Το Narcosis διαδραματίζεται στο βυθό της θάλασσας και μέσα από τα μάτια του Kip Mattas. Ο σεισμός που εκδηλώνεται, κατά την διάρκεια μιας εξόρυξης βαθιά κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, καταστρέφει το εργοτάξιο και έτσι ο Kip απομονώνεται από τους υπόλοιπους εργαζόμενους, ή τουλάχιστον από όσους επέζησαν από το ατύχημα. Έτσι ο παίκτης καλείται να…βοηθήσει τον Kip να βρει μια έξοδο από τον κατεστραμμένο υποβρύχιο σταθμό, καθώς τα επίπεδα οξυγόνου μειώνονται συνεχώς. Το όλο setting εύκολα θυμίζει κάποια τουλάχιστον αξιοσέβαστη ταινία του Hollywood, καθώς ο παίκτης ταξιδεύει στην έρημη και κατεστραμμένη βάση ολομόναχος, με μοναδική συντροφιά κάποια ψάρια και άλλους θαλάσσιους οργανισμούς. Το gameplay απαιτεί από τον παίκτη να κρατά το οξυγόνο του Kip σε αποδεκτά επίπεδα, να βρίσκει άλλα αντικείμενα όπως φωτοβολίδες, αλλά και να λύνει απλούς γρίφους, καθώς ο Kip μετακινείται μέσα στους χώρους οι οποίοι μετατράπηκαν ξαφνικά σε έναν υγρό τάφο για τους άλλους εργαζόμενους. Κατά την περίπου τρίωρη περιπέτεια του Narcosis ο παίκτης θα συναντήσει κάποια πτώματα που ανήκουν στους συναδέλφους του Kip άλλωστε. Το προσεγμένο στοιχείο εδώ είναι οι παραισθήσεις που έχει ο ήρωας, οι οποίες δικαιολογούνται από την ασταθή παροχή οξυγόνου της στολής που φορά και η οποία τον κάνει να κινείται με πολύ μικρή ταχύτητα. Το μη προσεγμένο στοιχείο είναι ότι η αφήγηση είναι πρώτου προσώπου, «φορτώνοντας» έτσι πολύ τις γραμμές διαλόγου του Kip, κάτι που δεν αφήνει χώρο για την εξέλιξή του ως χαρακτήρα. Παρ’ όλα αυτά, η αφήγηση και η γενικότερη ανάπτυξη της πλοκής γίνεται με αργό ρυθμό, κάτι που ενισχύει την ένταση, αλλά και την αγωνία για την τύχη του πρωταγωνιστή και την τελική έκβαση της ιστορίας.
Βέβαια δεν ταιριάζουν όλα με το κλίμα horror της απομόνωσης, καθώς, για παράδειγμα, οι εχθροί του παιχνιδιού είναι κάποια ψάρια και κάποια καβούρια, τα οποία όχι μόνο δεν είναι τρομακτικά, αλλά είναι και εύκολα στην αντιμετώπιση, αφού ο παίκτης μπορεί να τα αποφύγει ή να τα χτυπήσει με το μαχαίρι του Kip. Τα combat mechanics αυτά είναι χοντροκομμένα και τουλάχιστον δεν αποτελούν μεγάλο ποσοστό του gameplay, ενώ θα ήταν καλύτερο για τον τόνο του παιχνιδιού να μην υπήρχαν καθόλου ή να είχαν πλαστεί διαφορετικά ώστε ο παίκτης να αισθάνεται συνεχώς σε μειονεκτική θέση. Επιπροσθέτως, η μουσική που ντύνει το Narcosis θα ήταν καλύτερο και αυτή να ήταν απούσα, καθώς αφαιρεί πολύ από το “fear factor”, ενώ με την απόλυτη ησυχία θα υπήρχε η δυνατότητα για την αναπαραγωγή ήχων που θα ενίσχυαν την ατμόσφαιρα του τίτλου, όπως χτύποι πάνω στους τοίχους του σταθμού, τρίξιμο από άλλα μέρη της βάσης κ.τ.λ.
Συνοπτικά το Narcosis δεν είναι κακό παιχνίδι, αλλά χωρίς αμφιβολία θα μπορούσε να βοηθηθεί από συγκεκριμένες πτυχές του, ο τρόπος ένταξης των οποίων κανονικά θα έπρεπε να είναι αυτονόητος, αλλά αντίθετα έγιναν κάποια βασικά λάθη, όπως είναι η μουσική ή τα κακά combat mechanics. Η ενδιαφέρουσα ιστορία του αξίζει σίγουρα ένα πλήρες playthrough, αλλά δεδομένου του αναμενόμενου μηδενικού replayability που χαρακτηρίζει το είδος, αλλά και το γενικότερο vibe του παιχνιδιού, το Narcosis δεν αξίζει τα €19,99 που απαιτούνται συνήθως για την αγορά του, αλλά αποτελεί μια ακόμα αξιοπρεπή προσπάθεια του indie χώρου.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity