Ενώ η Games Workshop φαίνεται πως μοιράζει τις άδειες για τίτλους βασισμένους στο σύμπαν του Warhammer 40K…τρεις στο χιλιάρικο, η αλήθεια είναι πως παρά τις -αρκετές τα τελευταία χρόνια- προσπάθειες μεταφοράς του Space Hulk στις οθόνες μας, δεν έχει υπάρξει κάποια παραγωγή που να μπορεί να θεωρηθεί πραγματικά επιτυχημένη. Και σε ένα βαθμό αυτό οφείλεται στην ίδια τη φύση του επιτραπέζιου spin-off, αφού τα πράγματα είναι αρκετά…ιδιαίτερα και αν κάποιος επιχειρήσει να το μεταφέρει αυτό σε έναν τίτλο για PC/κονσόλα, πρέπει είτε να παραμείνει απόλυτα πιστός στο tabletop και να αποξενώσει πρακτικά οποιονδήποτε δεν έχει ασχοληθεί με αυτό, είτε να κάνει πολλούς συμβιβασμούς και να αλλοιώσει το αρχικό υλικό σε μεγάλο βαθμό. Η Cyanide προσπαθεί να πάρει τη μέση οδό, με τα αποτελέσματα να είναι αν μη τι άλλο προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά όχι ακριβώς εκεί που θα θέλαμε.
Όσοι δεν έχουν έστω την παραμικρή επαφή με το lore του Warhammer 40K θα χάσουν πολύ γρήγορα την μπάλα με το τι ακριβώς συμβαίνει. Για όσους έχουν μια μικρή ιδέα, όμως, το setting είναι λίγο-πολύ αυτό που θα περίμενε κανείς. Ένα Space Hulk, ή αλλιώς οι συμπτυγμένες μάζες διαστημόπλοιων και άλλων εξωγήινων ερειπίων, εμφανίζεται ξαφνικά μετά από ένα Warp Storm και κατευθύνεται προς τον πλανήτη Gorgonum. Ο Gorgonum είναι forge world, κάτι που σημαίνει πως η Αυτοκρατορία έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον να τον κρατήσει...όρθιο οπότε στέλνει μια ομάδα από Blood Angels για να δώσει τέλος στην καταστροφική πορεία του Space Hulk και να αποκομίσει όσες περισσότερες πληροφορίες μπορεί από αυτήν την ακυβέρνητη, περιπλανώμενη στο σύμπαν και το Warp για χιλιάδες χρόνια, μάζα. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέροντα όταν την εμφάνισή του κάνει και ένας Inquisitor από το Ordo Xenos, ο οποίος δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο Space Hulk, χωρίς όμως να είναι διατεθειμένος να μοιραστεί οποιαδήποτε πληροφορία με τους Blood Angels. Πολύ γρήγορα οι Space Marines ανακαλύπτουν ότι δεν είναι μόνοι τους σε αυτήν την αποστολή, αφού το hulk φιλοξενεί ολόκληρες ορδές από Tyranids και πιο συγκεκριμένα την εμπροσθοφυλακή αυτών, τους Genestealers. Αδιαμφισβήτητα εμπνευσμένοι από το έργο του H.R. Giger, οι Genestealers είναι κάτι σαν το Alien…με στεροειδή. Διαθέτοντας αστραπιαία ταχύτητα και κοφτερές λεπίδες ικανές να κόψουν σα βούτυρο την πανοπλία των Terminators, είναι ίσως για το χειρότερο είδος εχθρού που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν οι Blood Angels. Κι αυτό γιατί όλα ωραία και καλά όταν διαθέτει κανείς πανοπλία ικανή να αντέξει τις χειρότερες βολές, αλλά το μέγεθός της τους κάνει σαν άρμα μάχης με πόδια και πρέπει να πλοηγηθείτε σε διαδρόμους που με το ζόρι χωράει, οπότε η κατάσταση δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή.
Και αυτός είναι ο βασικός πυλώνας του Space Hulk άλλωστε, η θεμελιώδης αρχή και αντίθεση. Οι Terminators είναι πανίσχυροι και μπορούν να εξολοθρεύσουν οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους, αλλά κυριολεκτικά «μπροστά τους». Ο κάθε Space Marine έχει 4 action points και η παραμικρή κίνηση απαιτεί τουλάχιστον ένα, ακόμα και η αλλαγή διεύθυνσης. Οι Genestealers από την άλλη έχουν 6 AP και είναι απείρως πιο ευκίνητοι, αλλά πρέπει να έρθουν σε απόσταση melee για να έχουν την οποιαδήποτε πιθανότητα να προξενήσουν ζημιά. Διαφορετικά classes και ικανότητες δίνουν μια κάποια ποικιλία στη δράση, αν και η μεγαλύτερη τομή δεν είναι άλλη από το σύστημα καρτών που έχει ενσωματώσει η ομάδα ανάπτυξης. Οι θιασώτες του tabletop θα κοιτάξουν περίεργα, αλλά εν τέλει πρόκειται περί μιας εξαιρετικά έξυπνης ιδέας, η οποία υφαίνεται με εξίσου έξυπνο τρόπο στο gameplay. Πιο συγκεκριμένα, πέρα από τα action points του κάθε Space Marine, ο παίκτης μπορεί να χρησιμοποιήσει κάρτες είτε για να ευνοήσει την έκβαση μιας δράσης (π.χ. αυξημένες πιθανότητες ή σίγουρο hit για το επόμενο melee/ranged attack), είτε να τις «κάψει» για να αποκτήσει περισσότερα AP σε ένα pool που μπορεί να το μοιραστεί ολόκληρη η ομάδα. Το πιο σημαντικό είναι ότι όλο αυτό το σύστημα διαθέτει ένα έξυπνο «φρένο», που αποτρέπει την υπερβολική εκμετάλλευση αυτού του μηχανισμού με πολύ μεγάλη επιτυχία, καταφέρνοντας να κρατήσει μόνο τα θετικά από το ασυγχώρητο RNG, αφού στο Warhammer 40K ο Αυτοκράτορας μπορεί να προστατεύει, στο Space Hulk Tactics όμως το RNG αγνοεί επιδεικτικά τον αθάνατο αυτοκράτορα και δεν συγχωρεί τίποτα και κανέναν.
Μία ακόμα σημαντική προσθήκη σε σχέση με τις προηγούμενες απόπειρες είναι η ενσωμάτωση single-player campaign από τη μεριά των Genestealers, όπου και ο τίτλος πραγματικά αλλάζει πρόσωπο και ο τρόπος προσέγγισης είναι ο ακριβώς αντίθετος. Ενώ ως Space Marines οι παίκτες πρέπει να ολοκληρώσουν objectives, ως Genestealers έχουν σκοπό να εξουδετερώσουν τους εκλεκτούς του Αυτοκράτορα. Υπάρχει η ίδια τακτική σκέψη, μόνο που αυτήν τη φορά ο σχεδιασμός γίνεται μέχρι τις τελευταίες στιγμές, οπότε το ζητούμενο είναι πρακτικά το να πνιγεί το αντίπαλος με units από όλες τις μεριές. Στην πορεία κάποια units θα χρειαστεί να λειτουργήσουν ως δόλωμα και δυστυχώς να πεθάνουν, αλλά οι αριθμοί δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα τα Tyranids, αφού μπορεί να υπάρξει φρέσκια φουρνιά units σε κάθε γύρο για όποιον το επιθυμεί.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε όλα τα παραπάνω είναι το γεγονός ότι ακούγονται μεν πολύ ενδιαφέροντα, στην πράξη όμως ο τίτλος υποφέρει από ένα πολύ σημαντικό χαρακτηριστικό. Την εξαιρετικά αργή δράση. Και λέμε «αργή», εννοούμε ρυθμούς σαλιγκαριού. Μετά τους αρχικούς γύρους δεν είναι απίθανο μια μάχη να διαρκεί περισσότερο από 40 λεπτά, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οι Space Marines θα χρειαστεί να κάνουν backtracking για να ανοίξουν π.χ. μια πόρτα (κάτι που ένας Terminator θα μπορούσε να κάνει με μια απλή γροθιά, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους). Επιπλέον, οι χάρτες είναι τόσο γεμάτοι με λεπτομέρειες που είναι πολύ εύκολο να χαθούν σημαντικές πληροφορίες, κάνοντας την εποπτεία της μάχης ορισμένες φορές αρκετά κουραστική. Το σύστημα φροντίζει να τονίζει τα σημεία ενδιαφέροντος με ένα έξυπνο φίλτρο, αλλά το να αλλάζουμε οθόνη σε κάθε γύρο είναι αν μη τι άλλο κουραστικό.
Από τεχνικής πλευράς η Cyanide έχει κάνει αρκετά καλή δουλειά, με όμορφα μοντέλα χαρακτήρων, αν και οι Genestealers έχουν αποδοθεί πολύ λιγότερο…τρομακτικοί από ότι περιγράφονται. Το voice over είναι ακριβώς αυτό που θα περίμενε κάποιος, ενώ πολύ ενδιαφέρουσα είναι η προσθήκη προοπτικής πρώτου προσώπου, κάτι που κάνει το immersion ακόμα μεγαλύτερο. Πολύ γρήγορα, βέβαια η συγκεκριμένη επιλογή μπαίνει στη άκρη για τα καλά, αφού δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στην τακτική και την εποπτεία της δράσης, δίνοντας τη θέση της στην ισομετρική προοπτική που αποτελεί μάλλον μονόδρομο για αυτού του είδους τους τίτλους.
Σε γενικές γραμμές το Space Hulk: Tactics είναι σαφώς ο καλύτερος τίτλος Space Hulk που έχει παρουσιαστεί μέχρι στιγμής. Το πρόβλημα είναι ότι οι δημιουργοί δεν μπορούν να ξεφύγουν από την ίδια παγίδα στην οποία έπεσαν όσοι προσπάθησαν το ίδιο στο παρελθόν και αυτή είναι η απελπιστικά αργή ταχύτητα και ο ένας και συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού, που καταλήγει μονόδρομος αν κάποιος θέλει να έχει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα σε κάθε αποστολή. Ταυτόχρονα, αν και έξυπνη προσθήκη, η προοπτική πρώτου προσώπου δεν είναι τίποτε άλλο από ένα gimmick, που χάνει το όποιο ενδιαφέρον μετά τα πρώτα λίγα λεπτά. Και παρά τις τίμιες προσπάθειες της Cyanide, το Space Hulk: Tactics είναι ένας τίτλος που απευθύνεται για ακόμα μια φορά στους θιασώτες τους tabletop και τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του Warhammer 40K.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity