Η πραγματικότητα είναι πάντως λίγο διαφορετική. Καμία διαδρομή δεν διαθέτει αρκετά διαφορετικό layout σε σχέση με την προηγούμενη φορά που τη δοκιμάσατε, ούτε και “κανονικό” τερματισμό. Για να ολοκληρώσετε θα πρέπει να μη βρεθείτε εκτός αυτής μέχρι να τελειώσει το μουσικό κομμάτι που τη συνοδεύει (όλα κυμαίνονται περίπου στα 4 λεπτά). Αν τα καταφέρετε θα λάβετε αξιολόγηση 3 αστεριών, πολλά συγχαρητήρια screens και πρόσβαση στο επόμενο επίπεδο. Αν και το τελευταίο μπορεί να συμβεί αν ολοκληρώσετε μόλις το 25% του τρέχοντος επιπέδου. Οπότε μιλάμε για μικρή δυσκολία και εύκολο έργο για τον παίκτη. Ή μήπως όχι; Η απάντηση μάλλον γλυκοκοιτά την τελευταία λέξη της προηγούμενης πρότασής μιας και το σύνολο καταφέρνει να σας δυσκολέψει ιδιαίτερα, παρά την εξαιρετικά απλή του δομή και υλοποίηση. Και για αυτό φταίει η τοποθέτηση των εμποδίων που προαναφέραμε εντός των διαδρομών.
Καμία διαδρομή δεν διαθέτει αρκετά διαφορετικό layout σε σχέση με την προηγούμενη φορά που τη δοκιμάσατε, ούτε και “κανονικό” τερματισμό.
Κάθε σας χτύπημα σε αυτά φέρνει μείωση της ταχύτητάς σας, μηδενισμό του όποιου score χτίζατε μέχρι εκείνη τη στιγμή αλλά και ένα μικρό “γκελ” που μπορεί να σας βγάλει εκτός διαδρομής. Ο τρόπος που τοποθετούνται όμως αυτά είναι σε σημεία εντυπωσιακά εκνευριστικός μιας και είναι πάρα πολύ πυκνά και αδικαιολόγητα δύσκολο να τα αποφύγετε όλα. Γιατί ακόμα και αν δεν σας νοιάζει το ίδιο το high score (που δεν είναι και απαραίτητο για να παίξετε το σύνολο του τίτλου), χαλάει πάρα πολύ ο ρυθμός κάθε “πίστας” και εννοείται πως μπορεί να βρεθείτε ιπτάμενοι εκτός επιπέδου και να το πάρετε ξανά από την αρχή. Πόσο μάλλον όταν το Spectra φροντίζει να σας πετάξει εμπόδια σε απόλυτα τυφλό σημείο (σε μια ανηφόρα) όπου δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να καταφέρετε να το δείτε και να συνεχίσετε το επικό σας score.
Ο τίτλος είναι ιδιαίτερα ευθύς και απλός. Καβαλάτε το φουτουριστικό (και τίγκα στο neon) αγωνιστικό σας σκαφάκι και τρέχετε σε ατελείωτες (επίσης τίγκα στο neon) διαδρομές με μοναδικό σκοπό το high score.
Όλη αυτή η τόσο άδικη προσέγγιση επιδρά αρνητικά στα ήδη όχι και τόσο κολακευτικά για τον τίτλο. Σίγουρα διαθέτει καλή παρουσίαση, σβέλτο χειρισμό και εξαιρετικά ταιριαστό soundtrack, όμως δεν παύει να είναι ένας τίτλος με ελάχιστο βάθος, ένα μόνο mode, εξαιρετικά σύντομη διάρκεια (ακόμα και αν αποφασίσετε να δοκιμάσετε τα 10 κανονικά και άλλα 10 hardcore levels) και περισσότερη φιλοδοξία απ' όση νομίζει. Φαίνεται πως είναι φτιαγμένο έχοντας τα μικρά gaming sessions στο πλάνο οπότε και η ιδανική πλατφόρμα για το Spectra θα ήταν μια απλή φορητή συσκευή και όχι τα Xbox One και PC. Ευτυχώς υπάρχει και σε Windows Phone, προσφέροντας μάλιστα και Cross Play με την έκδοση Xbox One. Και πάλι όμως όταν επί της ουσίας όλα τα υπάρχοντα endless runners το αφήνουν πίσω με διαφορά, μάλλον κάτι πήγε στραβά.
Το Spectra θα μπορούσε να είναι το απόλυτο arcade-retro runner ή ακόμα και ένα αξιομνημόνευτο rhythm game λόγω του πολύ καλού του soundtrack και της σχεδιαστικής του απλότητας. Δεν είναι όμως. Σίγουρα θα σας εντυπωσιάσει στην αρχή αλλά αυτό το συναίσθημα θα ξεφτίσει γρήγορα, με τον εκνευρισμό και την έντονη επανάληψη να το διαδέχονται. Πάντως “φωτάει” ωραία. Αυτό του το αναγνωρίζουμε.
Αποσύρεται κι άλλο κινητό τηλέφωνο από την ελληνική αγορά λόγω ακτινοβολίας
Αtari ?
@john-data
Στο πατάρι.
Ελεος πια με τα ρετρο! Ολοι τα αγαπαμε, αλλα ελεος!Τοσα pixels δεν ειδε το ματι μας ουτε στα 80s !
@Solidarity
Σίγουρα έχουν γίνει η εύκολη λύση σε κάποιο βαθμό τα pixels ως art style, αλλά στην προκειμένη του ταιριάζουν.