Το Trackmania Turbo δεν έχει αλλάξει πολλά σε σχέση με το παρελθόν. Για την ακρίβεια το τι συμβαίνει στα χέρια του παίκτη είναι ιδιαίτερα απλό και γνωστό. Γκάζι, φρένο, respawn button και restart button. Αυτά είναι όλα όσα διαθέτετε και μερικά μόνο από όσα θα σας απασχολήσουν. Γιατί όταν ξεκινήσει η επιδρομή στις πάνω από 200 διαδρομές που προσφέρει ο τίτλος και δεν είστε κατάλληλα προετοιμασμένοι, θα χάσετε τα αυγά, τα πασχάλια και τα καρυδότσουφλα. Τουλάχιστον θα γλιτώσετε την απώλεια των τελευταίων αν έχετε ήδη μια επαφή με τη σειρά και τη μηδενική της επαφή με το έδαφος και την πραγματικότητα. Επικές λούπες, αδιανόητα άλματα, (ευτυχώς) checkpoints, ταχύτητα που θρυμματίζει ψυχολογίες και level design για σεμινάριο. Το ότι αρχικά θα σας φανούν υπερβολικές οι τεράστιες ενδείξεις για επερχόμενη στροφή ή εμπόδια και στο τέλος θα ευγνωμονείτε αυτόν που τις τοποθέτησε εκεί, είναι ενδεικτικό του πόσο παλαβό, γρήγορο και απαιτητικό είναι το Trackmania Turbo. Ουσιαστικός αντίπαλος είναι το χρονόμετρο κάθε διαδρομής και όχι άλλοι racers. Υπάρχουν πάντα περιπτώσεις που βρίσκονται και άλλοι στην ίδια πίστα, αλλά ως ghosts, οπότε δεν χρειάζεται να φοβάστε για παράπλευρες απώλειες σε περίπτωση σύγκρουσης μαζί τους.
Το Trackmania Turbo δεν έχει αλλάξει πολλά σε σχέση με το παρελθόν. Για την ακρίβεια το τι συμβαίνει στα χέρια του παίκτη είναι ιδιαίτερα απλό και γνωστό. Γκάζι, φρένο, respawn button και restart button.
Αυτό ρίχνει το 100% της ευθύνης πάνω σας και τις δικαιολογίες στο καλάθι των αχρήστων. Και η πιο λογική επιλογή για να ξεκινήσετε είναι το Campaign με τα 200 προαναφερθέντα επίπεδα. Αυτά ξεκλειδώνουν σε δεκάδες και η απόκτηση τουλάχιστον ενός μεταλλίου σε αυτά είναι απαραίτητη για να ξεκλειδώσετε την επόμενη ομάδα επιπέδων. Η κλιμακούμενη δυσκολία είναι ένα αυτονόητο γεγονός (ιδίως όταν απαιτούνται μετάλλια υψηλότερα του bronze για να ξεκλειδώσετε νέα επίπεδα) όμως αυτή δεν επιτυγχάνει απόλυτα, είτε φέρνοντας ένα αρκετά απαιτητικό επίπεδο πολύ νωρίς, είτε “πετώντας” ένα πολύ εύκολο σε σημείο που δεν βγάζει νόημα. Συνολικά όμως η καμπύλη δυσκολίας είναι σωστή και από ένα σημείο και μετά ο τίτλος δεν χαρίζεται. Χρειάζονται αντανακλαστικά με συνοδεία πολλών λέξεων-κλισέ, καθώς και ιδιαίτερη συγκέντρωση για να αντεπεξέλθετε στα τόσο απαιτητικά του επίπεδα, κάτι που σίγουρα θα αποτρέψει πολλούς. Όσοι παραμείνουν όμως θα αποζημιωθούν σε κλίση 270 μοιρών.
Ακριβώς λόγω αυτής της ιδιορρυθμίας, το Trackmania Turbo πιστεύει πως μόλις τέσσερα οχήματα είναι αρκετά. Δεν κάνει λάθος και οι διαφορές στην οδηγική τους συμπεριφορά είναι αρκετή για να μη χρειάζεστε παραπάνω.
Όπως και να έχει πάντως, αν θέλετε να πάρετε την ανώτατη διάκριση κάθε επιπέδου, το Green Medal (που σημαίνει καλύτερος χρόνος από το δημιουργό του επιπέδου), θα πρέπει να ιδρώσετε πάρα πολύ ακόμα και στο πρώτο level. Οπότε ευτυχώς που υπάρχουν πλήκτρα για άμεσο retry και respawn για να μην αργείτε σε κάθε νέα προσπάθεια. Δεν θα αργήσετε να καταλάβετε πως ίσως μιλάμε περισσότερο για puzzle game με ρόδες παρά για πραγματικό racing game μιας και η μελέτη που πρέπει να ρίξετε στη χάραξη κάθε επιπέδου είναι πραγματικά μη αστεία υπόθεση και η έμφαση στην επανάληψη (καλό θα είναι και μαζί με σκέψη) είναι έντονη αν θέλετε να είστε στην κορυφή. Αν τώρα όλο αυτό σας θυμίζει λίγο Trials...σωστά σκέφτεστε. Ακριβώς λόγω αυτής της ιδιορρυθμίας, το Trackmania Turbo πιστεύει πως μόλις τέσσερα οχήματα είναι αρκετά. Δεν κάνει λάθος και οι διαφορές στην οδηγική τους συμπεριφορά είναι αρκετή για να μη χρειάζεστε παραπάνω. Ένα συγκεκριμένο θα σας βγάλει την πίστη για να συνηθίσετε το πόσο απότομα στρίβει, σε ένα σύνολο που η μαεστρία στο συνδυασμό γκάζι-φρένο πρέπει να σας γίνει δεύτερη φύση. Εκεί που συνήθως τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά είναι όποτε ο τίτλος επιλέγει να σας δώσει “ανάποδο” όχημα σε σχέση με το επίπεδο. Π.χ. μια formula σε χωματόδρομο. Δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για καταστροφή, όμως καταλήγετε να παλεύετε περισσότερο με το χειρισμό απ' όσο χρειάζεται. Και μάλιστα σε τίτλο που δεν τίθεται θέμα για το πόσο απαιτητικός είναι και χωρίς κάτι τέτοιο.
Και μετά από όλα αυτά, ξεκινούν τα modes. Online multiplayer, Double Driver, local multiplayer, hidden modes, track builder, challenges, random generated levels. Ε, μην πείτε πως δεν σας φτάνουν. Είναι τουλάχιστον χαρμόσυνο πως υπάρχουν πολλά local multiplayer modes, με ή χωρίς split screen (λειτουργία που στην προηγούμενη και παρούσα γενιά έχουμε σχεδόν ξεχάσει) για έως και τέσσερις παίκτες, ακόμα και με ένα gamepad. Από απλά και αναμενόμενα modes, μέχρι κρυμμένα (που απαιτούν επιτηδευμένα εύκολους κωδικούς), αγώνες με περίπου power ups ή τύπου Micro Machines όπου όλοι οι παίκτες αγωνίζονται σε μια οθόνη. Τιμή και δόξα βέβαια σε όποιον σκέφτηκε το Double Driver όπου δύο παίκτες ελέγχουν ταυτόχρονα ένα όχημα. Ο “μέσος όρος” των εντολών που δίνουν μεταφράζεται σε ουσιαστική κίνηση για το τροχοφόρο στην οθόνη και το γέλιο δεν σταματά με τίποτα. Μάλιστα το εν λόγω mode είναι διαθέσιμο και στο κανονικό campaign, κάτι που μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν οι άνθρωποι στη Nadeo έχουν πολύ προχωρημένο ή πολύ κακό χιούμορ.
Για όσους πάντως δεν έχουν δεύτερο DualShock 4 (ή παρέες) το online multiplayer είναι η ψυχή της ομαδικότητας. Και εδώ τα πράγματα δεν είναι λιγότερο κουφά σε σχέση με το local multiplayer, αν και αναγκαστικά έχουν πιο συγκεκριμένη δομή. Μπορείτε να δημιουργήσετε δικά σας rooms ή να παίξετε σε ήδη υπάρχοντα, με τα επίπεδα εντός τους να είναι είτε από τα “έτοιμα”, είτε φτιαγμένα από χρήστες ή και συνδυασμός των δυο (τα user generated levels πάντως είναι σχεδόν πάντα άνω του μετρίου σε ποιότητα). Στην πράξη αυτό σημαίνει πως δεν θα βαρεθείτε σχεδόν ποτέ μιας και τα επίπεδα δεν μοιάζουν να τελειώνουν.
Ο editor διαθέτει τέσσερα επίπεδα “δυσκολίας”, με κάθε ένα να σας επιτρέπει να φτιάξετε περισσότερο ή λιγότερο πολύπλοκα levels.
Τα περισσότερα εξ αυτών σας καλούν να ολοκληρώσετε όσες προσπάθειες προλαβαίνετε εντός πέντε λεπτών σε κάποια διαδρομή (παρόλο που υπάρχουν αρκετές ακόμα επιλογές, όπως διαγωνισμό tricks για high score, πιο παραδοσιακοί αγώνες κ.λπ.). Τα ghosts των (έως και) 99 αντιπάλων σας είναι πάντα ορατά και τα στατιστικά σας αλλάζουν το ίδιο “ζωντανά”. Πολλές φορές η ορατότητα δεν είναι εγγυημένη μιας και μπορεί να βρεθείτε πίσω από τσούρμο 30 και πλέον παικτών οι οποίοι καταφέρνουν να σας κλείσουν το οπτικό πεδίο. Αλλά ευτυχώς αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει συχνά. Αλλά ακόμα και αν συμβεί, τα respawn και restart είναι κανονικά παρόντα για να διορθώσουν το οτιδήποτε πάει λάθος. Το εντυπωσιακό είναι πως η έκδοση PS4 που δοκιμάσαμε δεν έκανε το παραμικρό “κιχ” ακόμα και με 99 ακόμα αντιπάλους σε κίνηση, με τα frames να αρνούνται να μειώσουν τον αριθμό “60”. 
