Όπως αποδεικνύεται, η προστασία από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα είναι η μικρότερη από τις έννοιες των κατοίκων της αμερικανικής μεγαλούπολης, αφού η χρήση ενός κεντρικού δικτύου για την αποθήκευση των δεδομένων τους έχει ως αποτέλεσμα αυτά να βρίσκονται στο έλεος κυβερνήσεων, εταιρειών και απλών χάκερ. Σας θυμίζει κάτι; Έχοντας ως υπόβαθρο το προαναφερθέν πλαίσιο, η ιστορία του Watch_Dogs ακολουθεί τον χάκερ Aiden στην αναζήτηση των δολοφόνων της ανιψιάς του, η οποία έμμεσα προκλήθηκε από δικές του παράνομες δραστηριότητες. Υπό το βάρος τύψεων και οργής λοιπόν ο Aiden καλείται να μάθει ποιος και γιατί έδωσε εντολή για το δολοφονικό χτύπημα, ξετυλίγοντας στην πορεία ένα πολύπλοκο κουβάρι cyber δολοπλοκιών που χαρίζει στο παιχνίδι μία ευπρόσδεκτη χροιά cyber-thriller. Η εξέλιξη της πλοκής ακολουθεί σχετικά προβλέψιμες νουάρ νόρμες, ενώ το pacing είναι σχετικά αργό, ώστε να γεμίσει την αρκετά μεγάλη διάρκεια του χορταστικού campaign. Οι χαρακτήρες, από τη μεριά τους, χαρακτηρίζονται από μεταβαλλόμενα ποσοστά χαρισματικότητας. Για παράδειγμα, ο συνεργάτης του Aiden, ο Jordi Chin, κλέβει κάθε σκηνή στην οποία εμφανίζεται με τον ωχαδερφισμό του και τις κατά ριπάς εκτοξεύσεις one-liners. Από την άλλη, η ποιότητα του περιεχομένου και της εκφοράς των διαλόγων πέφτει σε επίπεδα περουβιανής σαπουνόπερας όταν εμπλέκεται η αδερφή του Aiden.
Στη γενικότερη “hit and miss” τάση της ποιότητας των χαρακτήρων ο ίδιος ο Aiden κατατάσσεται δυστυχώς στην κατηγορία “miss”, λόγω του διεκπεραιωτικού voice-over, της επιφανειακής του προσωπικότητας και των αμφίπλευρης ηθικής των δυνητικών ενεργειών του στο παιχνίδι, όπου τη μία στιγμή μπορεί να σώζει ένα κοριτσάκι από ληστεία και την άλλη να κλέβει τις τραπεζικές καταθέσεις ενός πάσχοντος από λευχαιμία. Στην πορεία εξελίσσεται αισθητά, όμως το γεγονός παραμένει ότι η δύναμη του Watch_Dogs δεν είναι ο πρωταγωνιστής του, ούτε και η θεώρηση της βαρύγδουπης θεματολογίας του, η οποία παραμένει σε επιφανειακά επίπεδα. Η δύναμη του Watch_Dogs είναι το hacking, το οποίο ενεργοποιείται πάντα με το πάτημα ενός πλήκτρου, αλλά είναι σε θέση να εκτελέσει δεκάδες λειτουργίες. Ο Aiden μπορεί να αλλάξει την ένδειξη των φωτεινών σηματοδοτών, να προκαλέσει εκρήξεις μέσω της υπερφόρτωσης ηλεκτρικών κυκλωμάτων, να ανυψώσει πλατφόρμες, γερανούς και γέφυρες, να σταματήσει τρένα, να ελέγξει κάμερες παρακολούθησης και πολλά άλλα. Πέρα από τις διαθέσιμες δυνατότητες παρέμβασης στον περιβάλλοντα χώρο, κάθε κάτοικος με κινητό τηλέφωνο είναι ευάλωτος στην κοινωνική περιέργεια (κατινιά;) του Aiden. Με αυτό τον τρόπο, ο πρωταγωνιστής μας μπορεί να υποκλέψει συνομιλίες που ενδέχεται να φανερώσουν την τοποθεσία εγκληματικών δραστηριοτήτων, αλλά και να βρεθεί από την άλλη πλευρά του νόμου, αποσπώντας καταθέσεις ή απλά κρυφακούγοντας συνομιλίες.
Ο τρόπος υλοποίησης του μηχανισμού είναι σίγουρα απλός, απαιτώντας από τον παίκτη ουσιαστικά μόνο να έχει οπτική επαφή με το αντικείμενο που θέλει να επηρεάσει με το πάτημα του πλήκτρου, όμως η απλότητα αυτή επιτρέπει την αρτιότητα στην υλοποίηση και την έμφαση στο context της κάθε ενέργειας και στο αποτέλεσμα. Κάτι παρόμοιο μπορεί να ειπωθεί για όλους τους context-sensitive μηχανισμούς στα videogames, όμως εδώ οι συνθήκες δικαιολογούν περισσότερο τη χρήση ενός πλήκτρου, ειδικά στην περίπτωση των καταδιώξεων με οχήματα, όπου οι διαθέσιμες επιλογές προσπερνιούνται σχεδόν στιγμιαία. Η έμφαση στο αποτέλεσμα είναι εμφανής και στην περίπτωση των takedowns, τα οποία πραγματοποιούνται επίσης με ένα πλήκτρο, αντικαθιστώντας εντελώς την ύπαρξη ενός στοιχειώδους έστω συστήματος μάχης. Η πλήρης ανάπτυξη των μηχανισμών third-person shooting δεν επιτρέπει την υπόθεση ότι η Ubisoft ήθελε να εστιάσει αποκλειστικά και μόνο στο hacking και στερεί το Watch_Dogs από την επίτευξη ακόμη μεγαλύτερου ποσοστού πληρότητας μηχανισμών.
Πέρα από το να διανθίζει τις καταδιώξεις με ποικιλία, το hacking επιτελεί μία πολύ πιο σημαντική λειτουργία στις “on-foot” αποστολές, προσδίδοντάς τους την αύρα ενός ακόμη πιο high-tech -και σίγουρα πιο “hands-off”- Splinter Cell. Ο Aiden μπορεί να αράξει καλυπτόμενος σε ασφαλές μέρος και να χρησιμοποιήσει τις κάμερες ασφαλείας για να εξουδετερώσει με ηλεκτρονικό τρόπο όλους τους αντιπάλους του. Όταν κατασκευάσετε και τα ανάλογα αντικείμενα ύστερα από το looting των απαραίτητων συστατικών, θα μπορείτε να προσθέσετε και τις δικές σας παγίδες σε όσες παρέχονται ήδη από το περιβάλλον, μετατρέποντας το εκάστοτε πεδίο μάχης σε παγίδα θανάτου χωρίς καν να αποκτήσετε οπτική επαφή με τους εχθρούς. Η συνηθισμένη ρουτίνα ξεκινάει με τον έλεγχο του χώρου με τις κάμερες και τη σήμανση των εχθρών, ώστε να δείτε σε ποιο class ανήκουν και αν είναι σε θέση να καλέσουν ενισχύσεις. Παράλληλα γίνεται ο εντοπισμός των περιβαλλοντικών παραγόντων που μπορούν να επηρεάσουν την κατάσταση προς όφελός σας. Πέρα από κυκλώματα που μπορούν να υπερφορτωθούν για να προκαλέσουν έκρηξη, υπάρχουν και ακίνδυνοι μηχανισμοί, όπως πλατφόρμες ή κλαρκ, που μπορούν να ενεργοποιηθούν για να τραβήξουν την προσοχή. Αν στο σημείο εκείνο έχετε «φυτέψει» έναν εκρηκτικό μηχανισμό, ακόμα καλύτερα.
Αν κάτι πάει στραβά, το οπλοστάσιο του Aiden είναι αρκετά σεβαστό ώστε να του επιτρέπει να τα βγάλει πέρα πυροβολώντας, όμως η γρήγορη εξάντληση της ενέργειάς του σημαίνει ότι η πολεμοχαρής προσέγγιση δεν προτείνεται, παρά το γεγονός ότι και οι εχθροί εξουδετερώνονται πολύ γρήγορα, αφού ο αριθμός τους συνήθως είναι αρκετά μεγάλος και τείνουν να κινούνται σε ομάδες. Η επιλογή πάντως των όπλων και των υπόλοιπων μηχανισμών που είναι διαθέσιμοι στο inventory του Aiden πραγματοποιούνται μέσω ενός δύσχρηστου μενού, που δεν συμπληρώνει ιδανικά την υλοποίηση του hacking. Η τεχνητή νοημοσύνη κατά τις ανταλλαγές πυροβολισμών κινείται σε λειτουργικά επίπεδα, με εχθρούς που προσπαθούν να καλύπτονται και βρίσκονται συνεχώς σε κίνηση. Στη διάρκεια της φάσης της remote εξουδετέρωσης όμως, θα δείτε πολλές φορές αργές αντιδράσεις, όπως και κάποια περιστασιακά glitches, ενώ η ποικιλία των in-game διαλόγων σε αυτές τις περιστάσεις είναι περιορισμένη, οδηγώντας σε επαναλήψεις. Οι φρουροί πάντως εξακολουθούν να διαθέτουν ανώτερη τεχνητή νοημοσύνη σε σχέση με τους πολίτες του Σικάγο, οι οποίοι αντιδρούν μεν στα τεκταινόμενα, αλλά όχι πάντα με φυσικό ή ταιριαστό τρόπο. Η εμφάνιση κάποιων προσωπικών τους στοιχείων μέσω της χρήσης του κινητού του Aiden θα μπορούσε να αποτελέσει μεγάλη ευκαιρία για την επίτευξη πραγματικής ποικιλίας, αν γινόταν προσπάθεια ώστε αυτά τα στοιχεία να επηρεάζουν και την συμπεριφορά των NPCs, όμως κάτι τέτοιο ισχύει μόνο για τους -κατά τα φαινόμενα πολυάριθμους- εγκληματίες της πόλης.
Όπως και σε κάθε open-world τίτλο που βασίζεται στο template του Grand Theft Auto, η υπόθεση προωθείται κι εδώ μέσω της μετάβασης στο εκάστοτε υποδεικνυόμενο σημείο του χάρτη και μετά την όποια μάχη ακολουθεί συνήθως η φάση της διαφυγής, είτε από την αστυνομία, είτε από τους εγκληματίες. Αν βρίσκεστε κοντά σε διερχόμενο τρένο μπορείτε να το σταματήσετε και να το χρησιμοποιήσετε για να αποφύγετε το μακρύ χέρι του Νόμου, όμως συνήθως θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε αυτοκίνητο, είτε αυτό είναι δικό σας, είτε «δανεικό». Η συμπεριφορά των οχημάτων ακολουθεί arcade λογική και ποικίλει ανάλογα με τον τύπο αυτοκινήτου. Σε γενικές γραμμές το μοντέλο οδήγησης ικανοποιεί, υπό την έννοια ότι κάνει την δουλειά του χωρίς εκπλήξεις, ενώ επιτυγχάνεται πολύ καλή για το είδος αίσθηση ταχύτητας και δυνατότητα ελιγμών ακριβείας, η οποία είναι σημαντική σε ένα περιβάλλον όπου σπάνια θα λείπουν από μπροστά σας πεζοί ή άλλα οχήματα. Η κάμερα πάντως σε κάποιες περιπτώσεις αργεί να ακολουθήσει κατά τη διάρκεια στροφών, οδηγώντας σε ανάγκη manual ρύθμισής της. Οι καταδιώξεις αυτές καθαυτές παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε σχέση με τα υπόλοιπα δείγματα του είδους λόγω του παράγοντα του hacking. Η ενεργοποίηση της ανύψωσης μια γέφυρας και το συνακόλουθο θριαμβευτικό άλμα, σε συνδυασμό με την ταυτόχρονη εξουδετέρωση των διωκτών, απλά δεν κουράζει ποτέ. Από την άλλη, η όλη διαδικασία μπορεί να αποδειχθεί κουραστική πριν εκμαιεύσετε από το εκτεταμένο skill tree του παιχνιδιού όλες τις δυνατότητες hacking που παρέχονται, αφού η αστυνομία του Watch_Dogs δεν το βάζει εύκολα κάτω. «Ευτυχώς» για αυτή την περίπτωση υπάρχουν και τα σχετικά exploits, με πιο αποτελεσματικό την ανεμελιά που προσφέρει η πρόσβαση στα κανάλια του Σικάγο, αφού οι αστυνομικοί της πόλης μάλλον δε τα πάνε καλά με το κολύμπι.
Φυσικά, κάθε open world τίτλος διαθέτει παράπλευρες δραστηριότητες προς ολοκλήρωση. Το Watch_Dogs είναι τόσο φορτωμένο με περιεχόμενο που διαθέτει talent trees για τα mini-games του. Η πιο συχνή απόκλιση από την πορεία σας θα προέρχεται συνήθως από την ανάγκη πρόληψης κάποιου εγκλήματος, η οποία, αν επιτευχθεί, θα οδηγήσει σε περαιτέρω διάδοση της φήμης του Aiden ως αυτόκλητου τιμωρού του εγκλήματος. Όσο γεμίζει η σχετική μπάρα, θα μειώνεται η πιθανότητα κλήσης της αστυνομίας από τους κατοίκους, κάτι ιδιαίτερα επιθυμητό για τις περιόδους διαλείμματος από το κεντρικό campaign, γιατί οι καταδιώξεις συνήθως οδηγούν σε ακούσιους θανάτους πεζών, που με τη σειρά τους χειροτερεύουν τη φήμη σας, αυξάνοντας την πιθανότητα κλήσης της αστυνομίας… και πάει λέγοντας. Μοιάζει με φαύλο κύκλο, όμως ο συγκεκριμένος μηχανισμός έχει το ενδιαφέρον αποτέλεσμα ότι παρακινεί τον παίκτη να κινείται με μεγαλύτερη προσοχή -και άρα αληθοφάνεια- σε σχέση με αντίστοιχους τίτλους του είδους, όπου η αστυνομία εμφανίζεται σπανιότερα και αποφεύγεται ευκολότερα, ενώ δίνεται και μία, περιορισμένη έστω, αίσθηση ότι οι πράξεις σας έχουν συνέπειες.
Σε ένα τίτλο λοιπόν τόσο πολύπλευρο ώστε να οδηγεί και σε γραπτές παρεκκλίσεις από τον αρχικό στόχο μιας παραγράφου, η υπερπροσφορά περιεχομένου συνεχίζεται με αποστολές διαφόρων τύπων, που απαιτούν, για παράδειγμα, την εκκαθάριση κρησφύγετων που ανήκουν σε συμμορίες, την εξουδετέρωση ενός εκ των αυτοκινήτων από ένα κονβόι, τον εντοπισμό μυστικών πακέτων, την επίλυση περιβαλλοντικών γρίφων μέσω του εντοπισμού QR κωδικών και πολλά, πολλά άλλα. Μετά, υπάρχουν τα mini-games, τα οποία χωρίζονται σε augmented reality games και digital trips, με highlight, στη δεύτερη περίπτωση, τη χρήση ενός ρομποτικού τανκ-αράχνης. Μπορείτε να παίξετε πόκερ και σκάκι, ακόμη και να λύσετε σκακιστικούς γρίφους. Όλα αυτά συνήθως μένουν για το τέλος σε άλλα παιχνίδια και πολλοί παίκτες δεν ασχολούνται ιδιαίτερα, όμως οι συνεχείς ειδοποιήσεις που εμφανίζονται με όχι και τόσο διακριτικό τρόπο και η συνήθης εγγύτητα των δραστηριοτήτων με την εκάστοτε θέση του παίκτη πολύ εύκολα ωθούν στην προσωρινή παρέκκλιση από το κεντρικό campaign. Αντίστοιχα εθιστικός είναι και ο μηχανισμός ξεκλειδώματος περισσότερων δευτερευουσών αποστολών, ο οποίος βασίζεται στον αντίστοιχο του Far Cry 3 και απαιτεί το hacking κεραιών του ctOS, που με τη σειρά του απαιτεί το ξεκλείδωμα πορτών μέσω της χρήσης των κυκλωμάτων ασφαλείας, αλλά και του σκαρφαλώματος του Aiden στο σημείο που βρίσκεται η εκάστοτε κεραία.
Πολλές φορές θα αναρωτηθείτε αν η Ubisoft το παράκανε, όμως ποτέ δεν θα παραπονεθείτε ότι δεν έχετε κάτι να κάνετε, πόσο μάλλον όταν τα multiplayer modes έχουν ενσωματωθεί τόσο ομαλά στην κανονική ροή του παιχνιδιού. Περιλαμβάνονται διάφορα modes, που περιλαμβάνουν από απλούς αγώνες αυτοκινήτων, που επηρεάζονται φυσικά από τις δυνατότητες τροποποίησης του περιβάλλοντος που προσφέρει το hacking, μέχρι δοκιμασίες απόκτησης και διατήρησης αποκρυπτογραφούμενων αρχείων. Σε αυτή την περίπτωση, η υποκλοπή του αρχείου από τον κάτοχό του μπορεί να γίνει ακόμη και από απόσταση, γεγονός που αποτρέπει το camping σε βολικά σημεία του χάρτη και διατηρεί σταθερά επίπεδα χαμού. Το πιο ενδιαφέρον για εμάς ήταν το συνδυασμένο δάνειο από το Dark Souls και το Assassin’s Creed, το “Online Hacking 1 vs 1”, στη διάρκεια του οποίου ειδοποιείστε ότι έχει εισβάλει στο παιχνίδι ένας αντίπαλος παίκτης προκειμένου να «τσιμπήσει» τα δεδομένα σας. Εκείνος βλέπει τον εαυτό του ως Aiden, όμως σε εσάς εμφανίζεται ως απλός πολίτης, τον οποίο και θα πρέπει να αναγνωρίσετε. Φυσικά το Profiler app του κινητού του Aiden βοηθάει σε αυτή την περίπτωση, όμως είναι πολλές οι φορές που το περιβάλλον θα δυσκολεύει τον εντοπισμό του επίδοξου «χάκερ του χάκερ» (hack-ception!) και θα καθιστά την αναζήτησή του όλο και πιο αγωνιώδη. Ο εντοπισμός του μπορεί να οδηγήσει σε κλασικό κυνηγητό με τα πόδια και εξουδετέρωσή του μέσω εκδικητικά βίαιου takedown ή σε καταδίωξη με αυτοκίνητα, η οποία μπορείτε να φανταστείτε πλέον με πόσο ενδιαφέροντα τρόπο μπορεί να εξελιχθεί. Φυσικά, ο εισβολέας μπορεί να είστε εσείς, οπότε σε αυτή την περίπτωση αντιστρέφεται η προαναφερθείσα περιγραφή.
Ο τεχνικός τομέας του Watch_Dogs αποτέλεσε θέμα συζήτησης λόγω των υψηλών προσδοκιών που δημιουργήθηκαν μετά το demo της E3 του 2012, αφού ήταν προφανές ότι θα υπάρχει υποβάθμιση. Η έκδοση δοκιμής ήταν του PlayStation 4 και μπορούμε να πούμε ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν αποτελεί «κοροϊδία» σε σχέση με ό,τι επιδείχθηκε τότε, αλλά δεν είναι και λίγα τα ελαττώματα που θα συναντήσετε. Πιο έντονο από αυτά είναι το pop-in αντικειμένων και κυρίως αυτοκινήτων, που πολλές φορές θα δείτε να εμφανίζονται ξαφνικά σε κοντινότερη απόσταση από όση θα έπρεπε, ενώ δεν λείπουν κάποια textures χαμηλής ανάλυσης. Από την άλλη, το frame rate των 30 καρέ μπορεί να χαρακτηριστεί σταθερό, το animation είναι λεπτομερές και ομαλό, η νύχτα με βροχή είναι το κάτι άλλο, ενώ η φυσική του νερού είναι ξεκάθαρα next-gen, ξεπερνώντας με διαφορά την αντίστοιχη του Assassin’s Creed IV: Black Flag, αφού το σώμα του Aiden και τα σκάφη αλληλεπιδρούν όντως με το νερό και σχηματίζουν κυματισμούς, δεν «βάφουν» απλά το νερό άσπρο στο σημείο επαφής. Από την άλλη, ο Aiden δεν μπορεί να βουτήξει, όπως συμβαίνει στο GTA V για παράδειγμα, εντείνοντας την αίσθηση ότι το world simulation βρίσκεται ένα σκαλί κάτω σε σχέση με τον τίτλο της Rockstar. Γενικά πάντως, η λεπτομέρεια και η ποιότητα της υλοποίησης του αστικού -αλλά και του προαστιακού- περιβάλλοντος βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα, αν και δεν αποφεύγεται το «σύνδρομο της κλειστής πόρτας», που υποδεικνύει θυσίες λόγω της ανάγκης κυκλοφορίας current-gen εκδόσεων. Πάντως, η τοποθέτηση των τεκταινομένων στο Σικάγο αποδεικνύεται επιτυχημένη επιλογή, αφού πρόκειται για μία αρκετά ιδιαίτερη αμερικανική πόλη που δεν έχει «χιλιοφορεθεί» στο χώρο των videogames και ταιριάζει στην θεματολογία του παιχνιδιού.
Συνολικά, το Watch_Dogs είναι ένας πλήρης, χορταστικός και ποιοτικός open-world action τίτλος, ο οποίος συνδυάζει οικεία στοιχεία και δοκιμασμένους μηχανισμούς με την επιτυχημένη ενσωμάτωση του στοιχείου του hacking, που καταφέρνει μέσω ενός απλού context-sensitive μηχανισμού να προσφέρει στον παίκτη μεγάλο αριθμό επιλογών, εμπλουτίζοντας παράλληλα την κατηγορία. Το βάρος του υψηλών προσδοκιών και οι περιστασιακές αστοχίες σημαίνουν ότι δεν πρόκειται για τον next-gen τίτλο που αφήνει με ανοικτό το στόμα σε όλα τα επίπεδα, όμως θα πρέπει να προσπαθήσει κανείς για να μην διασκεδάσει με το Watch_Dogs. Πρόκειται για την αρχή ενός ελπιδοφόρου, γεμάτου δυνατότητες, franchise, το οποίο αναμένεται μελλοντικά να μας δώσει εντυπωσιακά δείγματα. Την επόμενη φορά πάντως που θα δείτε δίπλα σας κάποιον να προχωράει απορροφημένος στην οθόνη του κινητού του, ρίξτε μετά μία ματιά στον τραπεζικό σας λογαριασμό. Ποτέ δεν ξέρεις…
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity