Διότι όλα ξεκινούν στο Evolver mode, όπου προτάσσονται γρίφοι στους οποίους ο παίκτης πρέπει να χρησιμοποιήσει πρίσματα και άλλα εργαλεία για να επηρεάσει την πορεία του παλμού με τρόπο τέτοιο ώστε να κλείνει όπως πρέπει το «κύκλωμα». Εδώ, φυσικά, δεν υπάρχει απόλυτη ελευθερία αφού σημείο εκκίνησης, τερματισμού, το είδος και ο αριθμός των διαθέσιμων εργαλείων είναι όλα συγκεκριμένα, ωστόσο δεν είναι πάντα μία η πιθανή λύση οπότε χωρά διαφοροποίηση στο τελικό μουσικό αποτέλεσμα. Κατά την ομάδα ανάπτυξης το Evolver mode είναι κάτι σαν tutorial, για να εξοικειωθεί ο παίκτης με τον εικονικό καμβά, τα εργαλεία και τη λογική του Track Lab. Το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι υπάρχει περισσότερο υλικό εδώ από ότι περιμένει κανείς από tutorial οποιουδήποτε είδους και το υλικό αυτό είναι καλό. Τόσο που μένει παράπονο που δεν είναι ακόμη περισσότερο, που αυτό το mode δεν είναι το βασικό στο παιχνίδι. Αυτός ο ρόλος ανήκει στο Creation mode. Εδώ ο παίκτης μπορεί να ξεκινήσει από το μηδέν ή να χρησιμοποιήσει ως βάση κάποια από τα μοτίβα του Evolver. Περιορισμοί δεν υπάρχουν, ο καμβάς είναι τεράστιος και κάπου εδώ αρχίζει και βγάζει κάπως νόημα η επιλογή της ομάδας να προτάξει τη δημιουργία της ως κατάλληλη για VR. Με τους σχηματισμούς να μπορούν άνετα να καταλάβουν χώρο τέτοιο που δεν χωρά στο οπτικό πεδίο. Εκτός VR θα έπρεπε να μετακινούμε συνέχεια το διαθέσιμο χώρο εδώ κι εκεί για να καταλάβουμε τι γίνεται. Κάπου εκεί τελειώνουν τα επιχειρήματα για την επιλογή αυτή όμως.
Το πιάσιμο, η περιστροφή και η τοποθέτηση των εργαλείων γίνεται με PS Move, ένα σε κάθε χέρι. Είναι αρκετά εύκολο όμως να βγει ο παίκτης εκτός οπτικού πεδίου της PlayStation Camera, κάτι που ισχύει συχνά στο PSVR, αφού αυτή είναι μια κλασική του αδυναμία. Δεν περιμένει κανείς από το σύστημα να κάνει μαγικά ή να έχει την απόδοση, την απόκριση και την αξιοπιστία ενός ακριβότερου συστήματος VR. Περιμένουμε όμως από τους developers να δεχθούν τα όρια στα οποία κινούνται καθώς σχεδιάζουν το παιχνίδι τους και να προσαρμοστούν αναλόγως ή, αν χρειαστεί, να αποφύγουν τελικά μια παραγωγή που φαίνεται ότι θα βλαφτεί από τέτοια αδυναμία που δεν είναι στο χέρι τους να φτιάξουν. Κάπως έτσι φτάνουμε στη σκέψη πως μια πλατφόρμα με οθόνη αφής ίσως να έβγαινε σε καλό για το Track Lab, παρότι θα ανταλλάζαμε μια αδυναμία με μια άλλη, ωστόσο θα ήταν ο παίκτης πιο σίγουρος για το αποτέλεσμα της κίνησής του. Θα ήταν λιγότερο λυπηρή αυτή η σκέψη αν δεν ήταν πραγματικά καλός ο editor και ο πυρήνας του Track Lab.
Για το τέλος έχουμε και κάτι παντελώς παράλογο όμως. Δεν υπάρχει τρόπος να μοιραστεί ο παίκτης το κομμάτι που έχει φτιάξει. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι καταγραφή ή/και stream, να μοιραστεί δηλαδή το αποτέλεσμα ως βίντεο. Ο μόνος τρόπος να κρατήσει το μουσικό κομμάτι που έφτιαξε είναι να κάνει εξαγωγή του ήχου από το βίντεο με τη βοήθεια του υπολογιστή του. Κάπως έτσι το Track Lab καταδικάζει τον εαυτό του σε θέση tech demo. Ωραίο το tech demo, μικρή η παρηγοριά.
Που είναι το review του GOTY Μάνο;
hint: είναι PSVR exclusive.
Στο κωμικό μου back log. Χρωστάω της Μιχαλούς που λένε.