Η σειρά επιστρέφει με ένα πολύ όμορφο στιλ γραφικών που κάνει τα πάντα να μοιάζουν ζωγραφισμένα στο χέρι, αισθητική επιλογή που κερδίζει εύκολα θετικές εντυπώσεις, ειδικά σε σημεία όπου η εικόνα που βλέπουμε δείχνει να σχεδιάστηκε με τη χρήση παστέλ. Ταυτόχρονα κάνει το παιχνίδι να διαφοροποιείται ουσιαστικά από την κύρια σειρά Pokémon, σε αντίθεση με τα αρχικά παιχνίδια, τα οποία έδειχναν εν μέρει να απαντούν στην ερώτηση «πως θα ήταν τα παιχνίδια Pokémon αν χειριζόμασταν τα ίδια τα Pokémon και όχι τους εκπαιδευτές τους;». Με dungeon crawling στη θέση του role-playing σαφώς, αλλά το νόημα παραμένει το ίδιο. Από την άλλη, δημιουργεί την περιέργεια για το πώς θα ήταν αν ακολουθούσε η Game Freak παρόμοια εικαστική προσέγγιση στον επόμενο τίτλο της βασικής σειράς. Το παιχνίδι ξεκινά κάνοντάς μας ερωτήσεις που αφορούν συγκεκριμένα στοιχεία του χαρακτήρα μας, ούτως ώστε να μας αποκαλύψει με ποιο Pokémon ταιριάζουμε περισσότερο. Όταν λοιπόν μάθουμε το alter ego μας, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε να παίζουμε ως το Pokémon που μας υπέδειξε το παιχνίδι ή κάποιο άλλο από μια πληθώρα… αρχικών Pokémon. Στη συνέχεια μπορούμε να διαλέξουμε και το Pokémon που θα γίνει φίλος μας, αλλά και ο σύντροφός μας καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς μας. Η ιστορία αφορά τη μεταμόρφωση ενός ανθρώπου σε Pokémon (το Pokémon με το οποίο παίζουμε), δίχως μνήμη για το πώς ήταν πριν, η γνώση της αιτίας αυτής της μεταμόρφωση. Στη συνέχεια γνωρίζεται με το Pokémon που επιλέξαμε να γίνει ο φίλος μας και μαζί διοργανώνουν μια ομάδα διάσωσης. Οι ομάδες διάσωσης έχουν σκοπό να σώζουν Pokémon που το έχουν ανάγκη, κάτι που στην περίπτωση του παιχνιδιού σημαίνει να βρίσκουν όσα είναι χαμένα μέσα σε dungeons.
Η ομάδα του παίκτη μεγαλώνει συνεχώς. Pokémon που πολεμά και νικά ή που σώζει θα θέλουν να μπουν στην ομάδα του, πράγμα που γίνεται εφικτό εάν και εφόσον ο παίκτης έχει δημιουργήσει την αντίστοιχη βάση για το είδος Pokémon που ζητά να ενταχθεί. Η δημιουργία μιας βάσης απαιτεί χρήματα που συλλέγονται ολοκληρώνοντας αιτήματα (διάσωσης) ή μέσα από τα dungeons. Υπάρχει μια ευρεία λίστα με βάσεις, οι οποίες μπορούν να φιλοξενήσουν συγκεκριμένα Pokémon, αλλά και συγκεκριμένο αριθμό από αυτά. Αν κάποιο Pokémon δεν μπορεί να μείνει στις βάσεις που έχουμε στη διάθεσή μας, μας αποχαιρετά, πολλές φορές επιβραβεύοντάς μας με ένα χρηματικό ποσό για να μας ευχαριστήσει που το είχαμε στην παρέα μας σε κάποιο dungeon (σε αυτό που το πολεμήσαμε, το νικήσαμε και δεχτήκαμε να συνεχίσει μαζί μας μέχρι να ολοκληρώσουμε το συγκεκριμένο dungeon). Η δημιουργία βάσεων είναι σημαντική διότι υπάρχουν φορές που πέφτουμε μπροστά σε ένα σπάνιο Pokémon με υψηλό level, όμως στην πλειοψηφία τους οι βάσεις αυτές είναι ακριβές και τα χρήματα που μαζεύουμε δεν αρκούν για πολλές, ιδιαίτερα αν θέλουμε να επενδύσουμε στην αγορά δυνατών επιθέσεων που θα ενδυναμώσουν την ήδη υπάρχουσα ομάδα μας. Κάθε Pokémon γνωρίζει 4 επιθέσεις, όπως ακριβώς και στην κύρια σειρά. Όταν κάνει level up και είναι έτοιμο να μάθει μια νέα επίθεση, μια από τις ήδη υπάρχουσες πρέπει να ξεχαστεί. Τα στατιστικά κάθε επίθεσης είναι διαθέσιμα και έτσι το αν θα διαγραφεί μια επίθεση για να πάρει τη θέση της μια άλλη είναι στην ευχέρεια του παίκτη. Το τσεκάρισμα των στατιστικών είναι πάντα απαραίτητο, διότι οι επιθέσεις εδώ λειτουργούν διαφορετικά από τις ίδιες επιθέσεις στη βασική σειρά.
Κάθε φορά που μπαίνουμε σε κάποιο dungeon, μπορούμε να έχουμε μαζί μας έως και δύο ακόμα Pokémon από την ομάδα μας, τα οποία τα επιλέγουμε πάντα στην αρχή. Ο παίκτης μπορεί και χειρίζεται ανά πάσα στιγμή όποιο από τα τρία αυτά Pokémon επιθυμεί. Παρόλα αυτά, δεν μπορεί να χειρίζεται όσα δέχεται να πάρει μαζί του για τη συνέχεια του dungeon ύστερα από κάποια μάχη. Τα Pokémon που δεν χειρίζεται συνηθίζουν να χρησιμοποιούν πολλές φορές συνεχόμενα την πιο δυνατή τους επίθεση, ακόμα και σε στιγμές που δεν συμφέρει. Έτσι τα πράγματα μπορούν να γίνουν λίγο άβολα, αφού ύστερα από αρκετή ώρα μέσα σε ένα dungeon, όταν και τα πράγματα έχουν γίνει λίγο πιο ζόρικα, μπορούν να χρησιμοποιούν μόνο τις πιο αδύναμες επιθέσεις τους. Σε αυτήν την περίπτωση μπορούν να σώσουν την κατάσταση τα Max Ethers, τα οποία, αν και σε περίσσια στα dungeons, καταλαμβάνουν πολύ χώρο (υπάρχει όριο στα αντικείμενα που μπορεί να κουβαλάει ο παίκτης στα dungeons), αλλά, δυστυχώς, λόγω της συνεχόμενης χρήσης των ίδιων επιθέσεων που προαναφέραμε, είναι απαραίτητα. Άλλο ένα παράδοξο που παρατηρείται στα Pokémon που δεν χειριζόμαστε είναι η… μανία τους για μάχη. Υπάρχουν περιπτώσεις που ο παίκτης πρέπει να εστιάσει στο να προχωρήσει παρακάτω σε κάποιο dungeon, αποφεύγοντας αντιπάλους, τους οποίους μπορεί να εντοπίσει από το χάρτη. Αν κάποιος από αυτούς πλησιάσει, κάποιο από τα Pokémon που είναι μαζί μας, αυτό αποφασίζει να σταματήσει να μας ακολουθεί και αρχίζει το διαπληκτισμό με τον αντίπαλο. Το ατυχές γεγονός εδώ είναι ότι αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό των Pokémon που έχουμε μαζί μας στα dungeons σε συνδυασμό με το ότι ότι χρησιμοποιούν μανιωδώς μια συγκεκριμένη επίθεση μέχρι να τους τελειώσει, είναι αυτό που κάνει το παιχνίδι δυσκολότερο από το αναμενόμενο. Κι αυτό γιατί, γενικότερα, το remake έχει κατεβάσει τη δυσκολία, απαιτώντας, στην καλύτερη, μετρίου επιπέδου προσπάθεια από τον παίκτη. Αν μάλιστα η ομάδα μας ηττηθεί μέσα σε ένα dungeon, έχουμε τη δυνατότητα να στείλουμε άλλα τρία Pokémon από τις βάσεις μας για να τα σώσουν, έχοντας έτσι μια δεύτερη ευκαιρία να συνεχίσουμε, αλλά και να μη χάσουμε όλα τα αντικείμενα και τα χρήματα που κουβαλούσαμε μαζί μας.
Κάθε dungeon είναι διαφορετικό κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε. Αυτό δημιουργεί επιπλέον προβλήματα. Πολλές φορές οι σκάλες για το επόμενο επίπεδο του dungeon είναι ακριβώς δίπλα από εκεί που βρίσκεται ο παίκτης μόλις εισέλθει στο προηγούμενο, ενώ στην πλειοψηφία τους τα dungeons φέρνουν τον παίκτη σε αδιέξοδο, αναγκάζοντάς τον να μαντεύει ή να ποντάρει σαν να παίζει ρουλέτα ποιο δρόμο να ακολουθήσει, ειδικά όταν τα αντικείμενα που έχει μαζί του είναι ελάχιστα και η ομάδα του αποδυναμωμένη. Τα παραπάνω δείχνουν πόσο άνισες μπορούν να είναι δύο διαφορετικές εκδοχές του ίδιου dungeon, ή, ακόμα χειρότερα, δύο μόλις διαφορετικά επίπεδα του ίδιου dungeon. Επιπλέον, τα αντικείμενα εμφανίζονται το ίδιο τυχαία, πολλές φορές αφήνοντας την ομάδα μας ευάλωτη σε μια κατά τα άλλα εύκολη κατάσταση. Η μόνη εξαίρεση είναι η ύπαρξη μήλων (όσο πιο πολύ χρησιμοποιούμε ένα Pokémon, τόσο πιο γρήγορα πεινάει) σε επίπεδα που βρίσκεται ένα εξουθενωμένο Pokémon, αλλά ακόμα και αυτό μερικές φορές δεν ισχύει. Στα νέα χαρακτηριστικά βρίσκουμε το Auto Mode, τον αυτόματο πιλότο που ενεργοποιείται με το πάτημα ενός πλήκτρου. Το Pokémon που ηγείται της ομάδας μας προχωρά στο dungeon, συλλέγοντας τα αντικείμενα που βρίσκονται στο δρόμο που θα επιλέξει να πάρει έως ότου βρει τις σκάλες για το επόμενο επίπεδο. Ο αυτόματος πιλότος σταματά μόλις βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιον αντίπαλο, όταν και ο παίκτης πρέπει να αναλάβει και πάλι δράση και να διαχειριστεί τη μάχη χειροκίνητα. Επίσης, όταν ο παίκτης δεν θέλει να ασχοληθεί με την επιλογή συγκεκριμένων επιθέσεων στη μάχη, έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί την πιο δυνατή επίθεση με το πάτημα, ξανά, ενός μονάχα πλήκτρου. Μάλλον σε αυτό το… mode έχουν τεθεί τα υπόλοιπα Pokémon που μας συντροφεύουν στην περιπέτειά μας.
Η εξέλιξη της πλοκής είναι το δυνατό χαρτί του τίτλου. Η αναζήτηση της αλήθειας για τον Pokémon-ήρωά μας και του συντρόφου του (για το πώς και το γιατί μετατράπηκε σε Pokémon εν μια νυκτί) φέρει τη χαρακτηριστική αύρα των μυστηρίων που σχεδόν πάντα πήγαιναν χέρι χέρι με τη σειρά. Αυτό αλλά και το γεγονός ότι η συμμετοχή όλο και περισσότερων Pokémon στην ομάδα διάσωση μάς θυμίζουν έντονα όλα όσα αγαπήσαμε από την κύρια σειρά παιχνιδιών Pokémon και που περνούν -ως αίσθηση- και στη σειρά Mystery Dungeon. Επίσης, το levelling up παίζει και εδώ μεγάλο ρόλο, αν και γίνεται πιο αργά απ’ ότι συνήθως, εκτός και αν επιλέξουμε να προπονηθούμε στο dojo (που απαιτεί ειδικά εισιτήρια που βρίσκουμε στην πορεία της περιπέτειάς μας), στο οποίο δεν έχουμε άλλα Pokémon να μας συντροφεύουν και πρέπει εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος να εξολοθρεύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα αντίπαλα Pokémon μπορούμε μέσα σε dungeons.
Κάπως έτσι, το Pokémon Mystery Dungeon: Rescue Team DX φέρνει κάποια από τα χαρακτηριστικά που αγαπάμε από τη βασική σειρά παιχνιδιών και τα προσαρμόζει σε dungeon crawling game με αρκετά ψεγάδια που, αν και σημαντικά, οι πιστοί οπαδοί της σειράς θα παραβλέψουν. Είναι φυσικά ομορφότερο από τα πρωτότυποα παιχνίδια που κυκλοφόρησαν πριν από 15 χρόνια, διαθέτει μερικά νέα χαρακτηριστικά, αλλά και περισσότερα Pokémon, υστερεί όμως κατά πολύ από άλλους τίτλους του είδους (ακόμα και από indie games). Κάτι τα dungeons που δημιουργούν προβλήματα (και προβληματισμούς) με το σχεδιασμό τους, κάτι η χαμηλή νοημοσύνη των Pokémon της ομάδας μας που δεν χειριζόμαστε, μαζί με τη μειωμένη δυσκολία, συντελούν σε μια ανιαρή και συχνά επαναλαμβανόμενη εμπειρία δίχως ισορροπία που μας κρατά μόνο και μόνο για την ιστορία της.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity