε τόσο ελκυστική…
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity