Στην ολιγόχρονη ιστορία των videogames δεν είναι πολλοί οι τίτλοι που χρησιμοποιούν την cult φιγούρα του Predator. Την άνοιξη του 2019 ανακοινώθηκε το Predator: Hunting Grounds, το οποίο είναι ασύμμετρο multiplayer και απαιτεί τη παρουσία έως και πέντε παικτών σε κάθε του match. Οι τέσσερις αναλαμβάνουν το ρόλο στρατιωτών και ο πέμπτος το ρόλο του Predator. Σκοπός και των δύο ομάδων είναι -προφανώς- η επικράτηση τους στο match.
Αναλαμβάνοντας το ρόλο των στρατιωτών, βρισκόμαστε στη ζούγκλα που θυμίζει, σκοπίμως και αρκετά εύστοχα, το σκηνικό της πρώτης ταινίας Predator. Εκεί η ομάδα των τεσσάρων πρέπει να συνεργαστεί για να ολοκληρώσει διάφορα objectives, όπως να υπερασπιστεί συγκεκριμένες τοποθεσίες στο χάρτη ή να εντοπίσει έναν αριθμό στοιχείων. Ως αντιπάλους, πέραν φυσικά του πέμπτου παίκτη που αναλαμβάνει το ρόλο του Predator, συναντάμε και άμυαλα AI bots/στρατιώτες που υπερασπίζονται τις βάσεις στους χάρτες. Το loadout στην περίπτωση των στρατιωτών ξεκινάει πολύ περιορισμένο αρχικά, όμως όσο ανεβαίνουμε επίπεδα αποκτούμε περισσότερα όπλα, skin και εξοπλισμό, όπως χειροβομβίδες ειδικού τύπου, χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψουμε χρήματα. Ειδική αναφορά αξίζει ο σχεδιασμός του ήχου, καθώς έχει δοθεί προσοχή όχι μόνο στη διαφορετικότητα των όπλων μα και σε άλλα εφέ, όπως ο πολύ χαρακτηριστικός, ανατριχιαστικός ήχος που κάνει ο Predator όταν πλησιάζει, έχοντας πρώτα εντοπίσει το θήραμά του.
Στην αντίπερα όχθη, η χρήση του Predator γίνεται μέσω κάμερας τρίτου προσώπου, μια λογική επιλογή προκειμένου να χρησιμοποιήσει το περιβάλλον της ζούγκλας υπέρ του. Ο Predator μπορεί να εκτελέσει μεγάλα άλματα για μια ξαφνική επίθεση από το πουθενά ή να κινηθεί πολύ γρήγορα πάνω στα δέντρα σε, δυστυχώς, προκαθορισμένες τροχιές, εξομοιώνοντας με κάποιο τρόπο τη χρήση rails που έχουμε δει σε άλλους τίτλους. Τουλάχιστον τα κλαδιά των δέντρων εδώ επιτρέπουν την κίνηση στα περισσότερα σημεία του επιπέδου σχετικά γρήγορα και χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Ταυτόχρονα όμως περιορίζουν τις τακτικές επιλογές προσέγγισης που θα μπορούσε να έχει ένα πλάσμα τόσο ισχυρό όσο ο Predator. Ξεπερνώντας την πλοήγηση στο χάρτη, οι περισσότερες ικανότητες του Predator που θυμόμαστε βρίσκονται στη διάθεσή μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η θερμική όραση που μας επιτρέπει πολύ ευκολότερα να διακρίνουμε το επόμενο θύμα μας ή το cloaking η χρήση του οποίου μας κάνει αόρατους στους αντιπάλους. Βέβαια, η χρήση των δυνάμεων του Predator καταναλώνει ενέργεια, είτε αφορά αμυντικούς είτε επιθετικούς μηχανισμούς όπως το Plasma Cannon. Συνεπώς, αν και η μπάρα αναπληρώνεται κατά τη διάρκεια ενός match, η χρήση των δυνάμεων από τον επίδοξο κυνηγό πρέπει να είναι σωστά στοχευμένη και να περιορίζεται όπου και όποτε είναι πραγματικά απαραίτητη.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως η αίσθηση της χρήσης του Predator είναι ικανοποιητική. Παρόλα αυτά, όπως και σε άλλα ασύμμετρα multiplayer πριν από αυτό, η ζυγαριά μεταξύ των δύο πλευρών δεν είναι ακριβώς ισορροπημένη. Ναι μεν οι στρατιώτες δεν είναι εντελώς αβοήθητοι, ωστόσο ένας παίκτης εκπαιδευμένος στη χρήση του Predator μπορεί να καθαρίσει την ομάδα των στρατιωτών με περίσσεια ευκολία, όσο αποσπάται η προσοχή τους από AI bots και βαρετά, μετά από κάμποση ώρα παιχνιδιού, objectives. Αντίθετα, ένας Predator που δεν γνωρίζει πως να ισορροπήσει μεταξύ κάλυψης και επίθεσης, δεν θα μπορέσει να σταθεί επάξια απέναντι σε ομάδα τεσσάρων παικτών. Εξάλλου, το tutorial δεν βοηθά. Εξηγεί μεν τις δυνάμεις του Predator στο μεγαλύτερο μέρος τους, όμως δεν δίνει παραδείγματα όπου αυτές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν αποτελεσματικά, αφήνοντας τους παίκτες να τις εξερευνήσουν κατά τη διάρκεια των match. Αυτό δεν θα ήταν τεράστιο πρόβλημα αν άφηνε τον παράγοντα της διασκέδασης ανεπηρέαστο. Όμως κάτι τέτοιο δεν ισχύει μιας και ένας κακός Predator χαλάει εντελώς το κλίμα της διασκέδασης ακόμα και μεταξύ της ίδιας της ομάδας αφού από μόνα τους τα objectives εντός δεν αρκούν για να κρατήσουν το ενδιαφέρον. Απογυμνώνει δε τους εντελώς βασικούς μηχανισμούς του shooting και μετατρέπει κάθε match σε βαρετή διαδικασία, βάζοντας τους παίκτες να μεταφέρονται από το ένα checkpoint στο άλλο, πρακτικά δίχως ανταγωνισμό. Και δυστυχώς δεν είναι το μόνο πρόβλημα του Predator: Hunting Grounds.
Δοκιμάσαμε, για παράδειγμα, την έκδοση PC και μετά λύπης μας κατά το πρώτο loading διαπιστώνουμε πως το παιχνίδι αδυνατεί να αναγνωρίσει το layout του Xbox Controller. Αναγνωρίζουμε πως ο τίτλος κυκλοφορεί με τη σφραγίδα της Sony Interactive Entertainment, όμως η μη προσθήκη του layout του Xbox Controller θέλουμε να πιστεύουμε πως αποτελεί σημάδι βιασύνης, παρά κομπλεξισμού. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία επιλογή διαφορετικού mode με παρεμφερή objectives και η εναλλαγή των τριών χαρτών σε καμία περίπτωση δεν προσδίδει ποικιλία στον τίτλο. Αντίθετα και οι τρεις επιλέγουν το ίδιο σκηνικό, της ζούγκλας, το οποίο ναι μεν διατηρεί την αυθεντικότητα του franchise, όμως εύκολα καταντά μονότονο. Ένας άλλος παράγοντας είναι ο τεχνικός τομέας. Εξαιρώντας την απεικόνιση του ίδιου του Predator που είναι όσο πιστή περιμέναμε, η συνολική ποιότητα των γραφικών του παιχνιδιού είναι σαφώς κάτω του μετρίου. Ο τρόπος με τον οποίο οι χαρακτήρες περπατούν και στέκονται και το επίπεδο της λεπτομέρειας στο περιβάλλον της ζούγκλας μας θυμίζουν μέτριο τίτλο της περασμένης γενιάς κονσολών, των Xbox 360 και PlayStation 3 δηλαδή. Η κίνηση του Predator πάνω στα κλαδιά των δέντρων είναι περισσότερο προσεγμένη, ενώ τις πρώτες φορές που θα χρησιμοποιήσετε κάποιες από τις δυνάμεις του, τη θερμική όραση για παράδειγμα, υπάρχει ένα «wow factor» που όμως σβήνει γρήγορα. Δεν αποτελεί δε και κάτι πραγματικά ριζοσπαστικό, αφού παρόμοιες τεχνικές όρασης είχαμε δει και στα Splinter Cell, πλέον σχεδόν είκοσι χρόνια πίσω μας. Με την ίδια ομάδα να έχει δώσει σαφώς καλύτερα δείγματα τεχνικής κατάρτισης στο Friday The 13th: The Game, κρίνουμε ασφαλές να θεωρήσουμε τον αδύναμο τεχνικό τομέα περισσότερο ως ένα σημάδι έλλειψης χρόνου παρά ταλέντου. Ως παιχνίδι multiplayer αναγνωρίζουμε τουλάχιστον πως δεν είχαμε κανένα θέμα δικτύωσης, κάτι που φοβόμασταν. Βλέπετε εδώ, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις, η ομάδα ανάπτυξης είχε να αντιμετωπίσει και την πρόκληση του cross-play μεταξύ PlayStation 4 και PC. Παρόλα αυτά το multiplayer μεταξύ των δύο συστημάτων λειτουργεί ομαλά και, αν δεν υπήρχε το έμβλημα του PlayStation δίπλα από τους παίκτες που συνδέονται από την κονσόλα τους, δεν θα αντιλαμβανόμασταν πως υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο στο τρόπο παιχνιδιού.
Καταλήγοντας, δεν μπορούμε να μείνουμε ικανοποιημένοι από την επιστροφή του Predator στις οθόνες μας. Κάποια online matches μάς κράτησαν καλή συντροφιά, με τη μεταφορά του ίδιου του δημοφιλούς χαρακτήρα να έχει γίνει μάλλον πετυχημένα, ως προς τις δυνάμεις του και την αίσθηση που μας αφήνει. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, καθώς στα υπόλοιπα match, απλά βαρεθήκαμε να πηγαίνουμε από το ένα μέρος του στο άλλο χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερο νόημα στην πράξη. Σε περίπτωση που δεν έχετε δοκιμάσει τον τίτλο, αξίζει να σας ενημερώσουμε πως αν θέλετε να παίξετε με τον Predator, η αναμονή για ένα match μπορεί να αγγίξει και τα είκοσι λεπτά, ενώ ως στρατιώτες περιμένετε στο μενού του matchmaking το πολύ ένα λεπτό. Το Predator: Hunting Grounds, στη μορφή που έχει καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, αποδεικνύεται μάλλον μια χαμένη ευκαιρία. Το μεγάλο κρίμα είναι πως πολλές βελτιώσεις θα μπορούσαν να γίνουν αν ο τίτλος είχε περισσότερο χρόνο ανάπτυξης. Ίσως την επόμενη φορά.
Με βάση την κριτική που κάνατε κατά πάσα πιθανότητα δεν παίξατε το παιχνίδι πάνω από 2 ώρες
Έχοντας φτάσει στα 92 lvl αφήστε εμένα να κάνω μια πιο αντικειμενική κριτική του παιχνιδιού
Στα θετικά έχουμε
1)τα καλά γραφικά
2)τους ξεκάθαρους κανόνες/μεκανικς του παιχνιδιού
3) τους πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορείς να κερδίσεις το παιχνίδι από κάθε μεριά , σαν predator έχεις διαφορετικούς τρόπους προσέγγισης της νίκης από μιλι fight με berserker (τανκ predator ) που τρως λίγο dmg 1v3 αλλά είσαι πιο Άργος και από το ον χάρο μέχρι scout range που σε ρίχνουν με 10 σφαίρες για την πλάκα τους και αρκετούς ενδιάμεσους τρόπους για να παίξεις το παιχνίδι (2 για κάθε class του predator )
4) το να λέτε ότι το παιχνίδι είναι επαναλαμβανόμενο άρα βαρετό είμαι λίγο αστείο μιας και έτσι είχε διαφημιστεί εξ αρχής
5) κάθε μήνα για τους επόμενους 4 μήνες θα έχουμε ένα dlc με νέο χαρακτήρα , ήδη μπήκε ένα , στο επόμενο έχουμε σαμουράι predator
Από fireteam μπορείς να πας κατευθείαν για objectives θα να στησετε παγίδα στον predator με την βοήθεια των γουρουνιών
Τα αρνητικά του παιχνιδιού είναι τα bugs και ο Άργος χρόνος αναμονής Σαν predator (μέσος χρόνος αναμονής 6-10 λεπτά , το να λέτε 20 λεπτά είναι απλά ψέμα και το ξέρω πολύ καλά γιατί εδώ παίξει πάνω από 200 παιχνίδια predator )
Τα bugs που έχω εντοπίσει έως τώρα είναι αυτά
1)όταν πας να φας γουρούνι /κάνεις claim trophy και είσαι κοντά σε δέντρο υπάρχει πιθανότητα να πηδήξεις πάνω στο δέντρο χωρίς να το θες
2) dc κάθε 2-4 ώρες παιχνιδιού που απαιτεί restart του παιχνιδιού για να φτιάξει
3)crash του παιχνιδιού που και που