Πολλά διαθέσιμα modes. Για να καταλάβετε, θα βρείτε online multiplayer, Double Driver, local multiplayer, hidden modes, track builder, challenges, random generated levels και αρκετά ακόμη.
Όσοι αποφασίσουν να ασχοληθούν και με το level editor θα έχουν λίγο πιο δύσκολο έργο απ’ όσο ίσως φαντάζονται. Ο editor διαθέτει τέσσερα επίπεδα “δυσκολίας”, με κάθε ένα να σας επιτρέπει να φτιάξετε περισσότερο ή λιγότερο πολύπλοκα levels. Περιορισμοί υπάρχουν μεν, αλλά όχι αρκετοί ώστε να σας εμποδίσουν να φτιάξετε δημιουργίες εφάμιλλες αυτών των developers. Είναι όμως αρκούντως ενοχλητικό να έχετε εξοικειωθεί ακόμα και με τα πιο πολύπλοκα εργαλεία αυτού αλλά να μη σας επιτρέπει να κάνετε navigate στο ίδιο το επίπεδο ώστε να αλλάξετε ένα σημείο που σας ενοχλεί. Θα πρέπει να “σβήσετε” όλο το επίπεδο από εκείνο το σημείο και μετά ώστε να μπορέσετε να φτάσετε στο ενοχλητικό κομμάτι. Ταυτόχρονα ο μηχανισμός της αυτόματης “διακόσμησης” του επιπέδου δεν πέφτει πάντα μέσα όσον αφορά στις μεγάλες ενδείξεις για επερχόμενη στροφή κ.λπ., που λόγω ταχύτητας και πολύ έντονων αλλαγών σε ύψος και κλίση κάθε διαδρομής, μπορούν να παίξουν πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Μπορείτε πάντα να αναλάβετε τα πάντα μόνοι σας με έξτρα κόπο πάντως και μετά να ανεβάσετε το επίπεδο στους servers.
Το Trackmania Turbo καταλήγει με πολύ σημαντικότερο ρόλο απ' όσο ίσως επεδίωκε. Χωρίς να αλλάζει πολλά σε σχέση με το παρελθόν, παραμένει ιδιαίτερα ξεχωριστό και ακόμα περισσότερο απαιτητικό, κάνοντάς σας να ξοδέψετε 2 ώρες για να τελειοποιήσετε ένα “run” μισού λεπτού. Το πιο σημαντικό όμως είναι πως πρόκειται για τίτλο “παλαιάς κοπής”, κάτι που μετράται ως απόλυτα θετικό. Σε μια εποχή που το local multiplayer σε racing games είναι η εξαίρεση, το Trackmania Turbo σάς πετά τόνους περιεχομένου για να μην ξέρετε από που να φύγετε. Τολμά να μείνει ιδιαίτερα πολύχρωμο και μη σοβαροφανές, θυμίζοντάς μας τόσο πολύ τα παλιά Ridge Racer και αφήνοντας ένα χιλιόμετρο απορίες σχετικά με το γιατί δεν ακολούθησε την ίδια οδό με το Ridge Racer Unbounded. Ακολουθεί απόλυτα τον κανόνα “easy to play difficult to master” και μεταμορφώνεται στο απόλυτο arcade racer της εποχής, τόσο με το δικό του περιεχόμενο, όσο και με τις επιλογές προς τον παίκτη, προσφέροντας ένα σύνολο που δεν θα βρείτε πουθενά αλλού. Ίσως βέβαια και γιατί το συγκεκριμένο είδος δεν έχει πλέον και πολλούς μεγάλους εκπροσώπους. Δεν είναι να απορεί λοιπόν κανείς με το πόσο κοντά βρίσκεται στα (χαμένα ή ξεχασμένα) F-Zero και WipEout. Και ας χρησιμοποιεί παντού ρόδες. Αυτό και μόνο τελικά δικαιολογεί το “Turbo” στον τίτλο. Τώρα μένει να δούμε γιατί γράφεται με font που θυμίζει το Street Fighter II Turbo.
to pio adriko racing since 2003
Lol, so much truth
Εθισμός είναι τα άτιμα τα trackmania....
Trackmania Turbo > DiRT Rally