Η Bloober Team κατάφερε να αποστομώσει τους πάντες με την κυκλοφορία του Silent Hill 2 Remake, αφού δεν ήταν λίγοι αυτοί που είχαν εκφράσει τις ανησυχίες τους για την πολωνική ομάδα πίσω από το τιμόνι του project, αλλά το αποτέλεσμα ήταν κατά γενική ομολογία απρόσμενα θετικό. Κάπως έτσι, από μια μικρή ομάδα που δημιουργεί mid horror τίτλους, η Bloober Team «ανέβηκε» στα μάτια του κοινού, και όπως ήταν αναμενόμενο ο επόμενος τίτλος τους θα τραβούσε πολύ περισσότερα βλέμματα απ’ότι οι προηγούμενοι. Και το όνομα αυτού Cronos: The New Dawn, με αλλαγή σκηνικού και αισθητικής από το Silent Hill, μια φρέσκια ιδέα και την κεκτημένη ταχύτητα να δουλεύει μάλλον υπέρ της ομάδας ανάπτυξης. Καταφέρνει άραγε να ξεπεράσει το «καλή ιδέα – κακή εκτέλεση», ή μιλάμε για “One Hit Wonder” κατάσταση;
Βασική ιδέα πίσω από την ιστορία του Cronos είναι το “The Change”, ένα κατακλυσμικό γεγονός, μια εξαιρετικά μολυσματική ασθένεια που φαίνεται να ξεκίνησε από ένα ατύχημα σε ένα χαλυβουργικό εργοστάσιο στην Πολωνία τον Δεκέμβριο του 1981. Οι εργάτες που επέζησαν άρχισαν να παρουσιάζουν συμπτώματα ασθένειας όπως πυρετό, αλλά και απώλεια της όρασης και εχθρικότητα. Μετά από αυτό το στάδιο, οι ασθενείς έψαχναν άλλους ασθενείς για να «συγχωνευτούν» μεταξύ τους, μια γκροτέσκα διαδικασία που πρακτικά δημιουργεί έναν καινούριο οργανισμό ενώνοντας τους ανθρώπους μεταξύ τους. Οι αρχές χειρίστηκαν την κατάσταση λάθος από την αρχή, και πολύ γρήγορα η μόλυνση εξαπλώθηκε παντού, ενώ όσοι δεν μπορούσαν να φτάσουν στο σημείο μηδέν (αφού το εργοστάσιο ήταν υπό καθεστώς καραντίνας) πολύ γρήγορα άρχισαν να περιφέρονται άσκοπα στους δρόμους, μολυσμένοι πλέον, ψάχνοντας άλλους ασθενείς για να «συγχωνευτούν», ταυτόχρονα επιδεικνύοντας ελάχιστη λογική σκέψη.
Το τι ακριβώς συνέβη στο τέλος δεν εξηγείται, αλλά μέσα από όλα αυτά δημιουργήθηκε μια ομάδα, η Collective. Αν απαρτίζεται από ανθρώπους ή από αυτή τη νέα μορφή ζωής που δημιουργήθηκε δεν εξηγείται, αλλά στόχος της ομάδας αυτής είναι η σωτηρία της ανθρωπότητας, και ίσως ο τρόπος να αποφευχθεί όλη αυτή η τραγωδία από την αρχή. Η τεχνολογία που έχουν στην κατοχή τους, τους επιτρέπει να γυρίζουν πίσω στο χρόνο και να συλλέγουν την «ουσία» ενός ανθρώπου, σε μια προσπάθεια να παραμείνει ζωντανή η σκέψη και η ύπαρξη όσων με κάποιο τρόπο μπορούν να αναιρέσουν αυτό το καταστροφικό γεγονός. Όσοι κάνουν αυτές τις «βόλτες» στα timelines λέγονται Travelers, και ένα τέτοιος ταξιδιώτης είναι και η πρωταγωνίστρια ND-3576, που ξυπνάει χωρίς ανάμνηση του παρελθόντος, αλλά με την γνώστη ότι πρέπει να υπηρετήσει το Collective και τον σκοπό της, το Vocation.
Πρακτικά το Cronos: The New Dawn είναι ένα survival horror τρίτου προσώπου, με έμφαση στη δράση. Οπότε όλα τα στοιχεία που έκαναν το Resident Evil/Silent Hill/Dead Space/Evil Within να ξεχωρίσουν και να επηρεάσουν την σκηνή τα τελευταία χρόνια, δίνουν δυναμικά το παρόν. Και το Cronos «φοράει» με υπερηφάνεια τις επιρροές του, χωρίς να φοβάται να κρύψει τις πηγές έμπνευσής της ομάδας ανάπτυξης. Πέρα από την έλλειψη φωτός, τα ελάχιστα πυρομαχικά, τον περιορισμένο χώρο στο inventory και όλα τα κουτάκια που θέλουν τσεκάρισμα σε ένα survival horror, η Bloober Team φρόντισε να δώσει πολύ προσοχή στην ατμόσφαιρα και τη δημιουργία μιας συνεχόμενης αίσθησης τρόμου/ανησυχίας. Τα jump scares υπάρχουν, και τις περισσότερες φορές λειτουργούν, αλλά η όλη εμπειρία δεν πατάει εκεί για να δικαιολογήσει το συνθετικό “horror”. Το Cronos περισσότερο θυμίζει τίτλο της παλιάς σχολής του είδους, με το απλοϊκό UI και τα άλματα που κάνει κάποιες φορές σε δυσκολία/πρόκληση – χωρίς να φοβάται η ίδια η πρωταγωνίστρια πολλές φορές να παραπονεθεί για το πόσο αχρείαστα δύσκολες ή επαναλαμβανόμενες είναι κάποιες διαδικασίες.
Κατά τα άλλα, στην πλειοψηφία των 20 περίπου ωρών που χρειάζεται η περιπέτεια της ND-3576 για να έρθει στο τέλος της, οι παίκτες θα έχουν την δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν μια σειρά από όπλα, να λύσουν στοιχειώδεις γρίφους και να περιπλανηθούν σε ομολογουμένως καλά σχεδιασμένα επίπεδα, τις περισσότερες φορές με την ενέργεια σε άβολα χαμηλό επίπεδο, και αριθμό από σφαίρες που μετριέται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Πέρα από πυρομαχικά και εξοπλισμό, οι παίκτες μαζεύουν Energy και Cores, με τα πρώτα να χρησιμοποιούνται για αγορά και αναβάθμιση εξοπλισμού, και τα δεύτερα αποκλειστικά για αναβάθμιση της στολής της πρωταγωνίστριας. Οι εχθροί χαρακτηρίζονται από ικανοποιητική ποικιλία και πολλές φορές θα αναγκάσουν τους χρήστες να αναπροσαρμόσουν την στρατηγική και την τοποθέτησή τους στον χώρο, ενώ ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει το merging mechanic, το οποίο πέρα από την ιστορία, χρησιμοποιείται και στο gameplay.
Σύμφωνα με αυτό, τα πτώματα τον εχθρών παραμένουν στον χώρο και μπορούν να αφομοιωθούν από τους ήδη υπάρχοντες αντιπάλους, αναβαθμίζοντας σημαντικά τόσο την θωράκιση, όσο και την επίθεσή τους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που μάχες θα πάνε στραβά επειδή κάποιος εχθρός κατάφερε να αφομοιώσει ανενόχλητα 3-4 πτώματα ενώ το fight μαινόταν σε κάποια άλλη γωνία του χώρου, δημιουργώντας έτσι ένα mini-megaboss από το πουθενά. Πολύτιμος αρωγός της πρωταγωνίστριας σε αυτό είναι η φωτιά, αφού όχι μόνο κάνει stun τα Orphans (αυτό είναι το όνομα που τους δόθηκε), αλλά καίει και τα πτώματα, αποτρέποντας περεταίρω… συγχωνεύσεις. Η φωτιά παίζει σημαντικό ρόλο και στα περισσότερα boss fights, αφού πολλές φορές είναι απαραίτητη για να αποκαλυφθούν τα ευαίσθητα σημεία των bosses ή ακόμα και νέοι χώροι στην αρένα/στο περιβάλλον με χρήσιμο loot.
Οπτικά ο τίτλος κάνει πολύ καλή δουλειά στο να αποτυπώσει την ατμόσφαιρα της πλήρους καταστροφής, με όμορφα γραφικά και καλή χρήση των χρωμάτων και των εφέ. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το performance mode είναι μάλλον μονόδρομος, αφού οι εκπτώσεις στην εικόνα δεν είναι μεγάλες, ενώ ακόμα και έτσι τα 60 καρέ το δευτερόλεπτο δεν είναι σταθερά (για τις ανάγκες αυτού του κειμένου χρησιμοποιήθηκε η έκδοση του τίτλου για το PlayStation 5). Ηχητικά, από την άλλη, δεν έχει γίνει απολύτως καμία έκπτωση, με το συγκεκριμένο κομμάτι να είναι ίσως το δυνατότερο χαρτί του τίτλου. Οι συνθέσεις ταιριάζουν με την αισθητική, με την απαραίτητη δόση synth, μιας και μιλάμε για δεκαετία του ’80, ενώ τα εφέ βοηθούν τα μέγιστα στη δημιουργία της ατμόσφαιρας και της αίσθησης τρόμου. Οι ερμηνείες είναι επίσης πολύ καλές στην πλειοψηφία τους, αν και τις περισσότερες φορές είναι προφανές ότι δεν υπάρχει το ίδιο επίπεδο τεχνογνωσίας στον οπτικό τομέα, όσον αφορά τα μοντέλα και τα animations τους στα cutscenes.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το Cronos: The New Dawn θα τραβούσε τα βλέμματα του κοινού μετά την επιτυχία του SH2R - και όχι άδικα, δεδομένου του τι έχει προηγηθεί. Τι σημαίνει όμως για την Bloober Team η κυκλοφορία του; Σε πρώτη φάση ότι «το έχει» στο είδος, αφού καταφέρνει να κάνει το 2/2, αν και σίγουρα όχι με το ίδιο «μπαμ». Αν μη τι άλλο, αποδεικνύει ότι μάλλον η μέχρι πρότινος εικόνα ήταν θέμα budget και όχι ταλέντου, αν και ακόμα υπάρχουν ορισμένες πτυχές που μαρτυρούν την απειρία του studio στη δημιουργία “triple-A” τίτλων. Παρ’όλα αυτά, το Cronos: The New Dawn είναι μια κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη προσθήκη στο είδος του survival horror, με δική της ταυτότητα και όλα τα φόντα να δημιουργήσει μια πραγματικά ενδιαφέρουσα σειρά. Μέχρι τότε, ραντεβού… στη Βαρσοβία, τον Δεκέμβριο του ’81.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity