Σε πρώτη φάση, όπως προαναφέρθηκε, το Big Helmet Heroes κλίνει αρκετά προς το χιούμορ και παρουσιάζει μια αστεία ιστορία από αστεία ανθρωπάκια που μπλέκονται σε κάθε είδους περιπέτειες, με όμορφα cutscenes από σκηνές ζωγραφισμένες στο χέρι πλαισιώνουν όμορφα την παρουσίαση. Όχι ότι υπάρχει κάτι πραγματικά ουσιώδες να σημειωθεί για την όποια πλοκή και ιστορία δεν υπάρχει – ό,τι συμβαίνει είναι απλά μια δικαιολογία για να μεταφερθεί η δράση από την μία τοποθεσία στην επόμενη, σε πραγματικά σπαρταριστές -εώς και ό,τι να ‘ναι- καταστάσεις. Οι χρήστες διαλέγουν δύο χαρακτήρες, και ξεκινούν την περιπέτεια τους, που χωρίζεται σε 20 επίπεδα. Κατά τη διάρκεια της δράσης οι χαρακτήρες μπορούν να εναλλάσσονται μεταξύ τους, δίνοντας ο ένας στον άλλον την δυνατότητα να ξεκουραστεί και να ανακτήσει τα χαμένα του hit points. Σε περίπτωση local co-op (όπου και είναι η μοναδική ευκαιρία για κάποιον να απολαύσει συνεργατικό παιχνίδι) o καθένας αναλαμβάνει από έναν χαρακτήρα μέχρι τέλους.
Τα επίπεδα είναι όμορφα σχεδιασμένα και εντυπωσιακά ως προς την παρουσίαση και το πως αποτυπώνεται η ατμόσφαιρα στην οθόνη. Βοηθάει το γεγονός ότι από τεχνικής άποψης τα πράγματα είναι αρκετά «εύκολα» στο μάτι, ενώ η ομάδα ανάπτυξης εργάζεται πάνω στα τεχνικά θέματα που πράγματι υπάρχουν αλλά σταδιακά βελτιώνονται. Σημαντικό γιατί το Big Helmet Heroes πρέπει να στηριχτεί αρκετά στον τεχνικό του τομέα και πόσο όμορφο είναι το οπτικό αποτέλεσμα στην οθόνη, γιατί από πλευράς gameplay τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Αρχικά γιατί ο τίτλος υποφέρει από αυτό που χαρακτηρίζει τις περισσότερες προσπάθειες, κι αυτό είναι η επανάληψη και η ρουτίνα που προκαλεί ο ίδιος κύκλος. Ναι, τα περιβάλλοντα έχουν κομμάτια που καταστρέφονται, έχει ορισμένες «τσαχπινίες» όπου σε κάποια σημεία η κάμερα αλλάζει προοπτική και γίνεται top down ή σε κάποια κομμάτια η δράση γίνεται σαν να παίζεις με light gun – αλλά οι όποιες, τίμιες κατά τα άλλα, προσπάθειες δεν είναι αρκετές για να διώξουν το αίσθημα της επανάληψης στις περίπου 5 με 6 ώρες που χρειάζεται ο τίτλος για να ολοκληρωθεί.
Κατά τα άλλα υπάρχουν μυστικά και μεγάλος αριθμός κρυφών χαρακτήρων που ξεκλειδώνονται σε κάθε επίπεδο, αλλά η αλήθεια είναι ότι μετά το τέλος δεν υπάρχει ιδιαίτερο κίνητρο για κάποιον να επιστρέψει στον κόσμο του Big Helmet Heroes. Ίσως αν οι διαφορές ανάμεσα στα τέσσερα διαθέσιμα classes δεν είναι αμελητέες, με όλους να κάνουν τις ίδιες πάνω κάτω κινήσεις, και αυτό που τους χωρίζει πρακτικά να είναι η διαφορετική ultimate ability του καθενός (και η θεματολογία στα κοστούμια). Ή το γεγονός ότι ακόμα και μετά τις διορθώσεις της ομάδας ανάπτυξης, ορισμένα τεχνικά θέματα επιμένουν και είναι αρκετά για να κάνουν κάποιον να αφήσει το χειριστήριο κάτω. Δε βοηθάει, τέλος, και το γεγονός ότι το co-op είναι μόνο διαθέσιμο τοπικά, και μάλιστα από το ίδιο προφίλ.
Και είναι κρίμα γιατί κατά τα άλλα δεν είναι ότι αυτό που κάνει το κάνει λάθος, απλά δεν κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον μετά από τις πρώτες 2-3 ώρες για να μπορέσει να κρατήσει τους παίκτες να επιστρέφουν ξανά και ξανά σε αυτό – κάτι που είναι και το ζητούμενο σε αυτού του είδους τις παραγωγές. Τα όμορφα γραφικά, η θεματολογία και το χιούμορ ίσως το κάνουν μια καλή επιλογή για ένα μικρότερο ηλικιακά κοινό, κάτι που μπορεί κανείς εύκολα να δει ότι βγάζει νόημα. Δεν είναι ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κακό αναγκαστικά τίτλο, και όποιος αποφασίσει να ασχοληθεί μαζί του, θα βρει αρκετές στιγμές κατά τη διάρκεια της περιπέτειας που θα γελάσει αυθεντικά. Αλλά κατά τα άλλα δεν είναι ο τίτλος που θα θυμόμαστε σε αυτήν τη γενιά.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity